Barwniak Szmaragdowy.pdf

Barwniak Szmaragdowy

Pelvicachromis taeniatus

Samiec

samica

Nazwa łacińska

Pelvicachromis taeniatus – Boulenger, 1901

Nazwa polska

Barwniak szmaragdowy

Rozmiar

8-9cm 6-7cm (w zależności od populacji)

Parametry wody

T: 25-27 C, pH 6.2-6.8 TwW 4-8dH, TwO < 10dH

(lokalne, wyizolowane populacje, zasiedlają habitaty cechujące się często specyficznymi

parametrami wody - niższym niż 5.5 - 6.0 pH, dużą koncentracją kwasów humusowych i

garbników, niskim TwW/TwO. Ogólnie za bardziej wymagające uznaje się formy

kameruńskie. Z tego powodu w handlu łatwiej pozyskać odmiany z Nigerii, a najczęściej -

niestety - "brudne genetycznie" mieszańce)

Rozmieszczenie geograficzne

Basen zlewni Zatoki Gwinejskiej - w granicach Nigerii i Kamerunu. Postępujące badania

ujawniają nowe formy barwne i wyizolowane populacje, często na granicach znanego zasięgu

występowania. Możliwe więc, że z czasem obszar ten uznamy za większy niż obecnie.

Dymorfizm płciowy

Samce większe, masywniejsze, z wyraźną wyściółka tłuszczową na "czole". Petwy

nieparzyste samców dłuższe. Ogólnie ubarwione są w sposób bardziej różnorodny.

Hodowla i rozmnażanie

Gatunek toleruje całkiem szeroki zakres parametrów wody. Nie zmienia to jednak faktu, że w

wodzie zbliżonej do "uniwersalnej kranówki" - a więc przy pH powyżej 7.2-7.5, nie możemy

liczyć na sukcesy hodowlane. Co więcej - w takich warunkach barwniaki sporo tracą ze swej

urody, zapadają także na infekcje i choroby. Źle znoszą obecność pierwotniaków. Kolejnym

ich wrogiem jest wysokie stężenie związków azotowych. W przeciwieństwie do nich, gatunek

dobrze toleruje obecność materii organicznej - kwasów humusowych i garbników. Formy z

Kamerunu wymagają wręcz ich obecności, zatem warto filtrować wodę przez torf lub liście

dębu, położyć liście na dnie, a przynajmniej umieścić w zbiorniku sporo drewna. Wrogiem

Barwniaków szmaragdowych są także...akwa-mity. W literaturze często spotkamy się ze

wskazówką, według której warunki udanej hodowli Barwniaka szmaragdowego powinny być

"podobne", czy wręcz "identyczne" jak dla Barwniaka czerwonobrzuchego (lub innych

afrykańskich pielęgnic). Jest to stwierdzenie o tyle wygodne co nieprawdziwe. Barwniak

szmaragdowy jest rybą zamieszkującą specyficzne siedliska, a co za tym idzie wykazującą

szczególne potrzeby. Jest w tym względzie raczej podobny do wrażliwych pielęgniczek

południowoamerykańskich, niż do innych pielęgnic z czarnego lądu. Błędem jest także

łączenie obu gatunków - zwłaszcza w zbyt małym zbiorniku. Barwniak szaragdowy jest mimo

wszystko delikatniejszy i mniej zadziorny, z czasem zostanie więc sterroryzowany przez

swojego większego krewniaka. Warto natomiast połączyć ten gatunek z łagodniejszymi

przedstawicielami rodzaju Nannochromis, małymi kąsaczowatymi (np. Etiopkami), lub

karpieńcowatymi (tu jednak mała uwaga - nie wszystkie proporczykowce będą tolerować

zakres termiczny optymalny dla barwniaków, zagrzebki zas moga zostać potraktowane jako

pokarm). Karmimy żywym i/lub mrożonym pokarmem. Chętnie przyjmuje organizmy drobne

- dafnie, artemię, wodzienia. Obecność skorupiaków w diecie dobrze wpływa na wybarwienie

ryby. Przyzwyczaja się także do pokarmów sztucznych, byle dobrej jakości.

Do rozrodu wybiera miejsca spokojne i osłonięte - spód korzenia, grotę (niezastąpione są tu

łupiny orzecha kokosowego), podkopany kamień. Drobnoziarniste podłoże ułatwi rybom

kopanie dołków gniazdowych. Wprawdzie możliwy jest udany rozród w akwarium ogólnym

(nawet w takim towarzystwie jak stado wyrośniętych Świecików kongolańskich), ale ze

względu na wysoka wrażliwość ikry i wylęgu lepiej zapewnić tarlakom "własny kąt".

Utrzymanie pH w okolicach 6.0-6.5 (dla kameruńczyków nawet 5.5), przy miękkiej wodzie,

nie tylko stymuluje ryby do tarła, ale także stabilizuje poziom mikroflory w akwarium. To z

kolei poprawia procent wylęgu i przeżywalność narybku. Opieka trwa dosyć długo, wylęg jest

drobny i wrażliwy. Wodę odświeżamy często, ale w niewielkich ilościach, ważna jest

stabilizacja jej parametrów i zabezpieczenie przed dobowymi skokami (zwłaszcza pH - co

może być trudne w akwariach z gęstym porostem roślin i niskim poziomem TwW). Karmimy

drobnym pokarmem - startujemy z pyłem, fluidami, z czasem przechodząc na artemię. Setka

młodych z tarła to dobry wynik. To także dwie setki ryb ocalonych przed odłowem, więc

warto pogimnastykować się przy hodowli tej ryby.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: