Hill Livingston Grace - Bilżej serca 05 - Nieznajoma.pdf - Hill Livingston Grace - hildahasz

Hill Livingston

Mary Garland siedziała z dziećmi przy śniadaniu, gdy

doręczyciel przyniósł pocztę. Jej mąż, Paul Garland, zmarł trzy

lata temu. Dzieci powoli oswajały się z nieobecnością ojca,

a życie toczyło się jak dawniej. Brakowało im jednak jego

uśmiechu, spojrzenia i troskliwego zainteresowania tym, co

robią. Ojciec był dla nich autorytetem i nawet teraz, po jego

śmierci, gdy podejmowali jakieś decyzje, zawsze zastanawiali

się, co on doradziłby im w danej sytuacji.

Ojciec zmarł nagle. Paul junior był wtedy na pierwszym

roku w college'u. Miał ukończyć studia na wiosnę; drugi syn,

Rex, dwa lata później. Obydwaj studiowali o sto mil od domu,

na tej samej uczelni, którą ukończył ich ojciec. Najstarsza

córka, Sylwia, studiowała na pobliskim uniwersytecie, a Fae

i Stan chodzili jeszcze do szkoły średniej.

Odziedziczony majątek okazał się wystarczający na pokry

cie wszelkich wydatków i wszystko było tak, jak zaplanował

ojciec. Mieszkali w dużym, ładnym domu i powodziło im się

dobrze.

Fae podskoczyła i odebrała plik przesyłek z rąk służącej.

- O, nie - powiedziała i wykrzywiła swoją młodą, ładną

buzię. - Myślałam, że otrzymam dziś układankę obrazkową.

Zamówiłam ją tydzień temu.

- Ty? - odezwał się Stan. - To ja w sobotę zaniosłem twój

list na pocztę.

- Upłynęło już sporo czasu, odpowiedź powinna nadejść

- odrzekła z przekonaniem młodsza siostra. - Mamo, jest list

od Rexa. Chyba zachorował lub coś się stało, bo on nigdy nie

pisze listów.

Umieściła kopertę przy talerzu matki i dalej przeglądała

pocztę.

Sylwia siedziała przy stole i czytała książkę. Przygoto

wywała się do egzaminów. Szybko spojrzała na list, który

siostra położyła obok niej.

- Zabierz te śmiecie, Fae - zakpił brat - napisał to

niewłaściwy facet. Popatrz na twarz Sylwii.

- To jest tylko zawiadomienie o zebraniu klasowym

- rzuciła Sylwia znad książki.

Nagle matka krzyknęła. Popatrzyli na nią i zauważyli, że

zbladła. Pochyliła głowę nad kartką, a drżenie wstrząsało jej

ramionami.

Sylwia podbiegła do niej.

- Co się stało, mamo? Czy Rex zachorował?

Został już tylko tydzień do świąt Bożego Narodzenia.

Czyżby coś miało zepsuć im te święta?

Sylwia patrzyła na Fae.

- Czy to jest list od Rexa? - wyszeptała.

Mary Garland odpowiedziała twierdząco i w milczeniu po

dała jej papier.

List był krótki i konkretny.

Kochana Mamo!

Zawiadamiam Cię, że ożeniłem się w zeszłym tygodniu

i chciałbym przywieźć moją żonę do domu na święta. Ona jest

miłą dziewczyną i wiem, że wszyscy ją pokochacie. Nie ma

własnego domu i jestem pewien, że spodoba się jej Wigilia

u nas.

Twój kochający syn Rex

P.S. Nie zawiadomiłem jeszcze o tym Paula. Jest bardzo

zajęty egzaminami. Możecie mu przekazać tę wiadomość.

Stan i Fae podbiegli do siostry i czytali słowa, które tak

bardzo zasmuciły ich matkę. Matka nie płakała od śmierci ojca,

a teraz po jej twarzy spływały łzy, a z ust dobywały się ciche

- Czy ktoś coś z tego rozumie? - zapytał Stan. - Sądziłem,

że Rex ma więcej rozsądku.

- Nie cierpię go - wymamrotała Fae. - On jest wstrętny. Jak

mógł zrobić coś takiego mamie - dziewczynka wybuchnęła

płaczem, rzuciła się na sofę i ukryła twarz w poduszkach.

- Dzieci, uciszcie się - odezwała się Sylwia i mocniej

objęła matkę. - Wstań, Fae, i zrób miejsce mamie.

Na chwilę Mary Garland poddała się swemu smutkowi. Na

gle jednak wyprostowała zgarbioną postać.

- Kochani, już dobrze - powiedziała lekko drżącym głosem.

- Zaskoczyła mnie ta wiadomość. Czuję się przygnębiona, bo

przecież Rex nie jest jeszcze dorosłym człowiekiem. Miałam

nadzieję, że Paul powstrzyma go od zrobienia czegoś głupiego.

- Napisał, że Paul o niczym nie wie. Może wszystko jest

w porządku - zasugerowała czternastoletnia Fae.

- On jest jeszcze dzieckiem - wtrącił Stan -jest starszy ode

mnie tylko o trzy lata. Dlaczego się ożenił? Nawet ja miałbym

więcej rozsądku. Jego żona też chyba nie jest zbyt rozsądna.

Czy mądra dziewczyna poślubiłaby faceta, który nie skończył

jeszcze nawet college'u?

- Cicho - powiedziała surowo Sylwia. - Czy nie widzicie,

jaki ból sprawia to mamie?

- Sylwio, musimy się zastanowić, co można zrobić w tej

sytuacji.

- To mama zdecyduje. Bądźcie cicho i czekajcie, aż was

poprosi o radę.

- Moje kochane dzieci - powiedziała matka i popatrzyła na

nich z miłością.

- Mamo - odezwała się Fae - to będzie dla nas nauczka.

Jestem pewna, że nikt z nas nie zrobi podobnego głupstwa. Ja

nigdy nie wyjdę za mąż.

Nagle zegar w jadalni zaczął wybijać godzinę: raz, dwa, trzy,

cztery, pięć, sześć, siedem, osiem. Przypomniało im się znajome

nawoływanie ojca. Pamiętali ciągle o radach, których im udzielał.

Zegar był ostatnią rzeczą, którą ojciec przyniósł do domu

przed śmiercią. Gdy po raz pierwszy go nakręcił, stali tu

i słuchali jego łagodnego tykania. Paul Garland powiedział

wtedy coś, co mieli na zawsze zapamiętać:

- Gdy usłyszycie bicie tego zegara, musicie na niego spoj

rzeć i uświadomić sobie, że ma wam o czymś przypomnieć.

Zachęci was do pracy lub zabawy, podpowie wam, że czas

pójść do szkoły.

Te słowa powróciły teraz i przypomniały o poczuciu obo

wiązku.

- Och! - zadrżała Fae - musimy dzisiaj iść do szkoły!

- A co cię obchodzi szkoła? - zapytał Stan i popatrzył

buntowniczo na matkę. - Ja nie pójdę. Mamy mnóstwo spraw

do załatwienia.

Mary Garland podeszła szybko do zegara. Na jej twarzy

zagościł spokój. Zaczęła myśleć rozsądnie. Odezwała się, a jej

głos, początkowo drżący, stawał się coraz bardziej stanowczy.

- Pójdziecie do szkoły - zadecydowała. - Nic nam nie po

może, jeżeli będziemy siedzieć i rozmyślać. Nie możemy po

zostawić obowiązków. Co by na to powiedział wasz ojciec?

Czekają was testy i egzaminy, które musicie dobrze zdać.

Pomoże to wam zapomnieć o tym zdarzeniu, które was tak

martwi.

- Zdarzenie? - zapytała zdziwiona Sylwia. - Przecież to

tragedia!

- Tak - odpowiedziała matka, krzywiąc się z bólu - rzeczy

wiście można mówić o tym jak o tragedii. Nie możecie jednak

porzucić ważnych spraw, bo potem sami wpędzicie się

w kłopoty. Co będzie, jeśli nie pozdajecie egzaminów?

- Potem... - powtórzyła przygnębiona Sylwia. - Nie sądzę,

żeby było jakieś „potem".

- Zawsze jest jakieś „potem". Kończcie śniadanie i wszys

cy marsz do szkoły.

- Nie jem śniadania - oświadczyła Sylwia - i nie idę do

szkoły. Nie mogę cię zostawić samej.

- Bzdura - odpowiedziała ostro matka. - Nic mi nie będzie!

- Mamo, będę się o ciebie martwić - argumentowała Syl

wia.

- Nie wolno ci. Masz myśleć o egzaminach, a ja chcę to

wszystko przemyśleć w spokoju.

- Mamo, co powiemy ludziom? - zapytał z zakłopotaniem

Stan.

Hill Livingston Grace - Bilżej serca 05 - Nieznajoma.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: