Deveraux Jude - Zwidy.pdf - Deveraux Jude - glinka7-1987

JUDE DEVERAUX

ZWIDY

Tyler Stevens odstawiła filiżankę po kawie na szklany

stolik i wsparła się wygodniej na ogrodowym krzesełku z

kutego żelaza. Przymknęła oczy, poddając się ciepłym

promieniom słońca.

- Dziś też występujesz jako dobra ciocia Tyler? - dobiegł

znajomy głos.

- Oczywiście. - Uśmiechnęła się, nie podnosząc powiek.

- A nie szkoda ci pogody? Dzień jest wyjątkowo piękny, aż

się prosi o spacer. Poszłabyś do Central Parku albo na Union

Square. Mają tam zawsze świeże owoce i prawdziwie domowe

ciasta.

- Nie - ucięła, spoglądając na Barry'ego. Kiedy trzy lata

temu decydowała się na to mieszkanie, zastanawiała się, czy nie

robi błędu. Martwiło ją, że jej taras i sąsiedni praktycznie

przylegają do siebie, a przez to nie będzie mieć spokoju. Miała

się już za prawdziwą mieszkankę Nowego Jorku, gdzie niczego

tak się nie ceni i nie chroni jak własnego domowego zacisza.

Krótko mówiąc, bała się, że zbyt bliskie sąsiedztwo będzie

uciążliwe. Na szczęście jej obawy się nie sprawdziły.

Pierwszego sąsiada - mocno starszego pana - nawet nie

poznała, chyba w ogóle nie wychodził z domu. Niestety, po

roku wyprowadził się do córki w Scarsdale i obawy Tyler

odżyły, bo nowym właścicielem został - jak się okazało -

samotny mężczyzna. Bała się, żeby „nowy” nie okazał się

bogatym nachałem. co zacznie się jej narzucać, albo

komputerowym odludkiem, który bez przerwy będzie ją

rozbierać oczami.

Gdy jednak poznała Barry'ego, jej obawy prysły, więcej

nawet - ucieszyła się, bo widać było, że kim jak kim. ale

sąsiadką Barry na pewno nie będzie się interesować. Poza tym

wkrótce objawiły się dobre strony nowego sąsiedztwa. Barry

prowadził elegancką małą kwiaciarnię w pobliżu Wall Street i

w ciągu miesiąca przemienił swój taras we wspaniały wiszący

ogród, pełen róż i zieleni.

Gdy pół roku później Barry popadł w kłopoty (wytoczył

mu sprawę pewien młody człowiek, którego zatrudnia] w

swojej kwiaciarni) - Tyler właśnie dla zachowania

dobrosąsiedzkich stosunków podjęła się obrony. Wygrała w

cuglach, mimo że sprawa nie należała do jej specjalności, a gdy

Barry zapytał o honorarium, machnęła tylko ręką.

- Nie ma o czym mówić - zamknęła temat.

Zaraz potem wyjechała służbowo na dwa tygodnie. Gdy

wróciła, nie poznała własnego tarasu. Wszędzie kwiaty, zieleń,

a nawet prawdziwe drzewka w wielkich donicach. Aż

otworzyła usta z zachwytu.

- Podoba się? - pytał Barry, wychodząc na swój balkon.

I tak zaczęła się ich przyjaźń. Wcześniej, a nawet w czasie

procesu, Tyler ograniczała kontakty do spraw stricte

oficjalnych, Barry zresztą też. Nie było więc mowy o osobistych

tematach czy zwierzeniach. Lody zostały przełamane, gdy

Barry przemienił jej banalny taras w zielone ustronie. Zostali

przyjaciółmi. Kiedy sąsiad zauważył, że Tyler nie bardzo daje

sobie radę z ogrodem, wymyślił rzecz niezwykle pożyteczną i

milą, a mianowicie podnoszona, kładkę czy raczej mostek

łączący oba tarasy - solidny, z poręczami. Przechodził przezeń,

by pielić i podlewać ogród. Rychło kładka zaczęła wisieć na

stałe między balkonami, a ich stosunki stały się jeszcze bliższe.

Wyręczali się nawzajem w takich sprawach jak telefony czy

listy.

Wkrótce stali się jakby rodziną, tym bardziej że, jak

większość mieszkańców Nowego Jorku, nie mieli w mieście

bliskich, bo pochodzili z innych stron.

Ale pół roku temu Tyler wzbogaciła się o prawdziwą

rodzinę. Do miasta zjechała jej kuzynka, Kristin Beaumont,

córka starszego brata matki - „zbawcy”, jak powiadała o nim

mama, bo to właśnie on - wuj Thaddeus, dla bliskich Thad -

zajął się matką i sześcioletnią wtedy Tyler, gdy ojciec zginał w

wypadku, zostawiając je bez grosza. Tata był młody, nie myślał

o polisie ani w ogóle o zabezpieczeniu rodziny. Z pomocą

pośpieszył wuj Thad.

Otworzył serce i konto bankowe, krótko mówiąc, wziął je

na utrzymanie, dzięki czemu mama mogła wrócić na studia i

zrobić dyplom z pedagogiki. Później, gdy Tyler zapragnęła

pójść w ślady wuja Thada, wziętego adwokata, też pomógł,

finansując najpierw college, a potem studia na wydziale prawa.

Nie mogła więc - nawet nie przyszłoby jej to do głowy - -

odmówić wujowi, kiedy poprosił, aby „miała oko” na kuzynkę,

gdy ta zapragnęła mieszkać w Nowym Jorku, bo jakie jest to

miasto, wszyscy wiedzą. I tak co tydzień Tyler chadzała do

Krissy na niedzielny obiad, co zresztą nie sprawiało jej

przykrości. Lubiła te wizyty u młodej osoby, z jednym tylko

zastrzeżeniem, na całym świecie nie było gorszej kucharki niż

Krissy.

Deveraux Jude - Zwidy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: