Anderson_Caroline_Mezszczyzna_bez_skazy.pdf

CAROLINE ANDERSON

Mężczyzna bez

skazy

Harlequin

Toronto • Nowy Jork • Londyn

Amsterdam • Ateny • Budapeszt • Hamburg

Madryt • Mediolan • Paryż • Praga • Sofia • Sydney

Sztokholm • Tokio • Warszawa

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Cóż za nieznośni smarkacze!

Zirytowana Clare zamknęła za sobą drzwi od

dyżurki pielęgniarek i opadła na krzesło.

- Aż tak źle ?

Podniosła wzrok i ujrzała wpatrującego się w nią

mężczyznę. Miał jasne włosy, które swobodnymi

kosmykami opadały na wysokie, opalone czoło,

a z całej postaci emanowała energia i siła. Był tak

przystojny, że od razu wzbudziło to podejrzenia Clare.

- Przepraszam... Nie wiedziałam, że ktoś jest

w pokoju. Zwykle nie mówię sama do siebie, ale dziś

rano...

- Zawsze traci pani zimną krew tak wcześnie?

- Spojrzał na zegarek i ze zdziwieniem uniósł jedną

brew. - Jest dopiero dziesięć po dziewiątej!

- Cóż, zrozumiałby mnie pan, gdyby sam miał do

czynienia z Dannym Drew i jego kolegami.

- Nie mogę się tego doczekać. - Leniwym ruchem

podał jej rękę przez stół. - Nazywam się Michael

Barrington. Od mniej więcej dziesięciu minut jestem

asystentem Tima Mayhew w tutejszym szpitalu. A pani

to zapewne Clare Stevens ? - zapytał ujmując jej dłoń.

Pod wpływem tego dotknięcia ciało Clare przeszedł

dreszcz. Szybko cofnęła rękę i nieświadomie prowo

kującym gestem wygładziła na biodrach sukienkę.

- Skąd pan to wie?

Doktor Barrington dotknął palcem przypiętej na

jej piersi plakietki z nazwiskiem.

- Och, jaka ze mnie gapa! - spróbowała się zaśmiać,

MĘŻCZYZNA BEZ SKAZY

ale wypadło to nienaturalnie. Mężczyzna uśmiechnął

się do niej drwiąco.

- Czekaliśmy na pana. Siostra 0'Brien zaczyna

pracę dopiero o dwunastej, więc może ja pokażę

panu doktorowi oddział?

- Zgoda, ale bez żadnej pompy. Nie potrzebuję

nadwornej świty ani oznajmiających moje przybycie

heroldów!

Roześmiała się głośno, czując, że opuszcza ją

napięcie.

- Nie musimy tego ogłaszać w całym szpitalu!

A teraz chodźmy. Nie mamy dzisiaj ostrego dyżuru,

ale przyjęliśmy kilku pacjentów do wszczepienia protezy

stawu biodrowego. Poza tym na sali intensywnej

terapii leży dwóch chorych z wypadków samochodo

wych. Jak tylko poczują się lepiej, zostaną przeniesieni

na oddział.

- Pójdę wszędzie, gdzie tylko pani rozkaże - zażar

tował, a Clare poczuła, jak serce zamiera jej w piersiach.

- Proszę.

Podszedł do niej i otworzył drzwi. Jego bliskość

podziałała na nią jak narkotyk. Delikatny aromat

drogiej wody kolońskiej podkreślał naturalny, męski

zapach jego ciała, który przyciągał Clare jak ma

gnes.

Starając się, by jej głos brzmiał naturalnie, po

dziękowała za uprzejmość i wyszła z dyżurki. Pokazała

doktorowi oddział, a potem zaprowadziła go do

pierwszej z czterech sal chorych.

- Czy chce pan kogoś zbadać?

- Nie sądzę, aby to było konieczne. Chyba że jest

ktoś, kogo pani zdaniem powinienem zobaczyć.

Przyszedłem dziś tylko po to, żeby się trochę rozejrzeć.

Później chcę pójść do doktora Mayhew na blok

operacyjny.

Doktor Barrington miał wspaniałe podejście do

MĘŻCZYZNA BEZ SKAZY

chorych. Uśmiechał się do nich i żartował, oczaro-

wując wszystkie pacjentki. Z uwagą słuchał wyjaś

nień Clare dotyczących szczegółów kuracji Tiny

White, która spadła z konia, łamiąc sobie kręgosłup

w odcinku piersiowym. Leżała na specjalnym łóżku

Strykera, które co dwie godziny obracano o kilka

stopni.

- To nasza wzorowa pacjentka, prawda? - powie

działa Clare z uśmiechem do Tiny.

- Każdy może uchodzić za wzorowego pacjenta

w porównaniu z nimi. - Tina wskazała ręką na

pozostałych chorych leżących na sali.

- Problem polega na tym, że zapomnieli już co to

znaczy ból. - Clare uśmiechnęła się.

- Chyba nie chciałaby pani, żeby cierpieli? - Michael

Barrington uniósł ze zdziwieniem brwi.

- Oczywiście, że nie! Po prostu nie mogę się

doczekać, kiedy wyzdrowieją i znajdą się w domach.

Tina zachichotała.

- Nie są tacy źli. Naprawdę można oszaleć leżąc tu

tyle czasu. Przynajmniej się nie nudzę !

- Jest jakiś postęp? - zapytał cicho, kiedy się oddalili.

- Niespecjalnie. Na początku byliśmy pełni nadziei,

ale teraz nie wygląda to najlepiej. Zaraz panu wszystko

opowiem.

Otworzyli drzwi do kolejnego pokoju i w ostatniej

chwili zdążyli uchylić się przed rzuconym w ich

stronę ogromnym grejpfrutem.

- Danny Drew? - zapytał doktor Barrington.

- Pan mnie zna, doktorze?

Clare podniosła z ziemi owoc i stancja tyłem do

pacjenta.

- Ma złamane obie kości udowe, więc jest kom

pletnie unieruchomiony. Żadną miarą nie można go

nazwać idealnym pacjentem! Oba złamania nastawiał

doktor Mayhew, ale myślę, że musiałby jeszcze

MĘŻCZYZNA BEZ SKAZY

zdrutować mu szczęki, żeby w jego stanie nastąpiła

jakaś poprawa...

- Cześć, skarbie! Przyprowadziłaś swojego chło

paka?

Clare zignorowała tę i kilka następnych uwag

Danny'ego.

- Rozumiem teraz, co pani miała na myśli ! Rze

czywiście jest wyjątkowo dowcipny!

Clare podeszła do następnego chorego.

- Peter Sawyer. Spadł z motocykla i złamał sobie

nadgarstek, przedramię i miednicę. Ręka źle się goi

i prawdopodobnie trzeba ją będzie jeszcze raz na

stawiać. Cała reszta wygląda znacznie lepiej, więc

chyba niedługo wypuścimy go do domu.

- Nie wygląda pani na zadowoloną z tego faktu

- powiedział, kiedy wyszli z sali.

- Z czego tu się cieszyć? Za kilka dni trafi tu

kolejny motocyklista w podobnym stanie. Na tej sali

leżą tylko chorzy z wypadków i po kontuzjach

sportowych.

Kiedy wrócili do dyżurki, doktor Barrington usiadł

na krześle wyciągając przed siebie długie nogi.

- Proszę opowiedzieć mi o Tinie.

- Dobrze. Napije się pan kawy?

Napełniła dwie filiżanki, postawiła je na biurku

i otworzyła książkę przyjęć.

- Spadła z konia w sobotę... dziewięć dni temu.

Jeździła na stadionie. Koń wystraszył się czegoś i zrzucił

ją przez barierkę. Wylądowała na plecach. Sam rdzeń

kręgowy nie został uszkodzony, ale przemieszczone

kręgi wywierają na niego ucisk. Doktor Mayhew

wciąż ma nadzieję, że powrócą jej chociaż niektóre

funkcje, ale jak dotąd nic na to nie wskazuje. Jeśli nie

nastąpi poprawa, będzie ją operował, żeby szybciej

zacząć rehabilitację. Na razie obracamy ją co dwie

godziny i czekamy na cud.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: