Szymański Lekarz domowy naturalny (Zasady leczenia).txt

(242 KB) Pobierz
  
    Andrzej Szymański
      Lekarz domowy        naturalny     Zasady leczenia
  
  
  
  
  
  
  
  
  
       PWZN 
       "Print 6"
       Lublin 1995
  Adaptacja na podstawie
   ksišżki pod tym samym
   tytułem.
  
    
  Do Czytelnika
  
  
  Oddajemy do ršk Państwa ksišżkę 
zwišzanš z ideami samoleczenia i 
samopomocy medycznej. Wszystkie opisane 
w niej metody leczenia były 
przedmiotem szczególnej troski autora i 
zostały przez niego zweryfikowane. 
Mimo tego ksišżka ta nie jest 
podręcznikiem, jest poradnikiem i 
przewodnikiem po medycynie naturalnej. 
W przypadku jakichkolwiek 
wštpliwoci Czytelnik proszony jest o 
zasięgnięcie porady dowiadczonego 
specjalisty. Zwłaszcza w stanach 
mogšcych stanowić zagrożenie dla życia 
nie 
należy się nigdy wahać z wezwaniem 
lekarza. Autor i wydawca nie mogš brać i nie biorš na siebie odpowiedzialnoci 
za skutki wynikajšce ze stosowania 
przez Czytelnika leków i metod 
przedstawionych w poniższej ksišżce.
  
  +
  Leczenie wodš 
  (hydroterapia)
  
  
  W medycynie naturalnej leczenie wodš 
praktykuje się od pradawnych czasów. 
Dzisiaj uznaje się powszechnie, że woda 
nie tylko wzmacnia i hartuje 
organizm, ale również pomaga w leczeniu 
pewnych chorób. Oczywicie pod 
warunkiem, że zabiegi hydropatyczne 
będš przeprowadzone prawidłowo, z 
uwzględnieniem stanu zdrowia (a także 
wieku i płci) chorego oraz 
właciwoci wody, zwišzanych przede 
wszystkim z jej temperaturš.
  Praktykuje się następujšce zabiegi 
hydropatyczne:
  - kšpiele,
  - kšpiele parowe,
  - zabiegi napotne (zawijania i 
wygrzewania),
  - kompresy,
  - zabiegi oczyszczajšce (lewatywy i 
naturalne rodki oczyszczajšce).
  Ich skutecznoć jest duża. 
Najogólniej mówišc, wzmacniajš one 
funkcjonowanie wszystkich narzšdów. 
Głównie jednak powodujš przepływ krwi 
do naczyń krwiononych skóry i dobrze 
działajš na układ nerwowy; na 
przykład w czasie zabiegów 
krótkotrwałych goršca i zimna woda 
działa 
pobudzajšco, dłuższe za -w ciepłej i 
chłodnej wodzie - przynoszš 
uspokojenie. Majš też niebagatelny 
wpływ na pracę serca; na przykład 
kšpiele zimne przyczyniajš się do 
spowolnienia tętna i obniżenia 
cinienia 
krwi, a goršce przypieszajš tętno i 
podwyższajš cinienie. Ponadto zabiegi 
te poprawiajš przemianę materii; między 
innymi zwiększajš wydzielanie 
moczu. Dodajmy, że lecznicze 
właciwoci ma także regularne picie 
przegotowanej wody (efekty tego sš 
widoczne w chorobach nerwów, serca, 
nerek, wštroby, żołšdka, a także w 
zaparciach) oraz lewatywy 
przeczyszczajšce.
  Przy różnego rodzaju niedomaganiach 
wskazane jest przeprowadzanie 
zabiegów hydropatycznych w cyklach od 
6_7 dni do 2_3 tygodni. Podobnie w 
przypadku osób zdrowych, które poddajš 
się im, by wzmocnić swój organizm.
  
  
  Kšpiele
  
  
  Kšpiel całego ciała nazywamy 
całkowitš, jego częci natomiast - 
kšpielš 
częciowš. Do przeprowadzenia obu 
najbardziej nadaje się wanna, lecz z 
braku jej możemy użyć każdego, byle 
odpowiedniego rozmiarami naczynia.
  W zależnoci od ciepłoty wody 
rozróżnia się kšpiele: goršce - 38_42 
stopni C, nawet do 45 stopni ciepłe - 
30_38 stopni C; chłodne - 20_30 
stopni C; zimne - do 20 stopni C. 
Temperaturę wody mierzy się zawsze 
termometrem wodnym, nie rękš.
  Kšpiele goršce trzeba odbywać w 
pomieszczeniu o temperaturze 25 stopni 
C. 
Kšpieli chłodnych i zimnych nie wolno 
przyjmować, kiedy jest nam zimno, a 
więc przy niedostatecznej ciepłocie 
ciała - musimy się najpierw rozgrzać. 
Jeżeli zamierzamy wzišć kšpiel 
całkowitš powinnimy doprowadzić całe 
ciało 
do wyrównanej temperatury; osišgniemy 
to przez nacieranie czoła, piersi i 
karku ręcznikiem zamoczonym w zimnej 
wodzie. Osobom ciężko chorym zaleca 
się zamiast nacierań wykonanie kilku 
nie męczšcych ćwiczeń gimnastycznych. 
Jest bardzo pożšdane, aby lżej chorzy 
poruszali podczas kšpieli kończynami 
lub masowali je, co wzmacnia działanie 
wody. Osobom chorym i niesprawnym 
należy w kšpieli pomagać.
  Każda kšpiel goršca lub ciepła 
powinna się kończyć polewaniem, 
natryskiem 
lub nacieraniem zimnš wodš o 
temperaturze 5_1O stopni C (w przypadku 
dorosłych osłabionych chorobš i dzieci 
- nie mniej niż 1O stopni C). Kšpiel 
chłodnš, całkowitš lub częciowš, 
należy zakończyć polaniem nóg i bioder 
zimnš wodš.
  Po każdej kšpieli trzeba się dobrze 
wysuszyć. Najlepiej energicznie 
wytrzeć ciało suchym ręcznikiem. Jeżeli 
chory ma podwyższonš temperaturę, 
wówczas kładziemy go do łóżka i tam 
osuszamy ręcznikiem, aż się rozgrzeje.
  Podczas każdej kšpieli powstaje 
parowanie i dlatego po jej zakończeniu 
musimy dobrze przewietrzyć łazienkę czy 
inne pomieszczenie przeznaczone na 
zabiegi hydropatyczne. Musimy również 
pamiętać o wczeniejszym 
przewietrzeniu pokoju osoby chorej. 
Zapewnimy jej przez to lepsze 
dotlenienie, bo po kšpieli oddech 
chorego jest głębszy.
  
  Kšpiele całkowite
  
  Każdš kšpiel całkowitš przyjmujemy na 
pusty żołšdek. Od razu, ale powoli 
zanurzamy się w wodzie aż po szyję. 
Poczštkowo może to wywołać niemiłe 
odczucie, ale mija ono szybko i zabieg 
sprawia nam przyjemnoć.
  Ciepła kšpiel całkowita (30_38 stopni 
C) jest pomocna w przypadku 
bezsennoci, nerwicy serca, pobudzenia 
nerwowego; powinna trwać wtedy 10_25 
minut, a w razie potrzeby można jš 
powtórzyć po omiu godzinach. Długie 
ciepłe kšpiele sš przydatne również w 
leczeniu kamicy nerkowej, 
przypieszajš bowiem wydalanie 
zatrzymanego moczu. Trzecia właciwoć 
tych 
kšpieli to łagodzenie skutków 
nadmiernego opalania się na słońcu.
  Z goršcych kšpieli całkowitych (38_42 
stopni C) mogš korzystać wyłšcznie 
doroli, i to tylko ci, którzy majš 
zdrowe nerwy i serce. Zabieg może trwać 
najwyżej 10 minut. Przed wejciem do 
wanny nacieramy twarz i głowę ciepłš 
wodš, a podczas kšpieli trzymamy na 
głowie ciepły kompres. Na zakończenie 
polewamy się chłodnš wodš - chorzy i 
osłabieni o 5 stopni C zimniejszš od 
tej, w której się kšpali, zdrowi za 
zimniejszš o 1O stopni C. Po wyjciu z 
wanny należy dobrze się osuszyć, ubrać 
i ić na spacer, by odetchnšć 
wieżym powietrzem, albo też nie 
wycierać się, włożyć płaszcz kšpielowy, 
położyć się do łóżka, ciepło okryć i 
wypocić.
  Goršce kšpiele dobrze rozgrzewajš 
organizm, wywołujš poty i dlatego 
szczególnie skutkujš w przypadku tak 
zwanych zimnych stóp, przeziębieniu i 
innych podobnych dolegliwociach. 
Wskazane sš też w leczeniu wszystkich 
rodzajów skurczów i kolek, piasku i 
kamieni w nerkach oraz kamieni 
pęcherzyka żółciowego; pomagajš w 
leczeniu chronicznego zatrucia ołowiem, 
chorób skóry, newralgii i rwy 
kulszowej. Nie należy ich natomiast 
stosować 
w chorobach serca oraz w przypadku 
miażdżycy tętnic, uderzeń krwi do głowy 
i w nadcinieniu. Trzeba uważać, by po 
goršcej kšpieli nie zaziębić się. 
Praktyka uczy, że po takim zabiegu 
człowiek robi się senny i natychmiast 
kładzie się do łóżka.
  
  Kšpiele częciowe
  
  Napełniamy wannę do połowy 
(temperatura w zależnoci od rodzaju 
kšpieli), 
chory siada w niej z podcišgniętymi 
nogami; woda sięga mu mniej więcej do 
pępka. Piersi i plecy chorego polewamy 
wodš i nacieramy go energicznie 
szorstkim ręcznikiem lub takšż myjkš. 
Jednoczenie on sam rozciera sobie 
nogi, brzuch i biodra. Goršca lub 
ciepła kšpiel działa przeciwbólowo w 
przypadku kamieni nerkowych i kamieni w 
woreczku żółciowym, w skurczach 
macicy i bolesnych menstruacjach.
  Pod koniec kšpieli należy dolać 
zimnej wody, by obniżyć temperaturę do 
około 1O stopni C, i natychmiast polać 
chorego. Taka kšpiel trwa od 3 do 5 
minut.
  
  Kšpiel ze szczotkowaniem ciała
  
  Napełniamy wannę do połowy 
(temperatura wody 32_36 stopni C), 
siadamy w 
wannie z wyprostowanymi nogami. 
Wydezynfekowanš wczeniej miękkš 
szczotkš 
szorujemy najpierw nogi, następnie 
biodra, brzuch, tułów, ręce, aż do 
głowy 
jeżeli nie możemy skorzystać z wanny, 
zabieg wykonujemy mokrš szczotkš). Po 
zakończeniu kšpieli - zwykle trwa 10 
minut - wkładamy na mokre ciało 
płaszcz kšpielowy i kładziemy się do 
łóżka ciepło się okrywajšc. Podczas 
pierwszego zabiegu skóra może być 
nieodporna, należy więc delikatnie 
operować szczotkš; podczas następnych 
kšpieli nacisk szczotki można 
zwiększyć.
  Kšpiel z użyciem szczotki hartuje 
organizm, pod jej wpływem ciało 
rozgrzewa się i jędrnieje. Wszystko to 
sprawia, że takie kšpiele zaleca się 
w przypadku fizycznego przemęczenia i 
wyczerpania, złego kršżenia ("zimne 
stopy"), niektórych chorób czy 
zwiotczałoci skóry, a także jako pomoc 
w 
leczeniu nerwic, złej przemiany 
materii, kamicy nerkowej i żółciowej 
oraz 
chronicznych nieżytów dróg oddechowych.
  
  Kšpiel brzucha
  
  Do kšpieli tej najlepiej służy 
specjalna wanna do nasiadówek, ale może 
być też zwyczajna wanna lub duże, doć 
szerokie naczynie, w którym zmieci 
się 20_30 litrów wody.
  Siadamy w wannie w rozkroku, tak by 
uda opierały się o jej brzegi, a 
zanurzona była tylko dolna częć ciała 
do pępka. Następnie prawš dłoniš 
wykonujemy okrężne ruchy (zawsze z lewa 
na prawo) po brzuchu, leciutko 
uciskajšc palcami okolicę splotu 
słonecznego. Masaż doskonale wpływa na 
unerwienie brzucha, obieg krwi oraz 
pracę narzšdów jamy brzusznej, w tym 
układu trawiennego. Czas trwania 
kšpieli: latem 10_20 minut, zimš 10_15 
minut; dla osób osłabionych długš 
chorobš 3_5 minut. Pomieszczenie, w 
którym przeprowadzamy zabieg, musi być 
dobrze ogrzane, szczególnie zimš.
  Kšpiele brzucha, zwłaszcza 
chłodniejsze, sš bardzo pomocne w 
takich 
przypadkach chorobowych, jak zastój 
krwi w narzšdach jamy brzusznej...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin