Quick Amanda - Ryzykantka.pdf - quick amanda - daphne.mezereum

Amanda Quick

RYZYKANTKA

Prolog

Z egar w holu wła Ļ nie wybijał północ. Głuche uderzenia brzmiały jak zwiastun Ļ mierci.

Przepi ħ kna, nieco staromodna, straszliwie ci ħŇ ka suknia, która nie bardzo na ni Ģ pasowała,

poniewa Ň była przeznaczona dla innej kobiety, kr ħ powała jej ruchy. Gruby wełniany materiał owijał

si ħ wokół nóg, kiedy biegła korytarzem. Podci Ģ gn ħ ła sukni ħ wysoko, prawie do kolan, i z

przestrachem obejrzała si ħ za siebie.

Prze Ļ ladowca był coraz bli Ň ej, Ļ cigał j Ģ jak ogarni ħ ty ŇĢ dz Ģ krwi pies my Ļ liwski w pogoni za

jeleniem. Na przystojnej niegdy Ļ twarzy m ħŇ czyzny, który zwiódł niewinn Ģ , ufn Ģ kobiet ħ i zmusił

j Ģ do mał Ň e ı stwa, a potem przywiódł do zguby, malował si ħ teraz strach i mordercza,

niepohamowana w Ļ ciekło Ļę . Biegł za ni Ģ z dziko płon Ģ cymi oczyma, które niemal wychodziły z

orbit i z włosem rozwianym jak u szale ı ca. W r ħ ku trzymał nó Ň , który za chwil ħ miał utkwi ę w jej

szyi.

– Ty suko szatana! – Usłyszała jego w Ļ ciekły głos w holu prowadz Ģ cym do schodów.

Złowieszczo błysn ħ ło ostrze no Ň a. – Ty nie Ň yjesz. Dlaczego nie zostawisz mnie w spokoju?

Przysi ħ gam, Ň e ode Ļ l ħ ci ħ z powrotem do piekła. Ale tym razem na dobre. Słyszysz, ty przekl ħ ty

upiorze? Na dobre!

Chciała krzykn Ģę , lecz nie mogła wydoby ę głosu. Biegła, ile sił w nogach.

– B ħ d ħ patrzył, jak twoja krew spływa mi mi ħ dzy palcami, a Ň zupełnie si ħ wykrwawisz! –

krzykn Ģ ł, zmniejszaj Ģ c odległo Ļę mi ħ dzy nimi. – Tym razem nie wstaniesz z grobu, ty szata ı ska

suko! Do Ļę ju Ň sprawiła Ļ mi kłopotów!

Zatrzymała si ħ u szczytu schodów, gwałtownie chwytaj Ģ c powietrze. Serce waliło jej jak

młotem. Unosz Ģ c sukni ħ jeszcze wy Ň ej, zacz ħ ła zbiega ę ze schodów, jedn Ģ r ħ k Ģ przytrzymuj Ģ c si ħ

por ħ czy, by nie upa Ļę . Przecie Ň nie mogła złama ę sobie karku, skoro miała umrze ę od ciosu no Ň em.

Był tu Ň za ni Ģ . Wszystko wskazywało na to, Ň e rym jazem nie uda jej si ħ wyj Ļę z tego cało.

Posun ħ ła si ħ za daleko. Wkrótce sama stanie si ħ duchem, w którego si ħ wcieliła. Nic zd ĢŇ y nawet

zbiec ze schodów.

A przecie Ň wreszcie zdobyła dowód, którego tak poszukiwała. Ogarni ħ ty w Ļ ciekło Ļ ci Ģ ,

wyjawił cał Ģ prawd ħ . Je Ļ li uda si ħ jej prze Ň y ę , to biedna matka zostanie pomszczona. Niestety,

wszystko wskazywało na to, Ň e przypłaci Ň yciem Ļ ledztwo, którego si ħ podj ħ ła.

Za chwil ħ uchwyc Ģ j Ģ jego r ħ ce, podobnie jak zwykł to czyni ę ku jej przera Ň eniu przed laty,

potem poczuje w ciele lodowate ostrze no Ň a.

Nó Ň !

O Bo Ň e, nó Ň !

Była w połowie schodów, kiedy ciemno Ļ ci rozdarł przera Ň aj Ģ cy krzyk jej prze Ļ ladowcy.

Obejrzała si ħ ze strachem i ju Ň wiedziała, Ň e odt Ģ d północ zawsze b ħ dzie dla niej koszmarem.

Victoria Claire Huntington potrafiła wyczu ę , kiedy stawała si ħ obiektem m ħ skiego

zainteresowania. W wieku dwudziestu czterech lal nauczyła si ħ rozpoznawa ę do Ļ wiadczonych

łowców posagów. Bogate panny stanowiły przecie Ň nie lada k Ģ sek.

Fakt Ň e b ħ d Ģ c dziedziczk Ģ poka Ņ nej fortuny, jeszcze nie wyszła za m ĢŇ , dobitnie Ļ wiadczył

o talencie, z jakim potrafiła si ħ wymyka ę przebiegłym oportunistom, których w towarzystwie nie

brakowało. Dawno ju Ň przyrzekła sobie, Ň e nie ulegnie ich poci Ģ gaj Ģ cemu lecz powierzchownemu

urokowi.

Ale Lucas Mallory Colebrook, nowo upieczony hrabia Stonevale, zdecydowanie si ħ w Ļ ród

nich wyró Ň niał. Mo Ň e i był oportunist Ģ , lecz takie okre Ļ lenia, jak przebiegły czy powierzchowny,

zupełnie do niego nie pasowały. W Ļ ród jaskrawo upierzonych ptaszków z towarzystwa ten

człowiek był prawdziwym jastrz ħ biem.

Victoria zdawała sobie spraw ħ , Ň e wła Ļ nie te cechy charakteru, ukryta siła i nieugi ħ ta wola,

które w nim rozpoznała i które powinny by ę dla niej ostrze Ň eniem, przyci Ģ gn ħ ły j Ģ ku niemu,

Stonevale zafascynował j Ģ w chwili, kiedy został jej przedstawiony. Owo dziwne przyci Ģ ganie,

jakie odczuwała, było wysoce kłopotliwe i wr ħ cz niebezpieczne.

– Zdaje mi si ħ , Ň e znowu wygrałam, milordzie. – Victoria rozło Ň yła karty na pokrytym

zielonym suknem stole i obdarzyła swego przeciwnika ol Ļ niewaj Ģ cym u Ļ miechem.

– Prosz ħ przyj Ģę moje gratulacje, panno Huntington. Los jest dzi Ļ dla pani Wyj Ģ tkowo

łaskawy.

Stonevale, którego szare oczy przywodziły Victorii na my Ļ l upiory kr ĢŇĢ ce w ciemn Ģ noc,

nie wygl Ģ dał bynajmniej na zmartwionego poniesion Ģ strat Ģ . Przeciwnie, wydawał si ħ nawet

usatysfakcjonowany takim obrotem sprawy, jakby wszystko sobie dokładnie zaplanował.

– W rzeczy samej, los jest dzi Ļ dla mnie zdumiewaj Ģ co łaskawy – mrukn ħ ła Victoria. –

Mo Ň na by pomy Ļ le ę , Ň e kto Ļ mu dopomógł.

– Nawet nie dopuszczam takiej my Ļ li. Nie mog ħ pozwoli ę , by Ļ obra Ň ała swój honor, pani.

– To niezwykle uprzejme z pa ı skiej strony, lecz tu nie o mój honor chodzi. Zapewniam

pana, Ň e ja nie oszukiwałam.

Wstrzymała oddech, bo zdała sobie spraw ħ , Ň e zbyt daleko si ħ posun ħ ła. Wła Ļ ciwie

oskar Ň yła hrabiego o oszustwo. Stonevale spojrzał na ni Ģ . Jego twarz nie wyra Ň ała Ň adnych uczu ę .

Jest przera Ň aj Ģ co spokojny, pomy Ļ lała Victoria z lekkim dr Ň eniem. W tych zimnych, szarych

oczach powinien pojawi ę si ħ jaki Ļ błysk emocji. Lecz z wyj Ģ tkiem pewnej czujno Ļ ci niczego nie

mogła z nich wyczyta ę .

– Czy zechciałaby pani to wyja Ļ ni ę ?

Postanowiła si ħ wycofa ę na pewniejszy grunt.

– Prosz ħ nie zwraca ę uwagi na moje słowa, milordzie. Jestem po prostu zaskoczona, Ň e to

nie tobie dopisało dzi Ļ szcz ħĻ cie. W najlepszym razie uwa Ň am si ħ za miernego gracza. Ty za Ļ ,

panie, masz opini ħ wytrawnego karciarza. W ka Ň dym razie tak słyszałam.

– Pochlebia mi pani.

– Nie s Ģ dz ħ – odparła Victoria. – Słyszałam opowie Ļ ci o zr ħ czno Ļ ci, jak Ģ si ħ wykazujesz u

Włiite'a i Brooksa, a tak Ň e w innych klubach o, powiedzmy, nieco gorszej reputacji.

– Wysoce przesadzone to opowie Ļ ci. Ale zaciekawiła mnie pani. Jako Ň e dopiero zostali Ļ my

sobie przedstawieni, chciałbym zapyta ę , sk Ģ d o tym wiesz?

Nie mogła mu wyjawi ę , Ň e wypytywała o niego sw Ģ przyjaciółk ħ , Annabell ħ Lyndwood.

– Jestem pewna, Ň e pan wie, jak rodz Ģ si ħ takie plotki.

– W rzeczy samej. Ale kobiecie z twoj Ģ inteligencj Ģ nie przystoi słucha ę plotek. – Płynnym

ruchem zebrał karty w schludny stosik. Dłoni Ģ o pi ħ knych długich palcach nakrył tali ħ kart i

u Ļ miechn Ģ ł si ħ chłodno do Victorii. – A teraz czy zechce pani odebra ę swoj Ģ wygran Ģ ?

Victoria popatrzyła na niego niepewnie, nie mog Ģ c stłumi ę wzbieraj Ģ cego w niej

podniecenia. Rozum podpowiadał jej, Ň e powinna sko ı czy ę t Ģ znajomo Ļę , tu i teraz. Lecz tego

wieczoru zawiodła j Ģ chłodna logika, któr Ģ posługiwała si ħ w takich okoliczno Ļ ciach. Nigdy dot Ģ d

nie spotkała takiego człowieka jak Stonevale.

ĺ miech i rozmowy w pokoju gier nagle ucichły, a muzyka dochodz Ģ ca z sali balowej wydała

si ħ odległa i cicha. Ogromny londy ı ski dom Athertonów był pełen szykownych dam i

d Ň entelmenów z towarzystwa, w Ļ ród których uwijali si ħ lokaje, ale Victoria miała wra Ň enie, Ň e s Ģ z

hrabi Ģ zupełnie sami.

– Moj Ģ wygran Ģ ? – powtórzyła wolno, staraj Ģ c si ħ zebra ę my Ļ li. – Istotnie, powinnam co Ļ z

ni Ģ zrobi ę .

– O ile pami ħ tam, zało Ň yli Ļ my si ħ o przysług ħ , prawda? Jako zwyci ħŇ czyni ma pani prawo

za ŇĢ da ę jej ode mnie. Jestem na pani usługi.

– Tak si ħ składa, milordzie, Ň e nie potrzebuj ħ od ciebie Ň adnej przysługi.

– Jest pani tego pewna?

Zaskoczył j Ģ wyraz jego oczu. Ten człowiek wiedział wi ħ cej, ni Ň powinien.

– Najzupełniej.

– Obawiam si ħ , Ň e musz Ģ temu zaprzeczy ę , panno Huntington. My Ļ l ħ , Ň e b ħ dzie ci

potrzebna moja pomoc. Dano mi do zrozumienia, Ň e b ħ dziesz potrzebowa ę eskorty na dzisiejszy

wieczór, Ty i panna Lyndwood wybieracie si ħ bowiem na jarmark. – Victoria zesztywniała.

– Sk Ģ d o tym wiesz, milordzie?

Stonevale zr ħ cznie przerzucał karty jednym palcem.

– Lyndwood i ja przyja Ņ nimy si ħ ze sob Ģ . Nale Ň ymy do tych samych klubów i od czasu do

czasu grywamy razem w karty.

– Lord Lyndwood? Brat Annabelli? Rozmawiałe Ļ z nim, panie?

– Tak.

Victoria poczuła wzbieraj Ģ cy gniew.

– Obiecał towarzyszy ę nam dzi Ļ wieczór i dał słowo, Ň e zachowa cał Ģ spraw ħ w sekrecie.

Jak on Ļ miał rozmawia ę o tym z kimkolwiek? Tego ju Ň za wiele! I m ħŇ czy Ņ ni maj Ģ czelno Ļę

oskar Ň a ę kobiety o plotkarstwo. Có Ň za zniewaga!

– Twój s Ģ d na temat m ħŇ czyzn jest zbyt surowy, pani.

– A có Ň uczynił Lyndwood? Rozgłosił w klubie, Ň e zabiera swoj Ģ siostr ħ i jej przyjaciółk ħ

na jarmark

– Mog ħ ci ħ zapewni ę , pani, Ň e wcale nie rozgłosił. Był niezwykle dyskretny. W ko ı cu

chodzi o jego siostr ħ , czy Ň nie? Je Ļ li musisz ju Ň zna ę cał Ģ prawd ħ , to Lyndwood zwierzył mi si ħ z

sekretu, poniewa Ň był nim wielce zaniepokojony.

– Nie pojmuj ħ dlaczego? Nie widz ħ w tym nic niepokoj Ģ cego. Ma jedynie towarzyszy ę

Annabelli i mnie do parku, gdzie odbywa si ħ jarmark.

– Je Ļ li dobrze zrozumiałem, to ty, pani, i jego siostra wywarły Ļ cie na nim presj ħ , aby

przystał na wasz plan. Chłopak jest zbyt niedo Ļ wiadczony i dał si ħ w to wci Ģ gn Ģę . Na szcz ħĻ cie

okazał si ħ na tyle m Ģ dry, by Ň ałowa ę chwilowej słabo Ļ ci, i do Ļę sprytny, by szuka ę pomocy.

– Rzeczywi Ļ cie, biedny chłopak! Có Ň za nonsens! Przedstawiłe Ļ to, panie, tak, jakby Ļ my z

Annabell Ģ zmusiły Bertiego do uczestnictwa w tej wyprawie.

– A nie było tak? – zapytał.

– Oczywi Ļ cie, Ň e nie. Powiedziały Ļ my mu jedynie, Ň e mamy zamiar wybra ę si ħ dzi Ļ wieczór

na jarmark, a on si ħ uparł, by nam towarzyszy ę . To niezwykle wspaniałomy Ļ lne z jego strony. Tak

przynajmniej s Ģ dziły Ļ my.

– Nie zostawiły Ļ cie mu wielkiego wyboru. Przecie Ň nie mógł si ħ zgodzi ę , by Ļ cie poszły tam

same. Doskonale o tym wiedziały Ļ cie. To był szanta Ň . Co wi ħ cej, podejrzewam, Ň e to był pani

pomysł, panno Huntington.

– Szanta Ň ?! – wykrzykn ħ ła Victoria. – Pan mnie obra Ň a, milordzie.

– Dlaczego? Przecie Ň to prawda. Czy s Ģ dzisz, pani, Ň e Lyndwood z ochot Ģ przystałby na

uczestniczenie w tak nieprzystojnej eskapadzie, gdyby Ļ cie nie zagroziły, Ň e pójdziecie same? Mama

panny Lyndwood dostałaby waporów, gdyby si ħ o wszystkim dowiedziała i przypuszczam, Ň e

rwoja ciotka równie Ň .

– Zapewniam ci ħ , panie, Ň e ciocia Cleo nie nale Ň y do osób, które dostaj Ģ waporów –

o Ļ wiadczyła stanowczo Victoria. Musiała jednak przyzna ę mu w duchu racj ħ , Ň e nie mylił si ħ co do

matki Annabelli. Lady Lyndwood rzeczywi Ļ cie wpadłaby w histeri ħ , gdyby odkryła plany swej

córki. Dobrze wychowane panny nie chodz Ģ nocami na jarmarki.

– By ę mo Ň e twoja ciotka, pani, ma silny charakter. Wierz ħ na słowo, nie miałem jeszcze

bowiem honoru by ę przedstawionym lady Nettleship. Lecz bardzo w Ģ tpi ħ , Ň eby zaaprobowała

twoje plany na dzisiejszy wieczór – powiedział Stonevale.

– Udusz ħ lorda Lyndwooda, kiedy go zobacz ħ . Nie post Ģ pił jak d Ň entelmen, zdradzaj Ģ c

czyj Ļ sekret.

– Nie mo Ň na go obarcza ę win Ģ za to, Ň e mi si ħ zwierzył. Jako były oficer potrafi ħ rozpozna ę ,

kiedy młodego człowieka co Ļ gn ħ bi. Z łatwo Ļ ci Ģ namówiłem go do zwierze ı .

Oczy Victorii zw ħ ziły si ħ .

– Wła Ļ ciwie w jakim celu?

– Powiedzmy, Ň e bardzo mnie ta sprawa zaciekawiła. Kiedy powiedziałem Lyndwoodowi,

Ň e mo Ň e na mnie liczy ę , wszystko wyznał i błagał, Ň ebym mu pomógł.

– Nie odpowiedziałe Ļ na moje pytanie, panie. Dlaczego ta sprawa tak ci ħ zaciekawiła?

– To w tej chwili nie jest wa Ň ne – odpowiedział Stonevale, bawi Ģ c si ħ tali Ģ kart. – Wydaje

mi si ħ , Ň e mamy do omówienia znacznie wa Ň niejsze sprawy.

– Nie widz ħ Ň adnych wa Ň nych spraw. – Z wyj Ģ tkiem tej, by si ħ od ciebie uwolni ę , dodała w

duchu. Instynkt jej nie zawiódł. Powinna odej Ļę , kiedy jeszcze miała szans ħ . Niestety, wygl Ģ dało na

to, Ň e od pocz Ģ tku stała na straconej pozycji. Wszystko si ħ toczyło jakby według jakiego Ļ

niezwykle sprytnego planu, na który ona nie miała Ň adnego wpływu.

– Czy nie s Ģ dzisz, pani, Ň e powinni Ļ my omówi ę szczegóły dzisiejszej eskapady?

– Dzi ħ kuj ħ panu, ale wszystko zostało ju Ň omówione.

Nie podobało jej si ħ , Ň e próbuje przej Ģę inicjatyw ħ .

– Wybacz, pani. By ę mo Ň e odezwał si ħ we mnie eks Ň ołnierz, a mo Ň e to tylko czysta

ciekawo Ļę , ale lubi ħ wiedzie ę zawczasu, w co si ħ anga Ň uj ħ . Czy zechciałaby Ļ nieco dokładniej

przedstawi ę mi plan dzisiejszej wyprawy? – zapytał z niewinn Ģ min Ģ .

– Nie widz ħ powodu, dla którego miałabym to robi ę . Nie zapraszałam pana.

– Chciałem jedynie by ę pomocny. Nie tylko Lyndwood, ale i ty, pani, b ħ dziecie mi

wdzi ħ czni za dodatkow Ģ eskort ħ . Gawied Ņ bywa wieczorem niezwykle hała Ļ liwa i gwałtowna.

Quick Amanda - Ryzykantka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: