z okazji
25 rocznicy wyboru Karola Woj tyły na Stolicę Piotrową
16. X. 1978 – 16..X. 2003.
W poniedziałkowy wieczór 16 października 1978 r. z balkonu Bazyliki św. Piotra popłynęły uroczyste słowa „ Mamy Papieża” – Kardynała Karola Wojtyłę, który przybrał imię Jan Paweł II. .
Zdumiała się wtedy nie tylko Polska, ale cały świat. Przeżyliśmy chwile nieopisanej radości, tym większej, że tak niespodziewanej.
Na Stolicy Piotrowej zasiadł po raz pierwszy człowiek z „dalekiego kraju”.
(wiersz: „Jan Paweł II” J. Jasnoty)
Dziś dziękujemy Bogu za 25 lat niezwykłego pontyfikatu Papieża - Polaka.
Ojcze Święty!
Dziękujemy Ci za Twój pokorny, pielgrzymi trud. Dziękujemy za piękną kartę, którą zapisałeś swą posługą w dziejach świata, Kościoła i Polski. Za tysiące kilometrów, które przemierzyłeś – także do naszej Ojczyzny, by zanieść światło Ewangelii wszystkim potrzebującym.
Dziękujemy za Twoje odczytywanie znaków czasu i nauczanie, będące drogowskazem dla współczesnego człowieka.
Kim był Karol Wojtyła ????
Mały Karol, zwany przez kolegów - Lolkiem, był zwyczajnym chłopcem: lubił zabawy i sport, czasami bywał zaczytany i zamyślony, innym razem dowcipny i radosny – dusza towarzystwa.
Któż mógł przypuszczać, że zostanie kiedyś największym, najbardziej podziwianym człowiekiem na świecie? Wcale nie chodził „ w chmurach”, nie miał aureoli nad głową, na początku nie myślał nawet, że zostanie księdzem, a jednak Pan Bóg miał wobec Niego swoje plany...
( śpiew: „Barka”)
Któż z nas nie zna postaci w białej sutannie?? Dziś już mocno pochylonej, schorowanej, a jednak posiadającej w sobie dalej ogromną siłę ducha, dzięki której tyle ludzkich serc uległo przemianie. To Jan Paweł II.
Przyzwyczailiśmy się nazywać Go „ Naszym Ojcem Świętym”.
Z dumą podnosimy głowę, gdy o Nim słyszymy.
W wielu miejscach stoją Jego pomniki, Jego imieniem nazywa się place, ulice, szkoły, szpitale,.... z podziwem patrzy na Niego świat.
Jan Paweł II to niezwykła osobowość: doświadczony duszpasterz, teolog, etyk, filozof, a nade wszystko człowiek głębokiej wiary, mądry, kochający nauczyciel, niezłomny świadek nadziei.
Gdzie tkwi jego mądrość i siła? Skąd się one biorą?
Jego bliscy współpracownicy opowiadają, że zasypia jako jeden z ostatnich na Watykanie. Mimo zmęczenia, wielu obowiązków, wiele godzin poświęca na osobistą modlitwę. Jest silny i wielki Bogiem, któremu oddał wszystko.
Opatrzność od samego początku związała Jego życie z Matką Bożą, czego dowodem jest dewiza najpierw biskupia, a później papieska – TOTUS TUUS – Cały Twój. Nasz Papież wyjątkowym szacunkiem darzy Panią Jasnogórską. Jako kardynał krakowski wielokrotnie pielgrzymował na Jasną Górę- przed Cudowny Obraz Czarnej Madonny.
( śpiew: Czarna Madonno)
Szczególne miejsce w sercu i nauczaniu Ojca Świętego zajmuje młodzież.
W jednym z przemówień wyznał:
„ zawsze kochałem młodzież; wtedy, gdy byłem w waszym wieku, ale także podczas mojej posługi kapłańskiej i biskupiej, jak również teraz, gdy Pan polecił mi pełnić służbę na czele Kościoła. Kocham młodych, ponieważ są oni jak wiosna, co przychodzi ze swoim światłem i bogactwem obietnic na świat. Młodzi, których spotkałem, dali mi pewność, że dzięki nim świat ma przyszłość”
Niejednokrotnie mieliśmy okazję słyszeć żarliwy papieski apel: „Wy jesteście przyszłością świata, jesteście nadzieją Kościoła!, jesteście moją nadzieją”.
Nie ma pielgrzymowania Jana Pawła II bez spotkania z młodymi. Tak dobrze ich zna, potrafi z nimi prowadzić prawdziwy głęboki dialog, często zabarwiony sobie właściwym dowcipem. Często do późna w nocy śpiewał z młodzieżą piosenki harcerskie, oazowe, żartował, ....
Tak było wiele razy w Krakowie przy Franciszkańskiej i w tylu innych miejscach na świecie. Spotkania pełne miłości, radości, pełne zadumy i refleksji. Dlaczego ?? – bo Ojciec święty kocha jak prawdziwy Ojciec. Rozumie jak nikt inny, że współczesny młody człowiek, niepewny sensu swego życia, często pogrążony w zwątpieniu i rozpaczy, poniżony i osamotniony, potrzebuje szczególnego Światła, Prawdy, Miłości....
W „Pieśni o Bogu ukrytym”, K. Wojtyła mówi: < tu tekst nr 4 i 5, str. 10 – 11 , Poezje wybrane >
Na pustyni naszego życia jest takie wzgórze,
Zwane wzgórzem watykańskim,
Na którym mieszka Mędrzec – samotnik, wśród tłumów.
Widzący dalej, widzący głębiej. Przyjaciel Boga...
Czy wiecie o czym Jan Paweł II nigdy nie zapomina, kiedy przemawia do młodych?
„(...) że trzeba mówić do nich w sposób jasny i być zawsze gotowym do dialogu...........
że z młodymi należy żartować, ale też być bardzo poważnym i bardzo wymagającym.
Podczas trzeciej pielgrzymki do Polski, w Gdańsku na Westerplatte, w tym duchu przemawiał do młodych: ( fragm. Przemów. Z płyty nr 2, nagranie nr 8 ).
Graniczny posterunek na Westerplatte stał się ponadczasowym symbolem wierności wyznawanym wartościom. Z łatwością odnosimy sytuację bohaterskich obrońców tego miejsca do naszych osobistych życiowych doświadczeń, wyborów.
Ojciec Święty uczy miłości do Boga i człowieka.
A cóż powiedzieć o Jego miłości do Ojczyzny – Polski??
Każda podróż apostolska do miejsc rodzinnych, ukochanych jest dla nas wielką lekcją historii i patriotyzmu.
(Ojczyzna – kiedy myślę... s. 85)
Często Papież – Polak przypomina swoim rodakom, nam Polakom, nasze historyczne korzenie. Nieraz w swoich przemówieniach utożsamiała królewski Gród - Kraków z Polską.
„Polska – powiadał – to jest tysiąc lat historii. Polska to jest ogromnie dużo zwycięstw i cierpień”. Jak kochający syn polskiej ziemi prosił na Błoniach krakowskich.
(fragm.homilii – Kraków – 10.06.1979 r., płyta nr 6, poz.19)
W poemacie „Stanisław” snuje przejmujące refleksje o naszej narodowej historii (Ziemia trudnej jedności, s.110).
Miłość do rodzinnego kraju wyraża Papież swą głęboką troską o jego przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Nosi też w sobie szczególną wrażliwość na piękno natury. Od młodości lubił przebywać na jej łonie. Choć obowiązki kapłana, biskupa i w końcu papieża znacznie ograniczyły jego kontakty z przyrodą, pozostała w nim ta sama tęsknota za prawdą, pięknem i nadzieją w nią wpisaną. Wyrazem tej tęsknoty jest ostatni poemat papieski „Tryptyk rzymski” ( „Zdumienie lub Źródło”, dalej na s.5).
Trwający od ćwierćwiecza pontyfikat Ojca Świętego jest wielkim darem Boga dla Kościoła i naszej Ojczyzny. Papieskie nauczanie jest równie wielkim, bo trudnym dla nas zobowiązaniem.
Przez światowe dni młodzieży Jan Paweł II sam przygotowuje nas do niełatwych przyszłych zadań. Ogromna miłość, otwartość i osobisty charyzmat papieża sprawiają, że młodzież spieszy na te spotkania z najdalszych zakątków świata, by od niego czerpać moc i światło, rozpraszające mroki współczesnego życia.
W tym szczególnym dniu jesteśmy tutaj razem, by raz jeszcze podziękować Bogu za dar i tajemnicę papieskiego posługiwania. Ojcze Święty, dziękujemy Ci za to, że jesteś z nami, młodymi, że nas kochasz i prowadzisz.
i chwalmy Pana każdą godziną,
za Jana Pawła syna tej ziemi,
niechaj modlitwy do nieba płyną.
1. Boże, coś stworzył serce człowieka, żeby miłością i wiarą biło,
weź Jana Pawła pod swą opiekę i jego siły wspieraj swą siłą.
2. O, Jezus Chryste, co ludzkie życie przenikasz całe ofiarą krzyża,
Udziel mu łaski swojej obficie i obdarz męstwem swego papieża.
3. Matko Kościoła na Jasnej Górze rozpraszasz mroki, odpędzasz trwogę,
Za Janem Pawłem Sługą Sług Bożych, wstaw się u Syna, który jest Bogiem.
Jokebed