Patterson James - Nocny klub.pdf - James Patterson - kudlatare

JAMES PATTERSON

NOCNY KLUB

PROLOG

NOC DETEKTYWA

Long Beach, Nowy Jork, marzec 1986

Ta noc, kiedy postrzelono Johna Stefanovitcha, była niezwykle mroźna, a gwiazdy

świeciły na zimowym niebie jaśniej niŜ kiedykolwiek.

Krótko po północy Stefanovitch stąpał cięŜko po skrzypiącym, mocno zamarzniętym

chodniku z desek w Long Beach. Nucił „Dziewczynę z plaŜy”, jedną z tych okropnych

piosenek popularnych w miejscowościach nadmorskich, które na ogół przywoływały mu

uśmiech na usta.

Skupiony, ostroŜnie rozglądał się po cichej, piaszczystej, nadmorskiej dzielnicy.

Grobowy Tancerz był w pobliŜu. Stefanovitch czuł to przez skórę. Miał chyba jakiś

szósty zmysł, paranormalny dar. Ten drań, którego tropił niemal od dwóch lat, był tak blisko,

Ŝe Stefanovitch dostał gęsiej skórki.

W końcu wrócił na Florida Street, odludny zaułek, w którym umówił się ze swoimi

detektywami. Dotarł tam dziesięć minut przed czasem, więc Ŝeby uporządkować myśli,

poszedł drewnianym chodnikiem na spacer w stronę New York Avenue.

Zebrała się cała druŜyna: czternastu detektywów do spraw narkotyków. Połączona

ekipa okręgu Nassau i Nowojorskiego Wydziału Policji. KaŜdy z policjantów

zaangaŜowanych do akcji przeciwko Grobowemu Tancerzowi został wybrany po długim

namyśle.

Stefanovitch zaczął się witać, poklepując kolegów po plecach, gawędząc to z tym, to z

innym.

Nie wywyŜszał się, chociaŜ był porucznikiem. MoŜe nigdy nie był z siebie szczególnie

dumny; nie uwaŜał w kaŜdym razie, Ŝeby otrzymanie dystynkcji porucznika miało jakieś

szczególne znaczenie. A moŜe pojmował świat w inny sposób i był bardziej cyniczny niŜ

którykolwiek z podległych mu detektywów.

Chodził ubrany w wytartą kurtkę z czarnej skóry, włoŜoną na szarą bluzę z kapturem.

W tym stroju, przy wzroście metr osiemdziesiąt pięć wydawał się bardzo wysportowany i

silny. Pognieciony, czarny filcowy kapelusz przykrywał ciemne, kręcone, niesforne włosy.

Oczy Stefanovitcha miały chłodny, ciemnobrązowy odcień, który stawał się cieplejszy, gdy

policjant kogoś polubił. Ludzie mówili, Ŝe Stefanovitch wygląda jak zblazowany amant

filmowy, a on wcale się o to nie obraŜał. UwaŜał, Ŝe w obecnych czasach zblazowani amanci

filmowi rządzą światem.

Klapy bagaŜników otworzyły się niemal bezgłośnie w naelektryzowanej ciemności

Florida Street. Pojawiły się magnum trzysta pięćdziesiąt siedem, dubeltówki dwunastki - broń

przydziałowa w Nowojorskim Wydziale Policji i w okręgu Nassau - oraz ładownice pełne

amunicji.

Wydawało się, Ŝe nadmorska dzielnica za chwilę wyleci w powietrze.

Ta akcja antynarkotykowa miała być większa niŜ słynny Francuski Łącznik. AŜ

dwieście kilogramów; ponad półtora miliona dawek dla dwustu pięćdziesięciu tysięcy

nowojorskich narkomanów.

Przygotowywali atak na Alexandre'a St. Germaina, drania zwanego Grobowym

Tancerzem, człowieka, który przez ostatnie dwadzieścia dwa miesiące był obsesją

Stefanovitcha. To teŜ nie było sprawą przypadku. Stefanovitchowi zawsze przydzielano

najwaŜniejsze sprawy narkotykowe w Nowojorskim Wydziale Policji. Miał talent i uwielbiał

wyzwania. Przez kilka ostatnich lat był w wydziale człowiekiem od „powaŜnych zadań”.

Liczono się z nim.

Stefanovitch w końcu zwrócił się do swojego zastępcy. Detektyw nazywał się Misiek

Kupchek i waŜył sto trzydzieści kilo.

- Jesteś gotowy, Charlie Chanie?

- Ach, mędrzec nigdy nie jest gotowy, Ŝeby spacerować nocą po ciemnym zaułku. -

Kupchek uśmiechnął się jak korpulentny chiński detektyw z filmu.

- Pieprz się, Charlie - odparł Stefanovitch.

John i Anna Stefanovitch, Brooklyn Heights

Kilka godzin wcześniej Stefanovitch i jego Ŝona Anna byli na kolacji w eleganckiej

restauracji „River Cafe”, wtulonej pod most brooklyński.

Po kolacji wrócili do swojego mieszkania w Brooklynie i zakradli się na kryty basen

na dachu. Był zamykany o dziewiątej, ale Stefanovitch miał klucz. Przyniósł magnetofon i

tańczyli na dachu w rytm bluesa Roberta Craya i do muzyki romantycznego Brazylijczyka,

Laurindo Almeidy.

- Łamiemy prawo, którego przysięgałeś bronić - szepnęła Anna przytulona do jego

policzka. Była taka miękka i tak przyjemnie było ją trzymać w ramionach. I wspaniale

tańczyła wolne rytmy, elegancka i namiętna.

- To kiepskie prawo. Nie daje się stosować - odszepnął Stefanovitch.

- Ale z ciebie policjant. Nie masz szacunku dla władzy.

- śebyś wiedziała. Znam zbyt wiele osób z kręgów rządzących. Zaczął rozpinać

sukienkę Anny, zieloną jak jej oczy i złocistą jak włosy. Materiał pod jego palcami sprawiała

wraŜenie najdelikatniejszego jedwabiu.

- Teraz w dodatku chcesz mnie obnaŜyć w miejscu publicznym? - Anna uśmiechnęła

się lekko.

- MoŜe... na początek. Mam jeszcze ochotę na popełnienie kilku innych przestępstw.

Zrzucili z siebie wieczorowe stroje, popływali trochę, a potem dryfowali rozmarzeni w

oświetlonym promieniami księŜyca basenie, pod szklanym dachem i błyszczącymi

gwiazdami.

Przy Annie Stefanovitch bywał cudownie romantyczny. Nauczył się ją zaskakiwać:

tuzin róŜ przysłanych do szkoły podstawowej, w której Anna uczyła czwartą klasę; wypad na

weekend na narty do Vermont; złote kolczyki, które przez godzinę sam wybierał w domu

towarowym Saksa.

Wyciągnął ręce i przyciągnął j ą do siebie w głębokim końcu basenu. Zielone,

urzekające oczy Anny były mądre i pełne ciepła. Jej ciało lśniło w świetle księŜyca. Uosabiała

marzenie, które nosił w sobie od czasów szkolnych. Pasowali do siebie idealnie.

- Czasami trudno mi uwierzyć, Ŝe tak bardzo cię kocham - szepnął, dysząc lekko. -

Anno, kocham cię bardziej niŜ wszystkie inne rzeczy w moim Ŝyciu razem wzięte. Zginąłbym

bez ciebie. To smutne, ale prawdziwe.

- Nie takie znowu smutne, Stef.

Kochali się w niebieskozielonej wodzie basenu, najpierw delikatnie, a potem z pasją.

W środku najzimniejszego od lat marca.

W tej chwili John Stefanovitch był pewien, Ŝe posiada wszystko, czego kiedykolwiek

oczekiwał od Ŝycia. Dopadniecie St. Germaina zwieńczyłoby dzieło.

Grobowy Tancerz, Long Beach

Alexandre St. Germain opuścił eleganckie przyjęcie wydane w apartamencie przy

Piątej Alei na Manhattanie dopiero po pomocy. W spotkaniu brali udział przede wszystkim

bankierzy i najlepsi maklerzy z Wali Street oraz ich Ŝony - starannie wyselekcjonowane

młode laleczki. Przygrywał bardzo dobry zespół czarnych muzyków, którzy zdecydowanie

nie pasowali do tego miejsca.

Natomiast St. Germain pasował doskonale. Był wytworny i bardziej błyskotliwy niŜ

kaŜdy z tych bankierów; bogaty i szanowany europejski inwestor z nieograniczonym

kapitałem...

Teraz Grobowy Tancerz zbliŜał się do Long Beach Island. Jechał ciemnym sportowym

samochodem. Kilka ostatnich tygodni uwaŜał za szczególnie udane. Tworzył strategię, która

miała zdecydowanie zmienić oblicze przestępczości zorganizowanej. Miał poparcie

finansowe, zarówno w Nowym Jorku, jak i za granicą. Musiał jedynie dopilnować, Ŝeby w

ciągu kilku następnych, najwaŜniejszych miesięcy wszystko poszło dobrze.

Przeszkadza mi tylko jeden człowiek, pomyślał przejeŜdŜając przez most prowadzący

do Long Beach. Detektyw Stefanovitch postanowił moŜliwie najbardziej utrudnić - ba, wręcz

uniemoŜliwić - Ŝycie St. Germaina w Ameryce. Był w tym mistrzem, wytrwały i bystrzejszy

niŜ większość policjantów. JuŜ spowodował więcej kłopotów i zamieszania, niŜ St. Germain

mógł znieść.

Dwukrotnie wyśledził St. Germaina w Europie. Wystawił ekipy obserwujące jego

mieszkanie przy Central Park West. Pewnego wieczoru udał się za St. Germainem do „Le

Cirque” i praktycznie przesłuchał właściciela restauracji, Sirio Maccioniego.

To pragnienie zwycięstwa wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu, walki z

wiatrakami, zdawało się być amerykańską specjalnością. St. Germain widział na własne oczy,

jak na początku lat siedemdziesiątych Amerykanie ponieśli sromotną klęskę w Azji

Południowo - Wschodniej. Teraz, w Nowym Jorku, teŜ odniosą poraŜkę. Stefanovitch rzucał

mu wyzwanie, a na to St. Germain nie mógł sobie pozwolić.

Jego sportowy samochód w końcu wjechał do Long Beach i St. Germain nacisnął

mocno na pedał gazu. Dzisiaj ktoś dostanie porządną nauczkę.

John Stefanovitch, Long Beach

Czternastu detektywów z okręgu Nassau i z Nowojorskiego Wydziału Policji szło

jeden za drugim, tworząc nierówne linie po obydwu stronach Ocean View Street w Long

Beach.

Minęli czterdziestoletnie domy i kilka irlandzkich barów przy wąskiej ulicy.

Gdzieniegdzie stała budka, w której sprzedawano pizzę, albo rozlatujący się sklepik, zabity

deskami na zimę.

- Przydałby się kawałek pizzy - rozmarzył się nagle Kupchek. - Z salami, z cebulą i z

podwójnym serem.

Patterson James - Nocny klub.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: