PADMASAMBAWA.doc

PADMASAMBAWA
GURU RINPOCZE
URODZONY W LOTOSIE
PEMA DZIUNGNE

"To światowe życie jest przemijające a rozstanie nieuniknione. Za osiem lat od teraz, na środku nieskalanie czystego jeziora w północno-zachodniej krainie Uddijana pojawi się ktoś mądrzejszy i potężniejszy ode mnie. Zrodzony w centrum kwiatu lotosu stanie się znany jako Padmasambawa i wyjawi nauki Tajemnych Mantr (Diamentowej Drogi) aby wyzwolić z cierpienia wszystkie istoty."

słowa Buddy Siakjamuniego
wypowiedziane przed wejściem w ostateczną Nirwanę

Guru Rinpocze jest manifestacją umysłu Kochających Oczu (Czenrezig), mowy Buddy Nieograniczonego Światła (Amitaby) i ciała Buddy Siakjamuniego. Wszyscy Buddowie dziesięciu kierunków i trzech czasów: przeszłości, teraźniejszości i przyszłości są w swej istocie identyczni i zjednoczeni w ciele Guru Rinpocze. W ósmym wieku przybył do Tybetu z Indii, przynosząc miejscowym szamanom wizję Oświecenia. Założył pierwszą z czterech głównych szkół buddyzmu tybetańskiego - szkołę Nigmapa. Nauczał w Nepalu, Sri Lance, Indonezji, Birmie, Azji Centralnej, w niektórych częściach Chin i Rosji, w Afganistanie, Persji i Egipcie, a także w Afryce i mistycznych krainach, takich jak Szambala czy Sumeru. Nauczał poprzez przykład swojego niezwykle intensywnego życia i niezliczonych cudów. Był autorem licznych Term czyli Ukrytych Skarbów - nauk Buddy odnajdywanych po wiekach wtedy, gdy wiedza ludzka dojrzała do ich przejęcia. Pole jego mocy jest szczególnie aktywne dziesiątego dnia po nowiu.

I.

"Dla pożytku siebie i innych, raz na zawsze porzuć cierpienie samsary."

"Bez względu na to, jakie nauki Buddy zewnętrznych czy wewnętrznych pojazdów praktykujesz, przede wszystkim musisz przyjąć schronienie w Trzech Klejnotach: Buddzie, Darmie i Sandze."

"Istotne znaczenie przyjęcia schronienia polega na zaakceptowaniu Buddy, Dharmy i Sangi jako twego nauczyciela, twojej ścieżki i twoich współtowarzyszy na ścieżce, a następnie na przyrzeczeniu, że osiągnie się ich owoc."

"Mistrz i nauczyciel jest tym, co się naprawdę liczy. Właściwości mistrza są następujące: Powinien wyćwiczyć swój umysł, posiadać wiele ustnych wyjaśnień oraz mieć duże doświadczenie w praktyce medytacyjnej. Powinien mieć stabilny umysł i być skuteczny w metodach przemiany umysłów innych. Powinien mieć dużą inteligencję i ze współczuciem troszczyć się o innych. Powinien posiadać wielką ufność i oddanie dla nauk Buddy. Jeśli podążysz za takim mistrzem, jest to tak, jak znalezienie klejnotu spełniającego życzenia. Wszystkie twoje pragnienia i życzenia zostaną spełnione."

"Kiedy niezwykły mistrz przekazuje głębokie wyjaśnienia wartościowemu uczniowi, który zastosuje je w praktyce, to choćby było to tylko jedno zdanie, w uczniu powstanie pewność i zrealizuje rezultat. Twój nie zrodzony umysł jest pusty, świetlisty i wszechprzenikający. Doświadczaj go nieustannie. Jeżeli mistrz Dharmy jest wspaniały, to gdziekolwiek się udasz, uzyskasz głębokie wyjaśnienia. Zachowaj to w umyśle!"

"Ponieważ studiowanie i rozmyślanie nad dziedzinami wiedzy nie ma końca, będziesz szczęśliwa jeżeli urzeczywistnisz swój umysł."

"Szczęście i pomyślność wszystkich czujących istot wypływa z nauk Buddy.Studiuj więc tantry, pisma oraz sutry i słuchaj słów mistrzów."

"Jeżeli nie utrzymujesz uprzedzeń w stosunku do szkół filozoficznych, nie ma możliwości, by uniknąć zdobycia bezgranicznej wiedzy."

"Niezbędne jest praktykowanie nauk Buddy przynoszących wyzwolenie z oceanu cierpienia samsary. Jeżeli nie będziesz tego robił, jest mało prawdopodobne, że otrzymasz ponownie ludzkie ciało, swobodę i sprzyjające warunki, mniej prawdopodobne niż to, że groch rzucony na lustro zatrzyma się na jego powierzchni, albo też, że ziarno sezamu podrzucone w powietrze zatrzyma się na szpicu igły."

"Jeżeli nawet w wyniku nagromadzenia rezultatów przyszłych czynów otrzymacie to tak trudne do uzyskania ludzkie ciało, lecz będziecie głusi, ślepi, kalecy lub umysłowo upośledzeni, nie będziecie się mogli cieszyć pełnią zdolności i trudno wam będzie praktykować najwyższą Dharmę. Jeśli urodzicie się w odległych krajach wśród barbarzyńców, nie będziecie mieli nawet możliwości wyboru praktykowania nauk Buddy. Dlatego, gdy narodziliście się już w tym świecie, w czasie gdy nauki Buddy są powszechnie znane, otrzymaliście ludzkie ciało i zostało ono wyposażone w pełne zdolności, spotkaliście Lamę i posiadacie dostateczną swobodę, aby działać zgodnie z własnymi aspiracjami, a jednak nie praktykujecie Dharmy, jest to po prostu marnotrawienie cennego ludzkiego ciała. Oto rozstaje dróg wiodących w górę i w dół. Godni pożałowania są ci, którzy marnują swoje życie!"

"To co mówię, dotyczy każdego człowieka i wszystkich razem, a jednak nikt mnie nie słucha: jeśli będziecie czekać, aż do chwili śmierci to czas na wyzwolenie się przeminie. W chwili śmierci ludzie bez nauk Buddy będą przepełnieni żalem. Bez przerwy mijają lata, dni, miesiące, godziny, minuty i sekundy, życie pędzi naprzód i już śmierć jest tutaj. Śmierć zbliża się nieodwołalnie z każdą chwilą. Miniony rok, rok obecny, ta wiosna, to lato, ta jesień, ta zima, zeszły miesiąc, dzisiaj, wczoraj, tego wieczoru, w nocy, o świcie - nie dostrzegając, że przemija ono w jednej chwili, planują działania na to życie; na niczym trwonią ten cenny ludzki żywot, wolność i sprzyjające okoliczności uzyskiwane raz na setki różnych odrodzeń."

"Ciągłe pamiętanie o śmierci i nietrwałości jest korzeniem wszelkich pozytywnych właściwości. Żyjąc, nie zapominaj nigdy o cierpieniu śmierci. W żadnych okolicznościach nie rozstawaj się z tym wielkim przypomnieniem. Zapominanie o śmierci i nietrwałości jest korzeniem wszystkich ciemnych wykroczeń, źródłem złudnych przywiązań umysłu do rzeczy, jak gdyby były one trwałe. Medytujcie nad śmiercią i nietrwałością. Jeżeli myśl o śmierci nie zakotwiczy się głęboko w strumieniu waszych umysłów, natychmiast pojawi się wiele błędów. Zamiast wybrać drogę wyzwolenia, zwykli ludzie rozkoszują się pychą i arogancją; poprzez swoją chciwość przywiązani są do materialnych bogactw; nurzają się w ignorancji i występku; oddają się jałowej gnuśności. Praktykujący nauki Buddy błądzą w pospolitych dążeniach; wielcy nauczyciele gubią sami siebie z powodu ośmiu światowych zainteresowań; wielcy medytujący zajmują się sprawami tego życia; gorliwi uczniowie porzucają wytrwałość. Oto, co się dzieje, gdy myśl o śmierci i nietrwałości nie przeniknie do strumienia umysłu. Rzeczywiście pamiętając o śmierci i nietrwałości, zgromadzicie wszystkie właściwości ścieżki wyzwolenia. Narodzi się umysł nie-działania; zrozumiecie, że pospolite dążenia są daremne. Dzięki pilności będziecie bardzo szybko podążać ścieżką wolności. Ustanie fascynacja materialnymi dobrami; zostanie odcięte przywiązanie do ciała jako ego. Zrozumiecie, że rozrywki są przeszkodami, a upragnione przedmioty są zwodnicze. Powstanie w was niezrozumiała gorliwość i wrośnie w waszą naturę. Wasze ślubowania i święte związki będą czyste; szybko zostaniecie uspokojeni, rozluźnieni i wyzwoleni przez Buddów. Zrodzą się te i inne niezliczone właściwości. Od najdawniejszych czasów do chwili obecnej Zwycięzcy Buddowie i Bodhisatwowie, Dzierżawcy Mądrości i Siddhowie byli wyzwoleni z kołowrotu egzystencji przez to, że w ich umyśle narodziła się myśl o śmierci i nietrwałości.
 

II.

"Ćwicz się w tym, aby uważać innych za znacznie ważniejszych od siebie."

"Kiedy stosujesz w praktyce ustne wyjaśnienia, to w celu osiągnięcia oświecenia dla pożytku wszystkich czujących istot, praktykujesz umysł Buddy. Robisz to aby spełnić pożytek innych. Nie jest to cel wszystkich pojazdów. Pragnienie uzyskania dla siebie spokoju, szczęścia i wyzwolenia należy do mniejszego pojazdu. Pragnienie uzyskania spokoju dla samego siebie staje się na ogół przyczyną cierpienia. To jest bezsensowne. Ludzie, których praktyka jest nakierowana wyłącznie na własną osobę, rzadko znajdują szczęście. Dlatego istotne jest to, by wytrwale praktykować dla pożytku innych. Kiedy praktykujesz dla dobra innych, możesz być bezinteresowna, ale dzięki temu spontanicznie zrealizujesz własny pożytek. Zachowaj to w umyśle."

"Jeśli nie doskonalisz bodhiczitty, to choćbyś osiągnęła biegłość w mantrze i wielką moc, nie osiągniesz oświecenia. Wszystkie najwyższe i zwykłe realizacje są skutkiem pojawienia się w tobie motywacji przynoszenia pożytku innym."

"Praktykuj dziesięć pozytywnych działań, mając zaufanie do tego co należy stosować, jak i czego należy unikać w związku z dobrymi i złymi skutkami tych działań. Jeśli będziesz postępować w ten sposób, twoje działania nabiorą wielkiej siły."

"Bez względu na to jakie działania fizyczne wykonujesz spraw, aby były szlachetne. Bez względu na to, jakie słowa wypowiadasz spraw, aby były szlachetne. Bez względu na to jakie myśli utrzymujesz spraw, aby były pozytywne. Krótko mówiąc, nie angażuj się w nic, oprócz pozytywnych i szlachetnych działań ciała, mowy i umysłu. Unikaj nawet najdrobniejszych, negatywnych czy nieszlachetnych czynów."

"Zasługi zgromadzone podczas wielu kalp zostają zniszczone przez jedną chwilę gniewu - ćwiczcie się więc w uprzejmości, współczuciu i drogocennej Bodhiczitcie. "

"Zrelaksuj swój umysł w naturalnym stanie, nie próbując go modyfikować i nakieruj go delikatnie na to, co pozytywne."

"Wśród wszystkich czujących istot nie ma nawet jednej takiej, która w przeszłości nie była by twoim ojcem lub matką . Aby więc w jakiś sposób odpłacić wszystkim czującym istotom za ich dobroć, zacznij pracować na rzecz ich pomyślności."

"Biznesmeni, którzy znajdują przyjemność w światowym zysku i reputacji, są zajęci swoimi codziennymi potrzebami i nie pozwalają, żeby praktyka nauk Buddy stała się ich głównym zajęciem. Zadawalają się jedynie "praktykowaniem", "otrzymywaniem" czy "zrozumieniem" Dharmy. Mając w perspektywie zwykłe błahostki zysku bądź sławy, jedzenia czy bogactwa, radości lub szacunku, nie będą w stanie zachować nauk, nawet jeśli otrzymają od Guru polecenia utrzymania ich w tajemnicy. Zamiast tego będą lekkomyślnie wyjaśniać nauki zmieszane z fałszem i oszczerstwem. Nie dziel się ustnymi wyjaśnieniami z tymi zwolennikami czy uczniami, którzy tak jak szarlatani wykorzystują swego nauczyciela i Dharmę."

"Od czasu do czasu sprawdź czy nie jesteś splamiona interesownością."

"Wśród wszystkich rodzajów rozproszenia, największym jest bezużyteczna gadanina. Skutki pustosłowia okazują się w konsekwencji fatalne dla praktyki duchowej. Najwyższym odosobnieniem jest umiejętność zachowania milczenia; to właśnie ono sprawia, że nie rozpraszasz się nawet na targowisku."

"Dotrzymuj towarzystwa tym, którzy zwiększają zalety. Porzuć przyjaciół, którzy zwiększają negatywności."

"Nie badaj braków czy złudzeń innych ludzi. Nie śledź ograniczeń innych. Zobacz jak sam możesz zmienić własne ograniczenia, nie badaj wad innych, ale własne wady."

"Największym złem jest utrzymywanie religijnych uprzedzeń i krytykowanie innych ludzi bez poznania ich umysłów. Zaniechaj więc uprzedzeń jak gdyby były trucizną."

III.

"Jeżeli nie boisz się cierpienia samsary i nie decydujesz się na wyrzeczenia, nie powiedzie ci się praktyka prowadząca do wyzwolenia."

"Nie podążaj za minionym cierpieniem. Wszystko, bez względu na to, czy dobre czy złe, jest przeszłością i już odeszło. Nie uprzedzaj przyszłego cierpienia. Bez względu na to, jakie cierpienie maże ci się teraz przytrafić, nie ulegaj mu, lecz nieustannie rozwijaj odwagę."

"Sen, opieszałość i lenistwo - oto troje arcywrogów praktyki nauk Buddy. Porzuć je więc."

"Lata i miesiące, dni i chwile, wszystkie one skracają czas, jaki pozostał ci do śmierci; a zatem praktykuj szybko."

"Daremne jest praktykowanie medytacji, jeżeli umysł jest zawsze spowity ospałością lub pobudzeniem."

"Daremne jest otrzymywanie ustnych wyjaśnień, jeżeli nie stosuje się ich w praktyce."

"Istotne jest to, aby we wszystkim co się robi, uwolnić się od wątpliwości i nieufności."

"Niebezpieczeństwo konceptualizowania indywidualnego ego polega na tym, że wskutek chwytania się ego i natury ego, obiekty pojawiają się jako "coś innego". Taki dualizm sprawi, że to co przynosi pożytek "ego" będziesz uważać za przyjaciela, a to co szkodzi - za wroga. Wskutek pojawiających się doświadczeń przywiązania i awersji popełnisz wiele różnego rodzaju negatywnych działań. Działania te sprawią, że będziesz się błąkać w niższych światach i całej samsarze."

"Praktykując nauki Buddy, musi się przede wszystkim okiełznać swój umysł. Co to znaczy? Wodą miłującej dobroci musisz ugasić palące płomienie gniewu. Rzekę pożądania musisz przekroczyć mostem potężnych środków zaradczych. Ciemności głupoty musisz oświetlić pochodnią mądrości rozróżniającej. Tłuczkiem pilności musisz na pył skruszyć górę dumy. Ciepłą szatą cierpliwości musisz przezwyciężyć burzę zawiści. W każdym razie tych pięć trucizn, twoich starych znajomych, zniszczy twoją istotę w trzech sferach samsary, jeśli tylko oddasz się im bez zahamowań. Nie pozwól, aby biegały w sposób nieposkromiony. Kryje się w tym niebezpieczeństwo."

"Bez zjednoczenia metod i mądrości, Droga Tajemnej Mantry (Diamentowa Droga) stanie się błędną ścieżką. Co to znaczy? Metody odnoszą się do bezbłędnej zasady tego co się praktykuje bez względu na to czy jest to faza rozwojowa (budowanie wizualizacji) czy spełniająca (spoczywanie w naturze umysłu). Mądrość odnosi się do poglądu, znaczenia pustej Dharmaty, samoistnej świetlistości. Bez urzeczywistnienia, że pogląd jest samoistną pustą świadomością w tobie, nie wejdziesz na ścieżkę mądrości. Sama mądrość pozbawiona metod nie da ci żadnych doświadczeń, natomiast metody pozbawione mądrości uniemożliwią zastosowanie Dharmaty w praktyce. Dlatego też koniecznie należy je połączyć, nie pozwalając na ich oddzielenie. Ogólnie, oddzielenie metod i mądrości przypomina ptaka, który próbuje latać z jednym skrzydłem. W ten sposób nie osiągniesz Stanu Buddy. Zachowaj to w umyśle."

"Jeżeli nie potrafisz zmieszać Dharmy z aktywnościami codziennego życia, zaplączesz się w medytacyjne sesje. Jak do tego dochodzi? Dharmatę pozbawioną tworów, której doświadczasz w swoim istnieniu, spoczywając spokojnie w medytacji, powinnaś zastosować w praktyce w każdej sytuacji w okresie pomedytacyjnym - podczas chodzenia, stania, siedzenia i leżenia. Jeżeli nie będziesz się oddzielać od praktyki nauk Buddy, zawsze będziesz przebywać w stanie Dharmaty. W ten sposób twoja medytacja przekroczy sesje."

"Jeśli pragniesz osiągnąć wszechwiedzący stan Buddy, ćwicz się w zrozumieniu, że wszystko co ego chwyta i ustala, nie posiada własnej natury."

"W otwartej rzeczywistości wszystkie zjawiska, jakie mogłyby powstać w samsarze i nirwanie, nie przebywają w żadnej prawdziwej własnej naturze i dlatego powstają bez wysiłku, przeszkód i ograniczeń."

"Cokolwiek się pojawia, jest własnym umysłem i dlatego nie ma zjawisk innych niż te, które pochodzą z umysłu. Dlatego zjawisko i doświadczenie są niedualistyczne."

"Bez względu na wykonywane przez ciebie pozytywne działania, zrozum, że wszystkie zjawiska są jak sen i magia."

"Dzięki sile medytacji na pustkę wszystkich zjawisk powinnaś dojść do urzeczywistnienia tego, że sześć paramit i wzbudzone, wielkie współczucie również przypominają magiczne złudzenie."

"Ogólny podział sześciu paramit to:
szczodrość, dyscyplina, cierpliwość, pilność, medytacja i mądrość.
Szczegółowo rzecz biorąc, istnieją trzy rodzaje szczodrości:
-przekazywanie nauk Buddy,
- dawanie materialnych rzeczy,
- dawanie ochrony przed strachem.
Istnieją również trzy rodzaje dyscypliny:
- dyscyplina powstrzymywania się od negatywnych czynów,
- dyscyplina gromadzenia pozytywnych właściwości,
- dyscyplina przynoszenia pożytku czującym istotom.
Możemy również wyróżnić trzy rodzaje cierpliwości: -
- cierpliwość obojętności wobec doświadczanego cierpienia po wyrzeczeniu się samsary,
- cierpliwość w znoszeniu trudów w celu przyniesienia pożytku istotom
- cierpliwość utrzymywania zaufania do nauk Buddy, co oznacza powstrzymywanie się od lęku przed głęboką naturą
Pilność też posiada trzy rodzaje:
- pilność zastosowania nauk Wielkiej Drogi (Mahajany)
- podobna do zbroi pilność odbierania przeciwności losu
- nieugięta pilność zrealizowania Stanu Buddy doskonałej wszechwiedzy.
Istnieją też trzy rodzaje medytacji:
- medytacja, która skupia się na właściwej, światowej ścieżce
- medytacja skupiająca się na ponadświatowej ścieżce
- ogólna medytacja, która skupia się na obu.
Podobnie, istnieją trzy rodzaje mądrości:
- mądrość, dzięki której realizuje się, że uwarunkowane rzeczy znajdują się poza zainteresowaniem
- mądrość, która realizuje, że wrodzona natura znajduje się poza zainteresowaniem
- mądrość, która realizuje, że wszystkie zjawiska znajdują się poza dualizmem i przekraczają słowa, myśli i opis."

"Jeżeli w swoim umyśle nie utrzymujesz skąpstwa ani uprzedzeń jest to paramita szczodrości. Jeżeli potrafisz skutecznie porzucić wszelkie przeszkadzające emocje jest to paramita dyscypliny. Jeżeli jesteś całkowicie wolna od gniewu i urazy jest to paramita cierpliwości. Jeżeli nie jesteś leniwa ani opieszała jest to paramita pilności. Jeżeli jesteś wolna od rozproszenia i przywiązania do smaku koncentracji jest to paramita medytacji. Jeżeli jesteś całkowicie walna od wymyślonych pojęć jest to paramita mądrości rozróżniającej."

"Nie przywiązuj się do niczego. Przywiązanie jest samo w sobie źródłem niewoli."

IV.

"Powierzchowne jest recytowanie nauk Buddy bez ufności. Powierzchowny jest altruizm bez współczucia. Powierzchowna jest szczodrość bez uwolnienia się od skąpstwa. Powierzchowne jest bycie praktykującym, który nie dotrzymuje ślubowań. Powierzchowne jest bycie szlachetnym bez medytacji. Powierzchowne jest posiadanie wiedzy bez praktykowania nauk Buddy w życiu. Powierzchowne jest udzielanie rad, których się osobiście nie przestrzega."

"Przesadą jest utrzymywanie, że zna się Dharmę, jeśli nie słuchało się nauk. Przesadą jest utrzymywanie, że posiada się moce, jeżeli nie praktykowało się medytacji. Przesadą jest utrzymywanie, że otrzymało się błogosławieństwa, jeśli nie posiada się oddania. Przesadą jest utrzymywanie, że osiągnęło się stan Buddy, jeżeli się nie medytowało. Przesadą jest utrzymywanie, że znalazło się mistrza, jeżeli mu się nie służyło. Przesadą jest utrzymywanie, że uzyskało się wyzwolenie dzięki naukom, które nie mają linii przekazu. Przesadą jest utrzymywanie, że uzyskało się realizację bez ustnych wyjaśnień. Przesadą jest utrzymywanie, że wyzwoliło się swoja istotę bez wykonywania jakiejkolwiek praktyki. Przesadą jest utrzymywanie, że posiada się pomyślne okoliczności, jeśli nie dotrzymuje się ślubowań. W każdym razie ludzie, którzy pragną praktykować bez podjęcia trudów praktyki, są zwykłymi samochwałami, którzy nie osiągną sukcesu."

"Podczas praktykowania Dharmy należy się upewnić, że nie popełnia się dziesięciu błędów. - Jeśli nawet praktykujesz medytację, ale nie stała się ona remedium na przeszkadzające emocje i myśli, popełniasz błąd, który polega na nie wprowadzeniu w czyn ustnych wyjaśnień. - Jeśli nawet rozpoznałeś swój umysł, ale nie uwolniłeś swojej świadomości od stronniczości, jest to błąd nie spotkania się ze szczegółowymi wyjaśnieniami. - Jeśli nawet posiadasz silne oddanie, ale nie otrzymałaś błogosławieństw, jest to błąd nie posiadania związku z urzeczywistnionym mistrzem. - Nawet jeśli dokładasz wielkich starań, ale twoja praktyka nie posuwa się naprzód, ale to błąd, który polega na tym, że twój umysł nie w pełni się oczyścił. - Jeśli czujesz się zmęczona zaangażowaniem się w duchową praktykę, popełniasz błąd nie rozpoznania naturalnego stanu świadomości. - Nawet jeśli praktykujesz, ale twój umysł jest wciąż rozproszony, popełniasz błąd, który oznacza brak zaufania do medytacji. - Jeśli doświadczenie nie powstaje bezpośrednio w twoim stanie umysłu, oznacza to, że zabłąkałeś się tylko w stanie śamata(wyciszenia). - Jeżeli w twojej istocie nie powstaje moc świadomości, popełniasz błąd nieznajomości wykorzystania zjawisk jako pomocy na ścieżce. - Jeżeli masz trudności z odcięciem przywiązać do przeszkadzających emocji, popełniasz błąd nieznajomości sposobu wykorzystania pięciu trucizn (gniewu, lgnięcia, niewiedzy, zazdrości, skąpstwa) jako ścieżki. - Jeżeli nie możesz poradzić sobie z cierpieniem i trudnościami, popełniasz błąd nieznajomości sposobu odwrócenia swojego umysłu od samsary."

"Potrzebujesz dziesięciu pozytywnych właściwości jako oznakę praktykowania nauk Buddy. - Jeżeli przezwyciężysz dyskursywne myślenie, jest to oznaką rozpoznania naturalnego stanu świadomości. - Jeżeli mądrość istoty umysłu manifestuje się bez stronniczości, jest to oznaką skuteczności ustnych wyjaśnień. - Jeżeli postrzegasz swojego mistrza jako prawdziwego Buddę, jest to oznaką pobudzenia oddania dla mistrza. - Jeżeli bez przeszkód otrzymujesz błogosławieństwa, jest to oznaką, że linia siddhów nie została przerwana. - Jeżeli z wysiłkiem stosujesz świadomość i nie napotykając na przeszkody potrafisz zmienić swój stan umysłu, jest to pozytywna oznaką wyćwiczenia pełnej mocy świadomości. - Jeżeli nie odczuwasz zmęczenia, mimo że praktykujesz dzień i noc, jest to pozytywna oznaka osiągnięcia kluczowego punktu prany-umysłu. - Jeżeli bez względu na to, czy praktykujesz czy też nie, nie pojawiają się żadne różnice w przejrzystości, jest to oznaką uzyskania pewności w medytacji. - Jeżeli jesteś w stanie pamiętać o Dharmacie, bez względu na to jakie myśli, czy zjawiska ci się pojawiają, jest to oznaką, że wykorzystałeś zjawiska jako pomoc na ścieżce. - Jeżeli nie powstaje zombie przeszkadzających emocji, albo jeśli nawet powstaje i natychmiast się uspokaja, jest to oznaką spontanicznego pokonania pięciu trucizn. - Jeżeli nie jesteś podatna na cierpienie i trudności, jest to zrozumienie, że nietrwałość jest cechą charakterystyczną samsary. W każdym razie, jeżeli w twojej istocie powstanie Dharma, wraz z nią wyłonią się zalety."

"Kiedy bierzesz sobie Dharmę do serca pojawia się dziesięć oznak :
- Jeżeli maleje twoje lgnięcie, jest to oznaka wypędzenia złego ducha dualistycznego skupienia się na konkretnej rzeczywistości.
- Jeżeli twoje przywiązanie wzrasta nieznacznie, jest to oznaką uwolnienia się od ambicjonalnych pragnień.
- Jeżeli maleją twoje przeszkadzające emocje, jest to oznaką wewnętrznego uspokojenia się pięciu trucizn.
- Jeżeli maleje twój egoizm, jest to oznaką zmniejszania się lgnięcia do ego - Jeżeli jesteś wolna od zakłopotania i nie posiadasz żadnego punktu odniesienia, jest to oznaką załamania się twojej iluzorycznej percepcji.
- Jeżeli jesteś wolna od pojęć medytującego i obiektu medytacji i nigdy nie tracisz z oczu swojej wrodzonej natury, jest to oznaką spotkania matki Dharmaty.
- Jeżeli wszystko co postrzegasz powstaje jako bezstronne, indywidualne doświadczenie, jest to oznaką osiągnięcia sedna poglądu i medytacji.
- Jeżeli rozpoznajesz nierozdzielność samsary i nirwany jest to oznaką, że pojawiło się w tobie pełne urzeczywistnienie.
- Jeżeli nie ma w tobie lgnięcia nawet do własnego ciała, jest to oznaką całkowitego uwolnienia się od przywiązania.
- Jeżeli pozostajesz nie dotknięty przez cierpienie i trudności jest to oznaką zrozumienia, że zjawiska są złudzeniem.
- Jeżeli w niewielkim tylko stopniu interesujesz się ośmioma światowymi dharmami (zysk i strata, sława i zniesławienie, pochwała i nagana, radość i cierpienie), jest to oznaką rozpoznania natury umysłu . W każdym razie, jeżeli twoje wewnętrzne oznaki ujawniają się na zewnątrz, przypomina to wypuszczające liście drzewo. Kiedy inni ludzie dostrzegają zewnętrzne oznaki, przypomina to dojrzały owoc drzewa, który można zjeść."

"Podczas praktyki nauk Buddy można napotkać siedem rodzajów wypaczeń
- Jeżeli posiadasz niewielka ufność i dużą inteligencję, powstaje wypaczenie, wskutek którego zaczniesz się uważać za nauczyciela.
- Jeżeli masz wielu słuchaczy, a posiadasz o sobie wielkie mniemanie, powstaje wypaczenie, które każe ci się uważać za duchowego przyjaciela.
- Jeżeli udajesz, że posiadasz najwyższe właściwości ale nie wziąłeś sobie do serca nauk Buddy, powstaje wypaczenie, które każe ci się uważać za przywódcę.
- Jeżeli udzielasz ustnych wyjaśnień ale sama ich nie praktykujesz, powstaje wypaczenie, które każe ci się uważać za nieczułego "eksperta od Dharmy".
- Jeżeli lubisz bezsensowną paplaninę, a w twoim sercu nie ma Dharmy, powstaje wypaczenie, wskutek którego stajesz się pożądliwą szarlatańską joginią.
- Jeżeli niewiele się uczyłaś, a przy tym nie posiadasz ustnych wyjaśnień, powstaje wypaczenie, wskutek którego stajesz się zwykłym człowiekiem, mimo iż możesz mieć wielką ufność. Autentyczny praktykujący, którego postępowanie pozostaje w zgodzie z prawdziwymi naukami, powinien w inteligentny sposób wyzwolić swoją istotę, okiełznać umysł z pomocą ufności, dzięki słuchaniu nauk odciąć błędne koncepcje, odrzucić społeczne troski, zmieszać swój umysł z Dharmą, doskonalić swoją wiedzę z pomocą studiowania i przemyśliwania nauk, przekształcić swój umysł z pomocą ustnych wyjaśnień, by dzięki poglądowi i medytacji osiągnąć ostateczną pewność."

"Ludzie którzy przekroczyli bramę Dharmy mogą popełnić wiele pomyłek.
- Możliwe jest, że nauczyciela, który studiował duchowe nauki mylnie weźmie się za duchowego przyjaciela wyzwolonego przez słuchanie i przemyśliwanie nauk.
- Możliwe jest, że nieczułego "eksperta od Dharmy", który sam nie praktykował, mylnie weźmie się za kogoś, kto dzięki osobistej praktyce uzyskał doświadczenie.
- Możliwe jest, że oszukańczego hipokrytę mylnie weźmie się za szlachetną istotę, która dzięki praktyce nauk Buddy okiełznała swój umysł.
- Możliwe jest, że puste słowa fałszywej elokwencji mylnie weźmie się za urzeczywistnienie kogoś, kto posiada ustne wyjaśnienia.
- Możliwe jest, że kogoś, komu z ust nie schodzi Dharma, mylnie weźmie się za osobę głęboko oddaną naukom Buddy. W każdym razie musisz się upewnić, że zmieszałeś swój umysł z naukami Buddy. Ludzie, którzy praktykując Dharmę ustami, uważają się za praktykujących, a zarazem nauki Buddy są dla nich czymś odrębnym od siebie, nie osiągną powodzenia."

"Musisz się upewnić, że twoja praktyka Dharmy staje się rzeczywistą nauką Buddy. Musisz się upewnić, że twoja Dharma staje się rzeczywistą ścieżką. Musisz się upewnić, że twoja ścieżka może rozjaśnić pomieszanie. Musisz się upewnić, że twoje pomieszanie dojrzeje jako mądrość. Co to Oznacza?
- Jeżeli posiadasz zrozumienie wolne od akceptacji i odrzucania, po dowiedzeniu się w jaki sposób skondensować wszystkie nauki w jednym pojeździe, wówczas twoja praktyka nauk Buddy stanie się rzeczywistą Dharmą.
- Jeżeli pojawiają się trzy stany wglądu - błogość, przejrzystość i brak myśli - są one samą Dharmakają. W każdym razie jest wielu ludzi, którzy skupiają swój umysł na bezwładnym stanie uspokojenia umysłu. Wskutek tego odrodzą się w boskiej sferze, a jeśli nawet się odrodzą jako ludzie, nie będą w stanie przynosić istotom pożytku."

"Istnieją sposoby, aby przebywać w spokoju i czuć się wygodnie. Jakie? Wyzwolony od dualistycznego związania pogląd - jest łatwy. Wyzwolona od ospałości, pobudzenia i rozproszenia medytacja - jest łatwa. Jeżeli przywiązanie jest oczyszczone jak przestrzeń - zachowanie jest łatwe. Jeżeli splamienia umysłu zostały oczyszczone - doświadczenie jest łatwe. Jeżeli umysł jest wolny od strapień - w miejscu, w którym przebywasz czujesz się wygodnie. Jeżeli stronniczość jest oczyszczona - współczucie jest łatwe. Jeżeli dualistyczne związanie jest oczyszczone od wewnątrz - szczodrość jest łatwa. Jeżeli wie się, że jedzenie i bogactwo są iluzoryczne, zadowolenie przychodzi z łatwością. Jeżeli nie zachowujesz się arogancko, twoje codzienne działania przychodzą z łatwością. Jeżeli nie prowadzisz mieszczańskiego stylu życia, zadowalając się tym co masz, bez trudu znajdziesz środki utrzymania. Jeżeli nie ubiegasz się o szlachetne właściwości, towarzyszenie innym przychodzi bez trudu. Jeżeli jest się wolnym od dziecinnego zachowania i lgnięcia do ego, przebywa się w spokoju. Jeżeli spotyka się szlachetnego mistrza, który posiada współczucie i ustne wyjaśnienia, przebywa się w spokoju. Jeżeli rozumie się, że natura Buddy jest obecna we wszystkich sześciu rodzajach istot (bogach półbogach, ludziach, zwierzętach, duchach, istotach przeżywających stany piekielne), łatwo jest odczuć, że są one twoimi bliskimi krewnymi. Jeżeli przebijesz się przez przywiązanie, będziesz czuł się wygodnie we wszystkim. Jeżeli przejawienie i egzystencja zostają spontanicznie wyzwolone, łatwo jest odkryć wielką błogość. Jeżeli wie się, że widoki i dźwięki są złudzeniem, łatwo jest przedrzeć się poprzez nieszczęście. Jeżeli rozpoznajesz swoją naturalną twarz, łatwo jest wyzwolić się od wysiłku i walki. Jeżeli myśli rozpoznaje się jako Dharmatę, łatwo jest wykorzystać jako medytację wszystko co widzisz. Jeżeli to rozumiesz, będziesz czuć wygodnie we wszystkim. "Jeżeli dostrzeżecie wady samsary, nie będziecie potrzebowali żadnego innego nauczyciela. Jeśli myśl o nietrwałości wrośnie w wasz umysł, nie będziecie potrzebowali żadnych dodatkowych zachęt. Jeżeli urzeczywistnicie, że wszystkie powstające zjawiska są umysłem, nie będzie żadnego innego oświecenia. Jeśli w głębi swojej istoty macie głębokie oddanie dla Guru, nie będzie żadnego innego Buddy. Jeśli odetniecie myśli u ich korzenia, nie będzie żadnej innej absolutnej natury. Jeśli napełniacie wszystkie istoty radością, nie ma żadnych innych Trzech klejnotów. Jeśli urzeczywistnicie to wszystko, samsara i nirwana nie będą dwiema różnymi rzeczami. "Nie błądzi jogin, który rozumie, że zjawiska są pomocnikami i jest wolny od przywiązania i lgnięcia."

"Chociaż medytujesz na pustkę upewnij się, że staje się ona pomocą w praktykowaniu pozytywnych działań i środkiem na przeszkadzające uczucia."

"Bez względu czy medytujesz na pustkę, czy na cokolwiek innego, to praktyka medytacyjna, która nie jest skutecznym środkiem na przeszkadzające emocje i nawyki, stanie się nieporozumieniem. Coś co nie przeciwstawia się przeszkadzającym emocjom i nawykom, stanowi przyczynę upadku w samsaryczna egzystencję."

"Tak zwani duchowi nauczyciele, którzy sami nie ćwiczyli się w praktyce Dharmy, nie rozumieją, że nauka Buddy jest wolna od sekciarskich ograniczeń i atakują się z wielkimi uprzedzeniami. Ponieważ istnienie pojazdów jest zasadne, nie angażuj się w kłótnie. Spocznij wygodnie."

V.

"Jeżeli rozpoznasz obecną w tobie współwyłaniającą się mądrość, nie ma możliwości, by uniknąć osiągnięcia oświecenia"

"W dzień powinnaś się ćwiczyć w traktowaniu tego, co się postrzega jako sen. Oznacza to spoczywanie w zrelaksowany i naturalny sposób, nie poprawiając niczego co się pojawia. Pozostaw swoje doświadczenia spontanicznie wolne i otwarte. Spoczywaj z rozległą świadomością i bez dualistycznych związań. Wieczorem powinnaś przyjąć uważność za ścieżkę. Oznacza to zwiększenie świadomości u schyłku dnia oraz czujne i przebudzone spoczywanie, nie pozwalając sobie na popadnięcie w ospałość czy odrętwienie. O północy zmieszaj stan głębokiego snu z Dharmatą i śpij w stanie bez myśli. Zastosuj silną determinację, myśląc:"Rozpoznam, że moje sny są snami!" Dzięki temu będziesz mogła zapamiętać Dharmatę podczas śnienia i uwolnisz się od pobudzenia i koszmarów. Rano powinnaś przyjąć Dharmatę za ścieżkę. Oznacza to, że kiedy budzisz się ze snu i twoje ciało odczuwa wygodę, przywołaj pamięć Dharmaty i praktykuj tę samotną uważność bez dualistycznego związania, medytowania czy ospałości. Nie bądź leniwa ani senna, ale praktykuj z otwartą czujnością, utrzymując właściwą samodyscyplinę."

"Nie spoglądaj umysłem na zewnątrz, nie koncentruj go na swym wnętrzu, lecz po prostu pozostaw go w naturalnej wolności od punktów odniesienia. Spoczywaj nie rozproszony w stanie nie kończącego się doświadczenia podczas chodzenia, stania, leżenia czy siedzenia. Uczucie spełnienia czy ożywienia, poczucia pustki, uczucie błogości czy przejrzystości - wszystkie one są przemijającymi doświadczeniami. Nigdy nie powinno się ich uważać za coś zdumiewającego. Kiedy pojawią się pobudzone, zaciemnione czy ospałe stany umysłu, użyj ich jako treningu. Jakiekolwiek stany umysłu się pojawią, nie uważaj ich za wadliwe."

"Koncentrując spojrzenie w przestrzeni i nie ruszając gałkami ocznymi, umieść swoją wolną od dualistycznego związania świadomość - żywą, przebudzoną, jasną i wszechprzenikającą - na postrzegającym czy postrzeganym. Jest to sam z siebie pogląd posiadający ufność, medytacja posiadająca doświadczenie i działanie posiadające towarzystwo!"

"Dopóki nie zrelaksujesz umysłu, nie odnajdziesz szczęścia."

"Kiedy konceptualne myśli, które utrzymują pojęcie ego, przestaną się pojawiać - nie ma Dharmy, nie ma negatywnych czynów, nie ma karmy, ani dojrzewania karmy. Wówczas przedarłeś się poprzez złożoność pozytywnych i negatywnych czynów."

"Dzięki rozpoznaniu swojej naturalnej twarzy, musisz osiągnąć zrozumienie, że twój umysł jest Buddą."

"W każdym razie, jeżeli planujesz najpierw spełnić światowe cele, a dopiero potem zaangażować się w praktykę nauk Buddy, byłoby to zdumiewające, gdyby ci się udało."

"Chociaż istnieje wiele głębokich, kluczowych punktów dotyczących ciała, pozostań wolna i zrelaksowana w pozycji, w której czujesz się wygodnie. Wszystko zawiera się po prostu w tym. Chociaż istnieje wiele kluczowych punktów dotyczących mowy, takich jak kontrola oddechu i recytacja mantry, przestań mówić i zachowuj się jakbyś była niema. Wszystko zawiera się po prostu w tym. Chociaż istnieje wiele kluczowych punktów dotyczących umysłu, takich jak koncentracja, relaksacja, projektowanie, rozpuszczanie i skupianie się do wewnątrz, wszystko zawiera się w tym, by pozwolić mu pozostać w naturalnym stanie, który jest wolny, swobodny i bez zafałszowań."
(to są rady dla zaawansowanych praktykujących)

"Wielki jogin to ktoś, kto po prostu uwolnił się od przywiązania i lgnięcia."

VI.

"W przyszłości, kiedy nadejdzie mroczna epoka degeneracji, niektórzy ludzie uważający się za praktykujących, będą pragnęli nauczać innych bez otrzymania pozwolenia. Mimo, iż sami nie praktykują będą wyjaśniać innym medytację.

Chociaż sami nie będą wyzwoleni, będą rościć sobie pretensje do udzielania innym wyjaśnień do wyzwolenia. Nie będąc bezinteresowni, będą pouczać innych jak pozbyć się majdanów przywiązania i jak być szczodrym.

Pozbawieni najmniejszego choćby zrozumienia dobra i zła własnych czynów, będą przepowiadać dobrą lub złą przyszłość innych. Bez posiadania stabilności będą utrzymywać, że przynoszą pożytek innym istotom. Myślę, że będzie wielu, którzy będą się aspirować, pełni hipokryzji, oszukując i zwodząc innych w imię nauk Buddy.

Wszyscy ludzie z przyszłych pokoleń, którzy pragną praktykować nauki Buddy, przeczytajcie ten spisany testament i sprawdźcie siebie! Obserwujcie wady samsarycznych nieszczęść! Skoro jest oczywiste, że wszystkie materialne rzeczy tego życia są nietrwałe, skierujcie swój umysł do siebie i pomyślcie dobrze! Słuchajcie biografii urzeczywistnionych mistrzów przeszłości mówiących jak praktykowali dyscyplinę. Znajdźcie kwalifikowanego mistrza i służcie mu, poświęcając ciało, mowę i umysł. Nie spoufalajcie się z nim jak z kimś równym sobie, ale dzięki uczeniu się i rozmyślaniu odetnijcie błędne koncepcje. Następnie praktykujcie bez przerwy nie szczędząc starań. W końcu zasymilujcie nauki Buddy w swoim sercu dzięki praktyce i zastosujcie remedium na przeszkadzające emocje. Zawsze zachowajcie ślubowania i dyscyplinę. Nie praktykujcie sporadycznie, ani nie odwlekajcie swojej praktyki, ale bez zwłoki stosujcie złożone ślubowania.

Chociaż ja Padmasambawa, osiągnąłem spełnienie, nigdy nie znalazłem czasu na rozproszenie. Widząc wszystkie zagubione czujące istoty, które są dręczone samsarycznymi dążeniami i iluzjami, przeszkadzającymi emocjami i negatywną karmą czuję, że chce mi się płakać.

Moje serce wzbiera bólem i rozpaczą. Osiągnąwszy ludzkie ciało, widząc przyjemne i bolesne rezultaty pozytywnych i negatywnych działań, ludzie, którzy nie próbują osiągnąć Oświecenia w tym życiu i nie praktykują nawet jednej sesji przyjęcia schronienia, a zamiast tego ścigają pragnienia, ambicje, radości i rozproszenie tego życia, gromadząc negatywne karmiczne czyny, nie mają serca. Ich serca zgniły. Zostali oszukani przez demonicznych przyjaciół.

Jeżeli z głębi serca powierzycie się Trzem Klejnotom (Buddzie, naukom Buddy i przyjaciołom na ścieżce) i będziecie praktykować, by już w tym życiu osiągnąć oświecenie, jest niemożliwe, abyście zostali oszukani przez Trzy Klejnoty. Niemożliwe jest także, abyście cierpieli z powodu braku ubrania i jedzenia. Ludzie, którzy twierdzą, że brak im żywności bądź ubrania, aby praktykować nauki Buddy, którzy mówią, że nie mają czasu na duchową praktykę, bezwstydnie się oszukują.

Jeżeli nie dokładacie starań, by praktykować ścieżkę do oświecenia właśnie teraz, gdy wasze umysły są przejrzyste i macie wolny czas, wkrótce zostaniecie wywiani przez wiatr karmy, znajdziecie się w niebezpieczeństwie nagłej utraty życia lub pochwyceni przez śmierć. Wówczas będziecie w panice próbować myśleć o wszystkich możliwych rzeczach, ale będzie o wiele za późno. Zachowajcie to w umyśle!"