Dumas Aleksander - Napoleon Bonaparte.pdf

(763 KB) Pobierz
1062078275.001.png
Alexandre Dumas
Napoleon Bonaparte
Wydawnictwo Oskar
Od redakcji
Żywa, barwna biografia
Napoleona Bonaparte autorstwa
pisarza, który przyzwyczaił nas
przede wszystkim do pełnych
przygód powieści. Tym razem, w
krótkiej, zwięzłej formie,
śledzimy losy wielkiego, choć
kontrowersyjnego bohatera
Francuzów. A. Dumas, nie
stroniąc od akcentów sympatii,
potrafił zdobyć się na
obiektywizm i wyważyć racje. W
książce nie brakuje w związku z
tym zdań świadczących na
przykład - o nienawiści
Napoleona do ludzi i o tym, że
wojna stanowiła sens jego życia.
Rzec by można, że w oczach
autora był genialny ale...
niebezpieczny.
Ten krótki życiorys, w
przeciwieństwie do wielu innych,
ma istotny walor - A. Dumas żył
w czasach Bonapartego. Toteż w
opowiadaniu wyczuwa się
autentyzm, choćby w błahych na
pozór epizodach z życia.
Podstawą jednak są najważniejsze
fragmenty biografii: zwycięstwa,
wygnanie i klęska pod Waterloo.
Napoleon Bonaparte
Dnia 15 sierpnia 1769 r.
przyszło na świat w Ajaccio
dziecię, które od rodziców
otrzymało nazwisko Bonaparte,
niebiosa zaś obdarzyły je
imieniem Napoleon.
Pierwsze dni młodości dziecka
upłynęły wśród gorączkowego
wrzenia, będącego zazwyczaj
następstwem rewolucji. Korsyka,
która od pół wieku marzyła o
niepodległości, została właśnie
na wpół zdobyta, na wpół
sprzedana, i zaledwie
wyswobodziła się z niewoli
genueńskiej, uległa przemocy
Francji. Paoli, * pokonany pod
Ponte Nuova, szukał wraz z
siostrzeńcem i braćmi
schronienia w Anglii, gdzie mu
Alfieri * poświęcił swego
"Timoleona". Nowo narodzone
dziecię wdychało duszną
atmosferę wzajemnej nienawiści
jednych do drugich, dzwon zaś, w
który uderzono przy jego
chrzcie, drżał jeszcze odgłosem
surm bojowych.
Pascal Paoli - przywódca
powstańców korsykańskich (przyp.
tłum.).
Wiktor hr Alfieri - głośny
pisarz włoski, autor dramatów
"Maria Stuart", "Meropa",
"Timoleon" i traktatu "O
tyranii". Wsławił się pamfletem
przeciwko rewolucyjnej Francji,
zatytułowanym "Misogallo"
(przyp. tłum.).
Karol Bonaparte, ojciec
dziecka, i Letycja Ramolino,
matka Napoleona, oboje z rodów
patrycjuszowskich, pochodzący z
czarującej wioski San_Miniato,
położonej nieco wyżej Florencji,
należeli zrazu do rzędu
przyjaciół Paolego. Z czasem
jednak porzucili jego
stronnictwo i ulegli wpływom
francuskim. Stąd też łatwo im
przyszło uzyskać od pana de
Marboeufa, który powrócił na
wyspę jako gubernator,
wylądowawszy na niej przed
dziesięciu laty jako generał,
przychylne poparcie,
umożliwiające umieszczenie
młodego Napoleona w Szkole
Wojskowej w Brienne. Prośba o
przyjęcie została uwzględniona,
niedługo zaś potem na liście
wychowanków szkoły w Brienne
Zgłoś jeśli naruszono regulamin