REFERAT

METODY AKTYWIZYUJĄCE W PRACY Z DZIECKIEM UPOŚLEDZONYM UMYSŁOWO W STOPNIU UMIARKOWANYM

                                                                                                                (......)mów dziecku, że jest dobre,

                                                                                                                              że może, że potrafi (.....)

                                                                                                                                            Janusz Korczak

              Dziecko uczy się poznając, poznaje -  ucząc się. Doznając uczuć, wrażeń i dostrzegając otaczający je świat, tworzy jego obraz. My – nauczyciele, wychowawcy, terapeuci, mamy ogromny wpływ na to, jakim będzie człowiekiem, kim się stanie.

              Postępując zgodnie z intencją J. Korczaka, mówmy dziecku, że jest dobre, a właśnie takim się stanie.

              Proces uczenia się dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych, polega na dążeniu do wiedzy, rozwijaniu umiejętności i gromadzeniu doświadczeń. Powinniśmy traktować dziecko niepełnosprawne w sposób podmiotowy i koncentrować się na tym, co potrafi, na jego umiejętnościach, a nie na jego upośledzeniu i brakach. Dziecko specjalnej troski musi mieć swoje miejsce w społeczeństwie, swoje prawa, obowiązki. Jego niepodważalnym prawem jest rozwój, który powinniśmy wspomagać. Możemy ten rozwój wspomagać stosując różne, ciekawe dla dzieci metody aktywizujące.

              Metody te są uznawane przez współczesnych dydaktyków za naczelną zasadę nauczania. Aktywność uczniów upośledzonych jest bardzo ważna w procesie zdobywania wiedzy. Aktywność twórcza i samodzielne dochodzenie do celu sprzyja pogłębieniu zdobywanej wiedzy oraz jej trwałości.

Uczeń o obniżonej sprawności intelektualnej w stopniu umiarkowanym będzie aktywny, gdy:

ü      Cel jest dla niego bliski, konkretny i wyraźny

ü      Uwzględnia się jego i zainteresowania

ü      Ma poczucie bezpieczeństwa

ü      Działaniom towarzyszą pozytywne odczucia i emocje

ü      Bierze udział w planowaniu i podejmowaniu decyzji

ü      Odczuwa satysfakcję

ü      Ma poczucie własnej wartości

ü      Dostrzega się jego wkład pracy

ü      Przy pomocy i pod kierunkiem nauczyciela ma możliwość zrealizowania własnych pomysłów

W pracy z uczniem upośledzonym umysłowo w stopniu umiarkowanym można stosować następujące metody aktywizujące:

1.      METODY STYMULUJĄCE PERCEPCJĘ:

- „Poranny krąg” – Polisensoryczna ( wielozmysłowa ) stymulacja wg pór roku w adaptacji J. Kielina oraz autorskie modyfikacje metody. Jest to metoda wielozmysłowej stymulacji kształtująca komunikację dziecka i jego relacje społeczne.

- „ Wzory i obrazki” – Program rozwijający percepcję wzrokową  D. Horne, M.Frostig. Są to metody usprawniające czynności grafopercepcyjne: koordynację wzrokowo-ruchową, spostrzeganie figury i tła, stałość spostrzegania, percepcję położenia przedmiotów w przestrzeni, relacje przestrzenne.

- „ Ćwiczenia Grafomotoryczne” wg H.Tymichowej. Zawarta tu metoda usprawnia czynności spostrzeżeniowo – ruchowe, ułatwiające opanowanie prawidłowych nawyków ruchowych  i właściwą regulację napięcia mięśniowego podczas aktywności graficznej dziecka.

2.      METODY STYMULUJĄCE MOTORYKĘ:

- „ Programy Aktywności” M.Ch.Knillów. Są to programy rozwijające świadomość własnego ciała. Pomagają koncentrować uwagę dziecka i kierować ją na określoną aktywność. Kształtują mechanizmy samokontroli i społecznej wrażliwości. Rozwijają rozumienie pojęciowe.

- „ Rytmy” – Gimnastyka z muzyką R. Przyborowska – Wynimko. Jest to doskonała metoda kształtująca sprawność ruchową i świadomość własnego ciała oraz przestrzeni. Pozwala odreagować napięcia emocjonalne, wyzwala aktywność twórczą. Szczególnie korzystna w budowaniu pozytywnego obrazu własnej osoby i nabywaniu umiejętności społecznych.

3.      INTEGRACJA PERCEPCYJNO – MOTORYCZNA:

- „ Metoda Dobrego Startu” M. Bogdanowicz. Metoda wielozmysłowego uczenia dziecka wykonywania ruchów zharmonizowanych w określonej przestrzeni i czasie. Założeniem metody jest równoczesne rozwijanie funkcji językowych i funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinestetycznych i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami czyli integracji percepcyjno-motorycznej.

4.      GRY PLANSZOWE

Jest to metoda zawierająca treści dydaktyczne i wychowawcze. Uczy ścisłego przestrzegania reguł, aktywizuje uczniów, integruje różne dziedziny aktywności oraz przyśpiesza ich rozwój. Gry planszowe uczą twórczego myślenia, rozwijają wyobraźnię, zmuszają do współdziałania, stwarzają okazję do rozwijania umiejętności szkolnych, dają satysfakcję z wykonanej pracy, treści ujęte w grach głęboko zapadają w pamięć.

Bibliografia:

1)     Bogdanowicz M.”Metoda Dobrego Startu”

2)     Taraszkiewicz M.” Jak uczyć lepiej? Czyli refleksyjny praktyk w działaniu”

3)     Więckowski R. „Metody wspierania aktywności edukacyjnej dzieci”