1 KERSTIN GIER T r y l o g i a c z a s u B｣ﾊKIT SZAFIRU P r z e k ｳ a d A g a t a J a n i s z e w s k a Literacki EGMONT 2 Frank bez Ciebie bym sobie nie poradziｳa 3 Prolog Londyn, 14 maja 1602 W zauｳkach Southwark byｳo ciemno i pusto. W powietrzu unosiｳ si・fetor gnijｹcych glon, kloaki i zdechｳych ryb. Paul odruchowo 彡isnｹｳ mocniej r麑・Lucy i pociｹgnｹｳ za sobｹ. - Trzeba byｳo p懈 brzegiem rzeki. W tej plｹtaninie uliczek moｿna si・tylko zgubi・- szepnｹｳ. - Tak, tak, a za kaｿdym rogiem czai si・zｳodziej i morderca - powiedziaｳa rozbawiona. - Cudownie, prawda? To tysiｹc razy lepsze niｿ przesiadywanie w st鹹hｳych murach i odrabianie lekcji. - Podkasala ci・kｹ sukni・i pospieszyｳa dalej. U徇iechnｹｳ si・mimowolnie. Lucy miaｳa niepowtarzalny talent do wynajdywania dobrych stron w kaｿdej sytuacji i w kaｿdym czasie. Nawet tak zwane zｳote lata Anglii, kte w tym momencie zadawaｳy kｳam swojej nazwie, okazujｹc si・do懈 mrocznymi, nie zdoｳaｳy jej wystraszy・ ale wr鹹z wprawiｳy jｹ w dobry humor. - Szkoda, ｿe nigdy nie mamy wi鹹ej niｿ trzy godziny - powiedziaｳa, gdy do niej doｳｹczyｳ. -Hamlet podobaｳby mi si・jeszcze bardziej, gdybym nie musiaｳa go oglｹda・w odcinkach. -Zr鹹znie omin・a wielkｹ bｳotnistｹ kaｳuｿ・ a przynajmniej miaｳa nadziej・ ｿe to byｳo bioto. Potem zrobiｳa kilka frywolnych tanecznych krok i okr鹹iｳa si・ wok wｳasnej osi. - Уak, to 忤iadomo懈 czyni nas tchzami"... Czyｿ to nie byｳo cudowne? Skinｹｳ gｳowｹ, siｳｹ powstrzymujｹc si・od u徇iechu. Zbyt cz黌to musiaｳ to robi・w obecno彡i Lucy. Je徑i nie b鹽zie uwaｿaｳ, wyjdzie na ostatniego idiot・ Znajdowali si・ w drodze do London Bridge - most South-wark, kty wｳa彡iwie byｳby dogodniejszy, w tamtym czasie jeszcze nie istniaｳ. Ale musieli si・pospieszy・ je徑i nie chcieli, by kto・zauwaｿyｳ ich potajemnｹ wypraw・w siedemnasty wiek. Boｿe, ileｿ by daｳ za to, by m w kou zdjｹ・ten sztywny biaｳy gors. W dotyku byｳ niczym plastikowy koｳnierz, taki, jaki zakｳada si・psom po operacji. Lucy skr鹹iｳa w stron・rzeki. Jej my徑i najwyra殤iej wciｹｿ jeszcze krｹｿyｳy wok Szekspira. - A ile daｳe・temu czｳowiekowi, ｿeby nas wpu彡iｳ do teatru Globe, Paul? - Takie cztery ci・kie monety, nie mam poj鹹ia, ile sｹ warte. - Roze徇iaｳ si・ - Moｿe to byｳa jego roczna pensja albo co・w tym stylu. - W kaｿdym razie poskutkowaｳy. Miejsca byｳy super. Biegiem dotarli do London Bridge. Tak samo jak wtedy, kiedy szli w przeciwnｹ stron・ Lucy przystan・a i chciaｳa powiedzie・co・na temat dom, kte zbudowano na mo彡ie. Ale on pociｹgnｹｳ jｹ dalej. - Wiesz przecieｿ, co powiedziaｳ pan George: je徊i stoisz za dｳugo pod oknem, kto・oprni ci nocnik na gｳow・- przypomniaｳ jej. - A poza tym rzucasz si・w oczy! - Wcale nie wida・ ｿe to most, wyglｹda jak zwykｳa ulica. Patrz, korek! Juｿ czas, ｿeby powstaｳo par・innych most. Most, w przeciwietwie do bocznych zauｳk, byｳ zatｳoczony, ale powozy, lektyki i doroｿki nie posuwaｳy si・do przodu ani o centymetr. Z dala dochodziｳy przekletwa wo殤ic i rｿenie koni, lecz przyczyny zamieszania nie byｳo wida・ Z okna powozu tuｿ obok nich wychyliｳ si・m・czyzna w czarnym kapeluszu. Sztywny bia-ｳy koｳnierzyk si麋a! mu aｿ do uszu. - Nie ma jakiej・innej drogi przez t・徇ierdzｹcｹ rzek・ - zawoｳaｳ po francusku do swego wo殤icy. Ten zaprzeczyｳ. - Nawet gdyby byｳa, nie mogliby徇y zawri・ utkn麝i徇y. Pd・do przodu zobaczy・ co si・ staｳo. Na pewno zaraz pojedziemy dalej, panie. Mruczｹc co・pod nosem, m・czyzna schowaｳ gｳow・razem z kapeluszem i koｳnierzykiem z powrotem do powozu, podczas gdy wo殤ica torowaｳ sobie drog・przez tｳum. - Sｳyszaｳe・to, Paul? Francuzi! - szepn・a z zachwytem Lucy. - Tury彡i! - Tak. 詣ietnie. Ale my musimy rusza・dalej, nie mamy zbyt wiele czasu. Przypominaｳ sobie jak przez mgｳ・ ｿe czytaｳ o tym mo彡ie - kiedy・zostaｳ zniszczony, a potem odbudowany pi黎na彡ie metr dalej. A wi鹹 to nie jest dobre miejsce na przeskok w czasie. Poszli za francuskim wo殤icｹ, ale kawaｳek dalej ujrzeli takｹ mas・ludzi i pojazd, ｿe nie daｳo si・przej懈. - Sｳyszaｳam, ｿe zapaliｳ si・w wiozｹcy beczki z olejem. -Stojｹca przed nimi kobieta nie miｳa do nikogo konkretnego. - Jak nie b鹽ｹ uwaｿa・ to kiedy・spalｹ caｳy ten most. - Tylko nie dzi・ ・ mruknｹｳ Paul i chwyci! Lucy za rami・ ・Chod・ wracamy. Lepiej poczekajmy na przeskok po tamtej stronie. 4 - Pami黎asz jeszcze hasｳo? Na wypadek, gdyby徇y nie zdｹｿyli. - Co・z kawｹ i kupidynem? - Gutta cavat lapidem, gｳuptasie. - Podniosｳa na niego wzrok, chichoczｹc. Jej niebieskie oczy bｳyszczaｳy z rozbawienia i nagle przyszｳo mu do gｳowy to, co odpowiedziaｳ jego brat Falk, zapytany o idealny moment: Нie bawiｳbym si・w dｳugie rozmowy. Po prostu bym to zrobiｳ. Najwyｿej ci・spoliczkuje, ale przynajmniej b鹽ziesz wiedziaｳ". Falk oczywi彡ie wypytywaｳ go, o kim mowa, ale Paul nie miaｳ ochoty na dyskusje, kte zwykle zaczynaｳy si・od sｳ: Пrzecieｿ wiesz, ｿe zwiｹzki mi鹽zy rodzinami de Villiers i Montrose majｹ by・natury 彡i徑e biznesowej", a kozyｳy podsumowaniem: Пoza tym wszystkie dziewczyny z rodziny Montrose to kozy, a kiedy・wyrosnｹ z nich takie smoki jak lady Arista". Kozy! Akurat! Moｿe w odniesieniu do innych dziewczyn z rodziny Montrose byｳa to prawda - ale na pewno nie dotyczyｳo Lucy. Lucy, kta kaｿdego dnia zadziwiaｳa go na nowo, ktej zwierzaｳ si・tak jak nikomu dotｹd, Lucy, z ktｹ dosｳownie... Zaczerpnｹｳ gｳ鹵oko powietrza. - Czemu stajesz? - spytaｳa Lucy. W tym momencie pochyliｳ si・ku niej i przycisnｹｳ wargi do jej ust. Przez trzy sekundy baｳ si・ ｿe go odepchnie, ale po chwili najwyra殤iej przezwyci・yｳa zaskoczenie i oddaｳa mu pocaｳunek, najpierw bardzo ostroｿnie, potem mocniej. Wｳa彡iwie byｳ to najbardziej nieodpowiedni moment i wｳa彡iwie okropnie si・spieszyli, bo przecieｿ w kaｿdej sekundzie mogli przeskoczy・w czasie, i wｳa彡iwie... Paul zapomniaｳ, o co chodziｳo z tym trzecim жｳa彡iwie". Teraz liczyｳa si・tylko ona. Nagle jego wzrok padｳ na posta・w ciemnym kapturze i odskoczyｳ przeraｿony. Lucy spojrzaｳa na niego z irytacjｹ, po czym zarumieniｳa si・i spu彡iｳa oczy. - Przepraszam - mrukn・a speszona. - Lany Coleman teｿ miｳ, ｿe jak si・caｳuj・ to ma wraｿenie, jakby mu kto・wciskaｳ do ust gar懈 niedojrzaｳego agrestu. - Agrestu? - Potrzｹsnｹｳ gｳowｹ. - A kim, do diabｳa, jest ten Larry Coleman? Teraz zdawaｳa si・kompletnie zdezorientowana, ale on musiaｳ sam jako・uporzｹdkowa・chaos, kty zapanowaｳ w jego gｳowie. Odciｹgnｹｳ Lucy spod 忤iateｳ pochodni, chwyciｳ jｹ za ramiona i popatrzyｳ jej gｳ鹵oko w oczy. - Okej, Lucy. Po pierwsze: caｳujesz mniej wi鹹ej tak... jak smakujｹ truskawki. Po drugie: jak spotkam tego Larry'ego Colemana, dam mu w pysk. Po trzecie: koniecznie zapami黎aj, na czym skozyli徇y. Ale teraz mamy malei problem. Wskazaｳ na wysokiego m・czyzn・ kty wynurzy! si・z cienia i podszedｳ do powozu Francuza. Oczy Lucy rozszerzyｳy si・z przeraｿenia. - Dobry wiecz, baronie - odezwaｳ si・po francusku m・czyzna. Na d毆i麑 jego gｳosu Lucy mocno wpiｳa palce w rami・Paula. - Jak dobrze pana widzie・ Z Flandrii to daleka droga. -Zsunｹｳ z gｳowy kaptur. Z wn黎rza powozu dobiegi ich okrzyk zaskoczenia. - Faｳszywy markiz! C ty tutaj robisz, panie? Co to ma znaczy・ - Teｿ bym chciaｳa wiedzie・- szepn・a Lucy. - Czy tak wita si・wｳasnego potomka? - rzekｳ m・czyzna, najwyra殤iej zadowolony z efektu, jaki wywoｳaｳ. - W kou jestem wnukiem wnuka twojego wnuka i nawet je徑i nazywajｹ mnie czｳowiekiem bez imienia, mog・ci・zapewni・ ｿe mam imi・ I to nawet nie jedno, 彡i徑e rzecz biorｹc. Czy mog・wsiｹ懈 do twego powozu? Niewygodnie si・tutaj stoi, a most jeszcze przez pewien czas b鹽zie nieprzejezdny. - Nie czekajｹc na odpowied・i nawet si・nie rozglｹdajｹc, otworzyｳ drzwi i wsiadｳ do powozu. Lucy pociｹgn・a Paula dwa kroki w bok, jeszcze dalej od 忤ietlistego kr麋u pochodni. - To naprawd・on! Tylko znacznie mｳodszy! Co mamy teraz zrobi・ - Nic - odszepnｹｳ Paul. - Raczej nie moｿemy podej懈 i powiedzie・・zie・dobry". W oge nie powinno nas tu by・ - Ale dlaczego on tutaj jest? - Gｳupi przypadek. W ｿadnym razie nie moｿe nas zobaczy・ Chod・ musimy dosta・si・na brzeg. Jednak ｿadne z nich nie ruszyｳo si・z miejsca. Oboje stali jak wmurowani, wpatrujｹc si・w ciemne okienko powozu z wi麑szｹ fascynacjｹ, niｿ przedtem patrzyli na scen・teatru Globe. - W czasie naszego ostatniego spotkania datem ci przecieｿ wyra殤ie do zrozumienia, co o tobie my徑・- dobiegｳ ich teraz z powozu gｳos francuskiego barona. - Och tak, daｳe・ Cichy 徇iech go彡ia wywoｳaｳ u Paula g黌iｹ skk・na r麑ach, cho・nie potrafiｳ powiedzie・ dlaczego. 5 - Podjｹｳem juｿ decyzj・ - Gｳos barona nieco drｿaｳ. - Przekaｿ・ to szatakie urzｹdzenie sojuszowi, niewaｿne, jakich perfidnych metod uｿyjesz, by mnie od tego odwie懈. Wiem, ｿe za-warｳe・pakt z diabｳem. - O co mu chodzi? - wyszeptaｳa Lucy. Paul tylko pokr鹹iｳ gｳowｹ. Znowu usｳyszeli cichy 徇iech. - M ograniczony, za徑epiony przodku! O ileｿ ｳatwiejsze mogｳoby by・twoje ｿycie, i moje teｿ, gdyby・posｳuchaｳ mnie, a nie tego twojego biskupa czy ｿaｳosnych fanatycznych zwolennik sojuszu. Gdyby・tylko uｿyｳ rozumu zamiast raa. Gdyby・dostrzegｳ, ｿe jeste・cz龕ciｹ czego・ wi麑szego niｿ to, o czym prawi kazania tw ksiｹdz. Odpowied・barona zabrzmiaｳa jak Ojcze nasz. - A wi鹹 to jest twoje ostatnie sｳowo w tej sprawie? - Jeste・diabｳem wcielonym - powiedziaｳ baron. - Wyjd・z mego powozu i nigdy wi鹹ej nie pokazuj mi si・na oczy. - Jak sobie ｿyczysz. Tylko jeszcze jeden drobiazg. Nie miｳem ci o tym wcze從iej, ｿeby ci・ niepotrzebnie nie denerwowa・ ale na twoim nagrobku, kty widziaｳem na wｳasne oczy, wypi-sano czternasty maja 1602 roku jako dzie・twojej 徇ierci. - Ale to pr...
stare_pudlo