Lindsey Johanna - Mężczyzna tylko dla mnie.pdf - Lindsey Johanna - edk.25

Mortimer Laton został dziś rano pochowany w Haverhill,

mieście w stanie Massachusetts, gdzie się urodził i mieszkał

przez całe życie. Właściwie swoją obecną nazwę Haverhill

otrzymało dopiero w roku 1870. Za czasów narodzin Mortime

ra i jego dzieciństwa miasto to znane było jako Pentucket.

Żona Mortimera, Ruth, spoczywała na jednym ze starszych

cmentarzy, z którego już nie korzystano, gdyż wkrótce po jej

pochówku zabrakło na nim miejsc. Nie obeszłoby jej zbytnio

to, że mąż nie spoczął na wieczność w sąsiednim grobie. Praw

dę powiedziawszy, pewnie ucieszyłaby się z zaistniałego obro

tu sprawy, jako że nie łączyło ich uczucie miłości.

Na wielkiej płycie nagrobnej, którą zamówiono dla Morti

mera, miało zostać wyryte: „Tutaj spoczywa Mortimer Laton,

ukochany ojciec Amandy i Marian". Tak zarządziła Amanda

Laton i według niej ta krótka inskrypcja była idealna. Uwiel

biała Mortimera, a on z kolei był dla niej idealnym ojcem, za

pewniającym wszystko, czego potrzeba dziecku, by czuło się

kochane i bezpieczne. Gdyby zapytano Marian o zdanie, usu

nęłaby z inskrypcji słowo „ukochany".

Pogrzeb nie zgromadził wielu osób i był ponury, jak zresztą

większość pogrzebów, pomimo panującej tego ranka pięknej

pogody i obfitości budzących się do życia wiosennych kwia

tów. Wzięła w nim udział jedynie służba Mortimera, kilku jego

wspólników oraz obie córki.

Służba zachowywała się niezwykle powściągliwie. Nikt nie

płakał ani nie zawodził z żalu, jak to miało miejsce podczas po

grzebu Ruth siedem lat temu, kiedy to Marian, łkając histe

rycznie, zrobiła z siebie widowisko. Czuła wtedy, że wraz ze

śmiercią matki straciła jedyną osobę, której prawdziwie na niej

zależało.

Podobnie było dzisiaj. Amanda, która od dnia narodzin by

ła ulubienicą ojca, powinna była rozdzierająco szlochać. Jed

nak od chwili, gdy siostry dowiedziały się, że ojciec zginął

w zeszłym tygodniu w drodze powrotnej z odbywanej w inte

resach podróży do Chicago, jakimś sposobem wypadając z po

ciągu podczas przechodzenia z jednego wagonu do drugiego,

Amanda nie uroniła ani jednej łzy.

Służba szeptała między sobą o tej dziwnej formie szoku,

a Marian może i by się z nimi zgodziła, gdyby nie to, że jej sio

stra zdawała się rozumieć, że ojciec odszedł na zawsze. Mówi

ła o jego śmierci zupełnie bez emocji, tak jakby rozmawiała na

temat jakiegoś drobnego wydarzenia, które dla niej osobiście

nie miało wielkiego znaczenia. Szok? Może i tak, ale takiego ty

pu, jakiego Marian jeszcze dotąd nie widziała. Z drugiej jednak

strony Amanda była bardzo egocentryczną osobą, dokładnie

taką jak Mortimer. Najprawdopodobniej bardziej przejmowała

się tym, w jaki sposób śmierć ojca odbije się na jej życiu, a nie

faktycznym odejściem ojca.

Mortimer był zdolny do kochania tylko i wyłącznie jednej

osoby. Marian uświadomiła to sobie bardzo wcześnie i porzu

ciła nadzieję, że może być inaczej.

Ojciec nie kochał swojej żony. Ich małżeństwo skojarzyli ro

dzice. Byli jedynie dwojgiem ludzi dzielących ten sam dom

i mających kilka wspólnych zainteresowań. Pozostawali ze so

bą w dobrych stosunkach, jednak nie łączyła ich miłość. Rodzi

ce Mortimera umarli jeszcze przed narodzinami Marian, tak

więc nie miała szansy zobaczyć, jak zachowywał się w stosun

ku do nich. Jedyna siostra ojca opuściła rodzinne miasto, kiedy

Marian była mała. Mortimer nigdy o niej nie wspominał, co by

ło oznaką tego, że jej los był mu najzupełniej obojętny.

Kochał jedynie Amandę. Nikt nie miał co do tego absolutnie

żadnych wątpliwości. Oczarowała go w chwili swoich naro

dzin i odtąd poświęcał jej całą swoją uwagę. Prawdę powie

dziawszy, okropnie ją zepsuł. Siostry mogły przebywać w tym

samym pokoju, on jednak dostrzegał tylko Amandę, jakby Ma

rian była niewidzialna.

Teraz nie było go wśród żywych. Marian mogła przestać się

zadręczać. Przez te wszystkie lata ojciec zaspokajał jej potrze

by materialne. Jeśli chodzi o tę kwestię, obie siostry były trak

towane jednakowo. Lekceważył jednak zupełnie potrzeby

uczuciowe drugiej córki.

Matka próbowała temu zaradzić i udawało jej się to, dopóki

żyła. Dostrzegała, jak bardzo rani Marian to, że Mortimer nie

darzy jej uczuciem, i choć kochała obie córki, do Marian żywi

ła szczególny sentyment. Niestety nie uszło to uwagi Amandy,

która była tak bardzo zazdrosna, pragnąc miłości matki na wy

łączność, że stosunki między siostrami uległy takiemu ochło

dzeniu, iż dawno już znikła wszelka nadzieja na ich ocieplenie.

Nie istniał taktowny sposób ujęcia tego w słowa. One się po

prostu szczerze wzajemnie nie znosiły.

I nie chodziło tylko o zazdrość. To może i udałoby się w koń

cu jakoś przezwyciężyć. Długa lista wzajemnych pretensji

mogła ostatecznie zostać puszczona w niepamięć, gdyż więk

szość z nich miała swój początek w dzieciństwie, które już

dawno minęło. Psucie i rozpieszczanie Amandy przez ojca do

prowadziło do tego, że stała się egocentryczną i, oględnie mó

wiąc, niezbyt miłą osobą.

Bez względu na to, czy robiła to celowo, czy też zupełnie od

ruchowo, Amandzie nazbyt często udawało się ranić uczucia

innych osób. Niepokojące było to, że zdawała się wcale tym nie

przejmować ani nie dostrzegać wyrządzanych przez siebie

krzywd. No i jeszcze nigdy nie zdarzyło jej się za to kogokol

wiek przeprosić.

Marian nie zliczyłaby, ile razy musiała usprawiedliwiać za

chowanie siostry i przepraszać ludzi przez nią skrzywdzo

nych. Nie znaczyło to bynajmniej, że czuła się odpowiedzialna

za czyny siostry. O nie! Amanda była złośliwa i nieprzyjemna,

odkąd Marian sięgała pamięcią.

Żadna z nich nie miała przyjaciółek. Amanda dlatego, że nie

chciała. Wystarczało jej uczucie zbzikowanego na jej punkcie

ojca. On był jej najlepszym przyjacielem. Marian bardzo chcia

ła mieć przyjaciółki, ale dawno dała sobie z tym spokój, ponie

waż siostra doprowadzała do tego, iż kandydatki na nie ucie

kały z płaczem. Efekt był taki, że koleżanki nie miały ochoty

zbliżać się do Marian, gdyż to oznaczało, że mogłyby natknąć

się na Amandę.

Zupełnie odrębną kwestię stanowili panowie. Gdy obie

z Amandą zaczęły dorastać do wieku stosownego do zamąż-

pójścia, rodzinie Latonów częste wizyty składali goście rodza

ju męskiego. Atrakcja była podwójna - majątek Mortimera,

uznawany za dość pokaźny, no i uroda Amandy, bez wątpie

nia jednej z najpiękniejszych dziewcząt w mieście.

Amanda lubiła, gdy mężczyźni poświęcali jej uwagę. Roz

kwitała pod wpływem ich pochlebstw. A kiedy pojawiał się nie

chciany adorator, tak długo okazywała mu lekceważenie i sub

telnie obrażała, aż wreszcie zniechęcony odchodził. Od prawie

roku miała stałą grupę adoratorów. Nie faworyzowała jednak

żadnego z nich i żadnego nie zamierzała poślubić.

Szkoda. Marian niezmiernie tego żałowała. Każdego wieczo

ru modliła się, by jej siostra wyszła za mąż i wyprowadziła się

z domu. Wreszcie mogłaby zacząć normalnie żyć, a nie ciągle

drżeć, że jakiś mężczyzna zacznie się do niej zalecać i stanie się

obiektem kpin jej siostry. Do tej pory okazała zainteresowanie

dwóm mężczyznom i w obydwu przypadkach dostała naucz

kę. Nie miała zamiaru ponownie brać odpowiedzialności za to,

że stali się obiektem ciętego języka Amandy, gdy ośmielili się ją

ignorować i preferować towarzystwo Marian.

Dlatego też, mimo że były bliźniaczkami, Marian zadawała

sobie wiele trudu, by nie wybijać się na tle siostry. Aby nie

zwracać na siebie uwagi, wybierała suknie w nietwarzowych

kolorach i o nieładnym kroju. Włosy upinała w surowy kok,

który bardziej pasował do starszej pani niż do młodej, zaled-

Lindsey Johanna - Mężczyzna tylko dla mnie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: