Walka z wyobraźnią - Justyna Pałys.pdf - Schizofrenia [2] - Torens79

Walka z wyobraźnią

Justyna Pałys

Zapadli na nią Vincent van Goch, George Hegel, Sylwia Plath i Wirginia Woolf. Często

nazywana jest choroba królewską, ze względu na bogactwo przeżyć jakie odczuwa chory.

Dosłownie oznacza "rozszczepienie umysłu". Mowa tu o schizofrenii, która, jak wynika

z badań, dotyka około 1 proc. całej populacji.

Czym jest schizofrenia?

Schizofrenia znajduje swoje miejsce w szeregu psychoz endogennych, czyli

zakłóceń psychicznych, w których doznaje się intensywnych zmian

w procesie percepcji. Pierwsze wzmianki o niej możemy dostrzec już

w Piśmie Świętym. Na początku jej objawy były jednak łączone bardziej

z opętaniem przez diabelne moce niż ze stanem chorobowym. Obecnie jest

ona uważana za chorobę społeczną, na którą zapaść może co setny człowiek.

Niemalże jedna czwarta pacjentów szpitali psychiatrycznych to schizofrenicy,

jednak ogromna ilość osób z tą przypadłością jest całkowicie nieświadoma swoich objawów i nawet nie

próbuje się leczyć.

Schizofrenia może rozwijać się bardzo gwałtownie lub przejść prawie niezauważona. Chory może zdradzać

zarówno tendencje do napadów szału lub samookaleczenia, jak również unikać kontaktów z ludźmi, czy

stać się po prostu nadmiernie pobożnym. Przyczyny choroby mogą być biologiczne lub psychospołeczne.

Z przyczynami biologicznymi mamy do czynienia wtedy, gdy w trakcie rozwoju ośrodkowego układu

nerwowego dochodzi do błędu, który powoduje, że człowiek staje się bardziej podatny na schizofrenię.

Do bodźców psychospołecznych zaliczamy przeżycia związane z silnym wstrząsem emocjonalnym takim

jak np. śmierć osoby bliskiej.

Wiele twarzy schizofrenii...

Mówiąc o tej "królewskiej chorobie" należy uwzględnić fakt, że wyróżniamy kilka jej odmian. Pierwszą

z nich jest schizofrenia rezydualna spowodowana zanikiem tkanki mózgowej. Objawia się ona głównie

izolacją społeczną, apatią czy postrzeganiem wszystkiego jako wielkiej tajemnicy. Druga odmiana to

schizofrenia paranoidalna , która charakteryzuje się wysokim stopniem wszelkiego rodzaju urojeń.

Kolejna jest schizofrenia zdezorganizowana . Osoby posiadające tę przypadłość często zachowują się

absurdalnie i niespójnie. Katatonia natomiast objawia się najczęściej bardzo niskim poziomem

aktywności ruchowej, bądź jej nadmiarem. I wreszcie ostatni rodzaj "rozszczepienia umysłu" czyli

schizofrenia niezróżnicowana . Chorzy na nią nie posiadają żadnych z wyżej wymienionych zaburzeń.

Najczęstsze objawy

Do najczęściej występujących objawów schizofrenii zaliczyć można: halucynacje, dziwaczne zachowanie,

trudności w komunikacji, nieuwagę, otępienie, zahamowanie ekspresji twarzy, ograniczenie mowy,

trudności w wykazywaniu się aktywnością społeczną, niezdolność do spontanicznego przeżywania

pozytywnych uczuć, zanik logicznego myślenia, apatię, odnoszenie obojętnych zjawisk do siebie, szukanie

we wszystkim spisku oraz brak zainteresowania światem zewnętrznym.

Terapia, czyli co zrobić gdy...

Schizofrenie leczy się na wiele sposobów. Terapia może być zorganizowana na oddziale dziennym, gdzie

pacjent funkcjonuje w rytmie zbliżonym do jego dawnych, przedchorobowych zajęć. Po całym dniu

spędzonym z terapeutami chory wraca do domu. Kolejnym sposobem jest zamieszkanie chorego

z terapeutami. Jest to rodzaj obozu psychoterapeutycznego. Spotyka się także formę terapii polegającą

na tym, że lekarz odwiedza pacjenta w jego domu. Jest to znacznie tańsze rozwiązanie niż leczenie

szpitalne. W zwalczaniu schizofrenii pomocne są również leki przeciwpsychotyczne, które umożliwiają

kontrole omamów i urojeń. Najskuteczniejsze są jednak bardzo drogie i nie wszyscy pacjenci mogą sobie

na nie pozwolić.

Osoby chore na schizofrenię twierdzą, że ich przeżycia są ogromnym cierpieniem. Nie należy postrzegać

ich jako ludzi upośledzonych umysłowo. Przy pomocy odpowiednich leków, ze wsparciem społeczno-

środowiskowym i profesjonalną psychoterapią wielu chorych na schizofrenię może swobodnie

funkcjonować. Mając do dyspozycji odpowiednie rodzaje wsparcia chorzy na schizofrenię mogą żyć

niezależnie, pracować, mieć rodzinę i przyjaciół. Ponieważ choroba rozpoczyna się zwykle między 16 a 30

rokiem życia, zwykle skończyli już szkołę, są w trakcie studiów albo pracują. Mają już swoje

zainteresowania, pasje i pragnienia. Mimo że los naznaczył ich piętnem schizofrenii, chcą być postrzegani

tak samo, jak wszyscy inni.

Walka z wyobraźnią - Justyna Pałys.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: