Okultyzm a Biblia.doc

Herezje Kulty Sekty

Okultyzm i spirytyzm

Współcześnie obserwować możemy w świecie niemal wybuchowy rozwój okultyzmu. Setki i tysią­ce ludzi czytają horoskopy, aby odnaleźć w nich codzienne wskazówki; wielu poszukuje jasnowi­dzów i wróżbitów, którzy mogą przepowiedzieć przyszłość. Inni zanurzają się w świat białej i czarnej magii w nadziei znalezienia tam mocy, która pozwoli im zrealizować pragnienia, nieosią­galne w naturalnym świecie. Jeszcze inni podążają za urokami spirytyzmu, poszukując kontaktów z umarłymi, aby uzyskać objawienia od osób, które znalazły się po drugiej stronie zawsze fascynu­jącej człowieka bariery - śmierci. Ludzie tacy, jak Shirley MacLaine, promują współcześnie różne techniki, np. channeling. Wszystko to przedstawiane jest w zdrowym świetle, a wiele tych praktyk zdobywa sobie miejsce w szkolnictwie i w programach edukacyjnych (np. TM, wizualizacja, chan­neling i tym podobne), regularnych, obowiązkowych kursach dydaktycznych. Jaka jest wobec tego prawda o okultyzmie? Czy jest pomocny i przydatny, czy też szkodliwy? Czy Bóg dopuszcza go w naszych oświeconych czasach? Czy chrześcijanie są odporni na tego typu stymulacje? Czy wszyst­ko jest w porządku, gdy nasze dzieci grają w Lochy i Smoki ? [Dungeons i Dragons - generalnie gry z grupy tzw. role-playing; przypis tłumacza] Czy okultyzm wywiera jakiś wpływ na nas, na nasze rodziny, kraje, narody? Wszystko to są bardzo ważne i znaczące pytania, na które musimy sobie odpowiedzieć, jeśli zamierzamy podejmować rozsądne, boże decyzje w kwestiach, dotyczących okultyzmu, a również wpływać na decyzje innych zwrócenia się ku lub przeciw niemu. Przystąpmy więc do rozważań na ten trudny temat.

Czym jest okultyzm?

Słowo "occultus" pierwotnie znaczyło "ukryte, tajemnicze, ezoteryczne i nieznane możliwości człowieka". Dotyczyło sfer wszelkiego rodzaju ponadnaturalnych fenomenów, związanych z magią, wróżbiarstwem, spirytyzmem, czarnoksięstwem, fałszywymi religiami i wszelkiego rodzaju działalnością poszukiwania mocy, mądrości, poznania, uzdrowienia lub przewodnictwa poza możliwościami pięciu naturalnych zmysłów człowieka: wzroku, słuchu, dotyku, smaku i powonienia. Zawierało także próby zdobycia poznania ze sfer pozarozumowych, takich jak: misteria, tajemnice, lub cokolwiek innego, zakrytego przed naszymi naturalnymi zmysłami; a także kontakty z ponad-naturalnymi siłami, działającymi na korzyść człowieka i na jego rozkaz.

Działalność okultystyczna ma trzy zasadnicze cechy:

a)  Ma do czynienia z tajemnymi lub ukrytymi informacjami, które są niedostępne naturalnymi metodami poznania za pomocą naszych pięciu zmysłów. Na przykład w razie morderstwa, policja normalnie poszukuje dowodów rzeczowych i śladów, pozostawionych przez mor­dercę. Czasem jednak brak jest materiałów, w oparciu o które mogłoby rozwijać się śledz­two; wówczas policja zwraca się czasem do medium, by dowiedzieć się, gdzie można odna­leźć właściwe informacje i kto dopuścił się przestępstwa. Gazety zaś umieszczają na pierw­szych stronach historie, w których medium dostarczyło rozstrzygających dowodów w trud­nej sprawie;

b)   Obejmuje sterowanie wydarzeniami, wydającymi się być w ludzkiej mocy, jednakże prze­biegającymi poza percepcją naszych zmysłów. Ludzie, którzy rzucają czar na innych, wyda­ją się być tacy, jak inni; jednakże mogą przejąć ponadnaturalną kontrolę nad ludźmi i wyda­rzeniami, których, w zgodzie z możliwościami człowieka, nie są w stanie osobiście kontrolować. Ktoś na przykład jest głęboko zraniony przez inną osobę. Udaje się więc do me­dium, by rzuciło czar choroby na tamtą osobę, aby ją ukarać bez konieczności udania się do niej bezpośrednio i zmierzenia się z nią ponownie. Urok działa, a jego rezultatem jest cho­roba, często nie poddająca się normalnej, medycznej terapii;

c) Obejmuje po nadnaturalną aktywność sił duchowych, takich jak demony. W naszych próbach zrozumienia okultyzmu ważne jest, byśmy uznali, że źródła takich duchowych mocy nie leżą w ludzkiej naturze, niezależnie od tego, co nauczyciele i wyznawcy New Age mogą tu twierdzić. Każda duchowa moc pochodzi z jednego z dwu źródeł: od Boga albo od szatana i jego demonów. Ponieważ każdy jest stworzony, posiada naturalną potrzebę kontaktu z duchową rzeczywistością; gdyż człowiek również jest istotą duchową. W wielu krajach Trzeciego Świata kontakt ze światem duchów jest zwyczajnym, codziennym rytuałem. Nie ma w tym nic niezwykłe­go. Jednakże w zachodnim świecie, zdominowanym przez nowoczesne technologie, postęp mate­rialny i techniczny, kontakt ze światem duchów jest postrzegany jako wydarzenie co najmniej nie­zwykłe.

Dlaczego ludzie angażują się w okultyzm?

Dlaczego tak wielu ludzi zwraca się dziś w stronę okultyzmu? Przez wieki tego typu działalność miała charakter marginalny, dziś jednak wydaje się stawać powszechnym doświadczeniem wszyst­kich grup społecznych kraju. Przyjrzyjmy się kilku podstawowym powodom, dla których wielu kieruje swą uwagę w stronę praktyk okultystycznych.

1.   Współczesny kościół wydaje się być pozbawiony większości swojej duchowej mocy, którą po­winno być widać w życiu jego członków, Wielu ludzi nie widzi więc w kościele mocy, która mogłaby ich uzdrowić, dać możliwość życia w samym środku ważnych wydarzeń lub przezwy­ciężyć ich problemy. Zwracają się więc ku okultyzmowi, aby otrzymać pomoc w swoim bólu -fizycznym, duchowym lub emocjonalnym. Mówiąc krótko, kościół rozmija się ze swoją rolą; a to zachęca wielu do poszukiwania alternatywnych odpowiedzi, nawet w obszarach okuityzmu.

2.   Współcześni ludzie dużo mniej czytają. Za sprawą TV wielu przyzwyczaja się do przekazu ust­nego, a nie pisanego. TV zaś jest dziś przesiąknięta okultyzmem, począwszy od prostych pro­gramów, mówiących o przeszłości, po ewidentną magiczną i okultystyczną działalność, wi­doczną zwłaszcza w wielu kreskówkach dla dzieci. Ogólny odbiór TV jest przy tym pozytywny. Ludzie przyjmują więc to, co tam zobaczą, jako materiał pozytywny, akceptowalny, i coraz bar­dziej wzrasta ich zainteresowanie tematami okultystycznymi.

3.  Presja współczesnego życia jest przygniatająca dla bardzo wielu ludzi. Koszty życia są wysokie; stres w pracy jest zjawiskiem powszechnym; rodziny rozpadają się; wzrasta liczba klęsk żywio­łowych; życie staje się coraz bardziej niepewne; wczorajsze odpowiedzi wydają się już dziś nie wystarczać. Ludzie zwracają się więc ku nowym źródłom odpowiedzi i siły do życia: ku okulty­zmowi. "Stare religie" wydają się nie spełniać oczekiwań i potrzeb wypełnienia pustki w złama­nych domach; towarzyszy temu wielki kryzys ludzkiego poczucia własnej wartości i szacunku do siebie. W jaki sposób człowiek może więc odkryć swoją wartość? Wielu pomaga w tym okultyzm. Wydaje się dostarczać odpowiedzi, siły i dawać pewność przyszłości.

4.  Wielu ludzi podążając za bożkiem materializmu, nagle odkryło ciągłą pustkę i poczucie bezsensu swojego życia, wielu z nich z materializmu zwróciło się właśnie ku okultyzmowi. Wielu chce stawiać wyzwania swojemu życiu, pragną w tym co robią, odnaleźć poczucie spełnienia. Pędzą w "wyścigu szczurów", wciąż niezaspokojeni. Niektórzy chcą więc porzucić świat materializmu i poszukują szczęścia w duchowych światach okultyzmu.

5.  Eskapizm stał się sposobem spędzania wolnego czasu w naszym hedonistycznym społeczeń­stwie. Jednakże w połączeniu z pędem ku przygodzie (przykładem może być choćby skakanie na gumowej linie), może w ich umysłach łatwo zatrzeć poczucie zagrożenia, a miast tego stwo­rzyć wrażenie nowej, fascynującej przygody. To właśnie, między innymi, doprowadziło do upadku imperiów Rzymu i Germanów. Ucieczka od rzeczywistości i poszukiwanie przygody... Okultyzm wydaje się otwierać tu szeroką ofertę dla każdego.

6.  Wielu ludzi stało się działaczami, religia stała się natomiast widowiskowym sportem, choć Bóg powiedział, że każdy Jego dar i służba, jaką daje, przyczyniać się ma do budowania innych. Wielu jest więc znudzonych i chce mieć jakiś wpływ na życie i na świat wokół nich. W okultyzmie poszukują możliwości zmiany i poruszenia społeczeństwa.

7.  Inni biorą udział w praktykach okultystycznych z czysto egoistycznych pobudek. Pragną zdobyć moc do panowania nad innymi i wpływania na nich lub posiąść sławę i majątek, obiecane przez duchy. Nasze ego zawsze jest wrażliwe, a szatan i jego demony wiedzą, w jaki sposób odwołać się do naszego egoizmu. Łudzą nas więc możliwością kontrolowania innych i posiadaniem wła­dzy.

8.  Ciekawość nie jest cnotą, jednakże poprzez nią zdobywa się próżność wielu umysłów. Niemal każdy jest dziś narażony na wpływ okultyzmu, czy to poprzez kreskówki, programy TV, książ­ki, czasopisma, itd.. Odwieczne jest pytanie "Czy to działa?". Wielu ludzi rozpoczyna od nie­winnych z pozoru zabaw z horoskopami, stopniowo coraz bardziej zagłębiając się w okulty­styczne praktyki - ponieważ nie są w stanie oprzeć się własnej ciekawości.

9. Biblia mówi, że w czasach ostatecznych, w których żyjemy, rozwój i aktywność praktyk okulty­stycznych wzrastać będzie proporcjonalnie do zbliżania się Dnia Pańskiego. Szatan wzmoże swą aktywność w nadziei podporządkowania sobie całej ludzkości i pokonania Chrystusa. Możemy oczekiwać, że stanie się to za naszych czasów. Przeczytaj następujące wersety: Obj 9:1-9; 12:7-9; 13:1-10; 19:11-16; Mk 13:22; 2Kor 11:14; l Tm 4:1-6; 1J 4:1-7. Wzmożenie zjawisk okultystycznych jest bezpośrednio związane ze zbliżaniem się końca czasów.

Najpowszechniejsze formy okultyzmu

Wielu ludzi nie wie nic o najpospolitszych formach okultyzmu. Ważne więc jest, byśmy wyjaśnili sobie, co jest, a co nie jest okultyzmem. Wielokrotnie jakaś działalność jest akceptowana społecz­nie, jednak w rzeczywistości jest działalnością okultystyczną (jak choćby czytywanie horoskopów, czytanie z dłoni, szukanie pomocy u parapsychicznego uzdrowiciela; lub, jak kto woli, bioenergo­terapeuty). Przyjrzyjmy się więc trzem zasadniczym kategoriom działalności okultystycznej: wróż­biarstwu, magii i spirytyzmowi.

Wróżbiarstwo

Zjawisko najpowszechniejsze spośród wymienionych tu trzech kategorii. Jest to sztuka przepowia­dania przyszłych wydarzeń lub też określania charakterystyki danej osoby przy zastosowaniu pięciu ludzkich zmysłów. Wróżbita często jest nazywany jasnowidzem; może ujrzeć przyszłość albo zo­baczyć w człowieku coś, co było jego głęboko skrywaną tajemnicą. Może posługiwać się przy tym kartami, wahadełkiem, znakami lub lustrem. Do przepowiadania przyszłości używa się też astro­logii; układane są horoskopy i prowadzone obserwacje, w jaki sposób układy gwiazd i planet wpływają na wydarzenia na ziemi. Ktoś inny może wyczytać z kryształowej kuli tajemnice, doty­czące osoby badanej. Karty tarota używane są przez czarownice do przepowiadania przyszłości poprzez manipulowanie kartami. Chiromancja, czyli sztuka odczytywania i interpretowania linii na dłoni, jest zjawiskiem powszechnym. Różdżkarstwo, które jest po prostu wróżeniem za pomocą różdżki, wahadełka, laski lub czegoś jeszcze innego w poszukiwaniu wody lub innego ukrytego obiektu, zyskało w ostatnich latach ogromną popularność (statystyczne badania wykazują, że jest to metoda dużo mniej skuteczna, niż prowadzenie odwiertów w poszukiwaniu wody). Psychometria stosowana jest do wyjaśnienia charakteru danej osoby poprzez obserwację jakiejś części jej ubrania. Numerologia natomiast jest rodzajem wróżbiarstwa, przypisującym liczbowe wartości imieniu i dacie urodzenia celem określenia przeznaczenia i charakteru danej osoby.

Magia i czarnoksięstwo

Jest to najbardziej niezwykła kategoria okultyzmu, wywodzi się z pragnienia sięgania po efekty spoza granic ludzkiej możliwości. Krótko mówiąc, jest próbą kontaktu z duchowymi mocami wszechświata; jest aspiracją człowieka do panowania nad innymi ludźmi, miejscami, zwierzętami lub wydarzeniami. Magię podzielić można na cztery duże grupy zjawisk:

a)  Osobowe: dana osoba usiłuje kontrolować działalność duchowych bytów, aby doprowadzić do zaistnienia magicznych wydarzeń.

b)  Bezosobowe: dana osoba usiłuje zapanować nad siłami przyrody poprzez zaklęcia, rzucanie uroków, posługiwanie się czarami lub amuletami celem manipulowania innymi.

c)  Czarna: osoba znajduje się w bezpośrednim kontakcie z szatanem lub z jego demonami, aby doprowadzić do zaistnienia ponadnaturalnych zdarzeń, generalnie - wymierzonych w ko­goś.

d) Biała: Biała magia różni się od czarnej tym, że osoba zaangażowana usiłuje wywołać w in­nych zmiany pozytywne. Na przykład telepatia - jest przeniesieniem myśli jednego człowieka w umysł drugiego bez werbalnej komunikacji. Może też przejawiać się wykorzystywaniem amuletów w celu uzdrowienia chorego ciała.

Spirytyzm

Jest to grupa zjawisk, wymagających udziału medium, które w stanie transu nawiązuje kontakt ze "zmarłym lub otrzymuje objawienia niedostępne ludzkiemu zmysłowemu poznaniu. Komunikacja ze światem duchowym nawiązywana jest za pomocą kilku sposobów na przykład poprzez telekinezę czyli przemieszczanie obiektów bez udziału siły fizycznej; lewitację, czyli ponadnaturalne unoszenie się osoby lub obiektu; apportację, przenoszenie obiektów przez zamknięte drzwi lub z pojemników; automatyczne pisanie, kiedy medium przypuszczalnie obdarzane jest mocą do pi­sania listów, słów lub zdań w odpowiedzi na stawiane pytania. Do spirytyzmu zalicza się także magię prześladowczą, kiedy to medium powoduje u określonej osoby, będącej celem ataku, psychiczne urazy lub choroby.

Jest to tylko niewielka próbka całej gamy popularnych okultystycznych praktyk. Istnieje też wiele innych form okultyzmu; wszystkie one wymagają kontaktu z mocami duchowymi, choć ich tech­niki i sposoby mogą być bardzo różne.

Oto lista innych form takiego typu praktyk:

Wróżenie z fusów herbaty lub kawy, astrologia, posługiwanie się tabliczką ouija, ESP (poznanie pozazmysłowe), reinkarnacja, medytacja transcendentalna, czarnoksięstwo, alchemia, nekromancja (przepowiadanie przyszłości poprzez kontakt z umarłymi), magia, wróżenie z wnętrzności zwierząt, jasnowidztwo (przypuszczalnie zdolność czytania w czyichś myślach), biofeedback (próby kontrolowania funkcji  ciała i emocji), wentrylogizm, przenoszenie astralne, joga, karate, pakty krwi, wywoływanie duchów, oglądanie pokazów magicznych lub okultystycznych w TV lub na żywo, życie według przesądów i zabobonów, przechowywanie amuletów, przedmiotów szczęścia, na przykład króliczej łapki, przynależność do lóż masońskich, myśli samobójcze lub życzenie komuś śmierci, stosowanie leków i środków chemicznych zmieniających świadomość, uzależnienia od alkoholu, rocka, oglądanie pornografii, voyeuryzm (podglądactwo - definiowane jako dewiacja seksualna), czytanie literatury kultycznej lub pism fałszywych proroków, takich jak choćby Jeanne Dixon, angażowanie się w jakąkolwiek działalność w pogańskich świątyniach, nawet w roli turysty.

Przeczytaj jeszcze raz tę listę uważnie. Zaznacz sobie wszystkie te praktyki, w które sam kiedyś się zaangażowałeś; kiedy dojdziemy do omawiania kwestii uwolnienia, możesz zastosować ją do sie­bie. Niech lista ta nie będzie więc dla ciebie jedynie źródłem informacji, ale niech będzie także praktyczną pomocą w poszukiwaniu pełnego uwolnienia od wszelkich wpływów okultyzmu w twoim życiu. Pamiętaj: nie ma znaczenia, czy to zaangażowanie było bierne czy aktywne.

Dlaczego praktyki okultystyczne działają?

Jeśli to działa, dlaczego posługiwanie się tym wszystkim miałoby być czymś niewłaściwym? Jeśli modlę się o uzdrowienie do Boga a On mnie nie uzdrawia, dlaczego nie mogę zwrócić się o po­moc do spirytysty, skoro jego działania mogą być skuteczne? Jest to jeden z najczęstszych powo­dów wkraczania ludzi w krąg okultystycznej działalności. Dlaczego jednak praktyki te rzeczywiście wydają się odnosić skutek?

Nie daj się zwieść - okultyzm działa. Dzieje się tak z kilku przyczyn.

1.  Po pierwsze dlatego, ponieważ złe duchy mają realną moc. Są one bardzo aktywne i słyszą i widzą wszystko, co robimy. Znają nasze pragnienia; i aby nas zwieść, czynnie mogą prowo­kować zaistnienie oczekiwanych lub chcianych przez nas sytuacji, rzecz jasna w granicach ich możliwości.

2.  Po drugie, czasem działanie może nastąpić poprzez sugestię. Na przykład: przeczytałeś swój horoskop i oczekujesz, że coś się wydarzy i rzeczywiście częściowo ma to miejsce, ponieważ sam zaaranżowałeś sytuację, odpowiadającą twoim oczekiwaniom.

3.  Ponieważ czasami Pan sprawdza nas, by zobaczyć, czy istotnie chcemy być Jemu posłuszni. Thce wiedzieć, czy, jeśli istotnie kochamy Go całą naszą duszą i sercem, gotowi jesteśmy słu­chać Go, służyć Mu i mocno się Go trzymać (5M 13:1-5).

Okultyzm: nieszkodliwy czy niebezpieczny?

Wielu ludzi uważa, że na przykład magiczne sztuczki dla dzieci są całkowicie niegroźną zabawą, częściowo dlatego, że są aranżowane; częściowo, ponieważ wydaje się, że nie pozostaje po nich żaden trwały efekt. Inni postrzegają to jako pasjonującą zabawę, która z czasem traci w życiu człowieka na znaczeniu. Inni jeszcze mówią: "To jest po prostu zabawne, a poza tym zupełnie w to nie wierzę, to nie może mnie w żaden sposób dotknąć." Lub też: "Rozwija to moją świadomość Boga; uczę się w ten sposób wartościowej lekcji od Niego". Należy jednak zadać sobie pytanie, i udzielić na nie odpowiedzi: czy okultyzm jest nieszkodliwy, czy może stanowi zagrożenie?

Wszelka działalność okultystyczna zawsze wiąże się z nawiązywaniem kontaktów ze złymi du­chami, a każdy zły duch śmiertelnie cię nienawidzi. Usiłują one więc zwieść ludzi tak, by sądzili, że tego typu zabawy są niegroźne, lub wręcz przedstawiać je jako atrakcyjne i niosące korzyści na przykład: "Możesz rzucić palenie dzięki hipnozie". Jednakże wszystkie te zjawiska mają znacznie głębszą rzeczywistość, niż możemy to dostrzec na pierwszy rzut oka.

Zaangażowanie się w okultystycznych praktykach może spowodować problemy, związane z popadnięciem w jeden z trzech stopni bycia kontrolowanym przez siły duchowe:

1. Okultystyczne podporządkowanie, które może mieć miejsce po kontakcie z okultyzmem; dana osoba pozostaje wówczas pod dominacją i kontrolą ducha także po zakończeniu seansu;

2. Okultystyczny ucisk, który także przydarzyć się może po uczestnictwie w okultystycznych praktykach i z którymi mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba cierpi i jest gnębiona umysłowo, fizycznie, emocjonalnie lub psychologicznie, przy czym dolegliwości te nie ustępują pod wpływem zastosowanego prawidłowego postępowania lekarskiego;

Opętanie, o którym możemy mówić wtedy gdy zły duch dosłownie wejdzie w daną osobę i przejmie nad nią kontrolę, choć nie musi się to manifestować nieustannie. Osoba taka traci panowanie nad swoim życiem, wolą i osobowością i popada w niewolę ducha, z którym zetknęła się podczas okultystycznych zajęć.

Nie ma potrzeby dowodzić, że uprawianie okultyzmu nie jest rzeczą nieszkodliwą. Taka zabawa może bardzo drogo kosztować; zarówno w sferze wolności osobistej, jak też umysłowego, emocjonalnego lub fizycznego zdrowia. Może doprowadzić do zniszczenia struktur osobowości. Może spowodować bezwolne popełnienie przestępstwa i zaprowadzić człowieka do więzienia. Może zniszczyć małżeństwo lub inną ważną międzyludzka relację. Może też leżeć u źródeł głębokiej depresji, którą leczenie jedynie pogorszy. Może stać się przyczyną koszmarów nocnych i bezsenności ze strachu przed duchowymi atakami. Może też lec u podstaw tendencji samobójczych, jeśli duch niszczy umysłowe i emocjonalnie możliwości samoobrony człowieka. Może powodować niekontrolowane myśli pożądliwości, nienawiści, smutku itp. Może stymulować autodestrukcyjne zachowania lub tworzyć niekończące się podejrzliwości wobec innych osób, stać się powodem chronicznych niedomagań lub bluźnierczych myśli. Tę listę można by przeciągnąć na kilka następnych stron. Stwierdźmy jednak jasno: okultyzm jest szkodliwy dla każdego, kto się do niego zbliża, bez żadnych wyjątków! Może ponadto wywierać wpływ na kolejne pokolenia poprzez zasadę pokoleniowej schedy z 2 Mojż 20:3-6

3. Nie będziesz miał innych bogów obok mnie.

4. Nie czyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze, i na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią.

5. Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja, Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze winę ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą,

6. A okazuję łaskę do tysiącznego pokolenia tym, którzy mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.

Dotyczy ona takich przypadków, gdy bliski krewny aktywnie parał się okultyzmem; wówczas kolejne pokolenia dziedziczą przekleństwo. Dana osoba może również popaść w podporządkowanie lub ucisk demoniczny poprzez okultystyczna aktywność któregoś z bliskich członków jej rodziny. Bóg jednak daje nam słowo, które stanowi klucz do tego problemu: "Ten który jest w was, większy jest, aniżeli ten, który jest na świecie" (1 Jana 4:4).

Biblia a okultyzm; co mówi Bóg

"Nie będziesz się zwracać do wywoływaczy duchów ani do wróżbitów. Nie wypytujcie ich, bo stanieci...