Różewicz Tadeusz.pdf

Tadeusz Różewicz

Domowe ćwiczenie na temat

aniołów

Anioły

strącone

są podobne

do płatków sadzy

do liczydeł

do gołąbków nadziewanych

czarnym ryżem

są tez podobne do gradu

pomalowanego na czerwono

do niebieskiego ognia

z żółtym językiem

strącone anioły

są jak otwarte okna kamienicy

jak krowie oczy

jak ptasie szkielety

jak spadające samoloty

jak muchy na płucach pad łych żołnierzy

jak struny jesiennego deszczu

co łączą usta z odlotem ptaków

anioły strącone

są podobne

do mrówek

do księżyców, które wciskają się

za zielone paznokcie umarłych

anioły w raju

są podobne do wewnętrznej strony

uda

niedojrzałej dziewczynki

milion aniołów

wędruje

po dłoniach kobiety

są pozbawione pępka

piszą na maszynach do szycia

długie poematy w formie

białego żagla

ich ciała można szczepić

na pniu oliwki

są jak gwiazdy

świecą w miejscach wstydliwych

są czyste jak trójkąty i koła

mają w środku

ciszę

śpią na suficie

spadają kroplą po kropli

List do ludożerców

Kochani ludożercy

nie patrzcie wilkiem

na człowieka

który pyta o wolne miejsce

w przedziale kolejowym

Kochani ludożercy

nie wykupujcie wszystkich

świec sznurowadeł i makaronu

Nie mówcie odwróceni tyłem:

ja mnie mój moje

mój żołądek mój włos

mój odcisk moje spodnie

moja żona moje dzieci

moje zdanie

zrozumcie

inni ludzie też mają

dwie nogi i siedzenie

Kochani ludożercy

poczekajcie chwilę

nie depczcie słabszych

nie zgrzytajcie zębami

zrozumcie

ludzi jest dużo będzie jeszcze

więcej więc posuńcie się trochę

ustąpcie

Kochani ludożercy

nie zjadajmy się Dobrze

bo nie zmartwychwstaniemy

Naprawdę

Ojciec

Idzie przez moje serce

stary ojciec

nie oszczędzał w życiu

nie składał

ziarnka do ziarnka

nie kupił sobie domku

ani złotego zegarka

jakoś nie zebrała się miarka

Kto jest poetą

poetą jest ten który pisze wiersze

i ten który wierszy nie pisze

poetą jest ten który zrzuca więzy

i ten który więzy sobie nakłada

poetą kest ten który wierzy

i ten który uwierzyć nie może

Żył jak ptak

śpiewająco

z dnia na dzień

ale

powiedzcie czy może

tak żyć niższy urzędnik

przez wiele lat

poetą jest ten który kłamał

i ten którego okłamano

poetą jest ten co ma usta

i ten który połyka prawdę

Idzie przez moje serce

ojciec

w starym kapeluszu

pogwizduje

wesołą piosenkę

I wierzy święcie

że pójdzie do nieba

ten który upadał

i ten który się podnosi

poetą jest ten który odchodzi

i ten który odejść nie może

Czarny autobus

Ten czarny autobus

jest inny niż stado czerwonych

kipiący jak garnek

na blasze

Bursztynowy ptaszek

Jesień

ptaszek bursztynowy

przejrzysty

z gałązki na gałązkę

nosi kroplę złota.

W środku jeden pasażer

cierpliwy i podłużny

w drewnianym płaszczu

zapięty na ostatni gwóźdź

wysiądzie na ostatnim przystanku

Jesień

ptaszek rubinowy

świetlisty

z gałązki na gałązkę

nosi kroplę krwi.

Do tego autobusu nikt się nie pcha

po trupach

wprost przeciwnie

Pomalujmy wszystkie autobusy

na czarno z białym paskiem

ich melancholijny wygląd

skłoni ludzi

do wzajemnej życzliwości

przy wsiadaniu

i przy wysiadaniu

Jesień

ptaszek lazurowy

umiera

z gałązki na gałązkę

kropla deszczu spada.

Ocalony

Cierń

Mam dwadzieścia cztery lata

ocalałem

prowadzony na rzeź.

nie wierzę

nie wierzę od przebudzenia

do zaśnięcia

To są nazwy puste i

jednoznaczne:

człowiek i zwierzę

miłość i nienawiść

wróg i przyjaciel

ciemność i światło.

nie wierzę od brzegu do brzegu

mojego życia

nie wierzę tak otwarcie

głęboko

jak głęboko wierzyła

moja matka

Człowieka tak się zabija jak

zwierzę

widziałem:

furgony porąbanych ludzi

którzy nie zostaną zbawieni.

nie wierzę

jedząc chleb

pijąc wodę

kochając ciało

Pojęcia są tylko wyrazami:

cnota i występek

prawda i kłamstwo

piękno i brzydota

męstwo i tchórzostwo.

nie wierzę

w jego świątyniach

kapłanach znakach

czytam jego przypowieści

proste jak kłos pszenicy

i myślę o bogu

który się nie śmiał

Jednako waży cnota i występek

widziałem:

człowieka który był jeden

występny i cnotliwy.

myślę o małym

bogu krwawiącym

w białych

chustach dzieciństwa

Szukam nauczyciela i mistrza

niech przywróci mi wzrok słuch i

mowę

niech jeszcze raz nazwie rzeczy i

pojęcia

niech oddzieli światło od

ciemności.

o cierniu który rozdziera

nasze oczy usta

teraz

i w godzinie śmierci

Mam dwadzieścia cztery lata

Ocalałem

prowadzony na rzeź.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: