ANDRAGOGIKA
Andragogika to subdyscyplina pedagogiki zajmująca się kształceniem ludzi dorosłych. Ne tylko nauką ale także sztuką wspomagania ludzi w podejmowanym przez nich kształceniu. Poprzez to pojęcie będziemy rozumieli zbiór naukowo potwierdzonych reguł dotyczących różnych form aktywności edukacyjnej człowieka dorosłego czyli od 20 roku życia aż po ostatnie dni egzystencji w odróżnieniu od pedagogiki zajmującej się kształceniem dzieci.
Jej nazwa pochodzi z języka greckiego.( [gr. andrós - człowiek, agogós - przewodnik ) po raz pierwszy tego pojęcia na określenie teorii kształcenia w wieku męskim użył filozof niemiecki Alexander Kapp . Jednak brak wyraźnego w tamtym czasie wsparcia sprawił że termin ten nie został spopularyzowany.
Andragogika wskazuje na odrębność i specyfikę człowieka dorosłego jako ucznia polegające na posiadaniu znacznego doświadczenia życiowego, społecznego i zawodowego, większej samodzielności w kierowaniu swoim postępowaniem, wykonywaniu pracy zawodowej, aktywności społecznej, skłonności do dużej głębokiej refleksji oraz krytycyzmie w stosunku do siebie i swoich doświadczeń. Początkowo andragogika stanowiła część składową pedagogiki ogólnej i filozofii wychowania. Jej rozwój związany jest także z innymi dziedzinami takimi jak : antropologią filozoficzną, psychologią człowieka dorosłego, etyką, socjologią itd.
Współczesna andragogika mimo swej młodości stawia dorosłego człowieka w centrum zainteresowania z uwagi na jego rosnącą chęć sprostowania coraz to nowym wymaganiom w gwałtownie zmieniającej się rzeczywistości.
Dynamiczny rozwój tej dyscypliny jako nauki samodzielnej nastąpił dopiero po II wojnie światowej. W Polsce termin ten już w latach międzywojennych zaczęła stosować Helena Radlińska na uprawianej przez siebie teorii kształcenia dorosłych.
Wtedy a konkretnie już w drugiej połowie XX w jako nauka autonomiczna podzieliła się ona na szereg dyscyplin szczegółowych.
W jej skład wchodzą takie działy jak: - andragogika dorosłych (wprowadzenie do działów szczegółowych) - teoria wychowania ludzi dorosłych (charakteryzuje się aktywnością ludzi dorosłych; co robić aby zmieniać swoje poglądy itp.) - dydaktyka dorosłych (teoria nauczania ludzi dorosłych) - historia andragogiki (pewne rzeczy są ponadczasowe, przekłada się je na grunt andragogiki, pewne się ulepsza).
Podsumowując andragogika odpowiada na pytanie, jakim może być człowiek dorosły, jaki poziom rozwoju i sprawności może osiągnąć, jeśli stworzy mu się optymalne warunki edukacji a on sam podejmie autokreację możemy określić ją również jako oświata dorosłych czy edukacja dorosłych. Andragogika jest i prawdopodobnie pozostanie nauką praktyczną.
Na zakończenie dodam że badania andragogiczne uprawia się u nas głównie w szkołach wyższych i instytucjach naukowych. Dane na 2001 rok mówią o 4 pismach o tematyce andragogicznej. (edukacja dorosłych”, „edukacja ustawiczna dorosłych” „oświatowiec” „ rocznik andragogiczny” ) obecnie wydawanych jest 6 pism.
Madziulka86