Joan Wolf - Opiekun.pdf - Wolf Joan - glinka7-1987

Joan Wolf

Opiekun

Mój Boże, mój Boże, on czyta testament Geralda.

Czułam się tak, jakby ktoś niespodziewanie wymierzył mi

ogłuszający cios w głowę.

Patrzyłam na prawnika stojącego przed ciasno stłoczoną

rodziną i konwulsyjnie zaciskałam splecione na kolanach

dłonie.

Mój Boże, on czyta testament Geralda, pomyślałam jeszcze

raz.

Dopiero teraz dotarł do mnie ten bolesny fakt.

Chyba po raz pierwszy naprawdę zrozumiałam, że mój mąż

nie żyje.

- Dobrze się czujesz, kochanie? - Tuż obok mnie zabrzmiał

cicho niski głos.

Mocno zacisnęłam usta i skinęłam głową. Wuj Adam lekko

poklepał mnie po zaciśniętych dłoniach i znów zwrócił

uwagę na pana MacAlIistera. Suchy, beznamiętny,

prawniczy wywód trwał nadal:

- "Jeśli mój syn, Giles Marcus Edward Francis Grandville,

obejmie w posiadanie jakąkolwiek część mojego majątku,

zanim ukończy dwudziesty pierwszy rok życia, zostanie dla

niego ustanowiony oddzielny fundusz powierniczy, którym

będzie zarządzał wyznaczony w tym dokumencie opiekun,

na następujących warun¬kach i dla następujących celów".

Jako że Giles miał dopiero cztery lata, nie zaskoczyło mnie,

że jego majątek zostanie oddany w zarząd powierniczy.

Giles był teraz hrabią Weston. Gerald nie żył. Wzięłam

głęboki, urywany oddech i wbiłam wzrok we wspaniale

rzeźbione, mahoniowe obramowanie kominka, które

wyrastało za długą, wąską głową pana MacAlIistera.

Nie sądziłam, że tak emocjonalnie zareaguję na odczytanie

testamentu i byłam tym faktem ogromnie poruszona.

Przez ostatnie kilka dni czułam się tak, jakbym przeżywała

koszmar.

Po śmierci Geralda służba przybrała dom czernią, a ciało

mojego męża zostało wystawione na dwadzieścia cztery

godziny w głównej sali. Przez cały dzień sąsiedzi i

dzierżawcy przesuwali się przed trumną. Wczoraj setki

żałobników w czerni utworzyły długi pogrzebowy kondukt,

który przeszedł od domu do kościoła. Giles był przy moim

boku podczas całego nabożeństwa, a jego mała rączka

mocno trzymała moją dłoń, kiedy pastor odmawiał

modlitwy nad trumną. Potem spuszczono ją do krypty,

gdzie spoczywało już sześciu hrabiów Weston.

Giles bardzo mi pomógł. To dla niego starałam się zachować

spokój.

Ale dzisiaj go tutaj nie było. Nie było też setek

obserwujących mnie oczu, a pan MacAllister odczytywał

testament Geralda. Wciągnęłam głęboko powietrze,

zwróciłam wzrok na twarz pana MacAJistera i starałam się

skupić uwagę.

Wciąż czytał fragment dotyczący zarządu powierniczego.

- "Wyznaczony tu opiekun będzie miał prawo zarządzać

powierzonym mu majątkiem, sprzedać go w drodze

sprzedaży publicznej lub prywatnej, wydzierżawić na

ustalonych przez siebie warunkach lub dysponować nim w

inny sposób bez przyzwolenia jakiegokolwiek sądu, może

też dokonywać inwestycji i reinwestycji ... "

Trudno mi było uwierzyć, że mój mały synek jest teraz

hrabią Weston.

Atmosfera w pokoju nieznacznie się zmieniła. Wyczułam

lekkie poruszenie, jak wtedy, gdy słuchacze skupiają

baczniejsza uwagę na mówcy. To sprawiło, że znów

przeniosłam wzrok na MacAllis¬tera i zdałam sobie sprawę,

że za chwilę poda imię opiekuna Gilesa.

Pan MacAllister zauważył dramatyczne napIęcIe chwili i na

moment zamilkł. Zerknął znad długiego prawniczego

dokumentu i zatoczył wzrokiem półokrąg po twarzach osób

zgromadzonych przed nim w bibliotece Weston Hall.

Nie było nas wiele. Siedziałam w środku, między wujem

Adamem i jego żoną, Fanny, z jednej strony a moją matką z

drugiej. Za matką usadowił się wuj Geralda, Francis

Putnam, a obok zaś jego kuzyn, Jack Grandville. Reszta

rodziny Grandville'ów wróciła do swoich domów zaraz po

pogrzebie.

Pan MacAllister znów spojrzał pa testament Geralda i zaczął

czytać wolno i wyraźnie:

- "Niniejszym ustanawiam mojego brata Stephena

Anthony'ego Francisa GrandviIIe'a zarządcą majątku i

opiekunem mojego syna, Gilesa Marcusa Edwarda Francisa.

Wyznaczam go także na wyko¬nawcę mojej ostatniej woli ...

MacAllister czytał dalej, ale więcej nie usłyszeliśmy.

- Stephen! - Okrzyk Jacka całkowicie zagłuszył nosowy,

monotonny głos pana MacAllistera. - Ależ to niemożliwe!

Pan MacAllister opuścił dokument i spojrzał na Jacka

sponad szkieł okularów.

- Zapewniam pana, panie Grandville, że hrabia bez

wątpienia wyznaczył opiekunem swojego brata, Stephena.

To ja sporządziłem jego testament, więc wiem najlepiej.

Dał się słyszeć wyraźny, chłodny głos mamy.

- Stephen jest na Jamajce - oznajmiła. - Przebywa tam od

pięciu lat. Nie może odgrywać roli opiekuna Gilesa z

drugiego końca świata. Będzie pan musiał wyznaczyć kogoś

innego, panie MacAllister. Nie mam pojęcia, co Gerald sobie

wyobrażał, kiedy wybierał Stephena.

MacAllister odpowiedział jej spokojnie, jakby nie zdawał

sobie sprawy, że wrzuca między nas beczkę zapalonego

prochu.

- Trzeba będzie wezwać pana Stephena Grandville'a do

powrotu do domu, żeby mógł wypełnić swoje obowiązki. W

rzeczy samej, pozwoliłem sobie zawiadomić go o treści

ostatniej woli lorda Westona. - Pozwoliłeś sobie na zbyt

wiele, MacAllister. - W głosie Jacka zabrzmiała tłumiona

wściekłość. Jego przystojna twarz poczerwieniała z gniewu.

- Poinformować Stephena o śmierci brata powinien był ktoś

z rodziny .. - Chociaż raz moja matka zgodziła się z Jackiem.

Zawsze przywiązywała wielką wagę do przestrzegania

odpowiednich form. - To niewłaściwe, żeby taką wiadomość

przesyłał prawnik.

- Ja również napisałem Stephenowi o śmierci Geralda -

wtrącił cicho wuj Francis. - Zapewne oba listy dotrą na

Jamajkę tym samym statkiem.

- A jeśli odmówi powrotu? - zapytał Jack. - W końcu nadal

mogą go aresztować za ten wybryk sprzed pięciu lat,

prawda?

- Aresztowanie nigdy nie wchodziło w rachubę - chłodno

oznajmił pan MacAllister. - Władzom wystarczyło

zapewnienie jego ojca, że Stephen opuści kraj.

Joan Wolf - Opiekun.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: