Zasady przygotowania tekstów do druku.doc

Zasady edycji tekstu

Czcionka: Times New Roman,

Wielkość czcionki: 12 lub 13 pkt.

Tekst wyjustowany obustronnie, z automatycznym przenoszeniem wyrazów (Narzędzia, Język, Przenoszenie wyrazów, Automatycznie).

Wcięcie akapitowe: 1cm, bez użycia tabulatora (Linijka).

Interlinia: 1,5.

Marginesy: standardowe, 2,5 cm z obu stron.

Strony numerowane w prawym dolnym rogu (Wstaw, Numer strony)

W przypadku pisania w szpaltach nie należy używać opcji Kolumna, lecz pisać w dwukolumnowych tabelach z ukrytą ramką.

Kursywa: tytuły (z wyjątkiem tytułów czasopism) i zwroty obcojęzyczne, np. sine qua non, de facto, a priori (kursywa nie obejmuje znaków interpunkcyjnych oddzielających różne tytuły lub zwroty obcojęzyczne)

UWAGA: w innych przypadkach nie stosujemy kursywy: wszystkie cytaty drukiem prostym w cudzysłowie).

Tytuły czasopism — drukiem prostym w cudzysłowie.

Znak „dywiz” (-) — w złożeniach (przymiotnikowych: południowo-wschodni, biało-czerwony; rzeczownikowych: człowiek-koń), w podwójnych nazwiskach (Podraza-Kwiatkowska) UWAGA: dywiz występuje bez spacji z obu stron.
Półpauza (–) Alt+0150 lub Ctrl+- (dywiz) z klawiatury numerycznej — pomiędzy liczbami (1980–1985, 1–7 kwietnia), w przeciwstawieniach (ciało–dusza, dobro–zło) UWAGA: również bez spacji.

Pauza (myślnik, znak interpunkcyjny) (—) Alt+0151 lub Ctrl+Alt+- (dywiz) z klawiatury numerycznej, UWAGA: występuje ze spacjami z obu stron.

Nawiasy — spacje przed nawiasem otwierającym i po nawiasie zamykającym (po nawiasie otwierającym i przed zamykającym nie ma spacji).

Nie wstawiamy spacji przed znakami interpunkcyjnymi: kropką, przecinkiem, wykrzyknikiem, znakiem zapytania, wielokropkiem (wielokropek to oddzielny znak: nie trzy kropki, ale Alt+ 0133).

Po otwierającym wypowiedź wielokropku nie ma spacji (…i wszedł).

Sygnalizując skrócenie cytatu (wycięcie fragmentu), używamy wielokropka w nawiasie kwadratowym […], oddzielonego spacjami od reszty tekstu (tak również sygnalizujemy wycięcie fragmentu początkowego, jeśli cytat nie zaczyna się od początku zdania, i końcowego, jeśli cytat został urwany przed końcem zdania).

Po cudzysłowie otwierającym (Alt+0132) nie dajemy spacji, przed cudzysłowem zamykającym (Alt+0148) również nie.

W zakończeniu cytatów kropkę stawiamy po cudzysłowie i numerze przypisu („…i umarł”[1].)

Cytaty dłuższe niż trzylinijkowe przytaczamy bez cudzysłowu, oddzielając je z obu stron dodatkową interlinią.

Cytaty w cytatach zaznaczamy za pomocą tzw. pazurków — otwierający Alt+0145 (‘), zamykający Alt+0146 (’) lub przy użyciu tzw. cudzysłowów francuskich: otwierający Alt+0171 («), zamykający Alt+0187 (»).

Przypisy i adresy bibliograficzne

Przypisy pod stroną w numeracji ciągłej dla całego tekstu (przygotowane poprzez opcję „Wstaw przypis”).

Odesłania do źródeł sporządzamy według systemu „Autor data”, podając w nawiasie w tekście nazwisko autora i datę publikacji, zaś po dwukropku stronę.

Zasady sporządzania adresów bibliograficznych:

W bibliografii literatury cytowanej podajemy identyfikator źródła, tj. nazwisko autora i datę publikacji, a następnie po myślniku pełny adres bibliograficzny według następujących zasad:

inicjał imienia, kropka, spacja, nazwisko (proszę nie rozstrzeliwać nazwiska poprzez wstawianie spacji między literami), dwukropek, spacja, tytuł kursywą, kropka, spacja, miejsce wydania, dwukropek, spacja, wydawca, spacja, rok wydania, przecinek, spacja, s., spacja, numer strony i kropka na końcu;

w przypadku prac zamieszczonych w czasopismach: po tytule z kropką (kursywą), tytuł czasopisma w cudzysłowie, bez żadnego znaku interpunkcyjnego, rok wydania, przecinek, numer (z[eszyt]., vol.), przecinek, s., numer strony, kropka.

w przypadku tomów zbiorowych: po tytule (kursywą) z kropką, W:, tytuł kursywą, kropka, Red., inicjał redaktora, kropka, spacja, nazwisko, kropka itd. jak w punkcie a);

przykładowe zapisy bibliograficzne:

I. Erenburg: Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca. Przeł. M. Popowska. War­sza­wa: Czytelnik 1988.

G. Sholem: Chasydyzm w Polsce — ostatnia faza mistyki żydowskiej. W: tegoż: Mistycyzm żydowski. Warszawa: PIW 1997, s. 395–425.

J. Łotman: Zagadnienia przestrzeni artystycznej w prozie Gogola. Przeł. J. Fa­ryno. W: Semiotyka kultury. Wyb. i opr. E. Janus, M. R. Mayenowa. Przedm. S. Żółkiewski. Warszawa: PIW 1977, s. 213–265.

W. Werth: [Rec.] I. Erenburg: Das gewegte Leben des Lasik Roitschwantz. „Monat” 1969, nr 249, s. 87.