Cartland Barbara - Nie zapomnisz o miłości.pdf - cortland barbara - karolaie

BARBARA CARTLAND

NIE ZAPOMNISZ O

MIŁO Ś CI

Tłumaczyła Magdalena Mazurek

OD AUTORKI

Dom, o którym mowa w ksiąŜce, naprawdę nazywa

się Longleat i jest najpiękniejszą rezydencją rodową w

Anglii. NaleŜy do markiza Bath i stanowi najświetniejszy

przykład renesansowej architektury elŜbietańskiej. Jego

uroda jest tak subtelna, Ŝe wydaje się wyczarowana blaskiem

promieni słonecznych.

Pierwotnie Longleat był klasztorem wzniesionym

przez ojców Augustynów. W 1515 roku, gdy Henryk VIII

rozwiązał zakony w Anglii, posiadłość nabył sir John Thynne

za pięćdziesiąt trzy funty.

Dom zachował się w idealnym stanie. Wielka sień,

wyłoŜona posadzką z płyt kamiennych, z pięknym

belkowanym sufitem, pozostała nietknięta od 1559 roku, a w

czerwonej bibliotece znajduje się egzemplarz Wielkiej Biblii

Henryka VIII z 1641 roku. Historię Longleat uświetniła

swoją wizytą królowa ElŜbieta I, którą w 1574 roku

podejmowano w wielkiej jadalni. Oczywiście, jak w

większości angielskich domów o wielowiekowej tradycji,

nocami moŜna w nim spotkać ducha. Ja poznałam jednak

innego ducha, który pojawił się w mojej wyobraźni i

zainspirował mnie do napisania tej ksiąŜki.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

ROK 1818

- Spóźniłeś się! - zganiła Nerissa brata. Harry właśnie

wszedł frontowymi drzwiami i rzucił szpicrutę na krzesło.

- Wiem, ale musisz mi wybaczyć. Rumak, którego

ujeŜdŜałem, poczuł ducha walki i dawał z siebie wszystko.

Nerissa uśmiechnęła się. Wiedziała, Ŝe ilekroć

nadarzyła się okazja, by pojeździć konno, Harry zapominał o

boŜym świecie.

Czasami podczas mozolnych prac domowych, czy to

gotując na piecu tak starym, Ŝe wciąŜ odmawiał

posłuszeństwa, czy borykając się z dziesiątkiem innych

kłopotów, które co rusz się pojawiały, marzyła, Ŝe któraś z

ksiąŜek ojca z dnia na dzień stanie się poczytna i ojciec

zdobędzie sławę, a cała rodzina pieniądze.

Było to jednak mało prawdopodobne, więc Nerissa

śmiała się ze swych dziecinnych urojeń, choć wiele by dała,

aby Harry miał konie, którymi się pasjonował oraz stroje, w

których nie ustępowałby elegancją kolegom z Oksfordu.

I tak był, jej zdaniem, najprzystojniejszy, nawet w

znoszonym stroju do jazdy konnej, zszywanym i cerowanym

przez siostrę tyle razy, Ŝe chyba niewiele w nim zostało

pierwotnego materiału.

Nic dziwnego, przecieŜ ich ojciec, choć włosy

przyprószyła mu siwizna, a twarz poorały zmarszczki, był

jeszcze wyjątkowo przystojnym męŜczyzną. Nerissa dziwiła

się, dlaczego po śmierci matki Ŝadna kobieta nie próbowała

usidlić taty.

Kwitowała śmiechem swoje domysły, gdyŜ Marcus

Stanley niewątpliwie zapomniał juŜ o istnieniu płci pięknej,

pochłonięty pracą nad ksiąŜkami, Ŝmudnymi opisami i

badaniami nad rozwojem rodzimej architektury.

Harry nie taił, Ŝe nie jest dość bystry, by zrozumieć te

dzieła, a nawet Nerissa, mimo ogromnej miłości do ojca,

przyznawała, Ŝe ich styl jest nader monotonny. Architectural

Society oceniało je wysoko, lecz z powodu znikomej

poczytności dochody ze sprzedaŜy były symboliczne.

Niepodobna jednak nie czuć dumy, odkurzając w bibliotece

półkę, na której spoczywało pięć opasłych tomów z

nazwiskiem ojca na grzbiecie.

Tymczasem Harry zdejmował zabłocone po cholewy

buty.

- Czy podziękowałeś Jacksonowi, Ŝe pozwolił ci

pojeździć na jednym ze swoich koni?

- To on mi podziękował! - odparł Harry. - Powiedział,

Ŝe sam bał się go dosiąść i z niecierpliwością czekał, aŜ

wrócę do domu. Wiedział, Ŝe jeśli ktoś go poskromi, to tylko

ja!

Nerissa spojrzała na zabłocone buty i spodnie, lecz

brat uprzedził jej słowa:

- Tak, zrzucił mnie dwa razy! Musiałem się nieźle

nabiegać, Ŝeby go złapać, ale gdy wracaliśmy na farmę,

zaczął uznawać we mnie pana.

Radość, jaka przebijała z jego głosu, nie uszła uwagi

Nerissy.

- Chodź do jadalni, gdy tylko umyjesz ręce. Zawołam

tatę, choć prawdę mówiąc, obiad czeka juŜ od godziny!

- Nie sądzę, aby tata zauwaŜył to opóźnienie! -

stwierdził Harry, a Nerissa w duchu przyznała mu rację.

Poszła do kuchni, gdzie unosił się smakowity zapach

potrawki z królika, zaś stara kobieta z rękami

wykrzywionymi reumatyzmem dość niepewnie wyjmowała

talerze.

- Ja to zrobię, pani Cosnet - zaoferowała prędko

Nerissa, wiedząc, jak wiele talerzy stłukła juŜ słuŜąca.

W ostatniej zdaje się chwili uratowała naczynia i

zaniosła je do jadalni, po czym szybko wróciła, by wyłoŜyć

główne danie na porcelanowy półmisek. Ustawiwszy go na

stole w jadalni, pobiegła niewielkim korytarzem do gabinetu

ojca.

- Obiad gotowy, tato - zawołała - pospiesz się, bo

wrócił juŜ Harry, i to głodny jak wilk.

- JuŜ obiad? - ojciec z trudem powracał do

rzeczywistości.

Nerissa oparła się pokusie, by sprostować, Ŝe dopiero

będzie obiad, a ona sama była nie mniej głodna niŜ Harry. Z

niechęcią odkładając rękopis i ksiąŜkę, która widać stanowiła

materiał źródłowy, Marcus Stanley podniósł się i podąŜył za

córką do jadalni.

- DuŜo się dziś napracowałeś, tato - Nerissa nakładała

mu potrawkę, zdając sobie doskonale sprawę, Ŝe mięso jest

rozgotowane. - Musisz przejść się trochę po obiedzie, zanim

powrócisz do ksiąŜek. Pamiętaj, Ŝe powinieneś zaŜywać

świeŜego powietrza.

- Właśnie piszę rozdział o okresie elŜbietańskim i

jestem akurat w najciekawszym miejscu - odparł ojciec. -

Oczywiście nic prostszego niŜ podać przykład naszego domu

i opisać jak jego cegły, choć zmurszałe ze starości, opierają

się działaniu deszczu i wiatru lepiej niŜ mury wznoszone

ponad dwa wieki później!

Nerissa nie odpowiedziała, gdyŜ w tej chwili do

pokoju wszedł Harry.

- Tak mi przykro, Ŝe się spóźniłem, tato - przepraszał

- ale koń był prawdziwie ognisty. Nieco go ujarzmiłem.

Marcus Stanley zatrzymał zamyślony wzrok na

uśmiechniętej twarzy syna i powiedział:

- Pamiętam, Ŝe gdy byłem w twoim wieku, nie

ujeŜdŜony koń stanowił dla mnie nieodparte wyzwanie.

Cartland Barbara - Nie zapomnisz o miłości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: