Postawy rodziców i ich wpływ na dzieci.doc

Postawy rodziców i ich wpływ na dzieci.

Wstęp

Rodzina jest miejscem gdzie dziecko doświadcza swych pierwszych kontaktów z otoczeniem, a rodzice są wzorem, z którym dzieci się identyfikują. Również rodzina a przede wszystkim postawy rodziców wobec dzieci mają wpływ na kształtowanie się osobowości dziecka, na jego życie uczuciowe, zachowanie i rozwój intelektualny, l

     Postawy rodzicielskie wobec dzieci mogą stwarzać warunki do prawidłowego rozwoju lub wpływać ujemnie na kształtowanie się jego osobowości. Wszystko jednak zależy od tego jak rodzice ustosunkowują się do tego, że są rodzicami, czyli jak rozumieją swoją rolę jako ojca i matki. Czy przekonani są o ważności swej roli, czy uważają ją za mało ważną. Czy mają poczucie, że nikt nie może ich zastąpić w roli rodziców? Czy rodzina jest dla nich czymś nadrzędnym czy może jest przeszkodą w realizacji własnych planów, zamierzeń?2

      Spójność rodziny świadczy o tym, że jest ona czymś ważnym dla małżonków. W rodzinie zintegrowanej, w której spełniona jest funkcja zaspokojenia przynależności uczuciowej, czyli pragnienia posiadania osób bliskich, serdecznych, akceptujących, w której dobrze spełnione role męża i żony, rodziców, przyczyniają się do tzw. dobrego klimatu, dziecko czuje się bezpiecznie, jest pewne siebie, ufne wobec rodziców a także otwarte wobec innych ludzi. Jest swobodne,radosne, aktywne i wytrwałe w działaniu. 3

Dziecko wychowywane w rodzinie, która spełnia takie  potrzeby dziecka jak:

·        życzliwości, ciepła, miłości

·        kontaktu z rodzicami, ich czujności i współdziałania

·        szacunku

·        wzoru

prowadzi do wytworzenia u dziecka poczucia własnej wartości, wiary we własne siły, pewności siebie, poczucia, że jest potrzebnym, otwarcia na innych, samodzielności, a także zyskuje wzorce osób dorosłych i ról, jakie pełnią w rodzinie, czyli prawidłowy wzór matki i ojca.

Typy postaw rodziców — zarys

Zaspokojenie tych i innych potrzeb dziecka zależy od uczuciowego ustosunkowania się rodziców do dziecka, czyli postaw rodzicielskich. Postawy to inaczej tendencja do zachowania się w pewien specyficzny sposób w stosunku do dziecka.4

Badaniem typów postaw zajmowano się od lat trzydziestych. Według Kannera postawy rodziców można podzielić na:

akceptację i uczucie jawne odtrącenie perfekcjonizm nadmierne chronienie

Inną typologię przyjął Slater, który z kolei wyróżnił osiem typów postaw, które ułożone są biegunowo:

pobłażliwość - surowość

tolerancja - brak tolerancji

ciepło - chłód

uzależnienie się separowanie się

Natomiast Anna Roe,której typologię postaw, a właściwie określenia stosunku rodziców do dzieci poznano dzięki publikacji Schaefera i są to:

·        Chłód, ciepło, uczuciowa koncentracja na dziecku, unikanie, akceptacja, nadmiernie wymagające, nadmiernie chroniące, kochające, przypadkowe, zaniedbujące, odrzucaj ące.4

Te wszystkie typologie postaw, jak twierdzi Maria Ziemska uwzględniają przede wszystkim niepożądane typy postaw ze względu na rozwój dziecka, a brak zwrócenia uwagi na postawy pożądane.

Według Marii Ziemskiej postawy rodziców można podzielić na złożone postawy niewłaściwe i właściwe.

Postawy niewłaściwe według M. Ziemskiej to:

Postawa unikająca - charakteryzuje ją nadmierny dystans uczuciowy rodziców wobec dziecka

Postawa odtrącająca - to nadmierny dystans uczuciowy i jednocześnie dominacja rodziców

Postawa zbyt wymagającą, zmuszająca, korygująca — nadmierne skoncentrowanie się na dziecku oraz dominacja w postępowaniu wobec dziecka

Postawa nadmiernie chroniąca- nadmierne skoncentrowanie się na dziecku, ale z cechami uległości wobec niego

Postawy właściwe to

Akceptacja dziecka, czyli przyjmowanie go takim, jakie ono jest współdziałanie z dzieckiem - angażowanie się w czynności ważne dla dziecka, ale i angażowanie dziecka w zajęcia

i sprawy dotyczące domu i rodziców dawanie dziecku właściwej dla wieku rozumnej swobody uznanie praw dziecka w rodzinie jako równych, bez przeceniania i niedoceniania jego roli

Cechy zachowań dziecka a postawy rodziców

Powołując się na literaturę można stwierdzić, że postawy rodziców wobec dziecka mają wpływ na kształtowanie się cech jego zachowań.

Przytaczając znowu M. Ziemską Przy właściwych postawach wychowawczych będą to cechy pozytywne, a przy niepożądanych - negatywne.

Kształtowaniu się zdolności do nawiązywania trwałych więzi emocjonalnych sprzyja postawa akceptacji, dzięki której dziecko jest przyjacielskie, współczujące, pogodne, odważne.

Dzięki postawie współdziałania dziecko jest ufne wobec rodziców, jest wytrwałe, zadowolone z własnej pracy, zdolne do współdziałania i podejmowania zobowiązań.

Zdolność do kontaktów z rówieśnikami, uspołecznienie, pomysłowość, próby pokonywania przeszkód,łatwość w przystosowaniu się do różnych sytuacji społecznych to cechy dziecka,którego rodzice uznają swobodę aktywności.

Postawa poszanowania praw rozwija lojalność dziecka, solidarność z innymi członkami rodźmy, sprzyja powstawaniu realistycznego obrazu samego siebie.

Przy unikającej kontaktu z dzieckiem postawie rodziców może ono być niezdolne do nawiązywania trwałych więzi uczuciowych, niezdolne do obiektywnych ocen, nastawione antagonistycznie. Może być niezdolne do wytrwałości i koncentracji w nauce nieufne bojaźliwe lub wchodzące w konflikty.

Agresywność, nieposłuszeństwo, kłótliwość, zahamowanie rozwoju uczuć wyższych,, lub bezradność,trudności w przystosowaniu się na skutek zahamowań to skutki postawy odtrącającej, która jest również przyczyną gniewu i agresji.

Postawa nadmiernego wymagania, korygowania, krytyki sprzyja kształtowaniu się takich cech jak: niepewność, lękliwość, brak wiary we własne siły, przewrażliwienie, uległość, pobudliwość, brak zdolności do koncentracji.

Takie cechy dziecka jak: opóźnienie dojrzałości emocjonalnej, opóźnienie dojrzałości społecznej, bierność, brak inicjatywy to efekt postawy nadmiernie chroniącej. W wyniku takiego postępowania rodziców dziecko może również przejawiać takie zachowania jak: nadmierną pewność siebie, zarozumialstwo, awanturniczość.

Postawy obojga rodziców wobec dziecka nie bywają zawsze tego samego typu. Dobrze byłoby jednak gdyby zamierzenia rodziców nie były rozbieżne i przeciwstawne, a oparte na wzajemnej akceptacji i szacunku rodziców do siebie i dziecka, wówczas jest szansa na to, że nawet odmienność typów postaw matki i ojca nie będą miały szkodliwego wpływu na dziecko, a będą źródłem większego bogactwa doznań emocjonalnych.

Bibliografia

1                   M. Ziemska - „ Rodzina a osobowość" Widza Pow. Warszawa 1977

2                   M. Ziemska - „Postawy rodzicielskie" Wiedza Pow. Warszawa 1969
(1,2,3,4)

3              A. Bandura R.H.Walters - „ Agresja w okresie dorastania" PWN
Warszawa 1968

4                   S.Forward „Toksyczni rodzice" Warszawa J.Santorski&CO1992

5                   A.Olubiński „ Konflikty rodzice -dzieci-dramat czy szansa?Toruń Wy d. A.Marszałek 1994