Howell Hannah - 05 Miód.pdf - CYKL - RODZINA MURRAY - glinka7-1987

Hannah Howell

Miód

Francja, wiosna, 1458

Dlaczego ją tutaj przyprowadziłeś? Mocarny sir Bearnard

uniósł muskularną rękę, chwycił omdlałą dziewczynę mocniej i

ostrożnie zerknął na swego suzerena, sir Charlesa DeVeau.

- Schwytałem ją podczas napadu - odpowiedział.

- Nie wysyłałem was przeciwko Lucettom po to, żebyście łapali

kobiety. Tu, w majątku, kreci się dość niewiast chętnych do

zaspokojenia potrzeb każdego mężczyzny.

- Zrobiliśmy wszystko, co nam nakazałeś, panie. Ale napot-

kałem tę kobietę, gdy opuszczaliśmy już płonące ruiny

twierdzy Lucettów, i pomyślałem, że mogę nią spłacić dług.

- Jaki dług?- Sir Charles potarł brodę długimi upierścienionymi

palcami lewej ręki, usiłując przyjrzeć się dokładniej

brance sir Bearnarda.

- Chodzi mi o przegraną w zakładzie z sir Cameronem

MacAlpinem. - Sir Bearnard skrzywił sie, słysząc c.chy

- Po pierwsze, ta dziewka to jeszcze prawie dziecko, w dodat

ku brudne i posiniaczone, a po drugie chyba zapommałeś. te

nasz potężny szkocki rycerz złożył śluby czystości.

- Zauwżyłem, że nie zadaje się z kobietami, chociaż

sporo ich się przy nim kręci.

- Cóż, rób, jak uważasz, ale na pewno się przekonasz, że sir

Cameron wolałby pieniądze.

- Może jeśli ofiaruję mu obie kobiety... - Obie? Przecież widzę

tylko jedną.

Druga jest jeszcze mniejsza, zupełne dziecko. Zabrał ją sir

Renford. bo upodobał sobie takie delikatniutkie. Sir Charles

wzruszył ramionami.

Idź, próbuj szczęścia. Ten człowiek wkrótce nas opuści. Może

będzie podatny na jakieś targi, może nawet wiedzieć, jak

zamienić taką dziewkę na pieniądze. Tylko pamiętaj, jeśli będą

z nią kłopoty, ty za to zapłacisz.

Avery poczuła, że jej ciemięzca skłania się lekko. Skręcało ją z

wściekłości, toteż z trudem przychodziło jej udawanie

bezwładnej, gdy sir Bearnard zakończył rozmowę z mężczyzną

o lodowatym wzroku i skierował się do wyjścia z wielkiej sieni.

Ten brutal dopiero co chciał zniszczyć jej krewniaków i

wszystko, co im drogie, a teraz miał zamiar użyć jej do

spłacenia jakiegoś długu.

Nie mogła uwierzyć w to, jak szybko jej urocza wizyta u

rodziny matki zmieniła się w krwawe i tragiczne wydarzenie,

flu jej kuzynów zginęło od mieczy rycerzy DeVeau? Czy

wszystko zniszczyli? I gdzie jest jej kuzynka Gillyanne? Była

jeszcze dzieckiem, miała zaledwie trzynaście lat. Wszystkie te

pytania Avery miała na końcu języka, ale wiedziała, że bydlak,

który ją niósł ku jej zgubie, na żadne z nich nie odpowie.

Sir Bearnard zatrzymał się w końcu przed grubymi drew-

nianymi drzwiami i począł w nie walić. Dziewczyna skrzywiła

się; % każdym łomotem pulsujący ból w skroniach stawał się

silniejszy. Zaklęła cicho gdy drzwi się otworzyły, i obiła sobie

nogi o futrynę, kiedy mężczyzna wciągał ją do jakiegoś

pomieszczenia. Próbowała coś dostrzec, lecz rozczochrane

włosy za słaniały jej wjdok. Gdy mężczyzna aucił ją na owcza

skórę przed paleniskiem, nagły upadek oszołomił ją i tak

spotęgował ból głowy, że omal nie zemdlała.

- A co to? - rozległ się głęboki, dźwięczny głos.

- Kobieta.

- To widzę. Ale czemu mi ją przyniosłeś?

- Żeby spłacić dług - wyjaśnił sir Bearnard.

- Nawet gdybym był skłonny do takiej wymiany -głos jego

rozmówcy, mówiącego z francuskim akcentem, był zimny i

mocny - nie wydaje się warta nawet połowy tego, co jesteś mi

dłużny.

Avery, usłyszawszy taką obelgę, zagryzła zęby i uznała, że już

wystarczająco długo udawała zemdloną. Odgarnęła włosy z

twarzy i omal nie krzyknęła z wrażenia. Mężczyzna, stojący

obok sir Bcarnarda i spoglądający na nią groźnie, wydawał się

olbrzymi i to nie tylko dlatego, że leżała na podłodze u jego

stóp i patrzyła z dołu. Nosił buty z miękkiej jeleniej,skóry, a

jego długie, zgrabne nogi opinały brązowe wełniane spodnie.

Rozpięta biała, lniana koszula odsłaniała muskularny brzuch i

szeroką, gładką pierś. Cerę miał ciemną, jak wielu Francuzów, z

którymi służył. Avery pomyślała, że przy nim nawet ona

uchodziłaby za bladą. Na ciemnej, szczupłej twarzy nieznajo-

mego nie malował się nawet ślad zainteresowania ani cień

emocji. A jednak to oblicze, okolone gęstymi kruczoczarnymi

włosami, opadającymi w miękkich falach aż na szerokie ra-

miona, było niemal piękne. Miał mocno zarysowany

podbródek, wystające kości policzkowe, długi prosty nos i usta,

które nawet ona uznała za kuszące, choć zaciskał je tak, że

tworzyły prostą kreskę. Ale najbardziej zwracały uwagę jego

oczy: czarne jak węgiel pod ciemnymi, delikatnie wygiętymi

brwiami, okolone nieprzyzwoicie długimi rzęsami. Nie

widziała w życiu takich ciemnych źrenic i tak twardo

spoglądających. Nie wierzyła, te mogłaby w nich dojrzeć litość.

Kiedy mężczyzna zauważył wściekłość branki, jego brwi

nieznacznie sie uniosły.

- Słyszałem, sir Cameronie, że ty i twoi ludzie niedługo nas

opuszczacie - odezwał się sir Bearnard.

- Za dwa dni.

_ Obawiam się, że do tego czasu nie zdołam zebrać pieniędzy,

które jestem ci winien.

- Wiec nie powinieneś się był zakładać. Sir Bearnard

spurpurowiał.

- Była to wielka nieostrożność z mojej strony. Ale może coś uda

się uzyskać za tę kobietę. Wykorzystać ją, zażądać okupu albo

sprzedać.

- Pojmałeś ją w ataku na Lucettes?

- Oui, tuż za bramą.

- A wiec może być zwykłą wieśniaczką i nikt nie da za nią

okupu.

- Non, sir Cameronie, proszę popatrzeć na jej szaty. Wieśniaczki

nie chodzą tak ubrane.

Kiedy sir Cameron schylił się, żeby z bliska przyjrzeć się sukni,

Avery okazała całą wzbierającą w niej wściekłość. Kopnęła,

starając się trafić w brodę, ale był szybszy i chwy-ci! ją za łydkę.

Spódnica i halki zadarły się, odkrywając nogi. Przerażona

dziewczyna stała przez chwilę bez ruchu, wresz-cie prychnęła z

wściekłością, gdy uniósł spódnicę i zajrzał pod nią.

- Pludry - mruknął. Na jego pięknych wargach pojawiło się coś

na kształt uśmiechu.

Sir Bearnard zdołał zerknąć, nim sir Cameron opuścił suknię.

— Dziwny strój.

- A wiec nie naruszyłeś daru, który próbujesz mi wręczyć

-powiedział Cameron.

- Non, przysięgam. Wziąłem ją tylko po to, by spłacić dług

wobec ciebie.

Sir Cameron wciąż siedział w kucki i prawą ręką trzymał ją za

nogę, a lewą obmacywał. Avery kipiała z wściekłości; czuła się

zupełnie bezradna. Ten człowiek traktował ją jak konia, którego

ma zamiar kupić. Była spięta i przestraszona nie z powodu

Howell Hannah - 05 Miód.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: