Trzeba przeżyć ból - by opisać cierpienie. Trzeba dotknšć nieba - by rozkosz zapisać. Trzeba stracić nadzieję - by cenić złudzenia. Trzeba przeżyć wczoraj - by obudzić się dzisiaj. Trzeba najpierw zgubić - żeby zaczšć szukać. Trzeba być samemu - by cenić we dwoje. Trzeba zamknšć drzwi - żeby kto zapukał. Trzeba się zapytać - by kto wskazał drogę. Trzeba poznać brutalnoć - by docenić tkliwoć. Trzeba przestać bywać - by znów odczuć bycie. Trzeba przeżyć romans - by rozpoznać miłoć. Trzeba najpierw umrzeć - by rozpoczšć życie..
Wiola-Andrzej