Clark Lucy - Własny dom.pdf - Clark Lucy - glinka7-1987

Lucy Clark

Własny dom

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Chloe wyskoczyła z dŜipa, który przywiózł ją na pas

startowy w Tarparnii. Była sporo spóźniona, więc chwyciła

swoje torby i pobiegła do niewielkiego, dwunastomiejscowego

samolotu sanitarnego.

W ostatniej chwili rzuciła okiem za siebie, na dwa

budynki oraz hangar. Ot i całe lotnisko. A dookoła bajkowy

krajobraz. Tarparnii to maleńkie państewko na jednej z wysp

Oceanu Spokojnego. Z obawy przed bratobójczymi walkami,

które rozgorzały tu jakiś czas temu, turyści unikali tego

miejsca jak ognia. Ale nie Chloe. Na Tarparnii czuła się lepiej

niŜ w rodzinnej Australii.

Zgodnie z zasadami obowiązującymi w Pacific Medical

Aid, organizacji pomocy medycznej dla regionu Pacyfiku, po

półrocznym kontrakcie na wyspie była zobowiązana na jeden

miesiąc wrócić do kraju.

Świadoma, do jakiego stopnia mieszkańcy Tarparnii

potrzebują opieki lekarskiej, nie miała na to najmniejszej

ochoty.

- Cześć, Chloe - powitał ją drugi pilot Gary West. - JuŜ

miałem wysiąść, Ŝeby cię szukać. - Wskazał na kolegę przy

sterach. - Smith nie moŜe się doczekać, kiedy wystartujemy.

Uśmiechnęła się. Mimo Ŝe wielokrotnie latała z Western i

Smithem, miała wraŜenie, Ŝe praktycznie nic nie wie o tych

sympatycznych chłopakach.

- Rozgość się - powiedział Gary West. - Jak zapewne

wiesz, mamy na pokładzie pacjenta, VIP - a, który leci na

operację do Australii. A to - kiwnął głową w stronę

męŜczyzny pochylonego nad chorym - to jest doktor Michael

Hill.

Lekarz, zajęty osłuchiwaniem leŜącego na noszach, nie

zareagował, ona jednak zauwaŜyła, Ŝe jest wysoki, ma ciemne

krótko ostrzyŜone włosy i krzywy nos, zapewne w przeszłości

złamany. Ściągnął brwi, niezadowolony z tego, co słyszy.

- To jest ochroniarz VIP - a - ciągnął Gary - a obok niego

siedzi Ŝona VIP - a. Oboje nie mówią po angielsku.

- Czy doktor Hill zna tutejszy dialekt? - zapytała,

zapinając pasy. Uprzedzono ją, Ŝe na pokładzie będzie pacjent

oraz chirurg, ale nie podano Ŝadnych szczegółów.

- Nie mam pojęcia.

- A ten VIP? Znasz jego nazwisko?

- To generał Harleem Ualdarin - odparł West, zniŜywszy

głos.

Chloe od razu skojarzyła, Ŝe chodzi o człowieka, którego

duŜa część wyspiarzy uwaŜała za prawowitego przywódcę

kraju.

- Przeszedł przez oficjalną odprawę? Ma pozwolenie na

opuszczenie Tarparnii?

- O ile mi wiadomo, jego papiery są w porządku.

- West! - zawołał go Smith. - Sprawdź, czy wszyscy

zapięli pasy. NajwyŜszy czas ruszać.

Chloe obserwowała lekarza i chorego. Na brzuchu VIP - a

dostrzegła pokaźny opatrunek. To znaczy, Ŝe jest ranny.

- Doktorze... - zaczęła, lecz spojrzenie jego niebieskich

oczu na moment ją zmroziło. Odkaszlnęła. - Jestem lekarzem.

Nazywam się Chloe Fitzpatrick.

- Spodziewałem się drugiego lekarza na pokładzie. Długo

kazała pani na siebie czekać. Liczyłem, Ŝe juŜ dawno

będziemy w powietrzu.

Zdziwił ją tak ostry ton.

- Zdaję sobie sprawę z powagi sytuacji, ale kiedy juŜ

miałam wyjeŜdŜać, w wiosce zdarzył się wypadek.

Przepraszam za spóźnienie. Jak pacjent?

- Marnie. - Na odgłos uruchomionych silników kiwnął

głową. - Nareszcie.

- Skoro jest pan zadowolony z jego stanu, to proszę siadać

i zapiąć pasy, bo startujemy.

- Wcale nie jestem zadowolony. Tego człowieka naleŜało

operować wiele tygodni temu. Mam wraŜenie, Ŝe tubylcy nie

zwracają uwagi na takie drobiazgi, dopóki stan chorego nie

jest krytyczny. Dopiero wtedy szukają pomocy u lekarza z

prawdziwego zdarzenia. Wie pani, kim jest ten facet?

- To generał Harleem Ualdarin. Człowiek bardzo

wpływowy.

- Tym bardziej powinien juŜ dawno zgłosić się do lekarza.

- Mogło to być niewykonalne. - Doktor Hill najwyraźniej

nie orientuje się w sytuacji politycznej Tarparnii. - Skoro

zostałam panu przydzielona jako asysta, chciałabym

dowiedzieć się więcej o naszym pacjencie.

- Uwięźnięta przepuklina. Jeśli perforuje, nieodzowna

będzie natychmiastowa operacja.

- Będzie pan operował w powietrzu?

- Jeśli okaŜe się to konieczne... Mam ze sobą wszystko, co

potrzebne.

- Nie lubi pan niespodzianek - stwierdziła. Rzucił jej

pełne oburzenia spojrzenie.

- A który chirurg lubi?

Siedzieli w rzędzie pojedynczych foteli przy oknie. Chloe

miała przed sobą ochroniarza generała, za sobą doktora Hilla.

Usiadła wygodniej, przymknęła powieki i westchnęła. Oby ten

lot trwał jak najkrócej, pomyślała, przeczuwając, Ŝe im mniej

czasu spędzi u boku przystojnego lekarza, tym lepiej.

Większość chirurgów cierpi na kompleks boskości i między

innymi dlatego Chloe nie lubiła atmosfery duŜego szpitala.

Istotniejsze jednak były powody natury osobistej.

- Hej! - Gardłowy głos kazał jej otworzyć oczy. Ujrzała

przed sobą twarz ochroniarza, który spoglądał na nią sponad

oparcia swojego fotela. - Umiesz po mojemu? - zapytał w

dialekcie wyspy.

- Tak.

MęŜczyzna wstał i pochylił się nad generałem. Prawdziwy

olbrzym, przeszło jej przez myśl. Lepiej nie natknąć się na

takiego w ciemnej ulicy.

- Proszę usiąść i zapiąć pasy. Zaraz startujemy. Na czole

ochroniarza perliły się krople potu. Lęk przed lataniem? To

nie pierwszy osiłek, który boi się latania. JuŜ miała go

zapytać, czy źle się czuje, gdy odwrócił się, cięŜko opadł na

swój fotel i zapiął pas. Odetchnęła z ulgą, po czym zamyśliła

się nad losem pewnego dwumiesięcznego niemowlęcia w

jednej z wiosek. Matka dziecka nie wyraziła zgody, by zbadali

je australijscy lekarze.

Pozbawiony profesjonalnej opieki maluch budził w niej

przykre wspomnienia innych czasów, innego dziecka.

Praktycznie kaŜdy powrót do Australii skłaniał ją do

odgrzebywania przeszłości.

Teraz jednak czeka ją ośmiogodzinny lot z opryskliwym,

pyszałkowatym lekarzem na pokładzie oraz nadopiekuńczym

ochroniarzem VIP - a.

Samolot cięŜko wzbijał się w powietrze.

Spoglądając przez szybę, Michael obserwował, jak pod

nimi wszystko staje się coraz mniejsze. Gdy odetchnął

głęboko, w jego nozdrza uderzył delikatny kwiatowy zapach.

Bardzo naturalny, a mimo to zniewalający, i przy tym

nieobcy, budzący niepoŜądane wspomnienia sprzed lat.

Ze złością spojrzał na oparcie fotela przed sobą. To ta

lekarka. Jak ona ma na imię? To ona tak pachnie. Trudno,

jakoś sobie z tym poradzi.

Zapamiętał właściwie tylko tyle, Ŝe jest bardzo zgrabna.

Szczupła, ale nie chuda niczym patyk, jak wiele innych

Australijek. Ten lot się skończy, a ich drogi się rozejdą.

Clark Lucy - Własny dom.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: