Witaj, to Ja Łukasz. Piszę do Ciebie ten list w czasie szczególnym - czasie, gdy wspominamy Narodzenie Jezusa. Miałem Ci napisać o tym jak uzdrawiał, jak pomagał ludziom, lecz pozwól, że wrócę do tego. jak Jezus przyszedł na świat. To Piękna historia.
Pisałem już o tym w mojej księdze adresowanej do dostojnego Teofila. Pisałem o tym, iż Mama i Józef wyruszyli do Betlejem. Musieli tam iść, bo cesarz August nakazał spisać wszystkich mieszkańców. Józef z Maryję mieli udać się do miasta Dawidowego - do Betlejem. Wiesz. Betlejem to nazwa miasta, w naszym - polskim języku możemy to przetłumaczyć tak: Bet - to znaczy dom. Zaś lehem - znaczy chleb. Tak więc Betlejem, to nic innego, jak dom chleba! Jak otworzysz moją Ewangelię napisaną do Teofila, to przeczytasz tam, że gdy narodził się Jezus - pamiętasz, w betlejemskiej stajence; wtedy Mama - Jego Mama, jako, że nie miała innego miejsca, położyła go w żłóbku. Widzisz, gdy to pisałem, nie bardzo mnie Teofil zrozumiał. Ja do Teofila pisałem w języku greckim, i napisałem mu, że Maryja położyła Jezusa teraz napiszę po grecku: położyła Go fatne. Fatne - a cóż to znaczy? Fatne to po grecku nic innego, jak żłóbek - ale taki niezwyczajny. Gdy ktoś mówił Fatne, to myślał o dużym koszu, w którym w czasie podróży umieszczano na dnie chleb - aby w drodze można było się pożywić, zaś, aby ten chleb się nie zbrudził nie zakurzył w czasie podróży, kładziono na niego siano.
Sam rozumiesz, że to siano było później pokarmem dla zwierząt. I właśnie w tym żłóbku został położony po narodzeniu Jezus. Czyż to nie jest piękne! Sam Pomyśl...
Pan Jezus, który dla nas staje się człowiekiem, potem na zawsze pozostaje Chlebem. On narodził się w Betlejem, w Domu Chleba, a po narodzeniu zostaje złożony w żłóbku.
Zaprawdę, powiadam Ci, to piękna i niezwyczajna sprawa.
Jezus - nasz Chleb!
Tak to już było z całym życiem Jezusa; On był dla ludzi taki dobry, dobry, jak Chleb. Zawsze, gdy przychodzili do Niego ludzie chorzy, strapieni. On ich leczył, pocieszał. Pamiętam jak kiedyś przyszli posłańcy od Setnika – żołnierza i powiedzieli, że sługa tego żołnierza bardzo zachorował. Ów żołnierz widział, że jego sługa jest bardzo chory, dlatego poprosił Żydów, aby Ci przyszli i poprosili Jezusa, aby temu słudze pomógł. Sam Setnik – ten żołnierz, nie przyszedł, bo mówił, że nie jest godzien spotkać się z Jezusem. Co więcej, gdy Jezus zbliżał się do jego domu, posłał innych posłańców, aby
powiedzieli Jezusowi, że wystarczy, aby powiedział tylko słowo, a jego sługa będzie zdrowy. I Jezus
bardzo się uradował z takiej wiary żołnierza i Swoim słowem uzdrowił tego sługę!
Słowo Jezusa ma wielką moc!
Uwierz mi. Trzeba tylko w Jezusa naprawdę uwierzyć, a On spełni wszystkie ludzkie pragnienia. Trzeba tylko uwierzyć. Jeśli więc czegoś Ci trzeba, to idź i pomódl się, a Jezus Ci pomoże. Uwierz! Szczególnie teraz, gdy patrzysz na Jezusa leżącego w żłóbku. Uwierz w Niego.
Ja w Niego wierzę - jestem Jego uczniem.
Życzę Ci prawdziwej wiary w ten czas Jego Narodzenia.
Twój Łukasz.
Ks. Piotr Łabuda
Promyczek Dobra 1 (2004) s. 6-7
AnetaMiriam