H.P. Lovecraft - Arthur Jermyn.pdf - H.P. Lovecraft - Frosthark

Arthur Jermyn

file:///D:/Docs/Lovecraft/h_p_lovecraft/Howard.Phillips.Lovecraft.Art...

Arthur Jermyn

H. P. Lovecraft

śyciejestokropneitajemnicze.NadzwyczajŜadkomamyikazjęujrzećcienieprawdyskrywanezazasłoną

róŜnorodnychzłudzeńiiluzjiiakiedytojuŜnastąpi,Ŝyciewydajesięnampotysiąckroćstraszniejsze.Nauka,

któraitakjuŜsrodzedajesięwszystkimweznakikolejnymi,corazbardziejszokującymirewelacjami,moŜesię

stać ostatecznym eksterminatorem poszczególnych ludzkich gatunków naturalnie jeŜeli rzeczywiście

stanowimy odrębne gatunki. Umysły śmiertelników nie są w stanie wytrzymać brzemienia niewyobraŜalnej

zgrozy, jaka moŜe się czaić w prawdzie, i która kiedyś moŜe wychynąć na beztroski, nie spodziewający się

niczegoświat.Gdybyśmywiedzieliczymjesteśmy,postąpilibyśmytaksamojakArthurJermyn.

&nbspArthurJermynzaś,pewnejnocy,oblałsięodstópdogłównaftąipodpalił.

&nbspNiktniezłoŜyłjegozwęglonychszczątkówdournyaniniewystawiłmupomnika.Znalezionobowiem

pewnedokumentyorazobiektzamkniętywskrzyni,któresprawiły,iŜludziezawszelkącenępragnęlionim

zapomnieć.Niektórzynawet,cicogoznali,jakobykiedykolwiekistniał.

&nbspArthurJermynwyszedłnamoczaryispaliłsięŜywcem potym jakujrzał ów obiekt,któryw wielkiej

skrzyniprzysłanomuzAfryki.

&nbspZapewnewieluniechciałobyŜyć,gdybymiałorysytwarzypodobnedoobliczamłodegoJermyna,byłon

jednak poetą, uczonym i nie zwracał na ten fakt większej uwagi. Naukę miał we krwi, bowiem jego pra pra

pradziad,sirWadeJermynbyłjednymzpierwszychbadaczyregionuKongaiautoremwielucenionychpracna

temattamtejszychplemion,fauny,floryireliktówprzeszłości.NiewątpliwiestarysirWadebyłzapaleńcem,przy

czym jego zapał graniczył nieomal z obłędem; jego dziwaczne dywagacje na temat prehistorycznej białej

cywilizacji kongijskiej wzbudziły wiele kontrowersji i kpin, kiedy opublikował je w ksiąŜce zatytuowanej:

"ObserwacjienatematniektórychczęściAfryki".W1765rokuównieustraszonyodkrywcazostałumieszczonyw

zakładziedlaobłąkanychwHuntingdon.

&nbspSzaleństwo tkwiło we wszystkich Jermynach, Ludzie zaś cieszyli się, bowiem nie było ich wielu. Ród

wymierał Arthur był ostatnim jego przedstawicielem. Gdyby było inaczej, nie wiadomo, co mógłby uczynić

Arthur,kiedyotrzymałPRZESYŁKĘ.Jermynowienigdyniewygłądalinajlepiej,czegośimbrakowało,aleArthur

bez wątpienia prezentował się najgorzej. Oglądając stare portrety rodu Jermynów widać wyraźnie, iŜ przed

narodzeniemsirWade'ajegoprzodkowiemielidostojne,szlachetneicałkiemprzystojneoblicza.

&nbspNajwyraźniejszaleństwozaczęłosięodsirWade'a,któregoprzeraŜające,dzikieopowieścioAfrycebyły

ongiśdlajegoprzyjaciółpowodemdoradościizgrozy.Widaćtobyłonajegozbiorzetrofeówiokazów,innych

od tych, którymi mógłby się poszczycić normalny miłośnik afrykańskiej kultury; przechowywanych w duchu

orientalnym,wjakimconaleŜydodaćWadewychowywałrównieŜswojąŜonę.

&nbspByła ona, jak twierdził, córką portugalskiego handlarza, którego spotkał w Afryce, i nie lubiała

angielskiego stylu Ŝycia. Zarówno ona i ich syn, który przszedł na świat w Afryce, wrócili z nim z drugiej i

najdłuŜszejzjegopodróŜy,poczymwyjechaliwspólnie,alebezsyna,natrzeciąiostatnią.Niktnigdyniewidział

jejzbliska,nawetsłuŜący,zachowaniejejbowiembyłonadergwałtowneiosobliwe.

&nbspPodczasswegokrótkiegopobytuwJermynHousezajmowałaodległeskrzydło,gdzieprzebywałajedynie

w towaŜystwie swego męŜa. Sir Wade przejawiał dziwną troskę względem swojej rodziny kiedy bowiem

powróciłdoAfrykiniepozwalałopiekowaćsięswymsynemnikomu,próczodraŜającejmurzynkizGwinei.Po

śmierciladyJermyn,osobiściezająłsięwychowaniemchłopca.

&nbspJednakto opowieści sirWade'a,zwłaszcztesnute "pokielichu", były głównym powodem uznania go

przezprzyjaciółzaniespełnarozumu.

&nbspWwiekuracjonalności,jakimbyłoosiemnastestulecie,niebyłorzecząroztropnądlauczonegomówićo

szalonych obrazach i dziwnych scenach zaobserwowanych w księŜycowe noce w kongijskim buszu; o

gigantycznych murach i kolumnach zapomnianego miasta, obróconych w gruzy i porośniętych winoroślą

budowlach oraz o wilgotnych, milczących, kamiennych stopniach wiodących w bezkresną, mroczną czeluść

grobowychskarbcówiniezmierzonychkatakumb.Przedewszystkimzaś,nierozsądnymbyłobredzićoŜywych

istotach, które nawiedzały ponoć owe miejsca, o stworzeniach na poły z dŜungli, na poły zaś z plugawych,

bezboŜnych, pradawnych miast bajecznych istotach, które nawet Plutarch opisywałby z wyraźnym

sceptycyzmem; o stworach, które miały pojawić się, kiedy wielkie małpy zaludniły wymierające miasta z ich

murami, kolumnami, grobowcami i dziwnymi płaskorzeźbami. Mimo to, po powrocie do domu sir Wade

opowiadał o tym wszystkim ze wstrząsającym, mroŜącym krew w Ŝyłach zapałem. Snuł swoje historie

przewaŜnie po wypiciu trzeciego "głębszego" w Knights Head; chełpił się opowieściami o tym, co odnalazł w

dŜungliiotym,jakmieszkałwśródprzeraŜających,jemutylkoznanychruin.

&nbspKoniec końców jego historie o Ŝyjących istotach sprawiły, iŜ trafił do zakładu dla obłąkanych w

Huntingdon. Mię odczuwał jednak głębszego Ŝalu z powodu zamknięcia, gdyŜ jego umysł pracował w nader

osobliwysposób.Odkądjegosynprzestałbyćdzieckiem,sirWadęcorazmniejlubiłprzebywaćwdomu,aw

końcumogłosięwydawać,iŜsięobawiałwłasnegosyna.JegogłównąsiedzibąstałasięKnightsHead,akiedy

zamknięto go wzakładzie, przyjął ten fakt z wdzięcznością, jakby oferowano mu tu schronienie. W trzylata

później umarł. Syn Wade'a Jermyna, Philip, był nader niezwykłą osobą. Pomimo silnego fizycznego

podobieństwa do swego ojca róŜnił się od niego zachowaniem, tak Ŝe powszechnie starano się go unikać.

PomimoŜenieodziedziczyłpoojcuszaleństwa,jakobawialisięniektórzy,byłtonajkrócejmówiącskończony

1 z 4

2007-09-11 10:26

Arthur Jermyn

file:///D:/Docs/Lovecraft/h_p_lovecraft/Howard.Phillips.Lovecraft.Art...

kretyn,przejawiającyskłonnościdokrótkotrwałychatakówniekontrolowanejwściekłości.

&nbspZ wyglądu niepozorny, był niewiarygodnie silny i zręczny. W dwanaście lat po odziedziczeniu tytułu

oŜenił się z córką swego gajowego jak powiadano Cyganką ale jeszcze nim przyszedł na świat jego syn.

zaokrętowałsięjakomarynarznapokładstatku,przypieczętowująctymczynemogólnerozgoryczenieiodrazę

wywołaną zarówno jego fatalnymi nawykami jak i mezaliansem. Po zakończeniu wojny amerykańskiej podjął

pracęnaokręciemarynarkihandlowejpływającymnaszlakachafrykańskich,zyskującsobiepopularnośćdzięki

niezwykłej sile i umiejętnościom wspinaczki, ale koniec końców, którejś nocy, nie wiedzieć czemu, zniknął.

StatekkotwiczyłwówczasuwybrzeŜyKonga.PowszechnieprzyjmowanedziwactwaroduJermynówpowróciły

wraz z osobą syna sir Philipa, którego losy podąŜyły jeszcze dziwniejszym i fatalnym torem. Wysoki i dość

przystojny,zodrobinątajemniczegowschodniegowdzięku,pomimopewnychdrobnychanomaliiwproporcjach,

Robert Jermyn był urodzonym naukowcem i badaczem. To on jako pierwszy poddał badaniom naukowym

ogromnyzbiórreliktów,którejegoszalonydziadekprzywiózłzAfrykiiswymiodkryciamirozsławiłszerokow

dziedzinieetnologiinazwiskorodu.W1815rokusirRobertpoślubiłcórkęsiódmegowicehrabiegoBrighthoime,

Bógzaśobdarzyłowąparętrójkądzieci,zktórychnajstarszegoinajmłodszegonigdyniewidzianopublicznie,

ze względu na ich okropne deformacje tak na ciele jak i umyśle. Zasmucony rodzinnymi nieszczęściami

naukowiecszukałpociechywpracyiurządziłdwiedługieekspedycjewgłąbafrykańskiegobuszu.Wroku1849

jegosynNevil,osobnikwyjątkowoodraŜający,któryzdawałsięłączyćwsobiegburowatośćPhilipaJermynai

wyniosłośćBrightholmeów,uciekłzpodrzędnątancerką,gdywszakŜewrokpóźniejpowrócił,jegoczynzostał

wybaczony.

&nbspPowrócił do Jermyn House jako wdowiec, z małym dzieckiem, Alfredem, który pewnego dnia spłodzi

Arthura Jermyna. Przyjaciele twierdzili, Ŝe to seria dramatów była przyczyną utraty zmysłów sir Roberta

Jermyna,najprawdopodobniejjednak,głównympowodemnieszczęściabył,najzwyczajniejwświecie,afrykański

folklor.StaryuczonyzbierałlegendyoplemionachOnga,zamieszkującychwpobliŜuziem,którebadalion,a

wcześniejjegodziadek,wnadzieiŜeodnajdziejakiśdowódpotwierdzającyprawdziwośćszalonychopowieścisir

Wade'aozaginionymmieście,zamieszkiwanymprzezdziwnehybrydycznekreatury,niezwykłalogikawrównie

niezwykłych zapiskach jego przodka zdawała się sugerować, iŜ wyobraźnia szaleńca mogła być stymulowana

przezludowemity.19października1852roku,odkrywcaSamuelSeatonprzybyłdoJermynHouseprzywoŜąc

zesobąpliknotateksporządzonychwśródOngasów,stwierdziłbowiem,iŜniektórespośródlegenddotyczących

szaregomiastabiałychmałp,władanegoprzezbiałegoboga,mogąokazaćsięprzydatnedlaetnologa.

&nbspWswojejrozmowieniewątpliwiepodałJermynowipewneszczegóły;niewiadomoniestetyjakie,gdyŜ

właśnie wówczas rozpętała się cała seria okropnych tragedii. Kiedy sir Robert Jermyn opuścił bibliotekę

pozostawiłwniejzwłokiuduszonegobadacza,inimzdołanogopowstrzymaćuśmierciłcałątrojkęswoichdzieci.

NigelJermynzginąłbroniącskutecznieswegojedynego,dwuletniegosyna,którynajprawdopodobniejmiałbyć

kolejnąofiarąpałającegorządząmorduszaleńca.SamsirRobertzaś.powielokrotnychpróbachtargnięciasię

na Ŝycie, uparcie odmawiając wydania z siebie jakiegokolwiek artykułowanego dźwięku, umarł na atak

apopleksjiwdrugimrokuswegopobytuwzakładziezamkniętym.

&nbspSirAlfredJermynzostałbaronetem,zanimskończyłczterylata,alejegogustaniekorelowałyzjego

szlacheckimtytułem.Wwiekulat56opuściłswojąŜonęidziecko,bywyruszyćwtrasęzwędrownymcyrkiem.

JegokoniecbyłwyjątkowoodraŜający.WśródzwierzątwmenaŜerii,zktórąpodróŜował,znajdowałsięolbrzymi

goryl,oniecojaśniejszejsierściniŜinneosobnikizjegogatunku.Owonadwyrazspokojneiposłusznezwierzę

cieszyło się wielką popularnością wśród cyrkowców. Alfred Jermyn był zafascynowany potęŜną małpą i

wielokrotnie,bardzodługo,człowiekizwierzęprzyglądalisięsobienawzajem,oddzielenibarierąkrat.Wkońcu

Jermyn poprosił i uzyskał pozwolenie na trenowanie zwierzęcia, zaskakując swoim sukcesem zarówno

publicznośćjakicyrkowychwykonawców.

&nbspKtóregoś ranka w Chicago, kiedy goryl i Alfred Jermyn robili próbę do przemyślenia zaplanowanego

pojedynkubokserskiego,tenpierwszyzadałsilniejszyniŜzwykleciosraniącciałoigodnośćtreneraamatora.

O tym co stało się później, członkowie "Największego Spektaklu Pod Słońcem" nie lubią opowiadać. Nie

spodziewalisięusłyszeć,jaksirAlfredJermynwydajepiskliwy,nieludzkiwrzaskaniujrzećjakchwytaswego

przeciwnikaoburącz,przewracagonapodłogęklatkiiwgryzasięzacieklewjegoowłosionegardło.Zaskoczył

goryla, ale zwierzę błyskawicznie doszło do siebie, i zanim prawdziwy trener zdąŜył wkroczyć do akcji, ciało

nieszczęsnegobaronetaprzypominałokrwawąmiazgę.

&nbspArthurJermynbyłsynemsirAlfredaJermynainieznanejzpochodzeniapiosenkarkirewiowej.KiedymąŜ

iojciecopuściłswojąrodzinę,matkazabraładzieckodoJermynHouse,gdzieniebyłojuŜnikogoktomógłby

sprzeciwić się jej obecności. Nie była pozbawiona cechy zwanej powszechnie "szlachecką godnością" i

dopilnowała, aby jej syn otrzymał moŜliwie najlepsze wykształcenie jakie mogła mu zapewnić, choć nie

dysponowaładuŜąilościągotówki.MajątekrodzinyszczuplałwbłyskawicznymtempieiJermynHouse zaczął

popadać w ruinę, ale młody Arthur kochał stary budynek ze wszystkim co znajdowało się wewnątrz. Nie

przypominałinnychJermynów,którzyŜyliprzednim,byłbowiempoetąimarzycielem.Okolicznerodziny,które

pamiętałyopowieścistaregosirWade'aJermynaojegoniewidzianejprzeznikogoportugalskiejŜoniemówili,

Ŝe w Ŝyłach chłopca musiała ujawnić się domieszka jej krwi; większość jednak kpiła z jego wraŜliwości na

piękno,twierdząc,iŜbyłatocechaodziedziczonapojegomatce.

&nbspPoetycka delikatność Arthura Jermyna zwracała większą uwagę w porównaniu z jego plugawym

wyglądemfizycznym.WiększośćJermynówniegrzeszyłaurodą,alewprzypadkuArthurabrzydotabyławręcz

uderzająca.Trudnopowiedzieć,cokonkretnieprzypominał,alewyrazjegotwarzy,fizjonomiaidługośćramion

budziłaodrazęwkaŜdym,ktomiałokazjęgospotkać.

&nbspNaleŜy stwierdzić, iŜ braki w urodzie Arthur Jermyn nadrabiał umiejętnościami umysłu i charakteru.

Utalentowany iwykształcony, dostąpił najwyŜszych zaszczytów w Oxfordzie, i wszystko wskazywało na to, iŜ

zdołaprzywrócićintelektualnąsławęswemurodowi.PomimoiŜobdarzonybyłraczejpoetyckimniŜnaukowym

2 z 4

2007-09-11 10:26

Arthur Jermyn

file:///D:/Docs/Lovecraft/h_p_lovecraft/Howard.Phillips.Lovecraft.Art...

temperamentem, zamierzał kontynuować dzieło swych przodków i zająć się afrykańską etnologią, robiąc

jednocześniewłaściwyuŜytekzewspaniałej,aczosobliwejkolekcjisirWade'a.

&nbspFantastaówsnułczęstodługierozwaŜaniaoprehistorycznejcywilizacji,wktórątakgorącowierzyłjego

szalony pradziadek, i snuł opowieści o milczącym mieście w dŜungli, o którym wzmianki znajdowały się w

licznychdziwnychichaotycznychzapiskach.NajwiększewraŜenie,wywołującezarównozgrozęjakiciekawość,

budziły w nim fragmenty dotyczące bezimiennej, bliŜej nie określonej rasy hybryd zamieszkujących dŜunglę;

niejednokrotniezastanawiałsięnadpotencjalnymipodstawamitegotypulegendiszukałwskazówekwnieco

świeŜszychdanychzgromadzonychwśródOngasów,przezrodzinęiSamuelaSeatona.

&nbspW 191l roku, po śmierci swojej matki, Arthur Jermyn postanowił uczynić ostateczny krok w swoich

poszukiwaniach. Sprzedawszy część majątku, w celu uzyskania koniecznej gotówki, zorganizował wyprawę

badawcząiwyruszyłdoKonga.Załatwiwszyzwładzamibelgijskimiprzewodnikówdlaswojejekspedycji,spędził

rok w KrainieOngaiKaliri, natrafiającna dowody,które przerosły jego najśmielsze oczekiwania. Kalirimieli

staregowodza,niejakiegoMwanu,którynietylkoodznaczałsiędoskonałąpamięcią,alebyłrównieŜinteligentny

i interesował się starymi legendami. Starzec ów potwierdził wszystkie opowieści zasłyszane przez Arthura,

dodającprzytymwłasnąwersjęhistoriiokamiennymmieścieibiałychmałpach,takjakmująprzekazano.

&nbspWedługMwanu,szaregomiastaihybrydycznychstworzeńjuŜniebyło,gdyŜprzedwielomalatypadli

oniofiarąwojowniczychITbangu.Plemięto,zniszczywszywiększośćbudowliiwyrŜnąwszywpieńwszystkoco

Ŝywe, zabrało wypchaną boginię będącą obiektem ich poszukiwań; białą małpę, którą czciły dziwne istoty, i

którawedletamtejszychwierzeńrządziłaongiśwśródtychstworzeń,jakoichksięŜniczka.Mwanuniewiedział

czym mogły być te małpiopodobne stworzenia, sądził jednak, Ŝe to one zbudowały szare kamienne miasto.

Jermynniewdawałsięwdywagacjenatentemat,aleskupiłswojąuwagęnawyjątkowoobrazowejlegendzieo

wypchanejbogini.

&nbspMówiono,iŜksięŜniczkamałpzostałapołowicąwielkiegobiałegoboga,któryprzybyłzzachodu.Przez

długiczaswspólnierządzilimiastem,alekiedyurodziłimsięsyn,wyjechaliwetroje.PóźniejbógiksięŜniczka

powrócili;pojejśmiercizaś,boskimałŜonekzmumifikowałzwłokiiumieściłwświątyniogromnymkamiennym

budynku,gdzieskładanojejhołd.następniesamotniewyjechał.

&nbspDalszy ciąg legendy przedstawia się trojako. Zgodnie z jedną wersją nic więcej się nie wydarzyło za

wyjątkiem tego, iŜ wypchana bogini stała się symbolem wyŜszości plemienia, w którego posiadaniu się

znajdowała.Właśnieztegopowoduzostałauprowadzonaprzezrfbangi.Drugaopowieśćmówiopowrociebogai

jegośmierciustópzmarłejŜony,spoczywającejwświątyni.

&nbspTrzecia wersja mówi o powrocie syna tym razem juŜ po osiągnięciu przezniego pełnej dojrzałości,

niewaŜneludzkiej,małpiejczyboskiejniemniejjednaknieświadomegoswejprawdziwejtoŜsamości.

&nbspZ całą pewnością większość wydarzeń, o których opowiadały legendy, była jedynie wymysłem

odznaczającychsięwybujałąwyobraźniątubylców.

&nbspArthurJermynniewątpiłjuŜwistnienieprastarejcywilizacjiwdŜungli,októrejpisałstarysirWadę,i

bynajmniejniezdziwiłsiękiedyw1912rokunatknąłsięnajejpozostałości.Codowielkości,wlegendachbyło

sporoprzesady,niemniejsądzącpokamiennymrumowiskuniemogłatobyćzwyczajnamurzyńskaosada.Nie

odnaleziono niestety Ŝadnych rzeźb, a niewielka liczba uczestników ekspedycji nie pozwalała na

przeprowadzenie działań w celu oczyszczenia jedynego widocznego przejścia zdającego się prowadzić w głąb

labiryntu korytarzy grobowców, o których wspominał sir Wadę. O białych małpach i wypchanej bogini

rozmawiano ze wszystkimi wodzami plemion w tym regionie, jednak to Europejczyk przyczynił się do

wzbogaceniazakresuinformacjiotrzymanychodstaregoMwanu.

&nbspM. Verhaeren, Belg, agent z placówki handlowej w Kongu był przekonany, iŜ nie tylko jest w stanie

odnaleźć, ale i odzyskać wypchaną boginię, o której miał okazję kiedyś usłyszeć. Jako Ŝe potęŜni niegdyś

ITbangibyliobecniepokornymipoddanymirządukrólaAlberta,przyodrobinieperswazjimoglizostaćzmuszeni

dorozstaniasięzporwanymprzeznichtruchłemprzeraŜającejbogini.JermynodpłynąłzatemdoAnglii,radując

się w duszy nadzieją, iŜ w przeciągu kilku miesięcy otrzyma bezcenny etnologiczny relikt potwierdzający

najdziksze, najbardziej szalone historie jego pra pra pradziadka, a ściślej mówiąc najdziksze i najbardziej

szalone o jakich słyszał. Było nader moŜliwe, iŜ mieszkańcy okolic majątku Jermynów znali jeszcze bardziej

nieprawdopodobne,mroŜącekrewwŜyłachhistorie,przekazaneimprzezprzodków,którzymieliokazjęsiedzieć

zsirWade'emprzyjednymstolikuwknajpceonazwieKnightsHead.

&nbspArthur Jermyn czekał cierpliwie na spodziewaną przesyłkę od M. Yerhaerena, studiując tymczasem z

narastającąpilnościąmanuskryptypozostawioneprzezswegoszalonegoprzodka.Zacząłodczuwaćbliskąwięźz

sir Wade'em i poszukiwać śladów osobistego Ŝycia tego ostatniego na terenie Anglii oraz informacji o jego

badaniachwAfryce.Niejednokrotniesłyszałopowieściojegotajemniczej,niewidywanejprzeznikogoŜonie,nie

zachowałsię jednak Ŝadenślad jej pobytu wJermynHouse. Jermyn zastanawiał się jakie przyczyny zmusiły

bądźskłoniłyjądotakiegotrybuŜyciaikonieckońcówuznał,iŜpodstawowympowodemmusiałbyćobłędjej

męŜa.

&nbspJego pra pra prababka była o ile sobie przypominał córką portugalskiego handlarza z Afryki,

niewątpliwiejejpraktycznedziedzictwoipobieŜnaznajomośćCzarnegoLąduspowodowała,iŜpoczęłaszydzićz

opowieścisirWade'aointeriorze,czegoczłowiektakijakonraczejniemógłjejwybaczyć.UmarławAfryce

być moŜe zmuszona do udziału w wyprawie przez męŜa, zdecydowanego za wszelką cenę udowodnić jej

prawdziwośćswychsłów.PogrąŜonywrozmyślaniachJermynmógłjedyniesnućakademickiedomysły,wszak

parajegodziwnychprzodkównieŜyłajuŜodzgórąpółtorawieku.

&nbspWczerwcu1915rokuprzyszedłlistodM.Yerhaereza,wktórymBelgpisałoodnalezieniuwypchanej

bogini. Był to, wedle jego zapewnień, wielce niezwykły obiekt, tak niesamowity, iŜ laik nie byłby w stanie

określićjegoprawdziwejwartości.Jedynienaukowiecmógłbystwierdzić,czybyłototruchłoludzkie,czymałpie,

aczkolwiekwszelkiebadaniabyłyutrudnionezewzględunajegoniezbytdobrzezachowanystan.

&nbspCzasiklimatKonganiesąsprzyjającedlamumii,zwłaszczakiedypreparacjajesttakjakwydajesięw

tym przypadku dziełem amatora. Ma szyi stworzenia znaleziono złoty łańcuszek z pustym medalionikiem

3 z 4

2007-09-11 10:26

Arthur Jermyn

file:///D:/Docs/Lovecraft/h_p_lovecraft/Howard.Phillips.Lovecraft.Art...

noszącym znaki herbowe; bez wątpienia pamiątka po jakimś nieszczęsnym podróŜniku, który wpadł w ręce

rfbangi,iktórązawieszononaszyiboginiwcharakterzeamuletu.JeŜelichodziokomentarzdotyczącyoblicza

mumiiM.Verhaerensugerowałdośćdziwaczneporównanie,lubraczejwyraŜałhumorystycznezdumienie,iŜw

uderzający sposób przypominało ono jego korespondenta, ale cała sprawa zbyt go interesowała w sensie

naukowym,abymiałmarnowaćsłowanamałowaŜnekwestie.Wypchanabogini,napisał,zostanieprzysłanaw

mniejwięcejmiesiącpootrzymaniuprzezpanategolistu.

&nbspPrzesyłka została dostarczona do Jermyn House po południu 5 sierpnia 1915 roku i wniesiono ją

niezwłoczniedoogromnejkomnaty,gdzieznajdowałasięcałakolekcjaafrykańskichokazówzgromadzonaprzez

sir Roberta i Arthura. Tego co wydarzyło się później moŜna się jedynie domyślać na podstawie zebranych

opowieścisłuŜącychorazodnalezionychwpomieszczeniuprzedmiotówidokumentów.SpośródróŜnychwersji

najbardziej prawdopodobna i spójna wydaje się historia przedstawiona przez starego Soamesa, głównego

lokaja. Według niego, a człowiek ów zasługuje na miano wiarygodnego, Arthur Jermyn przed otwarciem

przesyłki nakazał wszystkim, aby opuścili pokój, po czym, sądząc po odgłosach pracy młotka i dłuta,

niezwłocznie zabrał się do otwierania skrzyń. Przez pewien czas nic nie było słychać; Soames nie potrafił

określićjakdługototrwało,zcałąpewnościąjednakwniewięcejniŜkwadrans,późniejrozległsięprzeraźliwy

krzykwydobywającysiębezwątpieniazustArthuraJermyna.ZarazpotymJermynwyłoniłsięzpokoju,ico

siłwnogachjakbyściganyprzezjakiegośniewidzialnegowrogapobiegłwstronęfrontubudynku.Wyrazu

jegotwarzy,owejupiornejmaskizastygłejwprzeraźliwymgrymasie,poprostuniedasięopisać.Znalazłszysię

przy frontowych drzwiach, zdawało się, Ŝe o czymś sobie przypomniał i zawróciwszy zbiegł pośpiesznie po

schodachdopiwnicy.SłuŜącybylikompletniezaskoczeni,izbiciztropuwpatrywalisięwpodestschodów,ale

ichpansięniepojawił.Wpewnejchwilizdołudoszłaichostrawońnafty.

&nbspPozmierzchuusłyszanometalicznyszczękprzydrzwiachprowadzącychzpiwnicynadziedziniec;później

zaśchłopiecstajennyujrzałArthuraJermyna,skąpanegoodstópdogłówwnafcieiociekającegotympłynem,

jak wymknął się cichaczem z piwnicy i znalazł na, otaczających budynek, moczarach, niedługo potem, z

zapierającądechwpiersiachzgrozą,wszyscyzobaczyliostatniakt.Mamoczarachrozbłysłaiskra,apotemsłup

"ludzkiegoognia"wystrzeliłkuniebiosom.RódJermynówprzestałistnieć.

&nbspPowodem dla którego nie zebrano zwęglonych szczątków Arthura Jermyna i nie wyprawiono mu

pogrzebu było to, co znaleziono w jego pokoju, a ściślej mówiąc, OBIEKT w skrzyni. Wypchana bogini

przedstawiałasobąodraŜającywidokbyłachudajakszczapainadŜartazgnilizną,niemniejjednaknieulegało

wątpliwości,iŜzmumifikowanezwłokinaleŜałydojakiegośnieznanegogatunkubiałychmałp,mniejowłosionych

niŜ inne i co mogło wydawać się szokujące zdecydowanie bliŜszych człowiekowi. Dokładniejszy opis nie

naleŜałby do przyjemności, moŜna jednak wspomnieć o dwóch uderzających szczegółach potwierdzają one

bowiem w zadziwiający sposób niektóre zapiski sporządzone podczas afrykańskich ekspedycji sir Wade'a

Jermyna oraz kongijską legendę o białym bogu i księŜniczce małp. Chodzi tu mianowicie o znaki herbowe

widniejącenamedalionie,naszyistworabyłytoznakiroduJermynóworazoŜartobliwąaluzjęM.Yerhaerena

natematpewnegopodobieństwa,jakiezdawałosięłączyćowopomarszczoneobliczeprzepełnioneŜywą,niemal

namacalną,nienaturalnązgroząznimniej,niwięcejtylkowraŜliwymArthuremJermynem,prapraprawnukiem

sirWade'aJermynaijegonieznanejŜony.

&nbspCzłonkowieKrólewskiegoTowarzystwaAntropologicznegoniezwłoczniespalilitruchłostwora,medalion

wrzucilidostudni,aniektórzyznichwogólezaprzeczająjakobyArthurJermynkiedykolwiekistniał.

4 z 4

2007-09-11 10:26

H.P. Lovecraft - Arthur Jermyn.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: