Biblioteka Buddyjska - Kalu Rinpocze - O praktyce Czenrezig.pdf - BUDDYZM-FILOZOFIA - Torens79

Kalu Rinpocze

O praktyce Czenrezig

W przeszłości wielu z was otrzymało inicjację Czenrezig, czyli Awalokiteśwary i jest wśród was wielu takich,

którzy praktykują tę medytację od pewnego czasu. Również jest wśród was wielu, którzy inicjację tej medytacji

otrzymali dopiero niedawno. Tak, więc dziś chcę powiedzieć o medytacji Czenrezig. Będzie to nie tylko

pomocne przypomnienie dla wszystkich, którzy praktykują tę medytację, ale dostarczy to również niezbędnej

podstawy dla praktyki tym, którzy jeszcze nie otrzymali tych nauk, gdyż bez nich nie ma możliwości

praktykowania tej medytacji.

Medytację rozpoczynamy od tego, co jest faktycznie źródłem wszystkich praktyk buddyzmu, jest to przyjęcie

Schronienia. Równocześnie pobudzamy także to, co jest w istocie korzeniem, podstawą nauk Mahajany, czyli

Bodhiczittę. Tak, więc medytacja zaczyna się od przypomnienia lub umotywowania przyjęcia Schronienia w

Buddzie, Dharmie i Sandze oraz wytworzeniem oświeconej postawy. Te dwie rzeczy są fundamentem, na

którym opiera się pozostała część medytacji.

Modlitwa Schronienia, są to dwie linijki, których tłumaczenie brzmi: „Dopóki nie osiągnę Oświecenia przyjmuję

Schronienie w Buddzie, Dharmie i Najdoskonalszym Zgromadzeniu”.

Słowo „Budda” oznacza przebudzenie z niewiedzy podobnej snu i Oświecenie, które przychodzi wraz z

rozwinięciem wszystkich form poznania. Odnosi się to do wszystkich Buddów, najwspanialszych, znakomitych

Zwycięzców.

Słowo „Dharma” oznacza nauki przychodzące poprzez Oświecenie, które zostało osiągnięte i przekazane tak,

aby wszystkie czujące istoty zostały zaopatrzone w środki do osiągnięcia pełnego Oświecenia. Odnosi się

zarówno do Hinajany jak i Mahajany jak również do wszystkich tych z tysięcy nauk, które obecnie przychodzą

do nas.

„Najdoskonalsze Zgromadzenie” oznacza Sangę, ponieważ nie jest to tylko zgromadzenie najdoskonalszych,

oświeconych istot, ale również jest najdoskonalszym obiektem odniesienia dla gromadzenia zasługi i

mądrości. Znaczy to, że praktykuje się oddawanie czci w odniesieniu do Sangi: wszystkich Zwycięzców,

Bodhisatwów, Arhatów itd. Nazywamy to Najdoskonalszym Zgromadzeniem w tych dwóch znaczeniach.

„Ja” odnosi się po prostu do praktykującego.

„Dopóki Oświecenie nie zostanie faktycznie osiągnięte” oznacza, że dopóki nie dojdzie się do realizacji natury

umysłu albo nie osiągnie się pełnego stanu Buddy, będzie się zawsze przyjmować Schronienie. To jest

postawa, z którą zwracamy się do Buddy, Dharmy i Sangi przyjmując Schronienie.

Źródłem Schronienia jest przebudzone Oświecenie, czyli stan Buddy oraz wszystkie niezwykłe właściwości

Oświecenia: właściwości umysłu, mowy i fizycznej formy Oświecenia. W przebudzonym Oświeceniu, do

którego zwracamy się o Schronienie jest ogromna potęga, zdolność, siła, moc i dynamizm. Ubiegającymi się o

Schronienie jesteśmy my sami, jak również wszystkie czujące istoty. My sami i wszystkie czujące istoty mamy

niezwykle ograniczone fizyczne i mentalne możliwości. Z powodu niewiedzy ograniczającej nasze możliwości,

podlegamy samsarycznej egzystencji, która jest synonimem strachu, męczarni, cierpienia i frustracji. To z

powodu tego cierpienia i uczucia niezadowolenia z tej egzystencji zwracamy się do Oświecenia o Schronienie.

Myślimy o Oświeceniu jako o źródle Schronienia i przyjmujemy w nim Schronienie, aby być ochronionym i

obronionym przed tym oceanem cierpienia, który nazywamy samsaryczną egzystencją.

Następna część tej modlitwy dotyczy pobudzenia Bodhiczitty, czyli ukierunkowania umysłu ku Oświeceniu.

Brzmi to: „Obym dzięki wszystkim dobrym uczynkom, które wykonuję, dzięki szczodrości itd., osiągnął stan

Buddy dla dobra wszystkich czujących istot”. Pierwszym pojęciem jest „ja” to, że samemu wykonuje się tą

pracę. Szczodrość i wszystkie dobre uczynki oznacza Sześć Doskonałości: szczodrość, etykę, wytrwałość,

pracowitość, medytacyjną stałość i mądrość. Dzięki praktykowaniu tych Sześciu Doskonałości zbierane są

dobre uczynki. Ślubuje się, że zamierza się użyć tego rodzaju właściwych działań, aby być zdolnym osiągnąć

pełen stan Buddy. Powód, dla którego zmierzamy do pełnego stanu Buddy jest taki, że wraz z osiągnięciem

wszystkich właściwości, mocy i zdolności pełnego Oświecenia, zamierza się skierować wszystkie te

możliwości dla pomagania innym czującym istotom. Tak, więc ostateczną motywacją czynienia wszystkich

praktyk, takich jak medytowanie na formę Czenrezig, powtarzanie mantry lub utrzymywanie umysłu Samadhi

jest osiągnięcie Oświecenia, aby pomóc innym. Ta część modlitwy nazwana jest ukierunkowaniem umysłu ku

Oświeceniu. Modlitwa złożona jest po pierwsze z przyjęcia Schronienia, a następnie z wywołania Bodhiczitty.

Następna część medytacji zaczyna się od słów: „Na wierzchołku głowy, każdej bez wyjątku z istot, których

ilość odpowiada nieograniczoności przestrzeni, spoczywa biały lotos i księżyc w pełni, jako siedzenie”.

Oznacza to, że myśli się o sobie i o wszystkich innych istotach. Na czubku naszej głowy i na głowach

wszystkich innych istot jest ośmiopłatkowy biały lotos a na nim spoczywa płaski dysk księżyca.

„Wszystkie inne istoty, których ilość odpowiada nieograniczoności przestrzeni” oznacza, że nieskończoność

przestrzeni odzwierciedla nieograniczoną ilość czujących istot. Jeśli myśli się o wszystkich czujących istotach,

które istnieją, to jest ich nieskończona ilość. Na szczycie głowy każdej z nich jest biały lotos i księżyc jako

siedzenie.

Następna linijka mówi: „ Z HRI wyłania się Wielki Wszystkowidzący”, co jest tłumaczeniem imienia Czenrezig.

Tak więc na lotosie i księżycu wyobrażamy sobie sylabę HRI, która jest biała. Powodem, dla którego

medytujemy, że pojawia się sylaba HRI jest to, że gdy Czenrezig został stworzony jako uosobienie

współczucia wszystkich Buddów, pierwszą rzeczą, jaką pojawiła się, była sylaba HRI, która przeobraziła się w

Czenrezig. Nasionko jest czymś, co wsadzamy w ziemię i rozwija się to najpierw w kiełek a następnie w

dojrzały kwiat, który wydaje owoc. Sylaba HRI jest nasieniem, z którego wyłania się Czenrezig. Gdy jesteście

już dobrze wyćwiczeni w tej medytacji możecie wyobrażać sobie sylabę HRI na swojej głowie i na głowach

wszystkich czujących istot i że z HRI wypromieniowuje brylantowe światło, które składa ofiary wszystkim

Buddom we wszystkich kierunkach, we wszystkich sferach Buddów, pracuje ono również dla pożytku

wszystkich czujących istot. Kiedy dotyka ono wszystkie istoty, łagodzi ich niedolę i frustracje będące

elementami samsarycznej egzystencji.

Następnie światło powraca od wszystkich Buddów wraz z ich błogosławieństwami oraz od wszystkich

czujących istot z powrotem do sylaby HRI i gdy zostanie w nią wchłonięte litera HRI w jednej chwili przemienia

się w Czenrezig. To, czy w medytacji umieści się światło wychodzące z litery HRI i powracające do niej zależy

od indywidualnych skłonności i od czasu, jaki ma się do dyspozycji. Można medytować, jeśli jest to łatwiejsze,

że pojawia się HRI i natychmiast zmienia się w Czenrezig.

„Wówczas pięciobarwne promienie świecą z Jego czystej, białej postaci, z miłującej dobroci w Jego oczach i z

uśmiechniętej twarzy”. Postać Czenrezig jest brylantowo biała, najczystszą z możliwych bieli. Jego ciało jest

tak białe i wspaniałe, że świeci z niego światło w pięciu kolorach: białym, zielonym, żółtym, czerwonym i

niebieskim. Promieniuje ono z Jego postaci we wszystkich kierunkach. Czenrezig jest uśmiechnięty i ma

całkowicie łagodny i spokojny wyraz twarzy odzwierciedlający całkowite uspokojenie i pokój w Jego sercu,

wewnętrzne zrozumienie i miłość, które mieszkają w Nim. Ponadto miłująca dobroć w Jego oczach pochodzi z

głębokiego współczucia, z którym spogląda On na wszystkie czujące istoty w samsarycznej egzystencji z

wielkim przejęciem, z wielką miłością tak, jak matka patrzy na swoje jedyne dziecko.

Następne linijki brzmią: „Z Jego czterech rąk dwie złączone są w modlitwie; w lewej trzyma lotos a w prawej

kryształowy różaniec. Przystrojony jest w jedwabne szaty, klejnoty i ozdoby ze złota”. Czenrezig ma cztery

ręce. Dwie pierwsze złożone są w modlitwie przy sercu, w prawej zewnętrznej trzyma różaniec uczyniony z

kryształów czystego kwarcu, a w lewej biały kwiat lotosu. Nosi On jedwabne szaty. Te jedwabie są różnych

kolorów: białe, złote i czerwone. Jest również przyozdobiony piękną biżuterią: koroną, naszyjnikiem, kilkoma

bransoletami, wszystko wykute z najczystszego złota i wysadzane pięknymi klejnotami. Aby zobaczyć

dokładnie jak te ozdoby są rozmieszczone powinno się przyjrzeć dokładnie tance lub rysunkowi Czenrezig.

Następna linijka w tłumaczeniu brzmi: „Z Jego ramienia zwisa miękka skóra antylopy, a Budda

Nieograniczonego Światła spoczywa na Jego głowie”. Przez lewe ramię przerzucona jest skóra antylopy, na

Jego głowie spoczywa Budda Amithaba - Budda Nieograniczonego Światła, którego postać jest czerwona. W

dłoniach trzyma żebraczą miskę i siedzi w postawie medytacyjnej, Jego stopy są skrzyżowane w pozycji

Wadżry, nosi proste szaty mnicha i jest ozdobiony trzydziestoma dwoma głównymi i osiemdziesięcioma

drugorzędnymi znakami doskonałości tj. szczelina na głowie, Koło Dharmy wyrysowane na Jego dłoniach i

podeszwach stóp. Głowę Czenrezig wieńczy całkowicie doskonały Budda Amithaba.

„Siedzi nieporuszony, Jego nogi są skrzyżowane, plecy oparte o niesplamiony księżyc, jest zjednoczeniem

esencji wszystkich aspektów Schronienia”. Oznacza to, że Czenrezig siedzi z nogami skrzyżowanymi w

pozycji Wadżry, czyli pełnego lotosu, absolutnie nieruchomy i cichy. Jego plecy podparte są przez księżyc,

wskazujący na brak jakichkolwiek splamień i nieczystości, odzwierciedlający całkowitą czystość Czenrezig.

Powinno się myśleć o Czenrezig jako o jedności lub esencji wszystkich źródeł Schronienia: Buddy, Dharmy,

Sangi, Lamów, Jidamów i Opiekunów. W tym momencie powinno się wyraźnie wyobrazić Czenrezig na swojej

głowie i na głowach wszystkich czujących istot. Podsyca się tutaj niezwykle głębokie oddanie, wiarę w

zaufanie do Czenrezig i z tym zaufaniem i wiarą modli się do Niego.

Ta modlitwa, po tybetańsku zaczyna się od słów: "Dzio Ło”, które są bardzo uprzejmym określeniem szacunku

i często tłumaczy się wyrażeniem „O Panie”.

Pierwsza linijka tej modlitwy brzmi: „O Panie o najbielszej postaci, nie okrytej splamnieniami”. Ta modlitwa jest

krótką pochwałą Czenrezig, wysławiającą Jego cudowne zalety. Pierwszą i najznakomitszą cechą jest

całkowita wolność od jakichkolwiek błędów. Nie ma na Nim żadnych splamień, nie podlega On

emocjonalizmowi ani też dyskursywnemu, konceptualnemu sposobowi myślenia ani też nie ma On nawet

odrobiny dualistycznego lgnięcia do przedmiotowej rzeczywistości i subiektywnego istnienia. Jest wolny od

wszelkich błędów, wszelkich niezdrowych działań, od wszystkiego, co negatywne i wszelkich zaciemnień. Ta

całkowita wolność od wszelkich błędów jest skrótowo wyrażona Jego czystą, białą formą.

Następna linijka brzmi: „Którego głowę wieńczy doskonały Budda w świetle”. Wyrażenie „dokonały Budda”

oznacza całkowite oddzielenie lub odłączenie od wszelkich błędów i braków, kompletną doskonałość

wszystkich pozytywnych właściwości. „Budda” oznacza przebudzenie z niewiedzy podobnej do snu i

oświecenie we wszystkich formach poznania. Taki Budda, Budda Amithaba, ozdabia głowę Czenrezig.

Wyobraża się, że na głowie Czenrezig siedzi Amithaba, jako korona Czenrezig, stawiający pieczęć własnej

doskonałości na Czenrezig.

Modlitwa kończy się słowami: „Którego współczujące oczy widza każdą czującą istotę. Przed Tobą,

Wszystkowidzący, słaniam swoją głową”. Wyrażenie „współczujące oczy” odnosi się do całości współczucia,

którego Czenrezig jest uosobieniem. Znaczy to, że Czenrezig zawsze spogląda na każdą czującą istotę z

głęboką miłością i współczującą troską robiąc wszystko, co może dla jej dobra. Ta współczująca troska jest

odzwierciedlona przez Jego nieprzerwane przyglądanie się, jako, że patrzy On na każda czującą istotę cały

czas. Tak, więc modlimy się do Czenrezig: „Modlę się do Ciebie Wszystkowidzący i skłaniam swoją głowę”.

Ten zwrot w modlitwie odzwierciedla uczucie oddania, jako, że jest wykonywany ciałem, mową i umysłem. To

znaczy, modlitwa i wyobrażenie postaci Czenrezig jest aktem mentalnego oddania, powtarzanie tej modlitwy

jest oddaniem werbalnym, a postawa, jaką się przy tym przyjmuje np. składając ręce itd., jest oddaniem

fizycznym.

Tak, więc składa się hołd Czenrezig całą swoją istotą.

W tekście pudży Czenrezig jest fragment, który jest siedmioczęściową modlitwą. Jeśli ma się czas, można

włączyć ta siedmioczęściową modlitwę do medytacji Czenrezig.

Pierwszą częścią jest składanie hołdu: „ Z całkowitą wiarą składam hołd Wszystkowidzącemu i wszystkim

Zwycięzcom i ich Synom przebywającym w dziesięciu kierunkach i w trzech czasach”. Znaczy to, że składa się

hołd głównie Czenrezig, ale również wszystkim Buddom i Bodhisatwom. Zwycięzcami są Buddowie, a ich

Synami Bodhisatwowie.

„Którzy przebywają w dziesięciu kierunkach...”, oznacza całą przestrzeń, „...i w trzech czasach”, czyli w

wieczności: przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Składa się Im hołd z całkowitym, wyraźnym i jasnym

oddaniem.

Drugą częścią jest ofiarowanie. „Ofiarowuję zarówno rzeczywiste jak i wyobrażone kwiaty, kadzidła, lampy,

wonności, pożywienie, muzykę i dużo innych rzeczy. „Błagam Święte Zgromadzenie, aby zechciało przyjąć te

ofiary”. Ofiarowuje się kwiaty, kadzidła, lampy, perfumy, pożywienie, muzykę itd., zarówno rzeczywiste, jako

ofiary na ołtarzu jak również wyobrażone ofiary, wyobrażając sobie przestrzeń napełniającą się tymi ofiarami.

Ofiarowuje się te rzeczy głównie Czenrezigowi, ale również wszystkim Buddom i Bodhisatwom. Modlimy się

do nich, aby przyjęli te ofiary po to, aby można było pomóc wszystkim czującym istotom. Jest to ofiarowanie.

Trzecią częścią jest wyznanie: „Przyznaję się do wszystkich niewłaściwych działań, które uczyniłem będąc pod

wpływem zaciemnień: do dziesięciu nieczystych działań, pięciu ohydnych czynów i innych, uczynionych od nie

mającego początku czasu, aż do teraz”. Oznacza to, że myśli się o całej niezdrowej karmie, jaką zebrało się

od nie mającego początku podlegania samsarycznej egzystencji. Myśląc o wszystkich tych rzeczach, żywi się

skruchę i ubolewanie, że zostały one uczynione. Wyznaje się szczerze, że zostało uczynionych wiele

niezdrowych czynów i modli się do wszystkich Buddów, Bodhisatwów i Czenrezig, aby wszystkie te rzeczy

były usunięte i oczyszczone. Ślubuje się również nie czynić ich więcej. Na koniec tej części powinno się

myśleć: „Wszystkie te niezdrowe działania zostały oczyszczone i usunięte”.

„Raduję się z zasługi, którą wszyscy Śrawakowie, Pratjekabuddowie, Bodhisatwowie i zwykli ludzie zbierają w

ciągu trzech czasów”. Śrawakowie, Pratjekabuddowie i Bodhisatwowie są nakierowani na osiągnięcie

wyzwolenia z Samsary, chociaż różnią się realizacją.

Zwykli ludzie również mają takie cele. Wszystkie dobre uczynki, które zostały uczynione w przeszłości przez

takie istoty i przez zwykłych ludzi, przynoszą nam niezwykłą radość i szczęście. To nastawienie, aby radować

się z dobrych uczynków innych, składa się na czwartą część.

„Modlę się, aby zostało obrócone Koło Dharmy Wielkiego i Małego Pojazdu, zgodnie z tyloma różnymi

postawami ile jest ich obecnych w motywacjach wszystkich czujących istot”. Oznacza to, że modlimy się do

Buddów, aby obrócili Kołem Dharmy – co jest przenośnią dla nauczania Dharmy – aby nauczali wszystkie

czujące istoty, używając aspektów Dharmy, które są wymagane z uwagi na poszczególne postawy i postawy

poszczególnych czujących istot, nauk Dharmy, które będą bezpośrednio pomocne czującym istotom w ich

szczególnej sytuacji, czy jest to Wielki Pojazd Dharmy Wadżrajany, czy też mniejszy Pojazd, czy Zwykły

Pojazd. Modlimy się, aby Dharma była nauczana tak, by każda czująca istota mogła otrzymać dzięki niej

pomoc.

Następną częścią jest: „ Błagam wszystkich Buddów, aby nie przechodzili w Nirwanę, ale zanim cykl świata

nie zostanie całkowicie opróżniony, aby spoglądali na wszystkie czujące istoty, które grzęzną w tym oceanie

smutku i zmartwień”. Oznacza to, że modlimy się do Buddów, aby nie przechodzili w Ostateczną Nirwanę, ale

aby pozostali i pomagali czującym istotom, dopóki ten cykl samsarycznej egzystencji nie zostanie całkowicie

opróżniony ze wszystkich czujących istot. Modlimy się do Buddów, aby okazali swoje współczucie, czyli

pozostali, aby pomagać czującym istotom, które są ślepe i zagubione w tym oceanie cierpienia.

Siódmą częścią jest dedykacja: „Oby wszelka zasługa, jaką nagromadziłem, stała się nasieniem Oświecenia

dla wszystkich czujących istot”. Tutaj modlimy się poświęcając całą zasługę wytworzoną poprzez praktykę,

modlitwy, praktykę Dharmy i modlimy się, aby stała się ona pierwotną przyczyną Oświecenia wszystkich

czujących istot. Znaczy to, że pragnie się dzięki tej zasłudze szybko i bez przeszkód dojść do najpełniejszego

Oświecenia, stać się Buddą lub Bodhisatwą tak, żeby można było naprawdę prowadzić czujące istoty do

pełnego Oświecenia i pomagać im najbardziej trafnym i bezpośrednim sposobem. Jest to dedykacja.

Ta siedmioczęściowa modlitwa jest bardzo korzystna dla praktyki, gdy jest się zaangażowanym w praktyki

zarówno ścieżki Sutr jak i ścieżki Tantr. Jeśli ktoś się nauczy tej siedmioczęściowej modlitwy i zrozumie

dobrze jej znaczenie, a następnie będzie medytować nad jej znaczeniem, wówczas może jej używać nie tylko

do medytacji Czenrezig, ale również, gdy robi się pokłony lub ofiarowanie mandali oraz we wszystkich formach

modlitwy i medytacji. Dołączenie siedmioczęściowej modlitwy do wszelkich aktów poświęcenia przynosi

bardzo dużo pożytku.

Następnie mamy modlitwę do Czenrezig. Przypisuje się ją mnichowi Mapalmo, co jest błędem, gdyż w

rzeczywistości była to mniszka Palmo. Palmo była tybetańską mniszką, która od czasu, gdy była jeszcze

bardzo młoda, modliła się do Czenrezig. Żyła ponad sto lat i cały czas modliła się do Czenrezig. Jeśli macie

wystarczająco dużo czasu robiąc tą medytację, jeśli nie spieszycie się bardzo, możecie wówczas załączyć

modlitwę, którą ona cały czas używała. Podczas letniego odosobnienia mniszka ta nic nie jadła i przeszła w

ten sposób przez całe odosobnienie. Przez pozostałe dni jadła tylko jeden posiłek dziennie. Modliła się do

Czenrezig przez całe życie i doszła do tego, że miała wiele wizji Czenrezig. Jest to modlitwa, której używała

Palmo, a więc niesie ona wielkie błogosławieństwo, wielką inspirację.

Modlitwa zaczyna się: „Modlę się do Czenrezig, który jest moim Lamą. Modlę się do Czenrezig, który jest

moim Jidamem. Modlę się do Czenrezig, który jest Najwyższy i Najdoskonalszy”. Oznacza to, że Czenrezig

jest uosobieniem wszystkich pozytywnych właściwości.

„Modlę się do Czenrezig, który jest Panem Miłości”, co znaczy, że Czenrezig ma całkowicie współczującą

troskę dla wszystkich czujących istot.

„Polegając na Twoim współczuciu i na współczuciu wszystkich Zwycięzców dla wszystkich czujących istot,

które cierpią nie do zniesienia w samsarycznej egzystencji i błąkały się w niej niezliczoną ilość razy, modlę się

do Ciebie, abyś dał im Schronienie i abyś doprowadził je dzięki inspiracji Twojego błogosławieństwa do

całkowitego Oświecenia, które jest wszechwiedzą.”

Modlimy się następnie dla siebie i wszystkich czujących istot, które w ciągu niemającego początku czasu

zgromadziły wielką ilość niezdrowej karmy, której moc, szczególnie związanej z gniewem, spowodowała, że

niezliczone istoty odrodziły się jako piekielne istoty, gdzie doznają cierpienia dotkliwego gorąca i zimna, aby

odrodziły się w najdoskonalszych niebiosach.

Następnie mamy mantrę OM MANI PEME HUNG.

Dalej, wszystkie czujące istoty, które nagromadziły olbrzymią karmę w ciągu niemającego początku czasu, ale

szczególnie te podlegające silnej chciwości musiały odrodzić się jako prety (głodne duchy) i cierpią z powodu

pragnienia i głodu, oby wszystkie takie istoty urodziły się w Twojej (Czenreziga) Czystej Krainie Bodhila - OM

MANI PEME HUNG.

Wszystkie czujące istoty, które nagromadziły olbrzymią karmę w ciągu niemającego początku czasu, ale

szczególnie te podlegające głupocie, musiały się odrodzić jako zwierzęta i cierpią z powodu otępienia i

głupoty, oby wszystkie takie istoty urodziły się w Twojej (Czenreziga) Czystej Krainie Bodhila - OM MANI

PEME HUNG.

Wszystkie czujące istoty, które nagromadziły niezdrowa karmę w ciągu niemającej początku samsary, ale w

szczególności tą spowodowaną zazdrością i musiały odrodzić się w sferach tytanów i cierpią z powodu kłótni i

sprzeczek, oby wszystkie takie istoty urodziły się w Twojej (Czenreziga) Czystej Krainie Bodhila - OM MANI

PEME HUNG.

Wszystkie czujące istoty, które nagromadziły niezdrowa karmę w ciągu niemającej początku samsary, ale w

szczególności te, które nagromadziły ją poprzez splamienie dumy i musiały odrodzić się w niebiosach, sferach

bogów, gdzie cierpią z powodu śmierci i upadku ze sfery bogów, oby wszystkie takie istoty urodziły się w

Twojej (Czenreziga) Czystej Krainie Bodhila - OM MANI PEME HUNG.

Następnie modlimy się, abyśmy w tym życiu i we wszystkich żywotach następujących po nim, ostatecznie

dorównali Czenrezig zdolnościami i aktywnością, wyzwalając wszystkie istoty z nieczystej egzystencji i

rozprzestrzeniając doskonały dźwięk sześciu sylab z taką mocą, aby przeniknął dziesięć kierunków

spontanicznie wyzwalając czujące istoty we wszystkich sferach.

Następnie modlimy się, aby dzięki mocy tej modlitwy do Czenrezig wszystkie istoty, dla których szukamy

pomocy i które będą za nami postępować w przyszłości, poznały prawo karmy, pracowały pilnie nad dobrą

karmą i aby wszystkie czujące istoty w przyszłości zetknęły się z Dharmą.

Po tych modlitwach kontynuuje się medytację.

”Podczas, gdy z uważnością modlę się w ten sposób, aby światło promieniujące ze Świętej Formy usuwa całą

nieczystą karmę i zaciemnienia. Zewnętrzny świat staje się sferą szczęśliwości. Ciało, mowa i umysł każdej

żyjącej istoty są zmienione w ciało, mowę i umysł Wszystkowidzącego. Wszelkie poznanie, dźwięki i pojawiające się

formy stają się nieoddzielne od pustki”.

Oznacza to, że gdy modlimy się do Czenrezig z głębokim oddaniem i jednoupunktowionym umysłem z Jego

postaci promieniuje na zewnątrz światło i przeobraża cały świat, oczyszczając wszelkie niezdrowe działania,

całą nieczystą karmę, wszelkie splamienia, całe oszołomienie, całą niewiedzę i wszystkie nieczyste

manifestacje zaciemnienia tak, że zewnętrzny świat: skały, drzewa i całe otoczenie, w którym żyjemy zostaje

przekształcone w Czystą Krainę Amithaby (Dełaczen) czyli Sferę Szczęśliwości; każda istota, która została

zrodzona jest przekształcona fizycznie, werbalnie i mentalnie w Czenrezig, czyli ciało, mowa i umysł stają się

ciałem, mowa i umysłem Czenrezig.

„Wszelkie poznanie, dźwięki i pojawiające się formy stają się nieoddzielne od pustki”. Oznacza to, że wszelkie

zjawiska jednocześnie przejawiają się i są puste, przybierają boski aspekt Czystej Krainy i formy Czenrezig.

Wszystkie dźwięki stają się mantrą, nierozdzielnością dźwięku i pustki. Wszelka mentalna aktywność staje się

nierozdzielnością świadomości i pustki. W tym medytacyjnym stanie mówi się mantrę OM MANI PEME HUNG.

Istnieje wiele powodów, abyśmy używali mali, czyli różańca. Odmawianie modlitwy liczy się przesuwając

paciorki do siebie, podążając dookoła mali a następnie zawracając z powrotem. Nie przechodzi się

centralnego paciorka. Przejście mali tam i z powrotem liczy się jako dwieście. Jeśli mamy liczniki to

przesuwamy jeden na każdą setkę. Gdy przesunęło się dziesięć, to na liczniku oznaczającym tysiące

przesuwamy jeden na znak, że zrobiliśmy tysiąc. A kiedy zrobiliśmy dziesięć tysięcy, to zaznaczamy

następnym znacznikiem, który przesuwa się po paciorkach mali. Gdy znacznik ten przesunie się po całej mali,

znaczy to, że zrobiło się milion. A jeśli mamy drugi zestaw liczników, to w ten sposób możemy doliczyć się do

stu milionów. To jest bardzo, bardzo dobre. Jeśli śledzicie ilość mantr, które zrobiliście, to patrzycie: „Och,

zrobiłem już dużo, ale mam do zrobienia o wiele więcej.” W ten sposób będziecie robić dużo, bardzo dużo

mantr.

Kiedy powtarzacie mantrę OM MANI PEME HUNG wciąż i wciąż, możecie myśleć o wiele różnych rzeczach.

Czasem wyobraża się Czenrezig nad swoją głową, wyraźnie wyobrażając Jego brylantową postać, powtarza

się mantrę OM MANI PEME HUNG. Czasem mówi się mantrę tak, jakby modliło się do Czenrezig, modląc się

żarliwie o takie błogosławieństwa, jak rozwinięcie współczucia, rozwinięcie urzeczywistnienia, zrozumienie

natury wszelkich zjawisk, zrozumienie pustki. Modlimy się o błogosławieństwo oddalenia od samsarycznej

Biblioteka Buddyjska - Kalu Rinpocze - O praktyce Czenrezig.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: