Strategia_ Czytanie kart (1).pdf

Strategia: Czytanie kart

http://pl.pokerstrategy.com/strategy/fixed-limit/84/print/

Srebro-Status • Strategia: Fixed Limit

Czytanie kart

autorstwa Matthias Wahls

Znajdziesz ten i wiele innych artykułów na www.PokerStrategy.com

Darmowe artykuły o strategii, filmiki i treningi na żywo

Indywidualne konsultacje z profesjonalnymi trenerami pokera

$50+$100 Otrzymaj Twój kapitał startowy za darmo, po rejestracji

Ponad 2.000.000 zarejestrowanych użytkowników na PokerStrategy.com. Dołącz do nich już teraz!

Odkryj największą szkołę pokera na świecie. Bez żadnych kosztów i zobowiązań:

www.pokerstrategy.com

1 z 6

2011-08-20 17:10

Strategia: Czytanie kart

http://pl.pokerstrategy.com/strategy/fixed-limit/84/print/

Poker to gra z niepełnymi informacjami i różnymi

strategiami

Niepełne informacje

W przeciwieństwie do szachów, gdzie informacje są ogólnie dostępne, w pokerze brakuje mi informacji, których

potrzebuję do podjęcia idealnej decyzji. Brakuje informacji o kartach przeciwnika i o kartach wspólnych, które

pojawią się w przyszłych rundach licytacji.

Różna strategia

W black jacku także nie znam przyszłych kart. Mogę jednak ustalać prawdopodobieństwo (tak jak w pokerze) i na

tej podstawie podejmować prawidłowe decyzje. W przeciwieństwie do black jacka w pokerze obecny jest jeszcze

„czynnik ludzki ". Różni gracze inaczej interpretują karty. Czasem ten sam gracz interpretuje karty inaczej,

ponieważ zmieniły się okoliczności. Może to wiązać się z psychologicznymi (gracz jest na tilcie) lub taktycznymi

powodami. To ostatnie wskazuje na mocnego przeciwnika, który potrafi się dopasować do zmieniających się

warunków.

Czytanie kart

By jednak wypełnić lukę informacyjną, która powstaje na skutek zjawiska „niepełnych informacji", mocny gracz

próbuje postawić na kartę swego przeciwnika ew. na zakres kart, jakie ten może posiadać. Nazywa się to

czytaniem kart. Niektóre powstają na podstawie profilu przeciwnika, inne na podstawie rundy licytacyjnej lub

liczby przeciwników.

Kategorie

Istnieje kilka znaków szczególnych, na podstawie których można określić profil przeciwnika. Są to siła gry ,

looseness , agresywność i pozorowanie . Każdy członek wspólnoty, który trzyma się naszych wskazówek,

będzie odznaczał się stylem gry typu tight-aggressive. Konsekwentnie będzie pasował na flopie z trash hands w

ręku i będzie więcej czasu spędzał poza rozdaniem niż w rozdaniu. Ten czas powinien wykorzystać na obserwację

przeciwników i podział na kategorie. Każdy gracz powinien umieć przyporządkować każdego przeciwnika do

czterech różnych typów: tight-aggressive , tight-passive , loose-aggressive i loose-passive . Gracze

zaawansowani wykorzystują program do przeprowadzania analiz takich jak PokerTracker i PokerAce, by mieć

gotowe dane o przeciwniku już na stole. Jest to bardzo pomocne, ponieważ zmniejsza to zakres obserwacji. W ten

sposób możesz obsługiwać trzy lub cztery stoły. Informacje o programie do analizy znajdziesz na Forum-

Technika..

Moc gry

Moc gry to najważniejsze kryterium wyboru stołu (table selection). Pieniądze pochodzą jak wiadomo od słabych

graczy. Najlepiej jest mieć słabych i pasywnych graczy przy stole, ale także agresywny słaby gracz jest

interesujący, ponieważ blefując przekazuje ci swoje żetony. Kiedy na flopie sprawdza mnie słaby gracz, nie muszę

się martwić i ponownie obstawiam na turnie, jeśli gram z nim heads-up z nieulepszoną AK na ręce. Jego

sprawdzenie na flopie moze po prostu oznaczać "Mam dwie karty".

Looseness

Loose to taki gracz, który gra zbyt wiele kart startowych, za często sprawdza na postflopie z kartami niewielkiej

jakości. Slightly loose jest ten gracz, który widział ponad 20% kart na flopie, loose - ponad 25 %. Wynik ponad 30

% wpływa już negatywnie na rezultat gry. Gracz typu tight w ok. 35 % wszystkich przypadków dochodzi do

showdown. Wskaźnik ponad 40% implikuje już gracz, który jest bardzo loose. Ciężko postawić na konkretną kartę

tego typu gracza. Mógł grać pre-flopa 65 offsuit i dostać strita na flopie tak, że nikt tego od razu nie zauważył. Jest

to więc prawdziwa zaleta graczy typu loose. Kartę gracza tight można o wiele łatwiej odgadnąć, ponieważ gra

tylko dobrymi, zwycięskimi kartami.

Agresja

2 z 6

2011-08-20 17:10

Strategia: Czytanie kart

http://pl.pokerstrategy.com/strategy/fixed-limit/84/print/

PokerTracker pokazuje agresję poprzez czynnik agresji. Czynnik agresji wynika z formuły AF = Bets + Raises /

Calls . Wartość powyżej 1,5 oznacza gracza agresywnego, poniżej 1,0 pasywnego. U mocnych graczy ta wartość

jest także niższa niż 1,5. Zdarza się to jednak bardzo rzadko. Jeśli pasywny gracz gra mocno (podbicia) swoją

kartę, zaleca się dużą ostrożność. Jeśli agresywny gracz gra mocno swoją kartę, oznacza to czasem freecard-raise

lub semi-blef na podstawie draw o wysokiej wartości.

Standardy podbić

Standard podbić jest synonimem na agresję na pre-flopie. Dobry gracz podbija 8 - 12 % swojej karty. Mniej niż 8

to pasywny gracz, więcej niż 12 % zbyt agresywny. Wielu graczy jest agresywnych przejściowo. Są jednak tacy,

którzy dużo podbijają przed flopem, a potem kontynuują raczej pasywnie. Tutaj trzeba więc dokonać

dokładniejszego rozróżnienia. Jeśli gracz na pre-flopie trzyma dystans i podbija tylko 5% swoich kart, zalecana

jest ostrożność, jeśli podbija z pozycji początkowej. AQ jest wtedy wyraźnym pasem (zresztą także w przypadku

nieznanego przeciwnika). Jeśli natomiast podbija 20 % swoich kart, wyraźnie przesadza. W takim przypadku

przebiłbym AQ i najczęściej także z KQ.

Pozorowanie

Zasadniczo są dwa typy graczy: prostolinijni i spryciarze. Agresywni gracze są często bardzo sprytni i mniej

jednoznaczni. Grają słabo swoją mocną kartą (przysłówki słabo-mocno nie są tutaj użyte w funkcji oceniającej).

Sa jednak także pasywni lub umiarkowanie agresywni, którzy wprawdzie nigdy by nie podbili blefu, ale

zaryzykowaliby zakład-blef wobec kilku przeciwników po scary flopie lub po scare card. Dlatego zwodniczość i

agresja to dwa różne znaki szczególne. Zasadniczo w obszarze low limit gra się raczej jasno z graczami

sprawdzającymi (na river należy pokazać najlepszą kartę), a na high limits bardziej pracuje się nad zmyleniem

przeciwnika. Tam masz mniej przeciwników na flopie i są oni w stanie odrzucić swoje słabe karty. Blefować mogą

tylko ci ludzie, którzy mają wyczucie ryzyka.

Cztery podstawowe typy graczy

tight-aggressive

To styl wygrywających graczy! Gracz niewielu kart. Ale jeśli się je już gra, gra się je agresywnie, by obronić swoją

kartę. Wobec niewielu przeciwników sięga po semi-blef (w wyjątkowych przypadkach jest to prawdziwy blef), jeśli

sytuacja naprawdę się do tego nadaje.

tight-passive

"Rock" jest zbyt strachliwy jak na grę w pokera. Gra prostolinijnym, pozbawionym fantazji stylem i najłatwiej ze

wszystkich typów jest odgadnąć jego kartę. Ponieważ gra tylko jakościowe karty i szybko znika z rozdania, jeśli

nic nie trafia, nie można na nim zbyt wiele zarobić. W grach loose-passive games jest zwycięzcą, ponieważ tam

wykorzystuje duże błędy swoich przeciwników. Wobec mocniejszych graczy nie ma szans. Kiedy podbija, wygrywa

tylko małe pule, ponieważ się go unika. Często jest na prowadzeniu, nie ma jednak odwagi obstawić swojej karty.

W ten sposób traci value i czasem nawet pulę, ponieważ nie wpuszcza słabych draws w rozdanie. Łatwo go

wyblefować, nie broni swoich blinds wystarczająco energicznie.

loose-passive

Tak zwany Calling Station jest ulubionym przeciwnikiem wszystkich wygrywających graczy. Gra za dużo rozdań i

wchodzi za głęboko w postflopa ze słabymi kartami. Ze swoich mocnych kart jak Rock wydobywa za mało

wartości. Czasami funduje innym bad beat i wszyscy krótko złoszczą się na niego. Ta złość nie jest jednak w

zwyczaju. Traktuj dobrze swoje Calling Stations, ponieważ chcesz grać z nimi. I nie blefuj. Obstawiaj. Top pair,

środkowy kicker powinien zostać obstawiony, ponieważ Calling Station często sprawdzają przez cały czas w

drodze do river środkową parą lub bottom pair.

loose-aggressiv

Typ o największym zapotrzebowaniu to gracz loose-aggressive. Gra za wiele kart i wiele razy podbija nimi.

Chciałby możliwie wygrać jak najwięcej z każdej puli, każdą przegraną traktuje jako rodzaj porażki. Nie łatwo jest

3 z 6

2011-08-20 17:10

Strategia: Czytanie kart

http://pl.pokerstrategy.com/strategy/fixed-limit/84/print/

go wykurzyć z rozdania. Z dobrą kartą powinno się poważnie rozważyć Call-down przeciw przeciwnikowi, także

jeśli musiałby zrezygnować z tą samą kartą wobec Rock. Często łapie się przez to czysty blef. Szczególnie

ekstremalnym przykładem nazywa się maniaków. Podbijają często kartami trash. Jeśli masz pozycję na maniaka,

można obstawiać ze stosownymi kartami potrójny bet, by go odizolować. Często ma się wtedy mocniejszą kartę,

plus pozycję.

Sekwencja obstawiania

Akcje na pre-flopie

Pula niepodbita

W niepodbitej puli z reguły można wykluczyć premiowaną kartę, ponieważ najczęściej jest ona podbijana na

pre-flopie. Mocni przeciwnicy są w rozdaniu z średnimi i małymi parami, z konektorami jednego koloru, asem

suited, wysokimi kartami tego samego koloru (KTs) lub wysokimi kartami (KJ). Bardzo słabi przeciwnicy mogą

oczywiście mieć wszystko.

Podbita pula

W podbitej puli można postawić na dobre karty podbijającego i przebijającego (poza big blind). W takim

przypadku nie trzeba się bać, że masz nuts przeciw sobie, gdy składa się ona z T 8.

Podbicie limpu

Podbicie limpu powstaje wtedy, gdy limper przebija podbijającego. Wskazuje to najczęściej na slow-play z kartą

monster (AA lub KK). Przyjmijmy, że gracz limpuje, ja podbijam, wszyscy pasują, limper przebija. Jeśli nie trafię

flopa z AK lub AQ, pożegnałbym się w tym momencie z tą kartą. Na pewno gracz przebijający limp ma AK lub AKs

i tym samym reprezentuje lepszą kartę. Naturalnie szkoda byłoby, gdybyś musiał zrezygnować z AK w ręku

wobec innego AK. Ale to nic nie da. W większości przypadków masz pocket pair przeciw sobie. Co się stanie, jeśli

mając AK nie trafi się króla? Wobec AA i KK nadal znajdujesz się z tyłu. Poddać się? Tego nie można zgadnąć.

Nieludzkie jest także oddzielenie się od swojej karty z top pair kickerem. Zastosowałbym chętnie politykę

Calldown. Zawsze jest grupa ludzi, która grałaby przebicie limpu z kartą AK, AKs, QQ i JJ. Maniak zrobiłby to może

nawet ze środkową parą optymistycznie zakładając, że podbijający w swoim optymizmie postawi na AK. Jeśli

jednak przebicie limpu nadejdzie od pasywnego gracza, istnieje powód, by poczuć się dobrze. Można byłoby

podbić flopa w przykładzie top pair z top kickerem, a po przebiciu złożyć broń. Po sprawdzeniu "check turn, call

river" (czekaj na turnie, sprawdź river), jeśli czeka na river wtedy "check turn, bet River" (czekaj na turnie,

obstawiaj river). Niebezpieczeństwo "bet turn, check river" polega na tym, że on także z AK mógłby dokonać

check-riase. W takim przypadku niechętnie odchodziłoby się od karty. Wszystko to obowiązuje dla gry heads-up.

Podbicie limpu wobec przeciwnika oznacza zawsze AA lub KK. Wyjątkami są maniacy i tilterzy, którzy po prostu

chcą wypełnić pulę.

W tym miejscu przyjęło się omawiać podbicie limpu z aktywnego punktu widzenia. Nie polecam w zasadzie

żadnego podbicia limpu z KK na ręce. Niebezpieczeństwo wejścia do gry kart z asami jest zbyt wielkie. Kolejne

niebezpieczeństwo pochodzi od blinds. Wielokrotnie doświadczyłem tego, jak KK została wyparta z blinds przez

czyjeś dwie pary. Jedyną sytuacją, w której limpowałbym z KK z początkowej pozycji, gdy za mną siedzieliby

gracze loose-aggressive, którzy podbijają każdą pulę. Próba podbicia limpu z AA prędzej zostanie wzięta pod

uwagę, ponieważ nie grożą tutaj żadne overcards. Dobra okazja mogłaby tak wyglądać: stół jest bardzo tight,

podbicie na pre-flopie z początkowej pozycji jest cenione bardzo wysoko, nie ma cię już dawno w rozdaniu. W

takim przypadku istnieje niebezpieczeństwo, że podbiciem skasujesz tylko 1,5 small bet.

Akcje na flopie

Jako że na flopie chodzi tylko o small bets, nie trzeba brać akcji tutaj tak poważnie jak przy drogich stritach.

Często napotyka się na taktyczne utarczki: zakłady-sondy, zakłady-blefy, semi-blefy, podbicia free cards,

zakłady/podbicia dla value z mocnymi draw (wyjątkowo nie utarczka, ale i żadna made hand).

Podbicia

4 z 6

2011-08-20 17:10

Strategia: Czytanie kart

http://pl.pokerstrategy.com/strategy/fixed-limit/84/print/

Jeśli flop zostaje podbity przez solidnego gracza, należy to uszanować.

Check-raises

Check-raise to mocniejsze posunięcie niż podbicie in position. Gracz zasługuje tym bardziej na więcej szacunku.

Lead Bets

Jeśli gracz obstawia (out of position) u wielu osób, oznacza to mocną kartę.

Button Bet

Niektórzy agresywni gracze obstawiają za każdym razem na buttonie, gdy do ich pozycji wszyscy sprawdzili.

Można to wykorzystać przy kartach, które łatwo można pokonać jak top pair bez kickera. Przyjmując, że mam

Q3s na small blind na flopie z Q T 7. Lead Bet byłby wtedy problemem, ponieważ przegrywałbyś wobec większej Q

i nie mógłbyś się pozbyć Gutshotdraws. Najlepiej najpierw czekać, by zobaczyć, co się zdarzy. Wobec pierwszego

obstawiającego należy zrezygnować. Jeśli zostanie sprawdzone do twojego agresywnego zakładu na buttonie, jest

to dobra okazja na check-raise, ponieważ możliwe, że posiadasz najlepszą kartę, a każda słaba draw jest

skonfrontowana z podwójnym zakładem.

Cold Call

Jeśli gracz przebija na flopie (2 zakłady na raz), jest jeszcze więcej możliwości:

i) Ma mocną draw ( Flush Draw, OESD).

ii) Jest trudnym graczem i sprawdza słabą draw jak np. Gutshot.

iii) Sprawdza top pair słabym kickerem (raczej u słabych graczy).

iiii) Gra kartę monster wolno, by podbić turna.

Jeszcze do procesu czytania kart: Jeśli nie ma możliwości na flush lub strit, można taką możliwość i) i częściową

możliwość ii) wykluczyć. Jeśli gracz jest silny, można tę możliwość ii) i iii) wykluczyć.

Akcje na turnie

W przeciwieństwie do flopa „mocny" na turnie oznacza „mocny". Szczególnie zakłady na początkowej pozycji lub

check-raises muszą być bardzo szanowane. W szczególnych okolicznościach mają miejsce na turnie także

oszustwa. Zdarza się to na wysokich limitach u agresywnych graczy w sytuacjach heads-up (czasem 3

zawodników). Blefy check-raise i podbijanie free showdown należą do arsenału profesjonalistów.

Liczba przeciwników

Liczba przeciwników to ważny element strategiczny. Jeśli masz na flopie jednego lub dwóch przeciwników, można

działać bardzo agresywnie, włączając blefy lub semi-blefy w swoją strategię. Często przeciwnicy nie trafią flopa,

ponieważ niesparowana karta startowa tylko w 1/3 wszystkich przypadków tworzy parę. Wobec 4 lub więcej

przeciwników takie blefy są bezsensowne, najwyżej jeden zaprzyjaźni się z flopem. Wobec wielu graczy gra się

więc konserwatywnie tylko dobre karty, ze złymi się rezygnuje. Trzej przeciwnicy tworzą linię odgradzającą

pomiędzy strategią agresywną a konserwatywną. Decyzję trzeba podejmować w zależności od przypadku..

Dla czytania kart obowiązuje: Jeśli gracz gra mocno swoją kartę w puli multiway, ta karta jest „chroniona", tzn.

chroniona przed blefami. Z reguły można mu wierzyć. Jeśli pula ma 2 lub 3 graczy niewykluczona jest możliwość

blefu.

Z biegiem czasu zostaną tutaj dodane przykłady. Jeśli prześlesz w tym wątku przykłady czytania z kart, zostaną

one wbudowane w artykuł, jeśli będę je mógł potraktować jako ogólnie obowiązujące przykłady.

Znajdziesz ten i wiele innych artykułów na www.PokerStrategy.com

Darmowe artykuły o strategii, filmiki i treningi na żywo

5 z 6

2011-08-20 17:10

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: