wyspa rozbitków.pdf

(494 KB) Pobierz

wyspa rozbitków

Ukrytatajemnicapieniądza

Louis Even

1. Uratowani z ton ą cego okr ę tu

Statek uległ katastrofie wskutek eksplozji. Ludzie

szukając ratunku chwytali się jego szczątków. Kiedy

było juŜ po wszystkim pięciorgu z nich udało się

uratować. Dryfowali na prowizorycznej tratwie.

Rozbitkowie od wielu godzin obserwowali

horyzont w nadziei, Ŝe moŜe spostrzeŜe ich jakiś

okręt. Czy tą prowizoryczną tratwą dopłyną do

jakiegoś gościnnego wybrzeŜa?

Wtem jeden z nich krzyknął: -Ziemia! Spójrzcie,

ziemia! Właśnie tam dokąd spychają nas fale!

W miarę zbliŜania się do brzegu ich twarze

rozpogadzały się.

Rozbitków było pięciu. Pięciu Polaków.

Franciszek jest cieślą. To on pierwszy zawołał: ziemia! Paweł jest rolnikiem.

Jakub, doświadczony hodowca bydła. Henryk, ogrodnik i Tomasz, mineralog.

2. Opatrzno ś ciowa wyspa

Nasi rozbitkowie poczuli, Ŝe wracają do

Ŝycia, kiedy postawili stopy na lądzie.

Po osuszeniu się i rozgrzaniu zapragnęli

poznać wyspę, na którą wyrzuciły ich fale z dala

od cywilizacji. Nazwali ją „Wyspą rozbitków".

Po odbyciu krótkiego spaceru przekonali się,

Ŝe wyspa nie jest pustynnym ugorem. Nie

spotkali jednak Ŝadnych ludzi. Natrafili natomiast

na nieliczne stado zdziczałego bydła, z czego

mogli wnosić, Ŝe dawniej mieszkali tu ludzie.

Jakub zapewnił, Ŝe będzie tu moŜna rozwinąć hodowlę bydła.

Paweł stwierdził, Ŝe wyspa w większej części nadaje się pod uprawę.

Henryk oczekiwał obfitych zbiorów z licznych drzew owocowych

rosnących na wyspie.

Franciszka zainteresował przede wszystkim las z róŜnorodnym

drzewostanem - jak dobrze byłoby ściąć drzewa i zbudować domy dla małej

kolonii.

82181012.110.png

82181012.121.png

82181012.132.png

82181012.143.png

82181012.001.png

82181012.012.png

82181012.023.png

82181012.034.png

82181012.045.png

82181012.056.png

82181012.066.png

82181012.067.png

82181012.068.png

82181012.069.png

82181012.070.png

82181012.071.png

82181012.072.png

82181012.073.png

82181012.074.png

82181012.075.png

82181012.076.png

82181012.077.png

82181012.078.png

82181012.079.png

82181012.080.png

82181012.081.png

82181012.082.png

82181012.083.png

82181012.084.png

82181012.085.png

82181012.086.png

82181012.087.png

82181012.088.png

82181012.089.png

82181012.090.png

82181012.091.png

82181012.092.png

82181012.093.png

82181012.094.png

82181012.095.png

82181012.096.png

82181012.097.png

82181012.098.png

82181012.099.png

82181012.100.png

82181012.101.png

82181012.102.png

82181012.103.png

82181012.104.png

82181012.105.png

82181012.106.png

82181012.107.png

82181012.108.png

82181012.109.png

82181012.111.png

82181012.112.png

82181012.113.png

82181012.114.png

82181012.115.png

82181012.116.png

82181012.117.png

82181012.118.png

82181012.119.png

82181012.120.png

82181012.122.png

82181012.123.png

82181012.124.png

82181012.125.png

82181012.126.png

82181012.127.png

82181012.128.png

82181012.129.png

82181012.130.png

82181012.131.png

82181012.133.png

82181012.134.png

82181012.135.png

82181012.136.png

82181012.137.png

82181012.138.png

82181012.139.png

82181012.140.png

82181012.141.png

82181012.142.png

82181012.144.png

82181012.145.png

82181012.146.png

82181012.147.png

82181012.148.png

82181012.149.png

82181012.150.png

82181012.151.png

82181012.152.png

82181012.153.png

82181012.002.png

82181012.003.png

82181012.004.png

82181012.005.png

82181012.006.png

82181012.007.png

82181012.008.png

82181012.009.png

82181012.010.png

82181012.011.png

82181012.013.png

82181012.014.png

82181012.015.png

82181012.016.png

82181012.017.png

82181012.018.png

82181012.019.png

82181012.020.png

82181012.021.png

82181012.022.png

82181012.024.png

82181012.025.png

82181012.026.png

82181012.027.png

82181012.028.png

82181012.029.png

82181012.030.png

82181012.031.png

82181012.032.png

82181012.033.png

82181012.035.png

82181012.036.png

82181012.037.png

82181012.038.png

82181012.039.png

82181012.040.png

82181012.041.png

82181012.042.png

82181012.043.png

82181012.044.png

82181012.046.png

82181012.047.png

82181012.048.png

82181012.049.png

82181012.050.png

82181012.051.png

82181012.052.png

82181012.053.png

82181012.054.png

82181012.055.png

82181012.057.png

82181012.058.png

82181012.059.png

Tomasza najbardziej zainteresowała skalista część wyspy. Dostrzegł tu oznaki,

które wskazywały na podłoŜe bogate w minerały. Tomasz był pewien, Ŝe mimo braku

ulepszonych narzędzi uda mu się wydobyć z rudy uŜyteczne metale.

A więc kaŜdy z nich mógłby oddać się swoim ulubionym zajęciom na rzecz

wspólnego dobra. Wszyscy dziękowali Opatrzności za uratowanie ich z wielkiego

niebezpieczeństwa.

3. Prawdziwe bogactwo

I nasi przyjaciele wzięli się do pracy.

Domy i meble są dziełem cieśli. Z początku

zadowalali się skromnym poŜywieniem. Lecz wkrótce

mogli zebrać plony z uprawianych przez siebie pól.

Z upływem czasu posiadłość rozbitków na wyspie

wzbogacała się. Nie w złoto ani w banknoty lecz w

realne bogactwo: w poŜywienie, ubranie, mieszkania -

w rzeczy odpowiadające ich potrzebom.

KaŜdy z nich pracował w swojej dziedzinie.

Wszelką nadwyŜkę jaką ktoś wyprodukował wymieniał za nadwyŜki produktów

wytworzone przez pozostałych.

śycie na wyspie nie zawsze było łatwe, gdyŜ brakowało im wielu rzeczy, do

których byli przyzwyczajem w cywilizowanym świecie. Ale los ich mógłby być o wiele

gorszy.

Zresztą juŜ w Polsce poznali kryzys. Pamiętają jak musieli się ograniczać,

podczas gdy sklepy w odległości dziesięciu kroków od ich domów były przepełnione

towarami. Tutaj przynajmniej nie muszą patrzeć jak się psują produkty potrzebne do

Ŝycia. I nie muszą obawiać się licytacji. Tutaj mają prawo do korzystania z owoców

swojej cięŜkiej pracy.

A więc nasi rozbitkowie eksploatują wyspę i wielbią Boga spodziewając się, Ŝe

pewnego dnia odnajdą swoich krewnych zachowawszy dwa wielkie dobra: Ŝycie i

zdrowie.

4. Wielka trudno ść

Nasi przyjaciele często zbierali sję dla

omówienia wielu spraw.

W bardzo uproszczonym systemie

gospodarczym, w jakim Ŝyli i pracowali, jedno ich

niepokoiło: Ŝe nie mają pieniędzy.

Prosta wymiana produktów za produkty jest

niedogodna. Nie zawsze produkty do wymiany

są równocześnie do dyspozycji.

Na przykład za drzewo dostarczone rolnikowi

zimą moŜna zapłacić warzywami dopiero za

sześć miesięcy.

Niejednokrotnie równieŜ zdarzało się, Ŝe

jeden z nich dostarczał produktu duŜych rozmiarów, za który chciałby otrzymać

82181012.060.png

82181012.061.png

zapłatę drogą wymiany na szereg mniejszych artykułów wyprodukowanych przez

róŜnych producentów w róŜnym czasie.

To wszystko komplikowało sprawy biznesu i bardzo obciąŜało pamięć. Gdyby w

obiegu były pieniądze, kaŜdy z nich sprzedawałby swoje towary za pieniądze. Po ich

otrzymaniu kupowałby rzeczy jakie chce, kiedy chce i gdy są do kupienia.

Wszyscy zgodzili się, Ŝe system pienięŜny byłby dogodny. Ale Ŝaden z nich nie

wiedział, jak go ustanowić. Nauczyli się produkować realne bogactwo: rzeczy. Ale

zupełnie nie wiedzieli jak wyprodukować pieniądz, odzwierciedlenie tego bogactwa.

Nie wiedzieli, w jaki sposób pieniądz powstaje i jak go stworzyć, gdy go nie ma i

gdy zdecydowali się, Ŝe chcą go mieć. W ich sytuacji na pewno wielu wykształconych

ludzi byłoby teŜ w kłopocie podobnie jak wszystkie rządy były zakłopotane w okresie

dziesięciu lat poprzedzających wojnę. Brakowało wówczas jedynie pieniędzy i rządy

były wobec tego zagadnienia bezradne.

5. Przybycie jeszcze jednego rozbitka

Pewnego dnia wieczorem, gdy nasi przyjaciele

siedząc na wybrzeŜu roztrząsali ten problem po raz

chyba setny, spostrzegli na morzu szalupę z

samotnym wioślarzem.

Pospieszyli mu na ratunek. Z jego mowy

wywnioskowali, Ŝe jest Polakiem. Wyjawił im, Ŝe jest

Europejczykiem, który jako jedyny uratował się z

rozbitego statku. Podał swoje nazwisko: Marcin

Golden.

Opisali mu swoje połoŜenie na wyspie mówiąc: -

ChociaŜ Ŝyjemy z dala od cywilizacji, nie moŜemy się skarŜyć. Ziemia daje dobre

plony, las równieŜ przynosi nam korzyści.

Jednego nam tylko brakuje: pieniędzy, które by nam ułatwiły wymianę naszych

produktów.

- A więc błogosławcie przypadek, który mnie do was sprowadził - odrzekł Marcin.

- Jestem bankierem i pieniądz nie stanowi dla mnie Ŝadnej tajemnicy. W krótkim

czasie mogę ustanowić dla was system pienięŜny, z którego będziecie zadowoleni.

Będziecie mieli wtedy wszystko to, co mają cywilizowani ludzie.

Bankier!... Bankier!... Anioł, który by przybył prosto z Nieba nie wzbudziłby w nich

większego szacunku. CzyŜ w krajach cywilizowanych nie przyzwyczaili się kłaniać

bankierom, którzy sprawują kontrolę nad ruchem finansów?

6. Bóg cywilizacji

- Panie Marcinie, jako bankier nie będzie pan na naszej wyspie pracował. Zajmie

się pan wyłącznie naszymi pieniędzmi i finansami.

- Z przyjemnością, z jaką by to zrobił kaŜdy bankier, Ŝeby się przyczynić do

wspólnego dobra.

82181012.062.png

- Zbudujemy panu odpowiednie mieszkanie, które będzie odpowiadało godności

bankiera. Czy w międzyczasie moŜemy pana ulokować w pomieszczeniu słuŜącym

nam do zebrań?

- Oczywiście, moi przyjaciele. Ale najpierw wynieśmy z łodzi ocalone przedmioty:

prasę drukarską, papier i inne akcesoria, a przede wszystkim baryłkę, z którą

zechciejcie obchodzić się ze szczególną ostroŜnością.

Wyładowali wszystko, przy czym baryłka ich zaintrygowała.

- Ta baryłka - oświadczył Marcin - jest skarbem nie mającym sobie równego. Jest

pełna ... złota!

Pełna złota! Zdawało się, Ŝe z pięciu ciał uleci pięć dusz! Na Wyspę Rozbitków

wkroczył bóg cywilizacji. Bóg Ŝółty, zawsze ukryty ale potęŜny, straszny, którego

obecność czy nieobecność, albo najmniejsze kaprysy mogą decydować o losie

wszystkich narodów!

- Złoto! Panie Marcinie, pan jest prawdziwym, wielkim bankierem. O, wasza

wysokość!

O, czcigodny Marcinie! NajwyŜszy kapłanie boga, złota! A więc zechce pan

przyjąć nasz hołd i przysięgę wierności!

- Tego złota starczyłoby dla całego kontynentu, moi przyjaciele. Ale złoto nie

będzie krąŜyć. Trzeba je schować, gdyŜ jest ono duszą wszelkiego zdrowego

pieniądza, a dusza zawsze jest niewidzialna. Wytłumaczę wam to wszystko przy

wręczaniu pieniędzy.

7. Zakopywanie bez ś wiadków

Zanim się wszyscy rozeszli na spoczynek

Marcin rzucił pytanie: - Ile pieniędzy

potrzebowalibyście na początek dla

przeprowadzania waszych transakcji?

Spojrzeli po sobie i z pokorą poradzili się

Marcina. Pod wpływem sugestii dobrego

bankiera doszli do wniosku, Ŝe kaŜdemu z nich

na początek wystarczy po 200 zł.

Rozchodząc się wymieniali entuzjastyczne

komentarze. I pomimo późnej pory spędzili większość nocy nie śpiąc, a ich

wyobraŜenia ekscytował obraz złota. Udało im się zasnąć dopiero nad ranem. Marcin

nie tracił czasu. Zapomniał o zmęczeniu, pamiętając o swojej przyszłości na wyspie

w charakterze bankiera. Pod osłoną ciemności nocy wykopał dół, zatoczył do niego

baryłkę i zasypał ją ziemią. Dla zatarcia wszelkich śladów przykrył to miejsce

starannie ułoŜoną darnią i posadził tam mały krzew.

Następnie na swojej małej prasie wydrukował 1000 jednozłotowych banknotów.

Przy czym rozwaŜał:

- Jak te banknoty jest łatwo zrobici Ich wartość opiera się na produktach, do

których sprzedaŜy będą one słuŜyć.

Bez nich banknoty te nie miałyby Ŝadnej wartości. Ale moich pięciu naiwnych

klientów o tym nie wie.

Sądzą, Ŝe gwarancją pieniędzy jest złoto. Dzięki ich niewiedzy i nieświadomości

trzymam ich w ręku.

82181012.063.png

8. Do kogo nale Ŝ y nowy pieni ą dz?

Nazajutrz wieczorem rozbitkowie zebrali

się u Marcina. Na stole leŜało pięć plików

banknotów.

- Zanim te pieniądze rozdzielę pomiędzy

was - powiedział bankier - musimy się

porozumieć.

- Podstawą pieniądza jest złoto. Złoto,

umieszczone w moim banku jest moją

własnością. Och! Nie martwcie się! PoŜyczę

wam tych pieniędzy i uŜyjecie ich na swoje

potrzeby. Ale obciąŜę was odsetkami.

PoniewaŜ na tej wyspie jest mało pieniędzy,

a raczej wcale ich nie ma, sądzę, Ŝe będzie

słuszne, jeśli zaŜądam od was niewielkiego

procentu: ośmiu od stu (8%).

- Istotnie, panie Marcinie, jest pan wspaniałomyślny.

- Jeszcze jedno zastrzeŜenie: interesy interesami, nawet wśród najlepszych

przyjaciół. A więc zanim wręczę wam pieniądze, musicie mi podpisać zobowiązanie

do zwrotu kapitału wraz z odsetkami. W wypadku waszej niewypłacalności będę

zmuszony skonfiskować waszą własność. Och, to jest zwykła formalność. Bynajmniej

nie pragnę waszych własności, zadowolę się swoimi pieniędzmi, co do których

jestem pewien, Ŝe mi je zwrócicie. A wy zatrzymacie swoją własność.

- To jest słuszne i zgodne ze zdrowym rozsądkiem, panie Marcinie. PrzyłoŜymy

się do pracy ze zdwojoną gorliwością i wszystko panu spłacimy.

- Właśnie o to chodzi.

Gdy wyłonią się jakieś nowe problemy zawsze przychodźcie do mnie po radę.

Jako bankier jestem waszym najlepszym przyjacielem. A oto dla kaŜdego z was po

200 złotych.

I pięciu przyjaciół odeszło zachwyconych, z rękoma pełnymi pieniędzy i głowami

zatopionymi w ekstazie z ich posiadania.

9. Zagadnienie arytmetyczne

Pieniądz Marcina zaczął kursować na wyspie.

Wymiany się oŜywiły i jednocześnie uprościły.

Wszyscy byli zadowoleni i z szacunkiem i

respektem kłaniali się Marcinowi.

Jednak Tomasz, mineralog, był zatroskany

siedząc pracowicie z ołówkiem nad kartką papieru.

Tomasz, jak inni, podpisał urnowy, Ŝe spłaci

Marcinowi w ciągu roku 200 zł plus 16 zł odsetek.

PrzecieŜ jego produkty są jeszcze w ziemi, a w

kieszeni ma juŜ tylko kilka złotych. W jaki sposób

zdoła spłacić swój dług w nadchodzącym terminie

płatności?

82181012.064.png

82181012.065.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Głos nowego pokolenia - Manifest.pdf (133 KB)
Do kogo należy amerykański dolar.pdf (596 KB)
To nie jest przyjazne państwo, to nieprzyjazne draństwo.pdf (50 KB)
Zdrowie i pieniądze.pdf (74 KB)
Wywiad z byłym szwajcarskim bankierem.pdf (189 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin