Baldwin Rebecca - Wizyta.pdf - Baldwin Rebecca - glinka7-1987

Rebecca Baldwin

Wizyta

A Royal Visit

Widok z okien gabinetu był jednym z najbardziej

zachwycających w całym pałacu. Siedzący przy biurku książę

Theodorik von Hazloe und Gottfreund przyglądał się pofalowanym

wzgórzom, czerwonym dachom domów, nad którymi rozpościerało

się bezchmurne jesienne niebo. Zbocza nad doliną gęsto porastały

winnice. Dały w tym roku wyjątkowo obfite plony. W tej chwili,

kiedy książę podziwiał widok za oknem, trwała praca przy produkcji

wina. Nikt nie musiał go przekonywać, że będzie to najlepszy

szampan w Europie. Cały świat znał szampana z Batawii,

najwyborniejsze, najwytrawniejsze i najsubtelniejsze w smaku dzieło

europejskiej sztuki winiarskiej. Szampan był dla mieszkańców

Batawii nie tylko ich największą chlubą, lecz również podstawą

gospodarki księstwa.

Nie tylko o szampanie rozmyślał tego popołudnia książę Theo,

spoglądając na malowniczy krajobraz za oknem. Był to ciemnowłosy

mężczyzna o wyrazistych rysach, który mógłby uchodzić za

przystojnego, gdyby nie odciśnięte na twarzy ślady wielu trudów i

znoju. Mimo że miał dopiero trzydzieści cztery lata, w jego ciemnych

lokach srebrzyły się siwe nitki, a twarz przecinały głębokie bruzdy.

Rozchylony kołnierzyk wojskowej bluzy pozwalał dostrzec niewielką

bliznę, biegnącą od szyi aż do ciemnego zarostu na klatce piersiowej,

pamiątkę po kuli, która dosięgła go w bitwie z wojskami

Bonapartego.

Chłodny powiew wiatru, zwiastujący nadchodzącą zimę,

dmuchnął w stos papierów leżących na biurku. Książę

zniecierpliwiony przytrzymał je ręką, by nie rozfrunęły się po

pokoju.

- Czyżby drogi kuzyn był zmęczony? - z głębi fotela stojącego

przy bogato rzeźbionym kominku dobiegł go stłumiony głos. Zza

oparcia widać było jedynie eleganckie spodnie i błyszczące lakierki.

Przez twarz księcia przebiegł grymas niezadowolenia.

- Wciąż tu jesteś, Johannesie? - spytał, starając się ukryć

rozdrażnienie.

Mężczyzna usadowiony w fotelu pochylił się do przodu i

spojrzał na księcia. Podobieństwo łączące hrabiego Johannesa von

Hazloe z kuzynem było uderzające, choć jednocześnie wiele ich

różniło. Johannes był oszałamiająco przystojny. Żadne trudy i

zmartwienia nie wyryły zmarszczek na jego gładkiej twarzy, a

pięknie ufryzowanych loków nie tknęła siwizna. Ciemnoszare oczy

wyrażały teraz rozbawienie.

- A gdzież indziej miałbym być? - zapytał strzepując

niewidzialny pyłek z galowego munduru.

- Na wygnaniu bądź pod pręgierzem - odparł bez wahania

Theo.

Johannes podniósł się z fotela z kocią gracją i skłonił przed

kuzynem.

- Z największą przyjemnością oddałbym życie za ojczyznę i

zginął śmiercią męczennika - odrzekł nie tracąc kontenansu, z

którego zresztą słynął, po czym dodał: - Mam jednak wrażenie, drogi

kuzynie, że skoro dotychczas się mnie nie pozbyłeś, zapewne nigdy

tego nie zrobisz.

Podszedł do sekretarzyka stojącego po drugiej stronie gabinetu

i nalał dwa kieliszki madery. Następnie dostojnym krokiem

przeszedł po dywanie i podał księciu wino.

- Nie obawiaj się, nie jest zatrute - powiedział z czarującym

uśmiechem. - Wcale nie marzę o tronie. Cała ta nudna biurokracja,

ekonomia, finanse... nie, to nie dla mnie. Ja umiem wydawać

pieniądze. Zarabianie nie jest moją mocną stroną.

Theo przyjął kieliszek.

- Jak to się dzieje, że choć wiele mam ku temu powodów, nie

potrafię tobą gardzić? - zapytał z westchnieniem.

- To dlatego, że jestem taki czarujący - odparł Johannes z

niekłamaną dumą. - Wiesz przecież, że to największa z moich zalet.

- Gdyby nie ta twoja karygodna zazdrość, z pewnością lepiej

potrafiłbym ją docenić. Doprawdy, Johannesie, przecież moglibyśmy

połączyć nasze siły dla dobra kraju. Gdybyś tylko zechciał działać ze

mną, nie przeciwko mnie.

- Gdyby nie ten drobny przypadek, że urodziłeś się przede

mną, ja byłbym władcą Batawii - odparł Johannes. - I nigdy ci tego

nie wybaczę. Nigdy. Tak zostałem wychowany. Mój ojciec gardził

twoim ojcem; to już tradycja rodzinna. Poza tym sam musisz

przyznać, że dzięki mnie twoje życie jest znacznie ciekawsze.

Theo znów westchnął.

- Bacz tylko, żeby nie stało się zbyt ciekawe. Inaczej podzielisz

los swojego ojca i skończysz na szubienicy - stwierdził lodowatym

tonem.

- Zdrajca? Moi ?! - wykrzyknął Johannes z udanym oburzeniem.

- Podejrzewasz mnie o zdradę tylko dlatego, że jestem w opozycji? -

pokręcił głową z dezaprobatą.

- A myślałem, że wierzysz w postęp i demokrację. Co by na to

powiedział twój idol, pan Jefferson?

- Poradziłby, żebym cię powiesił - uciął Theo. - I wierzaj mi,

zrobię to, jeśli tylko przyłapię cię na jakimś niegodziwym czynie,

który w jakikolwiek sposób zagrozi dobru i bezpieczeństwu naszego

kraju. Na Boga, Johannesie, czy nie dość wycierpieliśmy przez

ostatnie dziesięć lat pod panowaniem Bonapartego?

- Przemawiasz jak prawdziwy bohater wojny o niepodległość -

rzucił z lekceważeniem hrabia. - Ale wiesz przecież, że nie każdy jest

Baldwin Rebecca - Wizyta.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: