Jak dostąpić zbawienia_.pdf

Jak dostąpić zbawienia?

http://www.blachnicki.oaza.pl/conf/agape/rnz1.html

Każdy z nas - ja i Ty, i my wszyscy - nosimy w sobie pytanie: Jak dostąpić

zbawienia? To jest najważniejsze, a może i jedyne, pytanie naszego życia.

Tym się różnimy od wszystkich innych istot żyjących, że ciągle czegoś

szukamy, ciągle o coś pytamy. Jesteśmy istotami szukającymi, pytającymi.

Dlaczego? Dlatego, że nosimy w sobie pragnienie życia i szczęścia. Chcemy

być szczęśliwi. Chcemy żyć pełnią życia. A tymczasem to życie i to szczęście

ciągle jest zagrożone, ciągle nam czegoś brak i dlatego ciągle szukamy

zbawienia. W rozlicznych codziennych kłopotach, w różnych sytuacjach,

możemy sami siebie wybawić od jakiegoś braku, od jakiegoś zła - przy

pomocy naszych zdolności, przy pomocy wysiłku własnego, przy pomocy

posiadanych środków. Ale stajemy, prędzej czy później, w obliczu pytania nie

o zbawienie jakieś cząstkowe, chwilowe, ale o zbawienie pełne, ostateczne i

pytamy: co to znaczy ostatecznie być zbawionym? Chodzi w końcu zawsze o

to, aby być wybawionym od poczucia bezsensu naszego życia albo od braku

sensu życia. Życie zaś wtedy jest pozbawione sensu, kiedy kończy się

śmiercią. Śmierć czyni nasze życie bezsensownym.

Zbawić człowieka oznacza więc ostatecznie: wybawić go od śmierci.

Zbawienie znaczy wiec tyle, co życie wieczne, życie pełne, życie nie

zagrożone śmiercią. Wszystko, co prowadzi do takiego życia, nadaje naszemu

życiu sens, natomiast wszystko, co staje na drodze do takiego życia, co jest

przeszkodą, to wszystko pozbawia życie sensu.

Otóż z takiego pojęcia zbawienia w znaczeniu jakimś pełnym, ostatecznym,

wynika, że zbawić człowieka może tylko Bóg, bo tylko Bóg jest źródłem życia.

Człowiek nie ma w sobie źródła życia. Człowiek zawdzięcza swoje życie Bogu.

Człowiek żyje dzięki Bogu. I dlatego tylko Bóg może wybawić człowieka od

śmierci i dać mu życie po śmierci, dać mu życie wieczne, czyli zbawienie.

1 z 8

2008-09-01 18:41

Jak dostąpić zbawienia?

http://www.blachnicki.oaza.pl/conf/agape/rnz1.html

Nieszczęściem natomiast człowieka jest to, co go oddziela od Boga, źródła

życia. To, co oddziela człowieka od Boga, zrywa łączność człowieka z Bogiem,

to nazywa się grzechem. Grzech powoduje śmierć, bo odrywa człowieka od

Boga, źródła życia. Dlatego zbawienie polega ostatecznie na wybawieniu

człowieka od grzechu i śmierci.

Tylko Bóg jest więc Zbawicielem w prawdziwym i ostatecznym znaczeniu tego

słowa, bo tylko On może wybawić człowieka od grzechu i śmierci i dlatego

tylko On może nam dać poczucie sensu wszystkich wydarzeń oraz pełnię

życia, radości i szczęścia. On tylko może dać człowiekowi wypełnienie tych

wszystkich dobrych pragnień i dążeń, które w języku wszystkich religii nazywa

się Niebem.

Bóg rzeczywiście zbawia człowieka. Świadczy o tym Biblia, księga, pewien

zbiór ksiąg, zawierających historię zbawienia, Boży plan zbawienia i jego

realizację w kolejnych etapach zbawienia. A Biblia szczególnie mówi o

ostatecznej realizacji Bożego planu zbawienia, świadczącego o Jego miłości

względem człowieka.

Dokonało się to przez zesłanie na ziemię drugiej Osoby Bożej,

Jednorodzonego Syna Bożego, Słowa Przedwiecznego, dla zbawienia

człowieka. Jak mówi święty Paweł w Liście do Galatów: ,,Gdy jednak nadeszła

pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego

pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu'' (Ga 4, 4-5a). Albo jak

mówi święty Jan: ,,Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego

Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie

wieczne'' (J 3, 16). Ten Syn Boży, stawszy się człowiekiem dla nas ludzi i dla

naszego zbawienia, przyjął imię Jezus, to znaczy: Bóg Zbawia. Tak mówi

Anioł do Józefa: Maryja ,,porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, on

bowiem zbawi swój lud od jego grzechów'' (Mt 1, 21). Nazywa się on także

Emmanuel, to znaczy: Bóg z nami (Iz 7, 14; Mt 1, 23).

On przyszedł po to, aby owce miały życie i miały je obficie (J 10, 10). On

przyniósł ludziom odpuszczenie grzechów i żywot wieczny, On przyszedł

rozwiązać wszystkie problemy, dręczące człowieka, i On woła: ,,PRZYJDŹCIE

DO MNIE WSZYSCY, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was

2 z 8

2008-09-01 18:41

Jak dostąpić zbawienia?

http://www.blachnicki.oaza.pl/conf/agape/rnz1.html

pokrzepię'' (Mt 11, 28). Albo też w innym miejscu: ,,Jeśli ktoś jest spragniony,

a wierzy we Mnie - NIECH PRZYJDZIE DO MNIE i pije!'' (J 7, 37b) ,,Jam jest

chleb życia. KTO DO MNIE PRZYCHODZI, nie będzie łaknął'' (J 6, 35a).

Jezus - jedyny Zbawiciel świata.

Odtąd za świętym Piotrem musimy powtarzać: ,,Panie! Do kogóż pójdziemy?

Ty masz słowa życia wiecznego!'' (J 6, 68) Odtąd ,,nie ma w żadnym innym

zbawienia, bo nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w

którym moglibyśmy być zbawieni'' (Dz 4, 12). Skoro nie ma w żadnym innym

zbawienia, powstaje dla nas nowe, odtąd jedyne i najważniejsze pytanie: W

jaki sposób możemy przyjąć to zbawienie i stać się jego uczestnikami? Święty

Jan mówi: Kto ma Syna, ten ma życie (por. 1 J 5, 12). Co to jednak znaczy

mieć Syna? W jaki sposób możemy mieć życie, zbawienie, przez to, że mamy

Jezusa?

Jest rzeczą oczywistą, że tylko On sam - Jezus - może określić sposób, w jaki

możemy Go mieć. On jest bowiem Bogiem. On nie może być przez nas wzięty

w posiadanie na sposób rzeczy, przedmiotu, tylko poprzez odpowiednie

działania, podjęte z naszej strony. On tylko może nam dać siebie. Dlatego, że

On sam chce w sposób wolny [dać nam siebie], On tylko może określić, w jaki

sposób możemy to Jego danie nam siebie przyjąć. Otóż Pismo Święte w

sposób jednoznaczny, nie pozostawiający żadnej wątpliwości, wielokrotnie

określa, w jaki sposób możemy mieć Jezusa, aby mieć zbawienie i życie.

Wielokrotnie sformułowane jest prawo: Kto wierzy, będzie zbawiony. Żydzi w

Kafarnaum pytają Jezusa: ,,Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła

Boże?'' (J 6, 28) Jezus odpowiada: ,,Na tym polega dzieło zamierzone przez

Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał'' (J 6, 29). Wiele razy

zapewnia Chrystus uroczyście: ,,Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto we

mnie wierzy, ma życie wieczne'' (J 6, 47). Do Marty, siostry Łazarza, która się

skarży: ,,Panie, gdybyś tu był, nie umarłby mój brat'' (J 11, 21b), mówi Jezus:

,,Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem, kto we mnie wierzy, choćby i umarł,

żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w

to?'' (J 11, 25-26). Tym, którzy wierzą, przynosi Chrystus uzdrowienie i

odpuszczenie grzechów, i życie wieczne.

3 z 8

2008-09-01 18:41

Jak dostąpić zbawienia?

http://www.blachnicki.oaza.pl/conf/agape/rnz1.html

Na podstawie tych wszystkich wypowiedzi może św. Paweł nauczać

zdecydowanie w liście do Rzymian: ,,Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość

Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to

sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy

wierzą. Bo nie ma tu różnicy: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są

chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez

odkupienie które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem

przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Gdzież więc podstawa do

chlubienia się? Została uchylona! Przez jakie prawo? Czy przez prawo

uczynków? Nie, przez prawo wiary. Sądzimy bowiem, że człowiek osiąga

usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od pełnienia nakazów Prawa''. (Rz

3, 21-25; 27-28)

Jasno więc dowiadujemy się z Pisma Świętego, że aby dostąpić zbawienia

trzeba uwierzyć w Jezusa, jedynego Zbawiciela. Ale jeszcze musimy

dokładniej powiedzieć, w co mamy uwierzyć. W to, że jest On Synem Bożym,

który przyszedł na ziemię, aby nas zbawić, aby umrzeć za nasze grzechy na

krzyżu, aby zadośćuczynić za nasze grzechy, aby dać nam odpuszczenie

grzechów i życie wieczne: jako dar, niezasłużony przez nas, wypływający

jedynie z miłosierdzia Bożego, dar będący dla nas absolutną łaską, czymś

darmo danym, co musimy tylko przyjąć przez wiarę. A więc właściwym

przedmiotem wiary, wg Ewangelii, jest zbawienie jako dzieło, dokonane przez

Boga w Jezusie Chrystusie, ofiarowane nam jako łaska, którą przyjmujemy

wiarą.

Jest to sprawa niesłychanie ważna, aby to zrozumieć, bo, niestety, bardzo

rozpowszechnione jest mniemanie, że zbawienie jest tylko pewną szansą,

daną nam przez Boga, którą możemy wykorzystać: zbawienie może stać się

naszym udziałem, jeżeli spełnimy odpowiednie warunki i zasłużymy na nie. A

więc zbawienie zależy od nas, od naszych uczynków. Stajemy tutaj w obliczu

trudnego problemu, będącego przedmiotem odwiecznych sporów, rodzącego

wiele nieporozumień. Jest to problem: wiara a uczynki. Zbawienie, albo

usprawiedliwienie, przez wiarę czy przez uczynki?

Spór ten szczególnie określa stosunek katolików do protestantów. Przyjmuje

4 z 8

2008-09-01 18:41

Jak dostąpić zbawienia?

http://www.blachnicki.oaza.pl/conf/agape/rnz1.html

się ogólnie, że protestanci głoszą zbawienie przez wiarę, niezależnie od

uczynków. Natomiast katolicy głoszą konieczność nie tylko wiary, ale i

uczynków do zbawienia. Popularnie nawet się często upraszcza to

zagadnienie i mówi się tak: katolicy przypisują protestantom tezę: możesz

grzeszyć, ile chcesz, bylebyś wierzył i będziesz zbawiony. Natomiast

protestanci zarzucają katolikom, że oni głoszą, niezgodnie z Pismem Świętym,

zbawienie przez uczynki człowieka.

Jak rozwiązać ten problem? Co mamy czynić, aby się zbawić? Uwierzyć

Chrystusowi i przyjąć zbawienie jako dar czy też zabrać się gorliwie do

pełnienia dobrych uczynków, aby zapewnić sobie zbawienie? Jest to

prawdziwy dylemat i z obu rozwiązaniami łączy się pewien lęk. Katolicy boją

się, że jeżeli zaakceptujemy to pierwsze rozwiązanie, to wtedy może to

doprowadzić do lekceważenia grzechów i zaniechania gorliwości w spełnianiu

dobrych uczynków. Natomiast protestanci boją się, ze przyjęcie drugiego

rozwiązania podważy biblijną prawdę o darmowości łaski, o tym, że zbawienie

jest wyłącznie dziełem Boga, które staje się naszym udziałem przez wiarę.

Otóż powyższy dylemat w gruncie rzeczy jest pozorny, bo wynika z jakiegoś

powierzchownego rozumienia Pisma świętego i wynika z jakiegoś błędnego

rozumienia nauki Kościołów. To znaczy, katolicy błędnie rozumieją naukę

protestantów i odwrotnie. Bo w gruncie rzeczy ani protestanci nie uczą, że

dobre uczynki są niepotrzebne i że można grzeszyć, byleby się miało wiarę.

Ani też z drugiej strony katolicy nie uczą, że uczynki człowieka same z siebie

mają moc zbawczą i mogą usprawiedliwić człowieka przed Bogiem. W jaki

więc właściwy sposób należy pojmować stosunek wiary do uczynków,

płynących z wiary? Aby znaleźć właściwe rozwiązanie problemu, sięgnijmy

jeszcze raz do Ewangelii. Kluczowy tekst, to przypowieść o faryzeuszu i

celniku, modlących się w świątyni.

,,Powiedział też do niektórych, co ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi

gardzili, tę przypowieść: Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić,

jeden faryzeusz a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił:

Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści,

cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję

dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam. Natomiast celnik stał z daleka i nie

5 z 8

2008-09-01 18:41

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: