ADAMS AUDRA- Bogata dziewczyna, niegrzeczny chłopak.pdf

AUDRA ADAMS

Bogata

dziewczyna,

niegrzeczny

chłopak

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Była tak piękna, jak wszyscy o niej

mówili.

MoŜe nawet jeszcze piękniejsza.

Lucas Stratten poprawił ostrość

obiektywu, by skoncentrować go na jej

twarzy. Obejrzała się najpierw za siebie, a

potem na prawo i na lewo, przez cały czas z

niepokojem marszcząc brwi. Upewniwszy

się, Ŝe nic nie zakłóca jej prywatności,

powoli zdjęła długie, białe futro z lisów.

Pod spodem była zupełnie naga.

Lucas Stratten wstrzymał oddech. Aparat

wyślizgnął mu się z rąk i niewiele

brakowało, Ŝeby go upuścił. Ten incydent

przypomniał mu, po co się tutaj zjawił.

Szybko pstrykał kolejne zdjęcia, podczas

gdy dziewczyna rozkoszowała się spienioną

i gorącą wodą w wannie.

Miała przymknięte oczy i w miarę jak

ciepła kąpiel zdawała się przynosić efekt, jej

rysy zmieniał leniwy uśmiech. Odskoczył,

czując się jak podglądacz. Ale na tym

przecieŜ polegał jego zawód: starał się

uchwycić naturalne ludzkie zachowania,

relacjonować bieŜące wydarzenia. A

Alexandra Beck była wydarzeniem. Jednak

akurat to zlecenie budziło w nim niesmak,

bez względu na sumę, którą spodziewał się

otrzymać i której rozpaczliwie potrzebował.

Obróciła się w wodzie, ukazując piersi,

róŜowe obrzmiałe sutki. Ciało Luke'a

reagowało na jej wdzięki tak, jak zapałka

reaguje na zetknięcie z płomieniem.

Niespodziewanie poczuł twardość w swoich

dŜinsach

i zmienił pozycję, Ŝeby zmniejszyć napięcie.

CóŜ za niedorzeczność! Pracował juŜ z

wieloma nagimi kobietami i zawsze patrzył

na nie chłodnym okiem. Nie miał kłopotu z

rozgraniczaniem Ŝycia zawodowego i

prywatnego, więc dlaczego tym razem czuł

się inaczej?

Fakt, Ŝe spędził ostatnio prawie pięć lat z

dala od ojczyzny, tłumaczył taką gwałtowną

reakcję. W krajach Trzeciego Świata trudno

było myśleć o trwałym związku, a on nigdy

nie przepadał za przelotnymi romansami.

Kiedy widział Alexandre Beck stojącą w

wodzie w całej okazałości, wszystkie jego

racjonalne argumenty ulatywały z wiatrem.

Przypominała boginię pośrodku

staroŜytnego stawu ofiarnego. Luke'owi

pulsowały skronie. Wykonał kolejne

zdjęcie: nędzny dowód, iŜ kolor jej gęstych

miodoworudych włosów był absolutnie,

całkowicie, niezaprzeczalnie naturalny.

ZdąŜył jeszcze zrobić dwa ujęcia, a

potem dziewczyna wyszła z wanny, owinęła

się futrem i wsunęła stopy w białe, futrzane

pantofelki. Po chwili zniknęła w drzwiach

swojej willi na zboczu góry za ekskluzyw-

nym, prywatnym ośrodkiem narciarskim w

Vermont.

Luke opuścił aparat, cały spocony mimo

chłodnego marcowego wiatru. Dzięki Bogu,

zrobił dzisiaj kilka niezłych ujęć. Pomyślał,

Ŝe powinien szybko wykonać zlecenie,

zanim nadarzy się okazja do bezpośredniego

zetknięcia z tą kobietą. Taka komplikacja

byłaby teraz bardzo niepoŜądana w jego

Ŝyciu.

Zadzwonił do Joe'ego, Ŝeby mu

powiedzieć, co ma. Dzięki jego aktom

szmatławce miały się sprzedać w mi-

lionowych nakładach. Na myśl o radosnym

uśmieszku Joe'ego zadygotał. Ale dość juŜ

rozwaŜań na temat charakteru prasy

brukowej. NajwaŜniejsze, Ŝeby mu zapłacili,

a wtedy będzie mógł stąd wyjechać i

przestać kusić los. To właśnie los

zadecydował o jego pobycie

tutaj. Następne zlecenie czekało go w

Afryce i Ŝeby znieść panujący tam

dokuczliwy upał, postanowił wypocząć w

jakimś niedrogim ośrodku narciarskim. Ale

gdy tylko wsiadł do autobusu na lotnisku,

obudził się w nim instynkt reportera.

Siedziała sama w tylnej części wozu. I

chociaŜ była osłonięta kapeluszem, apaszką

i ciemnymi okularami, dostrzegało się w

niej niezwykłą klasę. Ignorował ją przez

większą część jazdy, prawie nie

zastanawiając się nad tym, kim jest ta

kobieta albo dlaczego się ukrywa. Ale

niebawem dosięgnęła go ręka przeznaczenia

w osobie nad wiek rozwiniętego

dwuletniego chłopczyka, który nie mógł

usiedzieć w miejscu. Malec wyrwał się z

objęć udręczonej matki i zerwał z głowy

eleganckiej damy ten kaszmirowy, podobny

do turbanu kapelusz.

Jeśli nie bujne miodoworude włosy, które

wysypały się spod kapelusza dziewczyny, to

zaintrygowała go przynajmniej jej nazbyt

gwałtowna reakcja na całe zdarzenie. Ktoś

inny skwitowałby zajście śmiechem. Ona -

wprost przeciwnie, i Luke zadawał sobie

pytanie: dlaczego. Dręczyło go to tak

bardzo, Ŝe przegapił swój przystanek i

dojechał razem z nią do końca linii. Wma-

wiał sobie, Ŝe ta dziewczyna jest co

najwyŜej nieśmiałą, prowadzącą samotne

Ŝycie pięknością. Ale przecieŜ wcale nie

musiało tak być...

Z holu niezwykle ekskluzywnego hotelu

szybko zadzwonił do zaprzyjaźnionego

wydawcy brukowych pisemek, Joe'ego

Ryana, który w duŜym stopniu zaspokoił

jego ciekawość. Alexandra Beck, sławna

dziedziczka zaliczająca się do śmietanki

towarzyskiej, zrezygnowała z

zaplanowanego ślubu. Podobno widziano ją

na Karaibach, lecz Luke - a teraz równieŜ

Joe - wiedzieli swoje. Joe nie omieszkał

przekazać szczegółowej relacji o dawnych

romantycznych eskapadach tej damy.

Według Joe'ego panna Beck skakała z

kwiatka na kwiatek i zostawiła za sobą cały

orszak kochanków.

Nagle planowany wypoczynek Luke'a

nabrał nowego charakteru, gdyŜ gazeta

Joe'ego zaproponowała, Ŝe pokryje jego

rachunki, a on będzie chodził za dziewczyną

tak długo, aŜ zdoła ją sfotografować.

JednakŜe panna Beck nie wykazała chęci

współpracy. Pierwsze dni pobytu w kurorcie

spędziła w całkowitej izolacji i Luke nie był

w stanie zrobić jej ani jednego zdjęcia.

AŜ do dzisiejszego dnia.

Luke sprawdził film i odkręcił obiektyw

od aparatu. Skończył swoją robotę. Kiedy

pakował sprzęt, juŜ wybiegał myślą ku

następnemu zleceniu. Pewne państewko w

Afryce dopiero co zaczęło egzystować bez

swojego doŜywotniego prezydenta. Stary

generał zmarł, przekazując ster rządów

niezaradnemu synowi. Zamiast zmian

ustrojowych rozpoczął się chaos... I nikt

tych wydarzeń nie relacjonował, nawet

największe stacje telewizyjne.

Z powodu cięć budŜetowych w ostatnich

latach większość zagranicznych biur

informacyjnych została zmuszona do

masowych redukcji personelu albo

całkowitego zaprzestania działalności.

To dawało pole do popisu dla

niezaleŜnych fotoreporterów, takich jak on

sam. Mając przy sobie tylko sprzęt i

podręczną torbę z wełnianej bai, mógł

jeździć dokąd chciał i uwieczniać

najciekawsze wydarzenia. W tym okresie

Luke wyrobił sobie reputację uczciwego,

szczerego reportera. Jego zdjęcia ozdabiały

wewnętrzne strony i okładki wszystkich

waŜniejszych dzienników i magazynów

ogólnokrajowych. To był świat, który Luke

znał i kochał i... nie mógł się doczekać,

kiedy znowu do niego powróci.

Przewiesił przez ramię torbę z aparatem i

wygramolił się ze swojej kryjówki. Ból w

prawym kolanie przypomniał mu inny

powód, dla którego się tu znalazł. Podczas

ostatniej wyprawy odłamek pocisku zranił

go w nogę, gdy fotografował potyczkę w

miejscu leŜącym na południe od granicy.

Incydent, który Luke traktował najpierw jak

przykry drobiazg, uczynił go niesprawnym

do tego stopnia, Ŝe powrót do pracy okazał

się niemoŜliwy bez serii zabiegów

rehabilitacyjnych. Rana nie wygoiła się

całkowicie, o czym uwielbiał mu

przypominać Joe, i za jej sprawą znajdował

się na bocznym torze dłuŜej niŜ mógłby

oczekiwać.

O wiele za długo, biorąc pod uwagę jego

sytuację finansową. Był bez grosza przy

duszy, nie miał Ŝadnej pensji, dzięki której

mógłby rozpocząć następną wyprawę. I

chociaŜ redaktorom podobały się jego

zdjęcia, nie zamierzali go finansować. Pod

tym względem pozostawał na własnym

utrzymaniu. Potrzebował pieniędzy, Ŝeby

opłacić kolejną ekspedycję. Dlatego znęciła

go perspektywa szybkiego zarobku na

zdjęciach Alexandry Beck dla prasy

brukowej. Z głupim uśmieszkiem na twarzy

wracał do domu wypoczynkowego.

Alexandra Beck, jedyne dziecko niezwykle

wpływowego w świecie mediów,

ekscentrycznego miliardera, Victora Becka.

Ludzie z Wall Street nadali mu przydomek

„Nieczuły Vic", co, zwaŜywszy na miejsce,

w którym zrodził się ów przydomek, tylko

powiększało jego obraźliwość. Beck

posiadał pokaźną część nieruchomości w

trzech największych miastach i dbał, Ŝeby

wszyscy o,tym pamiętali. Nie było dnia,

Ŝeby gazety i magazyny nie zamieściły

jakiejś wzmianki na jego temat albo

przynajmniej zdjęcia.

Luke właściwie nie Ŝywił szacunku do

ekscentrycznego magnata. Beck dorobił się

majątku cięŜką pracą i to przynosiło mu

chlubę, ale sposób Ŝycia tego męŜczyzny

budził u Luke'a zdecydowany niesmak. Znał

Victora Becka. Nie osobiście, ale dys-

ponował gruntowną wiedzą o takich

ludziach jak on. Dobrym przykładem mógł

być jego ojciec. Lo-rne'owi Strattenowi nie

zaleŜało na mediach tak bardzo jak

Victorowi, ale był w równym stopniu łasy

na pieniądze. Luke spędził wczesną

młodość

w cieniu biznesmena, który miał obsesję na

punkcie konkurencji i nigdy nie wydawał się

usatysfakcjonowany: ani ilością posiadanych

pieniędzy, ani swoimi kobietami. Ani

synem.

Spokojnie minął kilku stałych gości

siedzących przy kamiennym kominku.

Sezon miał się juŜ ku końcowi i przebywali

tu tylko najbardziej zapaleni narciarze i

ludzie, którzy nie mieli nic innego do

roboty, jak zjeŜdŜać po stokach. Luke

zignorował atrakcyjną blondynkę, która

omal się o niego nie potknęła, usiłując

zwrócić na siebie jego uwagę. Przypadkowe

spotkanie panny Beck zmieniło charakter tej

wyprawy: pobyt w ośrodku stał się

interesem, a nie przyjemnością. Nie zwracał

uwagi na Ŝadną z olśniewająco pięknych

kobiet, od których aŜ się roiło w kurorcie.

Gdyby był zainteresowany tymi sprawami,

wiedziałby, w którą stronę spoglądać.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: