Wróbelek Elemelek -20- O zziębniętym Elemelku, pustym brzuszku i rondelku.pdf

PRZYGODY WRÓBELKA ELEMELKA

O zziębniętym Elemelku ,

pustym brzuszku i rondelku :

Miał wróbelek Elemelek

miskę, łyżkę i rondelek.

W misce mył się, choć był ptaszkiem,

w rondlu sobie warzył kaszkę,

a łyżeczką mieszał żwawo

ptasią zupę w lewo, w prawo.

Ale przyszły niepogody,

zimne wiatry, przykre chłody,

noce długie, a dzień krótki.

Znikły muchy i jagódki,

o jedzenie coraz trudniej.

Chyba lecieć na południe?

Lecz we wróblim jest zwyczaju,

by na zimę zostać w kraju.

Rzucać gniazdko? Nie wypada!

Chłodno? Głodno? Trudna rada…

Spojrzał smutno Elemelek

na łyżeczkę i rondelek.

I na piecyk z długą rurą

patrzał długo i ponuro.

Potem siadł, załamał skrzydła.

Już ta sprawa mi obrzydła!

Godzinami szukać trzeba,

by okruszek znaleźć chleba

lub zeschniętych pięć jagódek.

Dziś zdobyłem z wielkim trudem

muchy dwie, lecz, mówiąc szczerze,

bardzo były już nieświeże.

Nawet mnie rozbolał brzuszek

Prescribed by Petrus-paulus

Hanna Łochocka – O wróbelku Elemelku

O zziĘbniĘtym Elemelku, pustym brzuszku i rondelku

1 z 5

po zjedzeniu tych dwóch muszek...

W prawym oku Elemelka

zakręciła się kropelka

i upadła, pac… w rondelek.

Wytarł dziobek Elemelek

nową chustką w piękne kratki,

co ją dostał od sąsiadki.

Wiewióreczka przebiegała,

zapukała i zajrzała:

A, moje uszanowanie!

Czy skończyłeś już śniadanie?

Wstąpię tylko i zobaczę.

Elemelku, co to…? Płaczesz?

Ach, wiewiórciu, ruda kitko,

wiem, że płakać bardzo brzydko...

Ale, cóż tu mówić wiele,

spojrzyj: pusty mój rondelek.

Ty przynajmniej w swoim mieszku

masz na zimę dość orzeszków.

Lecz gdzie moje tłuste muchy?

Gdzie ziarenka? Gdzie okruchy?

Elemelku, w górę dziobek!

Pomyślimy nad sposobem,

by wróbelki przez dzień cały

głodem już nie przymierały.

Popatrz, we wsi szkoła stoi.

Przecież dzieci się nie boisz?

Poleć tam i puknij w szyby

jeden, drugi raz, jak gdyby

dla przesłania dzieciom znaku:

„Puku puku! Piku paku!”

Więc wróbelek Elemelek

nie namyślał się już wiele.

Umył dziobek doskonale,

Prescribed by Petrus-paulus

Hanna Łochocka – O wróbelku Elemelku

O zziĘbniĘtym Elemelku, pustym brzuszku i rondelku

2 z 5

szyję sobie związał szalem,

piórka sczesał zaś na jeża

i do szkoły prosto zmierza.

Słyszą dzieci z pierwszej klasy

jakieś stuki i hałasy.

To pod oknem ktoś się szasta.

A kto? Wróbel no i basta!

Ktoś ty, ptaszku? Elemelek.

Czego chciałeś? Ej, niewiele.

Mam okropnie pusto w brzuszku.

Może macie z pięć okruszków?

Może jakąś skórkę chleba?

Mnie tam wiele nie potrzeba...

Mam apetyt dobry, ale

nie grymaszę wcale, wcale.

Elemelku, chodźże do nas!

Sprawa jest już załatwiona!

Chleb dziś mamy na śniadanie,

więc okruszki wnet dostaniesz.

A któż się tam jeszcze kręci?

To mój kuzyn Wiercipięcik.

Nie dojada od niedzieli,

więc się muszę z nim podzielić.

A ten, co tak skacze w górę?

To mój wujek Stroszypiórek.

Bardzo miły, daję słowo.

Zjadłby pewnie to i owo...

A tam dalej? To mój stryjek.

Skrzydełkami z głodu bije,

bo z jedzeniem u nich krucho.

Żywił się zeschniętą muchą.

Hej, nie śmiechy, hej, nie żarty!

Wróbel drugi, trzeci, czwarty…

Głodnych wróbli cała chmara

Prescribed by Petrus-paulus

Hanna Łochocka – O wróbelku Elemelku

O zziĘbniĘtym Elemelku, pustym brzuszku i rondelku

3 z 5

dostać się do okna stara.

Przyszedł z bratem swym gołąbek

uczesany w piękny ząbek

i, o ile się nie mylę,

przyplątały się też gile.

Dla zgłodniałej tej gromady

zbrakło chleba — nie ma rady!

W samej tylko pierwszej klasie

więcej zebrać już nie da się.

Lecz od jutra szkoła cała

będzie ptaszkom jeść dawała.

Tam na płocie, koło lasku,

przybijemy deskę płasko,

damy też w miseczce wody

naszym gościom dla wygody.

Ot, dla ptaków najzwyczajniej

założymy jadłodajnię.

Elemelek wraz z rodziną

pewnie z głodu już nie zginą.

Utył nawet w tym tygodniu,

bo objada się dzień po dniu.

Także kuzyn Wiercipięcik

z raźną miną dziobem kręci.

Zaś wujaszek Stroszypiórek

przyprowadził siedem córek,

które, wdzięcznie chyląc główki,

korzystają ze stołówki.

Skoczył promyk spoza chmurki,

powyzłacał im pazurki,

rozpadł się na krążki złote

i przycupnął gdzieś za płotem.

Gwar i świergot wokół rośnie:

Może idzie już ku wiośnie...?

Prescribed by Petrus-paulus

Hanna Łochocka – O wróbelku Elemelku

O zziĘbniĘtym Elemelku, pustym brzuszku i rondelku

4 z 5

Prescribed by Petrus-paulus

Hanna Łochocka – O wróbelku Elemelku

O zziĘbniĘtym Elemelku, pustym brzuszku i rondelku

5 z 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: