Katarzyna Wielka.doc

(26 KB) Pobierz
Katarzyna Wielka - żona Piotra III, po abdykacji(śmierci) swojego męża przejęła władzę w Rosji i panowała w latach 1762-1796

Katarzyna Wielka - żona Piotra III, po abdykacji(śmierci) swojego męża przejęła władzę w Rosji i panowała w latach 1762-1796. Pochodzi ona z terenów Niemiec i nazywała się Zofia Augusta Anhalt-Zerbst gdy została carycą Rosji przeszła na prawosławie i zmieniła imię. Pragnęła uchodzić za oświeconą, korespondowała z francuskim encyklopedystami, stwarzała pozory reformatorki. W istocie jej panowanie ugruntowało dyktaturę szlachecką w Rosji, znacznie pogorszyło los ludności chłopskiej oraz doprowadziło do ujarzmienia przez carat wielu narodów. W chwili objęcia rządów przez Katarzynę, Rosja znajdowała się w kryzysie, ponieważ skarb państwa był pusty, a armia była niezadowolona i pełna rozprężenia. Katarzyna zdecydowała oprzeć swoje rządy na szlachcie, z tego powodu wydała ostry w formie dekret, wzywający chłopów do bezwzględnego posłuszeństwa wobec swych panów. W celu zreformowania administracji powołała do życia specjalną komisję, składającą się z przedstawicieli szlachty i górnych warstw mieszczańskich, której celem było opracowanie nowego kodeksu prawnego. Ogromna większość delegatów opowiadała się za dalszym zaostrzeniem zależności chłopów od właścicieli ziemskich. Katarzyna konsekwentnie próbowała zaspokoić wymagania szlachty. Z tego powodu w latach 1765-67 wprowadza zakaz wnoszenia skarg chłopów na panów oraz potwierdziła prawo szlachty do zsyłki chłopów "za zuchwałość" bez sądu na katorgę.



Poprzez w szerokim zakresie stosowane rozdawnictwo ziem doszło w Rosji do podziału chłopów na prywatnych i państwowych. Chłopi państwowi należeli poza tym do różnych kategorii - jedni byli przypisani do dóbr dawniej klasztornych, od 1764r. znajdujących się pod zarządem państwowego Kolegium Ekonomicznego ("chłopi ekonomiczni"), drudzy zaś płacili podatki idące na utrzymanie dworu carskiego i nosili nazwę "chłopów pałacowych".



Wraz z zaostrzeniem systemu poddaństwa osobistego ukształtowały się w Rosji dwa zasadnicze typy gospodarki chłopskiej. Jeden, oparty na powinnościach pańszczyźnianych, przeważał na południu kraju (znakomita gleba gwarantowała wysokie plony). Na północy natomiast obszarnicy stosowali system czynszów ze względu na złe warunki klimatyczno-glebowe.



W wyniku przeprowadzonych reform (bezwzględne posłuszeństwo chłopów) wymiar ich czynszów podniósł się dwukrotnie. Poza tym panowie mogli sprzedawać chłopów bez ziemi, co doprowadziło do znacznego handlu nim. Wyjątkowo ciężkie położenie ludności chłopskiej oraz wprowadzenie systemu poddaństwa osobistego na ziemiach świeżo podbitych przez carat, wywołało gwałtowne wystąpienie mas ludowych. W 1773 r. wybucha tam wielka wojna chłopska, na której czele stanął Kozak doński Jemielian Pugaczow. Było to największe powstanie chłopskie w dziejach Rosji. Pugaczow zdołał zgromadzić Kozaków, Baszkirów, Czeremisów oraz robotników manufakturowych i górników. Zgodnie z tradycją powstań ludowych, występował on w imieniu "dobrego cara"- Piotra III rozpuszczając wieści o rzekomym jego ocaleniu.) Wybuch wojny chłopskiej i trudności w jej stłumieniu skłoniły Katarzynę Wielką do przeprowadzenia zasadniczych reform administracyjnych w roku 1775. Zlikwidowano resztki Siczy Zaporoskiej. Całe państwo podzielono na 50 guberni rządzonych przez wyposażonych w szerokie pełnomocnictwa gubernatorów, którzy wprost podlegali imperatorowi (zawodowa biurokracja urzędnicza). Jedynie w szczególnych przypadkach kilka guberni tworzyło jednostkę administracyjną podległą namiestnikowi carskiemu. Gubernie dzieliły się na powiaty, zarządzane przez naczelników i wybranych spośród szlachty asesorów. Katarzyna wzmocniła także samorząd szlachecki. W roku 1785 caryca potwierdziła poprzez carską ustawę wszystkie dotychczasowe przywileje szlachty, zreformowała ustroje miast, dzieląc ludność miejską (900tys. ludzi) na sześć stopni. Przyznano jej prawo do wyboru starosty miejskiego i radnych, lecz władza administracyjna znajdowała się w ręku mianowanego prze rząd horodniczego.



Sprawnie działająca administracja, wsparta wojskiem i policją, zabezpieczała interesy szlachty i caratu; była nieodzownym instrumentem utrzymania w ryzach ogromnego państwa, a szczególnie terenów świeżo podbitych, zbuntowanych, czyli nastawionych przeciwko Rosji.

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin