KOŃCÓWKI OSOBOWE STRONY CZYNNEJ
Ind. Praes. Act. (cz.teraź.t.oznajm.str.czyn)
1.o(-m) 1. mus
2. s 2. tis
3. t 3. nt
Dla koniugacji III:
1. mitto 1. mittimus
2. mittis 2. mittitis
3. mittit 3.mittunt
Dla ESSE:
1. sum (jestem) 1. sumus
2. es 2. estis
3. est 3. sunt
Imperat. Praes. Act.(t.rozk.cz.teraź.)
Dla kon. I, II, IV
2 sg = temat!
2 pl = temat + -te!
Dla kon. III
2 sg = temat + -e!
2 pl = temat + i + -te!
2 sg – es! (bądź!)
2 pl – este! (bądźcie!)
Ind. Imperf. Act.(cz.przeszły niedok.
t.oznajm.str.czyn.)
Dla kon. I i II
Cecha „-ba-”, np.amabam(kochałem)
Dla kon. III i IV
Cecha – „-eba”, np. mittebam
1. eram(byłem) 1. eramus
2. eras 2. eratis
3. erat 3. erant
Ind. Futuri activi (cz.przysz.str.czyn.t.oznajm.)
Cecha „-b-” + spójka i (poza 1sg) lub u dla 3 pl.
1sg vitabo (będę unikał); 2sg vitabis; 3pl vitabunt;
Cecha ,,-a-” dla 1sg, np. credam (będę wierzył)
Cecha „-e-” dla pozostałych, np. 2 sg credes
1. ero (będę) 1. erimus
2.eris 2. eritis
3. erit 3. erunt
KOŃCÓWKI OSOBOWE STRONY BIERNEJ
Ind. Praes. Passivi (cz.teraź.t.oznajm.str.bier)
1. r (amar – jestem kochany) 1. mur
2. ris 2. mini
3. tur 3. ntur
Ind. Imperf. Passivi (cz.przesz.niedok.t.oznajm.str.bier)
[jak w ind.praes.act], np. amabatur (był kochany)
Ind. Futuri passivi (cz.przysz.str.bier.t.oznajm.)
[jak w ind.fut.act.], np. amabitur (będzie kochany)
Coniunctivus praesentis activi (t.przypuszcz.cz.teraź.str.czyn)
Dla kon. I zamiast tematycznego „a”- cecha „-e-”
Np. 1sg amem (kochałbym)
Dla kon. II, III, IV cecha „-e-”
Np. 2pl ametis (abyście kochali, kochalibyście)
Indicativus perfecti activi (cz.przesz.dok.str.czyn)
Zawsze zakończone jest na –i! Podawane jest w słowniku jako 3 forma czas.;tworzone na różne sposoby).
Studeo, -ere, studui(1sg!)
1. i [studui (nauczyłem się)] 1. imus [studuimus]
2. isti [studuisti] 2. istis [studuistis]
3. it [studuit] 3. erunt [studuerunt]
Sum, esse, fui
1. fui (byłem) 1. fuimus
2. fuisti 2. fuistis
3. fuit 3. fuerunt
G E R U N D I U M
Gerundium (rzeczownik odczasownikowy) tworzymy
dodając do tematu praesentis czasownika cechę -nd-.
Odmiana wg dekl. II dla neutrów, w sing. W kon. II i IV
pomiędzy temat a cechę -nd- wstawiamy samogłoskę -e-.
Acc. nie występuje samodzielnie, lecz z przyimkiem
– najczęściej „ad”.
NOM. ( = INF.PRAES.ACT)
GEN. – nd - i
DAT. – nd - o
ACC. – nd - um
ABL. – nd - o
Nom. ama – re ( kochanie)
Gen. ama – nd – i (kochania)
Dat. ama – nd – o (kochaniu)
Acc. ad ama – nd – um (kochania)
Abl. ama – nd - o (kochaniem)
Nom. dic – e – re ( mówienie)
Gen. dic – e - nd – i
Dat. dic – e - nd – o
Acc. ad dic – e - nd - um
Abl. dic – e - nd – o
INFINITIVUS
Inf. praes. Act.(bezokol. Cz. teraź str.czynnej) – re
Inf. praes. Pass.(bezokol. Cz.teraź. str.biernej) – ri, -i
Inf. perf. Act.(bezokol. Cz.przeszł. dok. Str.czynnej) – isse
ACCUSATIVUS
Dla: r.m. r.ż. r.n.
SG. –um -am -um } esse ACI
PL. –os -as -a
GENETIVUS SINGULARIS
Dekl. Gen.sg
I - ae
II - i
III - is
IV - us
V - ei
DEKL. I
Nom.sg – a
Gen.sg – ae
Dla rodzaju żeńskiego
Sg pl
Nom. a ae
Gen. ae arum
Dat. ae is
Acc. am as
Abl. a is
Voc. a ae
DEKL. II
Nom.sg –us, -er
Nom.sg -um(r.n.)
Gen.sg -i.
Dla rodzaju męskiego:
Nom. us, er i
Gen. i orum
Dat. o is
Acc. um os
Abl. o is
Voc. um i
Dla rodzaju nijakiego:
Nom. um a
Acc. um a
Voc. um a
wiola231