ei_05_2002_s_18-22.pdf

Rafa³ Kucharski

szybkoæ

wiat³owo-

Komunikacja optyczna za pomoc¹

niespójnego wiat³a widzialnego

o d³ugoci falowej od 380 nm

do 780 nm znana by³a od bardzo

dawna, jednak dopiero badania

nad korpuskularno-falow¹ natur¹

wiat³a, które prowadzono

w latach 60. XX wieku umo¿liwi³y

modulacjê wiat³a laserowego

sygna³em cyfrowym, co pozwoli³o

na przekazywanie informacji

za pomoc¹ przezroczystego

medium i sta³o siê podstaw¹

rozwoju transmisji wiat³owodo-

raturze pokojowej bez potrzeby

ch³odzenia. Od tego czasu roz-

wój technologii optycznej

dosta³ gwa³townego przyspie-

szenia, a po kilku latach prze-

badano i ustalono trzy okna

o dobrej przewodnoci

w wiat³owodach kwarcowych

wszystkie z zakresu czêstot-

liwoci bliskiej podczerwieni

o d³ugoci fali od 850 nm do

1550 nm. Opracowano te¿

ród³a wiat³a odpowiednie

do stosowania w transmisjach

optycznych.

Dopiero pod koniec XX wie-

ku nast¹pi³ prze³om w bada-

niach i okreleniu wielu zja-

wisk zachodz¹cych w wiat³o-

wodach oprócz podstawowe-

go prawa za³amania i odbicia

Snella rz¹dz¹cych rozcho-

dzeniem siê i zachowaniem

promieni wietlnych w orod-

kach nieliniowych. Uzyskanie

w 70. latach t³umiennoci do

4 dB/km w pierwszym oknie

transmisyjnym (d³ugoæ fali

0,85 m m), a oko³o 0,4 dB/km

w drugim (d³ugoæ fali 1,3

m m) i 0,2 dB/km w trzecim

(d³ugoæ fali 1,55 m m), sta³o

siê prze³omowym momentem

rozwoju transmisji optycznej

w telekomunikacji. Osi¹gniêcie

szybkiej transmisji wiat³owo-

dowej na du¿ych dystansach

zaczê³o byæ realne. Czêstotli-

woci promieni wietlnych od-

powiadaj¹ce tym d³ugoci¹

fal siêgaj¹ 200 THz (2 · 10 14

Hz), co przynajmniej teoretycz-

nie umo¿liwia modulacjê z

szybkoci¹ tetaherców i uzys-

kiwanie olbrzymich przep³yw-

noci binarnych rzêdu poje-

dynczych Tb/s w jednym kana-

le optycznym i na jednej czês-

totliwoci wiat³a.

Ju¿ pierwsze badania nad

dostosowaniem wiat³owo-

dów do transmisji d³ugodys-

tansowej wyjani³y, ¿e jedn¹

z najwa¿niejszych przyczyn

uniemo¿liwiaj¹cych uzyskanie

³¹cza dalekiego zasiêgu jest

dyspersja, powoduj¹ca rozmy-

wanie siê impulsów w miarê

zwiêkszania odleg³oci sygna-

³u od jego ród³a. Zjawisko to,

istotnie ograniczaj¹ce zasiêg

transmisji wiat³owodowej,

zwiêkszy³o zainteresowanie

materia³ami optycznymi o mi-

nimalnym wspó³czynniku dys-

persji w zakresie transmitowa-

nych sygna³ów optycznych.

Pocz¹tkowo do komunikacji

u¿ywano (zerowej lub bliskiej

zeru) szk³a kwarcowego z na-

rykañska firma Corning

Glass, jako pierwsza na

wiecie, wyprodukowa³a me-

dium transmisyjne w postaci

w³ókna szklanego. Jego t³u-

mienie by³o mniejsze ni¿ 20

dB/km (d³ugoæ fali 850 nm).

wiat³owód ten nadawa³ siê

do transmisji sygna³ów na

niezbyt du¿ych odleg³ociach.

W ten sposób powsta³a pierw-

sza generacja wiat³owodo-

wa, a zapocz¹tkowa³y j¹ dwa

znacz¹ce osi¹gniêcia technolo-

giczne. Pierwszym z nich by³o

opanowanie procesu produkcji

w³ókna kwarcowego na tyle

czystego, aby t³umiennoæ nie

by³a wy¿sza ni¿ 4 dB/km dla

d³ugoci fali wietlnej poni¿ej

1000 nm, a drugim by³a kon-

strukcja lasera pó³przewodni-

kowego, którego podstaw¹ by³

kryszta³ arsenku galu GaAs i

który móg³ dzia³aæ w tempe-

www.elektro.info.pl 5/2002

P od koniec 60. lat ame-

turalnej dyspersji SiO 2 , uzyska-

nej dla fali o czêstotliwoci

1310 nm, czyli w tzw. drugim

oknie transmisyjnym wiat³o-

wodu. Rozwi¹zanie takie za-

pewni³o wymianê informacji

przez w³ókno na dystansie 80-

100 km i zapocz¹tkowa³o dru-

g¹ generacjê techniki wiat³o-

wodowej.

Istotnym krokiem w tej dzie-

dzinie by³o opracowanie

i wdro¿enie do seryjnej produk-

cji w³ókien wiat³owodowych

z zerow¹ lub niewielk¹ dysper-

sj¹ w trzecim oknie optycznym

1550 nm, o obni¿onej t³u-

miennoci jednostkowej. Da³o

to mo¿liwoæ zwiêkszenia

maksymalnego zasiêgu do oko-

³o 200 km bez stosowania re-

generatorów sygna³u. Z kolei

zast¹pienie regeneratorów

przez wzmacniacze z domiesz-

k¹ erbu EDFA, dzia³aj¹ce

w trzecim oknie o obni¿onej

t³umiennoci, pozwala³o na

unikniêcie k³opotliwej konwer-

sji sygna³ów optycznych do

postaci elektrycznej. Przez zas-

tosowanie wzmacniaczy EDFA

sta³a siê mo¿liwa jednoczesna

i równoleg³a transmisja kilku-

dziesiêciu, a nawet kilkuset op-

tycznych kana³ów transmisyj-

nych, ulokowanych w jednym

w³óknie wiat³owodu o ró¿-

nych d³ugociach fal, miesz-

cz¹cych siê w trzecim oknie

transmisyjnym z wykorzysta-

niem zjawiska zwielokrotnienia

falowego nazwanego WDM

(Wavelength Division Multiple-

xing).

Technologie wiat³owodo-

we pozwalaj¹ na transmisjê

w jednym kanale w³ókna op-

tycznego z przep³ywnoci¹ do

40 Gb/s, zrealizowanych

w technice zwielokrotnienia

z podzia³em czasowym TDM.

Daje to mo¿liwoæ jednoczes-

nej transmisji prawie 150 000

jednokierunkowych przekazów

g³osowych dla porównania

wieloparowy kabel miedziany

to ok. 500 rozmów, a ³¹cza

satelitarne ok. 2000 rozmów.

Wydaje siê, ¿e rewolucja

w przekazach optycznych nie

ma granic, a transmisje zajmu-

j¹ coraz szerszy zakres czêstot-

liwoci sygna³ów prowadzo-

nych we w³óknach wiat³o-

wodu. Teoretyczna szerokoæ

pasma w trzecim oknie siêga

15 THz i stopniowo wype³nia

siê transmitowanymi sygna³a-

mi u¿ytkowymi. Du¿e nadzieje

wi¹¿e siê z kolejnym pasmem

(1625 nm), którego eksploata-

cja dopiero siê rozpoczyna.

T³umiennoci jednostkowe

produkowanych w³ókien siê-

gaj¹ wartoci 0,15 dB/km, co

wyd³u¿a zasiêg transmisji bez

stosowania wzmacniaczy op-

tycznych, a stosowanie regene-

ratorów elektronicznych prak-

tycznie zosta³o ju¿ wyelimino-

wane przez wprowadzenie

wzmacniaczy EDFA i terabito-

wych przezroczystych prze-

³¹czników optycznych MEMS

(Misro-Electro-Mechanical Sys-

tems). Daje to mo¿liwoæ two-

rzenia sieci bez ograniczonego

zasiêgu i o gigantycznych

przep³ywnociach. Era wiat-

³owodu trwa, a koszt produk-

cji szklanego w³ókna staje siê

coraz mniejszy i jest ju¿ porów-

nywalny z wytworzeniem trady-

cyjnego przewodu miedzia-

nego.

zasady

transmisji

wiat³o, jak ka¿da inna fala

elektromagnetyczna, okrelone

jest przez dwa charakterystycz-

ne parametry: czêstotliwoæ

i d³ugoci fali. wiat³o widzial-

ne, które mieci siê w zakresie

od 770 nm do 330 nm, nie jest

w³aciwie u¿ywane do trans-

misji danych. Jednym z powo-

dów jest mo¿liwoæ ³atwej in-

terferencji z promieniowaniem

s³onecznym. W tradycyjnej ko-

munikacji wiat³owodowej

wykorzystuje siê niewidzialne

promieniowanie

wiat³a,

Przyk³adowe wartoci wspó³czynników za³amania wiat³a

Orodek przewodz¹cy

Wspó³czynnik za³amania (n)

tym szerszy mo¿e byæ zakres

transmitowanych przez w³ók-

no czêstotliwoci, a przep³yw-

noæ bitowa takiego strumienia

wy¿sza. Do transmisji stosuje

siê powszechnie jedno z dwóch

typowych róde³: ³atwe i ma-

sowe w produkcji diody elekt-

roluminescencyjne LED (Light-

Emitting Diode) oraz diody la-

serowe LD, które s¹ bardziej

zaawansowane technologicz-

nie. Proste w konstrukcji diody

LED s¹ u¿ywane do transmisji

na krótkich odcinkach wiat-

³owodu, najczêciej w sie-

ciach LAN. Diody te wytwarza-

ne s¹ na pod³o¿u arsenku ga-

lu GaAs (dla pierwszego okna

transmisyjnego) oraz z fosforku

indu InP (dla drugiego okna).

Oznacza to, ¿e nadaj¹ siê one

jedynie do generowania sygna-

³ów optycznych dla wiat³o-

wodów wielomodowych MMF

(Multimode Fiber). Wród

wspó³czenie produkowanych

róde³ wiat³a stosowanych

w transmisjach szerokopasmo-

wych wiêksze znaczenie maj¹

diody laserowe, które wyko-

rzystuj¹ zjawisko emisji wymu-

szonej i s¹ przydatne g³ównie

w transmisjach d³ugodystan-

sowych, prowadzonych przez

w³ókna jednomodowe SMF.

Germanowe umo¿liwiaj¹ za-

dawalaj¹cy odbiór w trzech

oknach optycznych (750-1600

nm). Fotodetektory na bazie

arsenków s¹ odpowiednie dla

fal od 1000 nm, a¿ do fal

o d³ugoci 1700 nm.

Powietrze

Woda

1,33

Alkohol

1,36

Kwarc syntetyczny

1,46

Szk³o

1,5

Chlorek sodu

1,54

Szafir

1,8

optyka

wiat³owodo-

Arsenek galu GaAs

3,35

Krzem

3,5

GaAs domieszkowany glinem

3,6

Zjawisku rozchodzenia siê

wiat³a towarzyszy wiele linio-

wych zjawisk optycznych oraz

nieliniowych zjawisk falowych.

Najwa¿niejsze z nich to: za³a-

manie i odbicie wiat³a, pola-

ryzacja, absorbcja, dyfracja

promienia wietlnego, interfe-

rencja fal, dyspersja (chroma-

tyczna, modowa, falowodowa

i polaryzcyjna). Najwiêkszy

wp³yw na przebieg transmisji

w poszczególnych orodkach

maj¹ wspó³czynniki za³ama-

nia wiat³a bêd¹ce charakte-

rystyczn¹ cech¹ medium tran-

sportowego. Wspó³czynnik za-

³amania wiat³a okrela, ile

razy szybkoæ wiat³a w prze-

zroczystym orodku transmi-

syjnym jest mniejsza ni¿

w pró¿ni.

German

Kabel Minibrekout

Iloæ w³ókien

rednica

Waga

Promieñ

zewnêtrzna

giêcia

kg/km

7,5

100

164

100

48 17,3 249 150

Zakres temperatur, w których mo¿e pracowaæ kabel 40 do 60°C

g³ównie z zakresu fal podczer-

wieni IR, znajduj¹ce siê bez-

porednio poni¿ej czêstotli-

woci wiat³a widzialnego

w czterech kolejnych oknach:

850 nm, 1310 nm, 1550 nm,

1625 nm.

We wspó³czesnych syste-

mach optycznych uzyskuje siê

szerszy zakres czêstotliwoci

promieniowania, mieszcz¹cego

siê w granicach 700-1700

nm. Do lokalizacji b³êdów na

traktach wiat³owodowych

u¿ywa siê wiat³a widzialne-

go o d³ugoci 670 nm, a abo-

nencki dostêp sieciowy na ma-

³ym dystansie realizuje siê za

porednictwem promieniowa-

nia 780 nm. Promieniowanie

o d³ugoci 1625 nm stosuje

siê obecnie do testowania

w³ókien wiat³owodowych

w trakcie ich normalnej pracy

w aplikacjach d³ugodystanso-

wych. Bliskoæ pierwszego ok-

na transmisyjnego i zakresu

wiat³a widzialnego powodu-

je, ¿e w niektórych systemach

transmisyjnych mo¿liwa jest

obserwacja wiat³a bêd¹cego

nonikiem informacji w wiat-

³owodzie.

odbiorniki

wiat³a

zjawisko

dyspersji

Do odbioru promienia

wietlnego stosuje siê jeden

z dwóch typów detektorów: fo-

todiodê PIN (Positive Intrinsic

Negative Photodiode) lub foto-

diodê lawinow¹ APD (Avalan-

che Photodiode). Fotodetektory

mo¿na podzieliæ na trzy grupy

ze wzglêdu na rodzaj materia-

³ów detekcyjnych: krzemowe,

germanowe oraz tworzone na

bazie arsenków. Fotodetektory

krzemowe s¹ najlepszym roz-

wi¹zaniem w zakresie wiat³a

widzialnego (do 1000 nm).

Dyspersja wiat³owodowa

powoduje, ¿e w trakcie przesy-

³ania impulsów wietlnych

przez medium transmisyjne

ulegaj¹ one deformacji. Ronie

ona wraz z przyrostem odleg-

³oci od ród³a wiat³a.

Ca³kowita dyspersja wiat³o-

wodu sk³ada siê z trzech

sk³adników: dyspersji chroma-

tycznej (materia³owej), modo-

wej (modalnej) i falowodowej.

Najwiêksze znaczenie na ogól-

n¹ wartoæ ma dyspersja ma-

teria³owa. Wp³ywaj¹c w pro-

cesie produkcyjnym w³ókna

generowanie

wiat³a

Typ zastosowanego w³ókna

krzemowego i charakterystyka

spektralna ród³a okrelaj¹

podstawowe w³aciwoci ³¹-

cza wiat³owodowego. Im

zakres widma promieniowania

ród³a wiat³a jest wê¿szy,

www.elektro.info.pl 5/2002

(przez domieszkowanie krzemu

pierwiastkami rzadkimi) na

zmianê wspó³czynnika za³a-

mania wiat³a medium trans-

misyjnego, mo¿na uzyskaæ

dwa zasadniczo ró¿ne rodzaje

dyspersji: normaln¹, przy któ-

rej fale d³u¿sze przemieszcza-

j¹ siê szybciej ni¿ fale krótsze

i anormaln¹ o dzia³aniu od-

wrotnym. Typowe wiat³owo-

dy wykazuj¹ zerow¹ dyspersjê

dla fali 1310 nm oraz dysper-

sjê normaln¹ dla fal krótszych

i anormaln¹ dla d³u¿szych.

o wielkoæ zale¿-

n¹ od koncentra-

cji domieszki.

wymiary

rednica wiat-

³owodu okrela-

na jest w mikro-

nach podaje siê

rednicê rdzenia

i pow³oki zew-

nêtrznej. Produ-

kowane wiat³o-

wody jednomodo-

we maj¹ rednice

rdzenia od 4 do

10 mikronów, ale

typowo jest to 9

m m, przy redni-

cy pow³oki zew-

nêtrznej 125 m m.

W wiat³owo-

dach wielomodo-

wych rednica

rdzenia mieci

siê w zakresie od

50 do 100 m m,

a najbardziej typowe s¹ dwie

wartoci 50 oraz 62,5 m m. Dla

takich wiat³owodów rednica

zewnêtrzna p³aszcza zale¿y

od struktury wewnêtrznej i wy-

nosi od 125 do 140 m m dla

wiat³owodów ze wspó³czyn-

nikiem gradientowym oraz od

125 do 1050 m m ze skoko-

wym. Najczêciej spotykana

znormalizowana rednica zew-

nêtrzna p³aszcza wiat³owo-

du wynosi 125 m m, a rednica

budowa w³ókna

wiat³owód telekomunika-

cyjny to w³ókno szklane o us-

talonej b¹d zmiennej charak-

terystyce za³amania wiat³a,

które ma centralnie umieszczo-

ny rdzeñ przewodz¹cy wiat-

³o, otoczony cylindrycznym

p³aszczem odbijaj¹cym pro-

mieniowanie wietlne i zewnê-

trzn¹ lakierowan¹ pow³ok¹,

nadaj¹c¹ mu odpowiedni¹

wytrzyma³oæ mechaniczn¹.

Medium transmisyjnym jest

rdzeñ o przekroju ko³owym,

wykonany ze szk³a krzemion-

kowego. P³aszcz otaczaj¹cy

rdzeñ jest wykonany z czystego

szk³a kwarcowego, natomiast

sam rdzeñ w³ókna jest do-

mieszkowany germanem lub

innymi pierwiastkami rzadkimi,

co zwiêksza wspó³czynnik za-

³amania wiat³a w rdzeniu

wraz z pokryciem lakierowym

250 m m (mo¿liwe równie¿

500 oraz 900 m m).

bcyjnych na wszelkiego rodza-

ju domieszkach oraz zanie-

czyszczeniach w materiale

rdzenia, a tak¿e na skupiskach

jonów OH i atomów metali

bêd¹cych produktem ubocz-

nym w procesie tworzenia

w³ókna. Charakterystyka

czêstotliwociowa wiat³owo-

du wyró¿nia cztery zakresy F

t³umiennoæ

jednostkowa

Wyra¿ana jest w dB/km

i okrela wielkoæ strat absor-

o obni¿onej t³umiennoci,

tzw. okna optyczne, odpowia-

daj¹ce nastêpuj¹cym d³ugo-

ciom fali: 850 nm, 1310 nm,

1550 nm, 1625 nm.

zwi¹zana wy³¹cznie z lokaln¹

zmian¹ jednorodnoci struktu-

ry wiat³owodu, pod warun-

kiem precyzyjnego naprowa-

dzenia i centrowania osi ³¹czo-

nych w³ókien przed ich spaja-

niem.

czo³owej wykonywany jest ma-

szynowo.

nie rodowiska zewnêtrznego,

stosuje siê kable ze wzmocnio-

n¹ pow³ok¹. W grupie tej

zwracaj¹ uwagê kable opance-

rzone, ocynkowane z drutem

stalowym lub owiniête lakiero-

wan¹ tam¹ stalow¹ przez-

naczone s¹ one do bezpored-

niego zakopywania w ziemi

i stosowania na terenach o du-

¿ym zagro¿eniu uszkodzeniami

mechanicznymi.

Inn¹ grupê stanowi¹ ró¿ne-

go rodzaju kable napowietrzne:

samonone lub podwieszane.

Kable samonone maj¹

przekroje ko³owe lub ósemko-

we, a ich elementem nonym

mo¿e byæ dielektryk lub linka

stalowa. Wspó³czesnym roz-

wi¹zaniem s¹ kable podwie-

szane mocowane, np. do

przewodów odgromowych linii

energetycznych. Stosuje siê

trzy metody podwieszania: pod

przewodem przy pomocy spi-

ralnie owijanych tam, owijane

rubowo wokó³ przewodu

nonego oraz pod przewodem

za pomoc¹ regularnie umiesz-

czonych zacisków. Bardzo

czêsto stosowane s¹ kable

umieszczane w kanalizacji

ciekowej. Charakteryzuj¹ siê

one du¿¹ odpornoci¹ na spe-

cyficzne warunki rodowisko-

we.

kable optyczne

Ze wzglêdu na konstrukcjê

wyró¿nia siê nastêpuj¹ce ro-

dzaje kabli wiat³owodowych:

n konstrukcje tubowe, za-

wieraj¹ce w³ókna wiat³owo-

dowe umieszczone luno w tu-

bach, zwykle w jednej znajdu-

j¹ siê 4, 6 lub 12 w³ókien;

kable tubowe mo¿na podzieliæ

na takie, gdzie wokó³ central-

nie umieszczonej tuby znajduje

siê element wytrzyma³ocio-

wy oraz na takie, gdzie wokó³

elementu wytrzyma³ociowe-

go (dielektrycznego) skrêcane

s¹ tuby wraz z elementami wy-

pe³niaj¹cymi, a wolne przest-

rzenie zazwyczaj wype³niane

s¹ ¿elem zabezpieczaj¹cym

przed przenikaniem wilgoci;

n kable rozetowe, w któ-

rych centralny element wytrzy-

ma³ociowy ma wyprofilowa-

ne spiralne rowki zawieraj¹ce

w³ókna wiat³owodowe; kab-

le takie obecnie s¹ bardzo

rzadko stosowane;

n kable typu cis³a tuba

(obiektowe) u¿ywane s¹ do

po³¹czeñ wewn¹trz budyn-

ków, a ka¿de w³ókno znajduje

siê w buforze 900 m m posiada-

j¹cym odmienny kolor;

n kable stacyjne dzielimy

na pojedyncze (simplex) i po-

dwójne (duplex) s³u¿¹ naj-

czêciej do wykonywania kab-

li po³¹czeniowych i do kroso-

wania prze³¹cznic.

Do wykonywania po³¹czeñ

zewnêtrznych najbardziej od-

powiednie s¹ kable tubowe,

które uk³ada siê najczêciej

w kanalizacji pierwotniej lub

wtórnej. W sytuacji, gdy kable

mog¹ byæ nara¿one na dzia³a-

³¹czenie

wiat³owodów

z³¹cza

wiat³owodo-

W praktyce stosuje siê dwa

zasadnicze sposoby po³¹czeñ:

roz³¹czne i trwa³e.

Po³¹czenia roz³¹czne

przeznaczone s¹ do przed³u-

¿ania kabli wiat³owodowych

lub ³¹czenia z sieci¹ teleinfor-

matyczn¹ i musz¹ zapewniæ

powtarzalnoæ parametrów

w kolejnych wielokrotnych po-

³¹czeñ torów wiat³owodo-

wych. Uzyskanie jak najmniej-

szych strat wymaga jednak pre-

cyzyjnej obróbki elementów

z³¹czki, prawid³owego osio-

wania w³ókna, czystoci ³¹-

czonych elementów oraz odpo-

wiedniego zbli¿enia powierzch-

ni czo³owych ³¹czonych

wiat³owodów.

Powierzchnie czo³owe nie

mog¹ siê stykaæ, poniewa¿

ulegn¹ wzajemnemu zaryso-

waniu, po³¹czenia roz³¹czne

natomiast wnios¹ wiêksze

straty do torów wiat³owodo-

wych ni¿ po³¹czenia trwa³e.

Zazwyczaj na z³¹czce tego ty-

pu uzyskuje siê straty nie

wiêksze ni¿ 3 dB.

Po³¹czenia trwa³e umo¿-

liwiaj¹ wykonanie d³ugodys-

tansowych i strukturalnie jed-

norodnych linii transmisyjnych.

Trwa³e po³¹czenia wiat³o-

wodowe, wykonywane pocz¹t-

kowo metod¹ wklejania w³ó-

kien s¹ zastêpowane przez

spawy termiczne, w których

uzyskuje siê t³umiennoæ

przejcia sygna³u poni¿ej 0,1

dB. Wielkoæ strat wprowadza-

na przez takie z³¹cze jest

Wród typów produkowa-

nych z³¹cz wyró¿nia siê dwie

grupy kontaktowych z³¹cz

optycznych jedn¹ do ³¹cze-

nia pojedynczych w³ókien

(simplex), a drug¹ do ³¹czenia

par w³ókien (duplex). Ze

wzglêdu na konstrukcjê z³¹cz

pojedynczych, najwiêksz¹ po-

pularnoæ zdoby³y z³¹czki ty-

pu FC (z gwintowan¹ obudo-

w¹), ST (z tulej¹ bagnetow¹)

oraz SC (przekrój prostok¹tny).

Ponadto bardzo popularne s¹

z³¹cza typu E2000 oraz LC.

Najczêciej stosowane z³¹cza

duplexowe to SC, MTRJ, Es-

con, FDDI. W³asnoci optycz-

ne wszystkich z³¹cz powodu-

j¹, ¿e straty wtr¹ceniowe nie

przekraczaj¹ 0,5 dB. Prefero-

wana wspó³czenie technika

stykowego kontaktu czo³owych

powierzchni w³ókien pozwala

uzyskaæ minimalne straty na

z³¹czu optycznym, zachowu-

j¹c jednoczenie wysoki po-

ziom reflektancji wstecznej RL.

Takie rozwi¹zanie wymaga

wysokiej precyzji wykonania

czo³a z³¹cza i zachowania od-

powiedniej krzywizny otaczaj¹-

cej w³ókno. W tego typu z³¹-

czach reflektancja wsteczna nie

spada poni¿ej 40 dB dla szlifu

PC i osi¹ga wartoci ok. 60 dB

dla szlifu APC. Dla otrzymania

odpowiedniej geometrii z³¹cz

proces szlifowania powierzchni

SOTRONIC

30-658 Kraków, ul. £u¿ycka

tel. (012) 655-32-25

fax (012) 425-62-95

www.elektro.info.pl 5/2002

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: