dyspersja SO2_anita_dziekan.doc

(56 KB) Pobierz
Data: 4

Data: 09.10.09r

Anita Dziekan

III rok OŚ gr.3

Analiza dyspersji SO2 w powietrzu atmosferycznym – zastosowani metod komputerowych

 

I.                   Cel ćwiczenia:

 

              Nauczenie się obsługi programu Zanat, powszechnie używanego do rutynowych obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego, w wyniku oddziaływania zespołów punktowych, liniowych i powierzchniowych źródeł emisji

 

 

II.                Przebieg ćwiczenia i wykonanie:

 

a)            Wprowadzenie niezbędnych danych do programu:

-opis projektu: Elektrociepłownia Aleksandrowice, jeden emitor-komin,

-dane podstawowe:  dokładności obliczeń – 0,01, liczby zanieczyszczeń – 1

 

Numer podokresu emisji

Numer sezonu

Względny czas trwania emisji w sezonie

1

1

1

2

2

1

- dane meteorologiczne:

sezon 1 : aleksand.zim

sezon 2 : aleksand.lat

 

- siatka obliczeniowa:           rzędna punktów Z=1,5

współrzędne początku (0,0)

przyrost dx=200 i Dy=200

liczba punktów lx=11 i ly=11

- zanieczyszczenia (Internetowy Systemu Informacji Prawnej i WIOŚ Kraków):

NDS DA=20µg/m3 = 0,02mg/m3

NDS D24=125µg/m3= 0,125mg/m3

NDS D30= 350µg/m3= 0,35mg/m3

tło zanieczyszczenia = 0,013mg/m3

- charakterystyka podłoża: uśredniony współczynnik szorstkości podłoża =1

- dane emitora: punktowy

       wysokość h= 100m

                         położenie xe=1000m i ye=1000m

pojemność cieplna gazów wylotowych Cp=1,35

średnica emitora D=5 m

temperatura gazów wylotowych T=450K

prędkość gazów wylotowych V=7m/s

- w oknie zanieczyszczenia gazowe wprowadzono wartość emisji w [g/s]

wartość emisji obliczono ze wzoru:

B = 1 200 000 ton –ilość zużytego węgla

Sw = 1,2% - zawartość siarki w węglu

k=96% - procent siarki przechodzącej w SO2

 

Uwzględniając wydajność filtrów W=96%, przemnożono ESO2 przez współczynnik 0,04:

Niestety na ćwiczeniu został popełniony błąd obliczeniowy i wartość ta wyszła:

 

Obliczono zróżnicowanie emisji zanieczyszczeń w sezonach i przeliczono na jednostkę g/s:

Dla zimy:

Dla lata:

 

- Przeprowadzono obliczenia dla wprowadzonych wartości liczbowych i przedstawiono wynik w formie graficznej (izolinie).

 

b)            Następnie przeprowadzano obliczenia zmieniając parametr wysokości emitora (komina).

 

Tab.1. Uzyskane wyniki.

 

Wysokość komina [m]

60

100

150

200

Zakres stężeń

[mg / m3]

0,01-0,01117

0,01-0,01557

0,01- 0,010381

0,01-0,01082

Najwyższe stężenie średnioroczne

[mg / m3]

0,01117

0,01557

0,010381

0,01082

Odległość i kierunek najwyższego

stężenia

średniorocznego

od komina [m]

600W

600E

1000W

600 E

Stężenie w odległości 1000m w kierunku E

[mg / m3]

0,01049

0,012

0,0102

0,01048

Stężenie w odległości 1000m

w kierunku W

[mg / m3]

0,01091

0,0145

0,010381

0,01064

Porównanie z NDS

[%]

0,01117< NDS

0,01557<NDS

0,010381>NDS

0,01082>NDS

Odl.  od komina

100% wartości tła [m]

brak

brak

brak

brak

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

III.             Wnioski:

 

 

Niestety z powodu popełnienia błędu przy początkowych obliczeniach nie można porównać wyników gdyż wyniki dla naszych wysokości komina są liczone na podstawie innych wartości Eso2 niż wartości pozostałych członków naszej grupy.

 

 

 

.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin