Jezus Chrystus Król Świata - Otto Cohausz T.J.pdf - Cenne e-booki, warto je mieć - magnanium

Otto Cohausz T. J., Jezus Chrystus Król Świata , Górna Grupa 1926

Jezus Chrystus Król Świata

dla propagandy nowego święta „Pana naszego Jezusa Chrystusa Króla”

napisał

Otto Cohausz T.J.

Spolszczył:

X. Dr. Jan Korzonkiewicz

„A ma na szacie swojej napisane: Król nad królami i Pan nad pany”

Apokal. Św. Jana 19,16)

1926

Nakładem O.O. Misjonarzy „Słowa BoŜego”

Górna Grupa

Nihil obstat X. Dr. J. K. Tobasiewicz – Cenzor

L. 7797/26

Pozwalamy drukować.

Z KsiąŜęco Metropolitalnej Kurji

Kraków, dnia 30.09.1926.

Ks. Jan Krupiński – Wik. Gen.

Ks. A. Obrubański – Kanclerz

Więcej publikacji dot. Chrystusa Króla zamieszczonych jest w Bibliotece ku czci Chrystusa Krla na stronie:

www.ak.rumia.pomorskie.pl

Otto Cohausz T. J., Jezus Chrystus Król Świata , Górna Grupa 1926

SPIS TREŚCI

Słowo wstępne

A. Uzasadnienie królowania Jezusa Chrystusa

1. Czy Chrystus Pan ma prawo do królowania nad światem

Ustanowienie Chrystusa Pana królem świata

Ukoronowanie Chrystusa Pana królem całego świata

2. Osobistość Jezusa Chrystusa

Wielki jako człowiek

Jezus Chrystus, to człowiek uniwersalny

Chrystus Pan, to ideał człowieka

Wielkość Chrystusa Pana jako króla

Jego mądrość

Majestat Jezusa Chrystusa

Siła woli

Jezusa bezinteresowność i dobroć

Duch ofiary

PoboŜność Jezusowa

3. Królewski program Jezusa Chrystusa

4. Konieczność Królestwa Chrystusowego

„Nie chcemy, aby ten królował nad nami”

5. Chorągiew króla zbliŜa się

Zwycięski pochód Chrystusa w Ziemi świętej

Hołd świata przed Chrystusem

Odnowienie oblicz ziemi

Ojciec nowego wieku

B. Przywrócenie królowania Jezusa Chrystusa nad światem

1. Królowanie Chrystusa Pana w duszy jednostki

Podstawa

Rozszerzenie Królowania Chrystusowego

Udoskonalenie Królowania Chrystusowego

2. Królowanie Chrystusa w rodzinach

Kana

Nazaret

Betania

3. Królestwo Chrystusowe a dzieci

Królestwo Chrystusowe w szkole

4. Królestwo Chrystusowe wobec męŜczyzn

5. Królowanie Chrystusa a kobiety

6. Królowanie Chrystusa a młodzieŜ

7. Królowanie Chrystusowe w Ŝyciu publicznym

8. Bóg tak chce

Więcej publikacji dot. Chrystusa Króla zamieszczonych jest w Bibliotece ku czci Chrystusa Krla na stronie:

www.ak.rumia.pomorskie.pl

Otto Cohausz T. J., Jezus Chrystus Król Świata , Górna Grupa 1926

Chwalebnie nam panujący PapieŜ Pius XI, w encyklice „Quas primas” obdarzył Kościoła Nowem świętem;

będzie niem święto Pana naszego Jezusa Chrystusa, Króla.

Cel tego święta polega na tym, Ŝeby całemu światu nie tylko Ŝywo przypomnieć fakt, iŜ Chrystus królem jest, lecz

takŜe przyczynić się do tego, Ŝeby królewska władza Chrystusa Pana zawładnęła całym światem. Władza ta winna objąć

nie tylko wierzących, lecz takŜe wszystkich w ogóle ludzi i wszystkie narody, a rozciągnąć nie tylko na pojedyncze dusze,

lecz takŜe na całe grupy społeczne, jak rodzina i państwo.

Pius XI w encyklice swej powiada za Leonem XIII: „Władza Jego (Chrystusa) rozciąga się nie tylko na narody

katolickie, ani teŜ nie tylko na tych, którzy przez przyjęcie chrztu świętego po prawie naleŜą do Kościoła, chociaŜ błędne

mniemania zawiodły ich na fałszywe drogi albo odszczepieństwo odłącza ich od miłości; władza Chrystusa Pana

obejmuje takŜe i tych wszystkich, którzy znajdują się poza wiarą chrześcijańską. Tym sposobem naprawdę cały rodzaj

ludzki podlega władzy Chrystusa Pana”. Do tych słów Leona XIII obecny nasz Ojciec Święty dodał: „Co do tego nie

zachodzi Ŝadna róŜnica między jednostkami, rodziną i państwem, bo ludzie, gdy są zjednoczeni w jakiejś społeczności,

nie mniej podlegają władzy Chrystusa, aniŜeli, gdy są tylko jednostkami.

W rzeczy samej On jest źródłem zarówno dobra prywatnego, jak i ogólnego: „I nie masz w Ŝadnym innym

zbawienia. Albowiem nie jest pod niebem inne imię dane ludziom, w którem byśmy mieli być zbawieni (Act 4,12);

On, Chrystus Pan, sprawcą jest pomyślności i prawdziwego szczęścia zarówno kaŜdego obywatela z osobna, Jak i

całego państwa: bo nie z innego źródła tryska szczęście państwa, a znowu z innego szczęście obywatela; państwo

bowiem nie jest niczem inne m, jak tylko zgodnem zbiorowiskiem ludzi (Św. Augustyn, Ad Macedonium, r. 3.). Niechby

przeto ci, co rządzą narodami, nie wzbraniali się oddawać publicznie cześć i posłuszeństwo władzy Chrystusa zarówno

od siebie, jako teŜ od narodu, jeŜeli naprawdę dbają o swoją powagę i o szczęście ojczyzny".

W święcie tem królowanie Chrystusa pomyślanem jest przeto przede wszystkiem jako królowanie społeczne, socjalne.

JeŜeli uroczystość Serca Jezusowego ma słuŜyć raczej do wzniesienia królestwa Chrystusowego w duszach jednostek, to

święto Chrystusa Króla ma się przyczynić głównie do tego, Ŝeby królowanie Chrystusa sprawdziło się w pierwszym

rzędzie w Ŝyciu społecznem i publicznem. Wszystkich ludzi, czyli zarówno pojedyncze osoby, jako teŜ narody z ich kie

rownikami na czele, święto to ma nakłonić, Ŝeby uznali Chrystusa swoim królem, poddali się Mu, przyjęli Jego naukę i

przykazania i uczynili z nich prawidło całego postępowania w Ŝyciu prywatnem i publicznem.

* * *

Encyklika zaznacza jednak wyraźnie, Ŝe królowanie to jest natury duchowej: „Błądziłby bardzo ten, kto by odmawiał

Chrystusowi Człowiekowi władzy nad jakiemikolwiek sprawami doczesnemi, kiedy Ol od Ojca otrzymał nieograniczone

prawo nad stworzeniem tak, Ŝe wszystko poddane jest Jego woli. JednakowoŜ, dopóki Ŝył na ziemi, wstrzymywał się

zupełnie od wykonywania tejŜe władzy, i jak niegdyś wzgardził troszczeniem się o rzeczy ludzkie i posiadaniem ich, tak

wówczas pozwolić i pozwala dziś na to tym, którzy je posiadają. Przepięknie to wyraŜają słowa: Nie odbiera rzeczy

ziemskich ten, co daje Królestwo niebieskie (Hymn na uroczystość Trzech Króli).

Chrystus jako BógCzłowiek bezsprzecznie mógł ująć w swoje ręce zarówno duchowe jako teŜ i całe państwowe

władanie narodami, bo wszystko Jemu jest poddane, jednak tego nie uczynił; raczej chciał kierować narodami przez

zastępców, dla których ustanowił dwie władze: władzę kościelną, Ŝeby kierowała sprawami duchownemi, i państwową,

Ŝeby opatrywała potrzeby świeckie. Uprawnienia jednej i drugiej od Niego pochodzą, „albowiem niemasz zwierzchności,

jedno od Boga" (do Rzymian 13, l).

Obie władze, kościelna i państwowa, wykonują swe czynności w imię Pana Jezusa jako Jego mandatarjuszki, czyli

Więcej publikacji dot. Chrystusa Króla zamieszczonych jest w Bibliotece ku czci Chrystusa Krla na stronie:

www.ak.rumia.pomorskie.pl

Otto Cohausz T. J., Jezus Chrystus Król Świata , Górna Grupa 1926

pełnomocnice. śadna z nich nie podlega drugiej, ale obie podlegają Chrystusowi Panu. Obie powinny mieć tę

świadomość, Ŝe działają tylko w zastępstwie Chrystusa Pana, którego winny zatem uznawać swoim najwyŜszym panem,

oddawać Mu cześć, i rządzić krajami zgodnie z Jego wolą i podług Jego praw.

Wykonanie tego obowiązku jest wszakŜe rozmaite. Nad Kościołem jako potęgą duchowną włada Chrystus Pan zgoła

niepodzielnie. On jest w Kościele i z, Kościołem, On nim kieruje tak, jak głowa kieruje ciałem. Natomiast kierowników

państwa Chrystus Pan w stopniu znacznie wyŜszym zostawił sobie samym. W sprawach czysto świeckich, jakiemi są

polityka, Ŝycie gospodarcze i kultura świecka, kierownicy państw mają sami decydować i kierować wszystkiem podług

ustaw danego kraju. Chrystus Pan, gdy jeszcze Ŝył na ziemi, ani sam nie wkraczał w te sprawy, ani teŜ nie przykazał

Apostołom, Ŝeby wkraczali, a zatem takŜe teraz wkraczanie to miejsca mieć nie powinno. Chrystus Pan nie zaznaczył

swego stanowiska ani wobec monarchji, ani wobec demokracji, ani nie wdawał się w kwestję merkantylnego lub

fizjokratycznego systemu gospodarczego. .Rozstrzyganie takich spraw pozostawił władzom świeckim, i dzisiaj takŜe to

czyni. Królestwo Jego nie jest z tego świata.

Skoro atoli zaczynają wchodzić w grę kwestję religijnoetyczne, i to takŜe w tych wypadkach, w których pozostają one

w związku z zagadnieniami politycznemi, gospodarczemi i kulturalnemi, Chrystus Pan domaga się od rządów świeckich,

Ŝeby się powodowały Jego nauką i Jego prawami.

W takich razach dla rządów świeckich nastaje obowiązek uznania Chrystusa Pana duchowym królem wszystkich, a

zatem takŜe swoim własnym, oddanie Mu naleŜnej jako Bogu czci; obowiązek ten płynąć ma ze świadomości, Ŝe rządzący

władzę swoją mają do zawdzięczenia Chrystusowi Panu, i powinni uŜywać jej zgodnie z Jego wolą i Jego prawem

moralnem, starając się zarazem o wzniesienie Jego duchowego Królestwa z Jego nauką i cnotami w rządzonych przez

siebie krajach.

Z tego, co się dotąd powiedziało, niejeden mógłby powziąć podejrzenie, jakoby podległość Chrystusowi Panu

oznaczała tem samem takŜe podległość rządów świeckich Kościołowi. Tak nie jest. Chrystus Pan bowiem, choć niektóre

dziedziny Swej najwyŜszej władzy powierzyć Kościołowi, nie powierzył mu przecieŜ tej władzy całej i wszystkiej. Tego

Chrystus Pan nie uczynił i uczynić nie mógł, bo Kościół nie jest tak, jak On sam, ani BogiemCzłowiekiem, ani Stwórcą i

głową całego świata, którego utrzymanie nie naleŜy teŜ do Kościoła.

Kościół i państwo istnieją obok siebie, jeden od drugiego niezaleŜny: państwo zastępować ma Chrystusa Pana w

sprawach świeckich. Kościół zaś w sprawach duchownych. Jednak zarówno Kościół jak i państwo, będąc narzędziem i

organem w ręku tego samego Króla, czyli Chrystusa Pana, winny Mu być pomocne w uskutecznieniu Jego dzieła, czyli

winny wspólnie i zgodnie przyczyniać się do budowania Królestwa BoŜego.

Ta jest myśl, zawarta w socjalnem królowaniu Chrystusa.

* * *

OtóŜ nowe święto ma się przyczynić do wprowadzenia tego królowania. Ma ono wszystkim przywieźć znowu na

pamięć starą prawdę, Ŝe Chrystus Pan jest rzeczywiście królem całego świata, i ma wezwać wszystkich ludzi, Ŝeby się

poddali Jego władzy i Jego panowaniu, i znowu przyjęli na siebie słodkie jarzmo Jego.

NajwyŜszy Pasterz Kościoła po tem święcie spodziewa się dwóch rzeczy: najpierw, Ŝe prawa Chrystusa Pana znowu

będą uznane, a następnie, Ŝe smutne stosunki na świecie znowu poprawią się, gdyŜ smutne są one dlatego', poniewaŜ

świat wyłamał się z pod panowania Chrystusa Pana.

Tak bowiem Ojciec św. mówi dalej w swej encyklice:

,,JeŜeli więc teraz nakazaliśmy, aby cały katolicki świat czcił Chrystusa jako Króla, to przez to chcemy zaradzić

potrzebom dzisiejszych czasów i podać szczególne lekarstwo na zarazę, jaka nawiedziła społeczeństwo ludzkie. A tą

Więcej publikacji dot. Chrystusa Króla zamieszczonych jest w Bibliotece ku czci Chrystusa Krla na stronie:

www.ak.rumia.pomorskie.pl

Otto Cohausz T. J., Jezus Chrystus Król Świata , Górna Grupa 1926

zarazą jest t. zw. laicyzm czyli zeświecczenie, jego błędy i niecne dąŜenia: a zbrodnia ta, jak wam wiadomo, Czcigodni

Bracia, nie naraz dojrzała, lecz od dawna juŜ kryła się wśród państw. Zaczęto bowiem od zaprzeczenia panowania

Chrystusa nad wszystkimi narodami; odmówiono Kościołowi władzy nauczania ludzi, ustanawiania praw, rządzenia na

rodami, którą to władzę otrzymał Kościół od samego Chrystusa, by ludzi prowadzić do szczęśliwości wiekuistej. Zaczęto

tedy powoli zrównywać religję Chrystusową z innemi fałszywemi i stawiać ją niegodziwie wprost w tym samym rzędzie;

a następnie poddano ją władzy świeckiej i wydano ją prawie na samowolę panujących i rządów; dalej jeszcze poszli ci,

którzy sądzili, iŜ naleŜy zastąpić religję boską jakąś religją naturalną, naturalnem jakiemś poruszeniem duszy. Nie

brakło teŜ państw, które uwaŜały, Ŝe mogą obejść się bez Boga i Ŝe ich religją, to bezboŜność i lekcewaŜenie Boga. JakŜe

gorzkie wydało owoce, tak częste i długotrwale odstępstwo od Chrystusa tak jednostek jak i państw — na to skarŜyliśmy

się w encyklice: U b i ar' c a no, a dziś znów nad tem bolejemy — a są to: nasienia niezgody wszędzie porozsiewane,

Ŝagwie zawiści i nieprzyjaźni, rozniecone wśród narodów, co tak bardzo opóźnia pojednanie ludów; niepowściągliwa

chciwość, która nierzadko ukrywa się pod płaszczykiem dobra publicznego i miłości ojczyzny, z których powstaje

rozdwojenie wśród obywateli, i ów ślepy i niepohamowany egoizm, który na nic innego nie zwaŜa, jak tylko na prywatne

korzyści i wygody, i tą miarą wszystko mierzy; dalszy owoc, to zburzony zupełnie pokój domowy, bo zapomniano o

obowiązkach i zlekcewaŜono je; łączność i trwałość rodziny zachwiana; wreszcie całe społeczeństwo wstrząśnięte i ku

zgubie idące. Stąd wielką Ŝywimy nadzieję, Ŝe święto Chrystusa Króla, odtąd corocznie obchodzone, rychło, sprowadzi z

powrotem społeczeństwo do Najukochańszego Zbawcy".

Rzeczywiście święta, z roku na rok obchodzone, mogą działać na umysły i serca ludzkie o wiele skuteczniej od

samych tylko orędzi i od samego tylko nauczania.

ObyŜ więc to nowe święto stało się jakby kamieniem granicznym, od którego zacznie się nowy rozdział rozwoju

świata! Dałby Bóg, aby święto to przyczyniło się do tego, iŜby narody zbliŜyły się do onego wielkiego celu, wyraŜonego

przez świętobliwego PapieŜa Piusa X słowami św. Pawła Apostoła: „Wszystko odnowić w Chrystusie!"

Rzeczą katolików jest, dopomóc do osiągnięcia tego celu. KsiąŜeczka, którą oto puszczamy w świat, pragnie się

właśnie takŜe choć w części przyczynić do tego. Ludzie świeccy znajdą w niej pouczenie o znaczeniu święta Jezusa

Chrystusa Króla, a kapłanom poda ona moŜe garść myśli, które by zuŜytkowali w kazaniach, jakie mają głosić po myśli

encykliki celem przygotowania ludu na to święto. KsiąŜeczka pragnie tedy słuŜyć celom propagandy, i jako taka

utrzymana jest w tonie cokolwiek retorycznym, co Łaskawi Czytelnicy raczą wybaczyć.

W święto Zwiastowania N. Marji Panny 1926 r.

Autor.

Więcej publikacji dot. Chrystusa Króla zamieszczonych jest w Bibliotece ku czci Chrystusa Krla na stronie:

Jezus Chrystus Król Świata - Otto Cohausz T.J.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: