Gilgamesz - Epos starozytnego dwurzecza.pdf - Klasyka - silver000

GILGAMESZ

EPOSSTAROśYTNEGODWURZECZA

MMII®

TABLICAPIERWSZA

KTÓRY WSZYSTKO WIDZIAŁ po krańce świata, poznał morza i góry

przemierzył, w mrok najgłębszy zajrzał, z przyjacielem pospołu

wrogów pokonał. Zdobył mądrość, wszystko widział a przejrzał,

widział rzeczy zakryte, wiedział tajemne, przyniósł wieści sprzed

wielkiego potopu. Kiedy w drogę daleką wyruszył, zmęczył się

ogromnie,przyszedłzpowrotem.

Nakamieniuwyryłpowieśćotrudach.

Murami otoczył warowny Uruk, gród i spichlerz świetny świę

tej Eanny. Obejrzyj mury, na których fryz jak z miedzi! Spójrz

na wały, którym nie masz podobnych! Głazów dotknij, w któ

rych z dawien dawna obracają się trzpienie wrót, i wnijdź do

Eanny, w domostwo Isztar, któremu równego nie wzniesie Ŝa

den władca wśród potomnych i Ŝaden człowiek. Wstąp a przejdź

się po murach Uruku, podwaliny ich obejrzyj, sprawdź dłonią

cegły. CzyliŜ te cegły nie są wypalone? CzyŜ nie kładło tych

murówsiedmiumędrców?

Większy jest nad wszystkich męŜów Gilgamesz, w dwóch trze

cich bogiem będący, w jednej trzeciej człowiekiem. Widok jego

ciała jest niezrównany. Głowę jako byk nosi wysoko. Ciosu oręŜa

jego z niczym nie zrównasz, druŜyna jego staje na odgłos bębna.

Bóg słońca go urodą obdarzył, niebieski Szamasz, a bóg burzy,

Addu, męstwem obdarzył. Na ich obraz przez wielkich bogów

stworzony boską siłę posiada. Pierś jego, powiadają, na dwa

naście łokci szeroka, członek jego, powiadają, mierzy trzy łokcie.

NimznówdoUrukudoszedł,wszystkiekrajeprzemierzył.

Dźwiga więc mury Uruku mąŜ popędliwy, którego głowa jak

u byka wzniesiona, którego oręŜa cios nie ma równych, którego

druŜynastajenaodgłosbębna.

WsypialniachskarŜąsięmęŜowieUruku:

Rodzicom Gilgamesz synów odbiera! Po dniach i po nocach,

rozszalały, ciała zaŜywa. Czy to jest pasterz warownego Uruku,

Gilgamesz, pasterz synów Uruku potęŜny a sławny, wszystko

wiedzący? Dziewice od ich matek bierze Gilgamesz, poczęte

zwojowników,przeznaczonedlamęŜa!

Usłyszeli skargi bogowie z nieba i do pana Uruku rzekli bo

gowie:

Tyś to stworzył, Anu, byka bujnego, którego oręŜa cios nie ma

równych, którego druŜyna staje na odgłos bębna! Rodzicom Gil

gamesz synów odbiera. Po dniach i po nocach, rozszalały, ciała

zaŜywa. Czy to jest pasterz warownego Uruku, Gilgamesz, pa

sterz synów Uruku, potęŜny a sławny, wszystko wiedzący? Dzie

wice od ich matek bierze Gilgamesz, poczęte z wojowników,

przeznaczonedlamęŜa!

Ich skargi posłyszał Anu, bóg nieba gwiaździstego i ojciec bo

gów, boski władca Uruku. Wezwał wielką Aruru, biegłą w stwa

rzaniu:

Ty, Aruru, stworzyłaś Gilgamesza. Stwórz teraz istotę jemu

podobną. Niechaj ci będzie jak jego odbicie, jako burza serca

tamtemu równa! Niech w gród Uruku wstąpi, z Gilgameszem

porywczym pójdzie o lepsze: niechaj dzięki temu Uruk odpocz

nie.

To usłyszawszy Aruru stworzyła w sobie istotę na podobień

stwo Anu. Ręce swe umyła, uszczknęła gliny, plunęła na nią

iwsteprzuciła.WalecznegoEnkiduwstepiestworzyła.

Z milczenia pomocnego poczęty stanął, z treści Ninurty, boga

wojny, na całym ciele swoim sierścią porosły. Włosy ma jakoby

niewieście. Włosy mu sterczą jak pszenica, gęste ma kędziory

jako Nisaba, zbóŜ boska władczyni. O ludziach i świecie nie wie

dział. W skórę owczą odziany jak Sumukan, bóg niw i trzody,

z gazelami razem karmi się trawą, ze zwierzyną się tłoczy do

wodopoju,zbydłemdzikimwodącieszysweserce.

Spotkał go u wodopoju pewien myśliwy. Przez jeden dzień,

drugi dzień i przez dzień trzeci Enkidu stał w drodze do wodo

poju. Ujrzał go łowca i twarz mu zastygła. Wraca ze zwierzyną

do swej sadyby. Z trwogi zaniemówił, zamilkł ze strachu. Smutek

w jego sercu, twarz ma posępną, rozpacz w łonie. Z oblicza stał

siępodobnytakiemu,któryodszedłwdalekądrogę.

Rozwarłustamyśliwyipowiadadoswegoojca:

Ojcze! mąŜ jakowyś ze wzgórz się zjawił, siła jego na cały kraj

nasz ogromna, potęŜny jest jako zastępy Anu, nieustannie ugania

po wszystkich górach, z dzikim bydłem karmi się trawą. Do wo

dopoju się tłoczy ze zwierzętami, stopę swą wciąŜ stawia u wo

dopoju. Straszny mi jest, nie śmiem do niego podejść! Ja wy

kopię jamę, on ją zasypie, ja paści zastawiam, on je poniszczy.

Z rąk mych wyprowadza dziką zwierzynę, miesza moje zajęcia

nastepie.

Ojciecustarozwarłirzeczedoswojegosyna,domyśliwego:

Pójdź do miasta Uruk, tam jest Gilgamesz, którego dotych

czas nikt nie pokonał, którego siła na cały kraj nasz ogromna,

potęŜny jako gwiezdne zastępy Anu. Idź, twarz ku niemu pod

nieś, powiedz o potędze tego przybysza. Poproś go o nierząd

nicę ze świątyni, weź ją ze sobą. Ona go powali jak mąŜ potęŜny!

Gdy zwierzęta przywiedzie do wodopoju, niech ona szaty z sie

bie zedrze, wdzięki ukaŜe. Skoro ujrzy, wnet zbliŜy się do niej.

Wtedy obcym się uczyni dla dzikich zwierząt, które z nim wy

rosłynajegopuszczy.

Posłuchał myśliwiec rady ojcowskiej. Ruszył łowca do Gilga

mesza. Wybrał się w drogę i stopy swe postawił w mieście Uni

ku.PrzedobliczemGilgameszarzeczetesłowa:

Ze wzgórz jakowyś mąŜ się zjawił, siła jego na cały kraj nasz

ogromna, potęŜny jest jako zastępy Anu! Nieustannie ugania po

wszystkich górach. U wodopoju staje ze zwierzętami, stopę swą

wciąŜ stawia u wodopoju. Straszny mi jest, nie śmiem do niego

podejść! Ja wykopię jamę, on ją zasypie, ja paści zastawiam, on

je poniszczy! Z rąk mych wyprowadza dziką zwierzynę! Miesza

mojezajęcianastepie.

RzeczedońGilgamesz,domyśliwego:

IdźŜe, mój myśliwcze, zabierz ze sobą nierządnicę Szamhat

z przybytku Isztar. Gdy on bydło przywiedzie do wodopoju,

niech ona szaty z siebie zedrze, wdzięki ukaŜe. Skoro ujrzy,

wnet zbliŜy się do niej. Wtedy obcym się uczyni dla dzikich

zwierząt,któreznimwyrosłynajegopuszczy.

Poszedł myśliwy prowadząc kobietę Szamhat. Wybrali się

z powrotem, ruszyli w drogę. W trzecim dniu miejsce przezna

czenia swego ujrzeli. W zasadzce siedli twarzą w twarz ku sobie

łowca i lubieŜnica. Siedzą jeden i drugi dzień na czatach u wo

dopoju.Przyszłapićwodęgadzinapełznąca.Przyszływreszcie

dnia trzeciego zwierzęta stepowe pić z wodopoju, przyszło dzikie

bydło napawać się wodą i on z nimi, Enkidu, teŜ we wzgórzach

zrodzony. Z gazelami pospołu karmi się trawą, wodę chłeptać

siętłoczyzezwierzętami,zdzikimbydłemwodącieszysweserce.

Zobaczyła go Szamhat, dzikiego człeka, męŜa zajadłego z da

lekichstepów.

Oto on, niewiasto! ObnaŜ swe piersi, przyrodzenie odsłoń,

iŜby źrałość twoją mógł posiąść! Skoro cię ujrzy, zbliŜy się do

ciebie, zbądź się wtedy wstydu, zbudź w nim Ŝądzę! Przyjmij

poŜądliwe jego dyszenie! Szaty swe rozrzuć! UkaŜ mu się naga,

niech cię posiądzie! Spraw, iŜby siła w nim wezbrała! Niechaj

legnie na tobie! Uczyń mu, dzikiemu, sprawę kobiecą! Obcym

się uczyni dla dzikich zwierząt, które z nim wyrosły na jego

puszczy. Jego moc miłosna będzie się na tobie napawać. Piersią

legnienatwoimgrzbiecie.

ObnaŜyła Szamhat swe piersi, srom odkryła, ujrzał to Enkidu

i zapomniał, gdzie się był rodził! Wyzbyła się wstydu, wzbudziła

Ŝądzę, oddech jego prędki mile przyjęła, szaty rozrzuciła: i legł na

Szamhat. Uczyniła dzikiemu sprawę kobiecą, jego moc miłosna

była jej miła. Przez sześć dni i przez siedem nocy wciąŜ dopadał

izapładniałSzamhatEnkidu.

AŜmiłościąsięnasyciwszynazwierzętaswojezwróciłoblicze.

Zobaczywszy Enkidu w skok pierzchły gazele. Od ciała jego

wtrwodzepierzchazwierzynastepu.

Porwał się Enkidu: ciało ma słabe! Nogi mu w ziemię wrosły:

uszły zwierzęta! Obłaskawił się Enkidu, juŜ nie będzie biegał jak

niegdyś, zyskał za to rozum i słyszenie swoje rozszerzył. Wraca

do Szamhat i przy stopach jej siada, w oblicze kobiety zaczyna

patrzeć i cokolwiek warga jej wysłowi, tego ucho jego słucha

uwaŜnie.

OnatakrzeczedoEnkidu:

Enkidu, jesteś piękny, jesteś jak bóstwo! Czemu ze zwierzę

tami w stepie uganiasz? Pójdź, wprowadzę cię do warownego

Uruku, do lśniącego przybytku, gdzie mieszkają Isztar i Anu,

kędy włada Gilgamesz, mocarz wyborny, krzepki jak byk i śród

potęŜnych potęŜny. PołoŜysz się przy nim jak przy kobiecie,

ujrzysz i pokochasz jako siebie samego. Wstań z ziemi, z posła

niapastuchów!

Takonaprawi,ontegoradsłucha,przyjacielaspragniony,aby

Gilgamesz - Epos starozytnego dwurzecza.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: