Wylężek Dominika

2 rok, WF

32283, stacjonarne

SZPOTAWOŚĆ KOLAN

Szpotawość kolan pojawia się z reguły w wieku dziecięcym i zazwyczaj

jest obustronna. Stanowi ona deformację całej kończyny. Główną przyczyną

choroby jest krzywica oraz nadwaga ciała, przy słabym jeszcze układzie

mięśniowym, więzadłowym i kostnym. Najczęstszym okresem występowania

wady jest 1-3 rok Ŝycia. U dzieci w wieku szkolnym, szpotawość kolan rzadko

nadaje się do korekcji. Wadę tę spotyka się także u dzieci zdrowych, którym

zezwolono na zbyt wczesne chodzenie, czyli w okresie, kiedy ciężar ciała był

wielkim obciążeniem dla zbyt miękkiego kośćca dziecka. Wada ta pojawia się

szczególnie często u dzieci z nadwagą lub otyłych.

Przy szpotawości kolan trzony kości udowej oraz piszczelowej i

strzałkowej są wygięte na zewnątrz, przy czym szczyt krzywizny wypada w

okolicy stawu kolanowego. Kiedy chory stanie, łącząc razem stopy, między

kolanami zaznaczy się szeroki odstęp.

W zapobieganiu zaleca się jak najczęstsze korzystanie ze

słońca i świeżego powietrza oraz przestrzega się przed

umieszczaniem dzieci w kojcach i tym podobnych

urządzeniach, umożliwiających im przybieranie postawy

pionowej. Dziecko powinno jak najdłużej raczkować i chodzić

na czworakach, gdyż w ten sposób uzyska potrzebną

sprawność i siłę mięśni oraz wytrzymałość kośćca pozwalającą

mu na przyjęcie postawy dwunożnej. Deformacje niepoddające

się leczeniu zachowawczemu wymagają operacji.

Korekcja szpotawości:

Leczenie zachowawcze jest uzależnione od przyczyny i stopnia zaawansowania wady.
Dziecko, które ma skłonności do szpotawości kolan:

1. Powinno unikać wysiłków i obciążeń w pozycji stojącej.
2. Nie może w czasie zabawy przebywać w tzw. siadzie skrzyżnym („po turecku”).
3. Powinno jak najczęściej siedzieć ze złączonymi kolanami i rozstawionymi stopami.
4. Powinno zredukować nadwagę (jeśli istnieje).
5. Może stosować wkładki lub obuwie z podwyższonym obcasem po stronie zewnętrznej, ale tylko przy zaleceniu przez lekarza.

Zalecenia: gimnastyka korekcyjna, łyżwiarstwo, jada na nartach technikami kątowymi (pług, łuk), masaż klasyczny, terapia manualna.

Przeciwwskazania: pływanie kraulem, jazda na rowerze.

Przykładowe ćwiczenia:

·         siad ugięty podparty, stopy rozstawione, naprzemienne skręcanie ugiętych kończyn dolnych do wewnątrz z równoczesnym dotknięciem kolan do podłoża;

·         leżenie przodem na ławeczce, ramiona wyciągnięte i chwyt za obrzeże ławki, Nogi poza ławką. Wykonanie nogami wyprostowanymi w stawach biodrowych i kolanowych ruchów nożycowych;

·         siad ugięty podparty, między kolanami piłka gumowa, zgniatanie kolanami piłki;

·         siedząc na ławeczce, woreczek między kolanami, próbujemy prostować nogi;

·         leżenie tyłem, rozkrok, złączenie kończyn dolnych przez ugięcie w stawach kolanowych do wewnątrz, stopy na zewnątrz;

·         w siadzie skulonym ręce w bok zgięte w stawie łokciowym, opad tułowia w tył, woreczek między kolanami;

·         leżenie tyłem, woreczek między kolanami, rysowanie kółek w lewą i w prawą stronę;

·         w staniu w lekkim rozkroku, ugięcie kolan (półprzysiad) z równoczesnym zbliżeniem kolan do siebie przez naciskanie dłońmi na boczne okolice kolan;

·         w staniu tyłem do drabinek (ściany), unoszenie nogi zgiętej w stawie kolanowym w górę w skos przez nogę przeciwną;

·         podskoki obunóż na materacu, ręce oparte na skrzyni (stole), woreczek między kostkami, kolana związane.

Źródła:
M. Borkowska, I. Gelleta- Mac, Wady postawy i stóp u dzieci, Warszawa 2004.
T. Kasperczyk, Wady postawy ciała. Diagnostyka i leczenie, Kraków 2004.
J. Wilczyński, Korekcja wad postawy człowieka, Starachowice 2001.

1