historiafilozofii1_presokratycy.doc

(519 KB) Pobierz
Filozofia i jej działy

Imaga                            ss. 1, 05-11-15

Tatarkiewicz – Historia filozofii - opracowanie

Filozofia

Tales i początek filozofii (przejście od mitów i umiejętności do nauk)

TALES Z MILETU [JONIA] - VII/ VI P.N.E.

§          osoba otoczona mitem (niektórzy mają wątpliwości, czy w ogóle Tales jest osobą realną),

§          polityk – jeden z „siedmiu mędrców”,

§          ponadto technik, inżynier, kupiec i podróżnik,

§          uczony praktyk (przewidział zaćmienie słońca, znał sposoby mierzenia piramid i odległości okrętów na morzu) - > znał obliczenia i przepowiadał zjawiska nie znając ich przyczyn,

§          poglądów nie spisywał,

§          prawdopodobnie był pierwszym człowiekiem, który dokonał przejścia od mitów i umiejętności do nauk, jego filozoficzna teoria była prawdopodobnie pierwszą teorią naukową.

cechy nauki w odróżnieniu do umiejętności: podstawą jest rozumienie, twierdzenia są powiązane w system i uporządkowane; wiedza jest uświadomiona, zanalizowana i przedstawiona w formie twierdzeń i pojęć; twierdzenia są udowodnione; celem jest poznanie prawd, bez względu na praktyczną przydatność

 

POCZĄTEK ŚWIATA I POCHODZENIE ŚWIATA, PIERWSZA TEORIA NAUKOWA

 

Odpowiedź: Wszystko jest z wody, z wody powstało i z wody się składa.

(w mitologii – świat stworzyli bogowie wody).

Cechy odpowiedzi:

Nierozróżnianie materii i kształtu

è      rozumienie materii jako zbioru konkretnych ciał, brak abstrakcyjnego pojęcia materii

Nierozróżnianie siły poruszającej i materii -  zdolność poruszania się jako zasadnicza własność materii (objaw życia i duszy)

è     Hylozoizm

 

 

Pytanie: Jaki był świat na początku? Co było początkiem świata?

(w mitologii – kto zrobił świat?, co było przed światem?)



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Uzasadnienie: Obserwacja

Z obserwacji wynika, że wszystko jest z wody, woda jest życiodajna i zawiera siłę produktywną (cechy konieczne i wystarczające, aby z niej rozwinęła się cała przyroda) – to, co żyje, żyje wilgocią, a martwe wysycha; zarodki wszystkiego są mokre; pokarm jest soczysty.

(w mitologii – uzasadnieniem jest wiara)

 

 

 

 

 

 

 

Pierwsze pytanie:

Jaki był początek przyrody? = Jaki był pierwotny rodzaj ciał, z których rozwinęła się przyroda? = Jaka była pierwsza materia? (termin późniejszy = Co było na początku świata?

 

Jońscy filozofowie przyrody

ANAKSYMANDER Z MILETU [JONIA] – 610,9/ 547,6 P.N.E.

§             autor pierwszego dzieła filozoficznego „O przyrodzie”, znakomity umysł

ZASADA I NATURA

Zasadą świata jest bezkres, apeiron, z którego przyroda powstała, powstaje i będzie zawsze powstawać, tracąc nieokreśloność w miarę wyłaniania się przyrody. Bezkres jest bezgraniczny, nieokreślony.

Jaka jest zasada (arche) świata? Jaka jest natura rzeczy?

 

 



 

 

Wyjście poza obserwację do dedukcji (rozumowe dochodzenie do twierdzeń):

bezgraniczność – rozrost przyrody jest nieograniczony, co widać, więc gdyby bezkres był ograniczony, wyczerpałby się (dedukcja)

 

 

 

 

Nowe terminy, nowe znaczenie starych terminów

arche:

·          nie tylko początek i podstawa, ale zasada, natura rzeczy, stale obecna;

·          jej pierwotne własności są trwałe, istotne, zasadnicze;

natura rzeczy, natura, przyroda (=/= zjawiskowa przyroda!!!)

·          to, co było, jest i będzie;

·          to, co w rzeczach nie ulega zmianie (u podłoża zmiennych zjawisk leży ta sama natura);

·          prawo rządzące zjawiskami;

·          to, co niedostępne zmysłom, ukryte, jednorodne, konieczne, niezależne od człowieka, doskonałe, piękne (zjawiska – obserwowalne, odkryte, różnorodne, przypadkowe, mogące zależeć od człowieka, niedoskonałe)

POWSTANIE PRZYRODY

Z bezkresu wyłaniają się przeciwieństwa (żywioły), zawarte w bezkresie, przeciwieństwa po wyłonieniu się z bezkresu oddzielają się [u Talesa wytłumaczeniem była transformacja – z wody ziemia, powietrze, ogień i wszystko inne]

Przyczyną zmian jest wieczny ruch, nieodłączny od materii (bezkresu), mający swoje prawa przekształcania się – najpierw wyłoniło się zimno i ciepło, które wywołały różne stany skupienia (ziemia – gęsta, woda i powietrze, ogień – lotny), ziemia znalazła się pośrodku jako najgęstsza, otoczona lżejszymi sferami

W jaki sposób przyroda powstaje z bezkresu? Jak odbywa się przekształcanie się materii?

Co powoduje wyłanianie się przyrody?

 



 

 

 

 

 

 

ANAKSYMENES Z MILETU [JONIA] – 585/525 P.N.E.

-           autor dzieła filozoficznego „O przyrodzie”, wyjaśniał zjawiska meteorologiczne i astronomiczne

 
ZASADA, NATURA RZECZY, POWSTANIE PRZYRODY

Zasadą świata jest bezkres, ale określony – to powietrze.

Z powietrza tworzy się przyroda.

Przyczyną zmian jest wieczny ruch, powodujący zagęszczanie i rozrzedzanie się materii (rozproszone – niewidzialne, rozcieńczanie – ogień, kondensowanie – wiatr, chmura, woda, ziemia, kamień), a także ciepło i zimno, powodujące zmiany zagęszczenia materii

Jaka jest zasada (natura) rzeczy (przyrody)?

W jaki sposób przyroda powstaje?

Dlaczego przyroda powstaje?

 

 



 

Obserwacja i dedukcja: powietrze wydaje się ilościowo nieskończone, dusza (tchnienie) utrzymuje ciało przy życiu – jest siłą, powietrze łatwo się zmienia i może przekształcać się w inne przedmioty, ruch towarzyszy materii, a ciepło i zimno ma wpływ na zmiany skupienia

 

 

 

 

=> SZUKANIE ARCHE (ZASADY, NATURY RZECZY) – SKŁADNIKA PODSTAWOWEGO; CECHY KONCEPCJI -> HYLOZOIZM (TOŻSAMOŚĆ MATERII I RUCHU)

Heraklit

HERAKLIT Z EFEZU (VI/ V p.n.e.)

§             potomek wielkiego efeskiego rodu, ostatecznie odstąpił godność bratu i odsunął się od życia czynnego;

§             napisał 3 traktaty, poszerzające zakres filozofii: kosmologiczny (tradycyjnie), polityczny i teologiczny;

§             opierał się na obserwacji, dedukcji i introspekcji;

§            nie tylko tworzył własne koncepcje, ale też krytykował cudze.

 

ZASADA ŚWIATA I KOSMOLOGIA

Zasadą świata jest ogień, którego cechą jest stała zmienność (a nie tylko ruch i zmiany gęstości) – przemiany zachodzą „w dół” i „w górę” (ogień staje się powietrzem, wodą, potem ziemią, wodą, parą i ponownie ogniem).

Rzeczy stale przekształcają się w siebie nawzajem, nie ma granicy między przeciwieństwami i zjawiskami

è     powszechna względność i relatywizm zjawisk (stała zmienność i ciągłość zjawisk, których własności są tylko chwilowe)

 

Co jest zasadą świata (arche)?

 



 

 

 

 

 

 

Natura jest ta sama i ciągle inna – nie ma bytu, jest tylko stawanie się.

Świat nie miał początku, nie ma stałego składnika – jest ciągłą zmianą. U podłoża zmian leży wewnętrzna siła spór sprzeczności w jedności.

è      powszechna zmienność zjawisk (wariabilizm, hieraklityzm)

Ogień to faza wiecznej przemiany. 

è     zmienność jako jedyna stała własność przyrody

Co było na początku świata (z czego wyłoniła się natura)? Jaki jest stały składnik świata?

 



 

 

 

 

Zmiany zachodzą zgodnie z rozumem – siłą kosmiczną, która rządzi światem, a człowiek ma w niej jedynie udział. Rozum sprawia, iż przeciwieństwa tworzą niewidoczną harmonię i uzupełniają się.

è     rozumność przemian i harmonijność (ukryta) świata

Jaka jest natura rzeczy (podstawa przyrody)?

Jaka jest przyczyna przemian?



ELEMENTY EPISTEMOLOGII I ETYKI

 

WARTOŚĆ POZNANIA ZMYSŁOWEGO: poznanie zmysłowe nie jest pewne („złymi świadkami są oczy i uszy ludziom, którzy mają dusze barbarzyńców”)

MORALNOŚĆ (DOBRE POSTĘPOWANIE):

istnieje moralność przeciętna (tłumu) i moralność wyższa (mędrców)

 

 

 

 

ð                                            POSZUKIWANIE ARCHE – ZASADY RZĄDZĄCEJ ŚWIATEM; POWSZECHNA ZMIENNOŚĆ ZJAWISK (WARIABILIZM, HIERAKLIZM) I WZGLĘDNOŚĆ/ RELATYWIZM ZJAWISK, ROZUMNOŚĆ I HARMONIA ŚWIATA, RELATYWIZM POZNANIA ZMYSŁOWEGO, PODWÓJNA MORALNOŚĆ

Parmenides i szkoła elejska

SZKOŁA ELEJSKA

§          rozwijała się równolegle do filozofii Hieraklita i była jej zaprzeczeniem – postulowała stałość (niezmienność) bytu;

§          jej ośrodek był w italskim mieście Elei, jej twórcą właściwym był Parmenides z Elei (VI/ V p.n.e.);

§          wydała 4 pokolenia: Ksenofanes (poprzednik), Parmenides (filozoficzna postać doktryny), Zenon (wysubtelnienie metody dialektycznej do obrony doktryn), szkoła megarejska (dialektyka stała się celem samym w sobie i przekształciła się w erystykę).

 

I. KSENOFANES  (580/480 p.n.e.)

§            pochodził z Jonii, znał jońską filozofię przyrody (uczeń Anaksymandra);

§...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin