02. Maskarada - Rozdział 12.pdf - Melissa De La Cruz - fridass

Rozdział 12

Kilka bloków dalej, w całkiem innym Penthousie Llewellyns' dziwaczne mieszkanie

trzypoziomowe, przezwane "Penthouse des Rives" z powodu jego robiącym wrażenie, jeśli

surrealistycznym, ekstrawagancja Forsyth Llewellyn stał przed skrytką za szafą wnękową do

butów. Szybko przekręcił gałkę na sklepieniu dwa klika na prawo, w takim razie trójka

pstryka z lewej, i cofnął się jako pięć otwartych drzwi ze stali nierdzewnej.

-Taaaato, co to wszystko około?- Bliss zapytała, stojąc przy nim. -jestem założona poznać

Jaime'a w holu na ósemce.- trzymała Miss Ellie, jej chihuahua, w jej broni. Panna Ellie była

swoim znajomym, imienia jej ulubieńca kłem charakter, na Dallas, oczywiście.

Po prostu jak obiecanła, Mimi założyła Bliss z Jaime Kip. To był całkowity przyjaciel –

spotykali się . Jaime zmusił całkowicie nie do interesowania Bliss, i vice versa. Tak

naprawdę, to był Jaime, który zasugerował, że oni spotykają w St. Regis wywierać nacisk od

tej pory byli obydwoma będąc obecnym z ich rodzinami. Bliss kazała wyraźnemu wrażeniu,

że Jaime zapytał, był swoją eskortą jedynie po to wysiadanie z Mimi jego tył. Mimi mogła

być całkiem bezczelna gdy chciała być.

Bliss przekroczyła swoje ramiona i obejrzała się przy ogromnej garderobie jej macochy.

Temu nigdy nie nie udało się uświadamiać, że goście podczas domu rytualnego podróżują.

"Szafa wnękowa" była łatwo dwa tysiące stopami kwadratowymi. To miało krok – wdół

rzymska wanna wyłożona trawertynnym marmurem i została wyposażona w tańce

showerheads wzdłuż strony, abyś wykąpać w samym środku fontanny. Tam był

nieskończenie długi przedpokój luster, które zamaskował cykl przedziałów, które pomieściły

pięć rzeczy odzieży znanego domu mody, która została skatalogowana do tysiąca i

zarchiwizowany przez asystenta sekretarza BobiAnne. Zbyt zły tyle z co siedział w ciupie był,

w opinii Bliss, ordynarny i niesmaczny. BobiAnne nigdy nie spotkało marabua-przycięte

ponczo panterki, którego nie lubiła.

BobiAnne została wchłonięta w jej własnej toalecie, i Bliss mogła usłyszeć, jak żwirowy

śmiech jej macochy rozbrzmiewał echem wokół ubierającej się sali ponieważ poplotkowała

ze swoim dwoma stylistami.

Bliss patrzała na siebie w nieskończoności luster. Zdecydowała się nosić zielonego Diora

przecież. Jej ojciec i macocha po prostu wysapali gdy zobaczyli ją.

-Moja kochana, jesteś taka piękna- BobiAnne szepnęła, trzymając się kurczowo swojej

pasierbicy w jej kościstej broni uczynionej włóknisty przez zbyt dużo Pilates. To było jak

zostanie opiętym przez szkielet.

BobiAnne wiecznie chwaliła urodę Blissdo nieba, i dyskredytując raczej prosty wygląd jej

rodzonej córki. Jordania, która przy jedenaściu miała za mało lat na bal, zerknąęła na chwilę

na Bliss, była dostawaniem ubranym i oddane ją posiadać pogląd. -wyglądasz jak zdzira. –

Bliss rzuciła poduszkę przy wycofywaniu się jej siostry. Po pokazywaniu jej rodzicom

sukienki, jej ojciec wziął na stronę ją i zaprowadził ją do sejfu. Pociągnął otwarty kilka z

zamszu – podklejone szuflady wykonane na zamówienie do dokładnych specyfikacji

BobiAnne. Bliss mogła dostrzec swój blask macochy wiele brylantowych diademów,

naszyjniki, pierścienie, i bransoletki. To było lubiane wewnątrz z Harry Winston. Tak

naprawdę, pogłoska miała to tak kiedy Teksańczyki przeprowadzili się na Manhattan, żona

senatora wyszorowała sklepienia wcale główni handlarze diamentami w rozkazie świętowania

ich ascendance w społecznym królestwie miasta.

Wyciągnął długie czarne aksamitne pudełko z dołu szuflady.

-To było twojej matki,- powiedział, pokazując jej masywny cushion-cut szmaragd umieścił

w naszyjniku platynowym. Szmaragd był tak duży jak pięść. -twojej prawdziwej matki,

chcesz. Nie BobiAnne.- Bliss została uderzona cicho.

-Chcę byś nosiła to dziś wieczorem. To jest ważny czas dla nas, dla naszej rodziny.

Uhonorujesz pamięć swojej matki z tym klejnotem - Forsyth powiedział, zapinając naszyjnik

wokół szyi jego córki.

Bliss niewiele wiedziała o swojej matce tylko że jechała na zewnątrz wcześnie z

niewiadomych przyczyn. Jej ojciec nigdy nie rozmawiał o niej, i Bliss narosła w górę

rozumienia, że jej matka była bolesnym tematem. Tam miał mało pamiętać ją przez, i co

niewiele zdjęć pozostało były sprane i wyblakłe, aby cechy jej matki były prawie niewyraźne.

Gdy Bliss zapytała o nią, jej ojciec tylko powiedział aby "doprowadzać wspomnienia o niej,"

i że spotkałaby swoją matkę jeszcze raz gdyby czas pozwolił na to.

Pies w broni Bliss wpadł w furię, kłapiąc i warcząc na kamień.

-Panna Ellie! Zatrzymaj się! -

-Cicho!- Forsyth zarządził, i pies przeskoczony z ramion Bliss i wysoki-śledził to na

zewnątrz drzwi.

-Wystraszyłeś ją, Tatusiu. –

Bliss patrzała na szmaragd, który umościł się samego środka jej podziału. To było ciężkie

przeciwko swojej skórze. Nie wiedziała czy lubiła to albo i nie. To było tak duże. Jej matka

naprawdę nosiła to?

-Kamień nazywają Rose Lucyfer, albo Zmora Lucyfer,- senator wyjaśnił z uśmiechem.

-wysłuchałaś historii? –

Bliss potrząsnęła swoją głową.

-Mówi się , że gdy Lucyfer spadł z nieba, szmaragd odpadł z jego korony. Szmaragd

nazywano Rose Lucyfer, Gwiazda Poranna. Jakieś inne historie nawet nazywają to święty

Graal.- Bliss przyjąła informacje cicho, nie wiedząc co myśleć. Jej matka przyznała się, że

klejnot połączony ze Srebrem zaprawia?

-Oczywiście,- Forsyth powiedział, potrząsając głową -to jest tylko historia. –

W tym momencie, BobiAnne weszła do pokoju nosząca przerażającą Versacego sukienkę,

która wyglądała jak bocznica o metalicznym połysku winylowa rozpylaczem położyła

warstwę swojego ciała.

-Jak wyglądam?- zapytała ją i męża mile.Bliss i jej ojciec wymienili spojrzenie.

-Bardzo ładnie, kochanie,- jej ojciec powiedział z zamrożonym uśmiechem. -dobrze?

Czekam w samochodzie. –

Przed hotelem falanga fotografów zebrała się, i powiększający się tłum ciekawych

obserwatorów był zatajany według bramek związanych z bezpieczeństwem i legionu New

York's Finest. Jako każde czarne miasto samochód zatrzymał się na wejściu, żarówki

błyskowe wybuchnęły w kakofonii staccato wybuchów.

-Tu idziemy- BobiAnne krzykła radośnie ponieważ wyszła z samochodu i oparła się o jej

męża ramię. Ale paparazzi byli tylko zaciekawieniBliss.-Bliss! Tu!Bliss! Jeden dla mnie!

Bliss— w ten sposób! -

-co nosisz? -

- kto sprawił, że to ubiera się? –

Paru z fotografów i reporterów byli wystarczająco uprzejmi by pytać senatora i jego żonę o

czym pomyśleli na przyjęcie, ale to była oczywiste Bliss była główną atrakcyjnością.

Tam było jedynie dziesięć kroków od krawężnika do wejścia hotelowego, ale to zajęło Bliss

dobre pół godziny aby dostać tam.

-To jest szaleństwo,- Bliss zauważyła, patrzenie sprawiło przyjemność gdy w końcu przybyła

do różowego i złotego holu i znalazła, jak jej data czekała niecierpliwie według pierwszej

tabeli recepcji.

St. Regis Sala Balowa została odmieniona do migoczącej zimowej krainy z bajki: żyrandole

kryształowe były niezdolne do podjęcia decyzji z sznurkami strasów łagodnie zmoczonymi, i

cudowne amerykańskie róże kosmetyczne zakwitły wszędzie, ze wzrastania, sześć – stóp -

wysoko centerpieces (tak ciężki że stoły musiały zostać zwiększonym) do masywnych girland

na każdym sklepionym przejściu. Dywan biały jak śnieg na marmurowej posadzce

poprowadził drogę od frontowego salonu do właściwej sali balowej.

-Senator i Mrs. Forsyth Llewellyn,- herold ogłosił ponieważ polityk i jego żona pojawili się

na szczycie schodów. Reflektor punktowy zaświecony na nich, i perkusista zagrał

dramatyczny werbel.

-Mr. James Andrews Kip. Panna BlissLlewellyn. -czterech z nich poszło wolnym krokiem

do partii.

Dwa pięćdziesiąt - orkiestry kawałka stanęły naprzeciw siebie przez przestrzeń sali balowej,

bawienie się w pogodnego walca jako Błękitnokrwistych wyłożyło ich odświętny strój —

ludzie dziarscy i układnych w ich ogonach, kobiety w sposób nadprzyrodzonych wąskich i

niemożliwie elegancki w ich krawiectwie suknie balowe. To był cudowny widok. Komitet

naprawdę przeszedł samego siebie tym razem. Cała sala balowa została napełniona

olśniewającą, białą błyskotliwość: zabytkowe kryształowe żyrandole przeświecały, i lastryko

wylewały na podłogę aby świecić.

Jaime wzaprosil Bliss do swojego stołu, pozdrowił ją, i natychmiast zniknąć co do reszty z

wieczoru. To tyle, jeśli chodzi o to. Bliss znalazła, jak Mimi stała ze swoimi rodzicami na

przedzie linii recepcji.

-No! no, patrzeć na to!- Mimi powiedziała, zerkając na naszyjnik natychmiast. -co kamień!-

-To było mojej matki,- Bliss wyjaśniła. Opowiedziała Mimi legendę o Zmorze Lucyfer.

Mimi wzięła szmaragd w swoich ręce, głaszcząc jego lodowaty chłód. Jak tylko dotknęła

tego, była przewiezionym tyłem do tej ostatniej bitwy, błyskami czarnego dnia, trąbkami

brzmiącymi w dali, Michał z jego płonącym mieczem, banicja, a następnie chłód. Chłód …

budząc boga nieśmiertelnego na ziemi i umierając do jedzenia.

-O.- oczy Mimi oszkliły, jej ręka nieruchome przykrywała kamień. A następnie upuściła to

jakby to spaliło ją.

Bliss była zaskoczona. Wiedziała, że coś zdarzyło się Mimi, przebłysk przenikliwości,

pamięć szpic gdy dotknęła tego. A jednak gdy Bliss dotknęła kamienia samego, nic się nie

stało. To był właśnie zmarły kawałek biżuterii. Zmora Lucyfer. To dało swoje drżenia.

-To jest Serce Oceanu,- Mimi pękła.? Just obiecywał mi, że nie rzucisz tym z pokładu z

Tytanic.? Bliss spróbowała śmiać się. Ale kamień, pięćdziesiąt pięć karatów, ważył ciężko na

jej skórze.

Rose Lucyfer. Zmora Lucyfer. Książę Srebra zaprawia, jego najcenniejsza własność, kręci

się koło jej szyi jak pętla. Zadrżała. Jej część chciała wyrwać to ze swoim gardłem i rzucić

tym jak daleko ponieważ mogła.

02. Maskarada - Rozdział 12.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: