Służba Więzienna - Szkolenie strzeleckie - 2.pdf - 2010 Służba Więzienna - Szkolenie strzeleckie - hermes50

PODSTAWY CELNEGO STRZELANIA.

1. Celowanie.

1.1. Celowanie.

Celowanie polega na nadaniu lufie odpowiedniego położenia w płaszczyźnie pionowej

i poziomej, które zapewnia przejście pocisku przez cel. Efekt ten osiągamy za pomocą

przyrządów celowniczych (tj. muszki i celownika), poprzez właściwe ich ustawienie wzgl

ędem

siebie i względem celu.

Muszka – która z reguły umiejscowiona jest przy wylocie lufy, mocowana bezpośrednio

na lufie, na podstawie lub np. zamku, przybiera różne kształty. Najczęściej spotykane typy

muszek:

Celownik – który umieszczany jest z tyłu broni na zamku lub komorze zamkowej, także może

mieć różne kształty. Najczęściej spotykane rodzaje celowników:

Poprawne ustawienie (zgranie) przyrządów celowniczych względem siebie nazywane jest

„muszką równą”. Polega na takim ich ustawieniu, że muszka znajduje się dokładnie po środku

szczerbinki celownika , a jej górna krawędź i górna krawędź celownika ustawione są w jednej

linii.

Przykłady ustawienia

muszki równej – 1, 2, 3.

celowniki

szczerbinkowe, 4, 5.

celowniki

przeziernikowe, 6. szyna

celownicza.

COSSW Kalisz – Zespół Szkolenia Strzeleckiego

1.2. Sposoby celowania.

Ustawienie zgranych przyrządów celowniczych względem celu wiąże się ze sposobami

celowania. Wyróżnia się dwa sposoby celowania do celu statycznego:

– w punkt gdy zgrane przyrządy celownicze ustawiamy w miejsce, w które chcemy trafić,

– pod punkt gdy zgrane przyrządy celownicze ustawiamy poniżej miejsca, w które chcemy

trafić.

strzelanie w punkt (w cel)

strzelanie pod punkt (pod cel)

Przyjęcie odpowiedniego sposobu celowania zależy od odległości do celu oraz od ustawienia

przyrządów celowniczych (nastawy celownika).

– W sytuacji gdy strzelamy do celu poruszającego się, należy

uwzględnić w sposobie celowania poprawkę (wyprzedzenie) na

ruch celu. Wielkość wyprzedzenia zależy od prędkości

poruszania się celu oraz od odległości do niego. Im szybciej

porusza się cel oraz im większa jest odległość do niego tym

wyprzedzenie jest większe.

2. Skuteczność strzelania.

Trafienie (zniszczenie) celu zależy od:

– wielkości rozrzutu (skupienia) strzelania,

– odchylenia średniego punktu trafienia (ŚPT) od środka celu albo oznaczonego na nim

punktu kontrolnego (PK).

Rozrzut to zjawisko występujące podczas strzelania, charakteryzujące się ułożeniem trafień

pocisków wystrzeliwanych w teoretycznie jednakowych warunkach i w jednakowy sposób, na

pewnej powierzchni zwanej polem rozrzutu.

Skupienie strzelania określa się wielkością faktycznego rozrzutu trafień w stosunku do

statystycznych norm. Skupienie (wielkość rozrzutu) uznaje się za dobre, gdy nie przewyższa ono

ustalonego rozrzutu tabelarycznego dla danego rodzaju broni i na danej odległości.

COSSW Kalisz – Zespół Szkolenia Strzeleckiego

Średni punkt trafienia (ŚPT) to geometrycznie wyznaczany środek

pola rozrzutu na podstawie położenia przestrzelin na tarczy.

Przykłady wyznaczania średniego punktu trafienia

z trzech i czterech przestrzelin.

Punkt kontrolny (PK) to wyznaczany na tarczy punkt w stosunku

do którego, sprawdzane jest położenie średniego punktu trafienia.

W celu zobrazowania powyższych definicji i łatwiejszego zrozumienia zagadnienia

przedstawiono kilka schematów. Dla ułatwienia przyjęto, że środek celu jest jednocześnie

punktem celowania, czyli ustawiania przyrządów celowniczych (PC) i punktem kontrolnym

(PK).

2.1. Strzelanie celne – przestrzeliny są skupione (mieszczą

się w dopuszczalnym rozrzucie) a ŚPT usytuował się w

środku celu, czyli w punkcie celowania (PC) stanowiącym

zarazem punkt kontrolny (PK), lub też może być odchylony

od niego w dopuszczalnych granicach.

2.2 Strzelanie niecelne – przestrzeliny są skupione lecz ŚPT

ułożył się w odległości większej niż dopuszczalne odchylenie

ŚPT od PK (PC).

2.3. Strzelanie niecelne – ŚPT pokrywa się lub jest odchylony

od PK (PC) w granicach dopuszczalnych lecz skupienie

przestrzelin jest zbyt małe, to znaczy przekracza dopuszczalny

rozrzut.

Dla każdego rodzaju broni instrukcje dokładnie określają, jaki jest dopuszczalny rozrzut na danej

odległości i jakie jest dopuszczalne odchylenie ŚPT od PK. Celność broni sprawdza się

i poprawia podczas przystrzeliwania broni.

Przykładowe dane dla 7,62mm kbk AKMS i 9mm P-64 uwzględniane podczas przystrzeliwania

pozwalające uznać broń za celną:

– skupienie uważa się za normalne jeżeli przestrzeliny mieszczą się w okręgu o średnicy

15cm (inaczej dopuszczalny rozrzut przestrzelin to koło o śr.15cm),

– przy normalnym skupieniu odchylenie (przesunięcie) ŚPT od PK nie może być większe

niż 5cm w dowolnym kierunku,

COSSW Kalisz – Zespół Szkolenia Strzeleckiego

3. Czynniki wpływające na celność strzału.

3.1. Usterki broni pogarszające celność strzelania (zwiększające rozrzut).

– Zużycie gwintów w przewodzie lufy, po wystrzeleniu większej ilości naboi (w skutek

wysokiego ciśnienia i wysokich temperatur, występuje zwiększenie ścierającego działania

wrzynającego się w gwint lufy pocisku).

– Rozbicie wylotu lufy (np. przez nieprawidłowe czyszczenie).

– Rdza, wżery w lufie w skutek braku lub przy nieprawidłowym obsługiwaniu technicznym

broni.

– Zanieczyszczenie lufy osadem prochowym przy większej liczbie strzałów.

– Skrzywienie lufy, muszki, celownika.

– Skrzywienie lub nadmierne luzy kolby.

– Rozszerzenie się lufy wskutek rozgrzania przy dłuższych seriach.

3.2. Warunki atmosferyczne wpływające na celność strzelania.

– Wiatr.

Zależnie od kierunku z którego wieje, wiatr dzielimy na:

• podłużny:

➔ czołowy (zmniejsza donośność pocisku),

➔ z tyłu (zwiększa donośność pocisku),

• boczny:

➔ z lewej (odchyla pocisk w prawo),

➔ z prawej (odchyla pocisk w lewo).

Wiatr pod

łużny na odległościach strzelania do 1000m nie ma dużego wpływu na donośność

pocisku, w praktyce nie bierzemy go pod uwag

Natomiast znacznie większy wpływ na

odchylenie pocisku od płaszczyzny strzału wywiera wiatr boczny, chociaż na niewielkich

odległościach (w sytuacjach strzelań na strzelnicy czy podczas służby) też można

pominąć jego wpływ. Jednak przy strzelaniach precyzyjnych i na większe odległości

powinno się uwzględniać poprawki których wielkość zależy od kierunku, siły wiatru oraz

odległości do celu.

ę.

– Oświetlenie.

Dobre oświetlenie poprawia widoczność celu i przyrządów celowniczych, polepszając

warunki celowania i tym samym wyniki strzelania. Jednakże jaskrawe promienie słońca

padające w oczy strzelającego męczą wzrok („oślepiają”) ujemnie wpływając na wyrazistość

widzenia celu i przyrządów celowniczych. Powodują także powstanie poświaty

na przyrządach celowniczych, szczególnie przy startej powłoce ochronnej utrudniając ich

prawidłowe zgranie. Zbyt jasne oświetlenie przyrządów celowniczych powoduje również

pozorne zniekształcenie muszki i szczerbinki celownika a tym samym błąd w celowaniu:

• promienie słońca padające z prawej strony powodują, że dla strzelającego prawa strona

muszki będzie jaskrawsza i pozornie „szersza”, będzie więc on celował tzw. „lewą”

muszką, po lewej też stronie celu ułożą się przestrzeliny, odwrotne zjawisko do ww.

sytuacji wystąpi gdy słońce świeci z lewej strony,

COSSW Kalisz – Zespół Szkolenia Strzeleckiego

• gdy słońce oświetla muszkę z góry, muszka wydaje się dłuższa i strzelec mimo woli

strzela tzw. „niską muszką” i przestrzeliny układają się w dole celu,

• oświetlenie szczerbinki z prawej strony daje złudzenie poszerzenia się jej w lewo

(wskutek odblasku na lewej krawędzi), strzelec przesunie więc lufę w lewo, w celu – jak

mu się będzie wydawało – równego ustawienia muszki w szczerbince, co spowoduje,

że przestrzeliny ułożą się też w lewo, odwrotne zjawisko do ww. sytuacji wystąpi gdy

słońce świeci z lewej strony.

Należy zauważyć, że wpływ bocznego oświetlenia powodujący błędne celowanie sumuje się

(błąd z powodu oświetlenia muszki + błąd z powodu oświetlenia szczerbinki = błąd

celowania).

Z doświadczeń wynika, że przy jaskrawym oświetleniu z boku, już przy strzelaniu na

odległości 100m dla 7,62mm kbk AKMS z powstałego błędu celowania pocisk odchyla się

ok. 5 – 10cm od punktu celowania.

Zapobieganie szkodliwym wp

• wybieranie stanowiska posiadającego naturalną osłonę przed promieniami

słonecznymi,

• okopcenie muszki i szczerbinki (należy uważać aby warstwa kopcia nie była zbyt

gruba, gdyż mogłoby to wpłynąć na zniekształcenie przyrządów celowniczych).

ływom oświetlenia:

– Temperatura.

• Wysoka temperatura będzie niekorzystnie wpływała na kondycję psychofizyczną

strzelającego, a także utrudniała celowanie tj. widoczność celu poprzez „falowanie”

gorącego powietrza.

• Wpływ niskiej temperatury na celność strzelania będzie ograniczał się do działania na

strzelca (szczególnie gdy nie dostosuje ubioru do panujących warunków) poprzez:

➔ drżenie ciała,

➔ marznięcie i „sztywnienie” dłoni.

– Zjawiska atmosferyczne.

Opady deszczu, śniegu lub mgła zmniejszają przejrzystość powietrza i widoczność, co

pogarsza celność strzelania. Ponadto deszcz czy śnieg dodatkowo utrudnia celowanie poprzez

to, że osadza się na przyrządach celowniczych i zniekształca ich obraz.

COSSW Kalisz – Zespół Szkolenia Strzeleckiego

Służba Więzienna - Szkolenie strzeleckie - 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: