Ślepota a niedowidzenie
AAA
Czy ślepota i niedowidzenie to samo? Otóż, mino, iż pojęcia te są bardzo często mylone, lub używane zamiennie, w rzeczywistości nie są tożsame.
Ślepota
W sensie medycznym ślepe oko to oko, które nie jest w stanie zobaczyć nawet światła. Stan taki określa się jako brak poczucia światła i oznacza, że oko jest nieodwracalnie uszkodzone i nie ma możliwości przywrócenie widzenia w danym oku.
Definicja ślepoty wg WHO określa ślepotę jako stan, w którym występuje:
· zupełny brak wzroku
· ostrość wzroku przy maksymalnej korekcji okularami lub soczewkami kontaktowymi nie przekracza 1/20 (0,05) ? co oznacza mniej więcej, iż pacjent nie jest w stanie zobaczyć palców pokazywanych z odległości 2,5 m
· pole widzenia jest ograniczone do przestrzeni zawartej w 20 stopniach (przy patrzeniu na wprost)
Definicja ślepoty opracowana przez PZN:
· do niewidomych zaliczamy dzieci i dorosłych, którzy nie widzą od urodzenia, albo od wczesnego dzieciństwa tak, że nie pamiętają żadnych wrażeń wzrokowych.
· do ociemniałych zalicza się wszystkich, którzy widzieli, lecz potem utracili wzrok:
a) nagle, np. w czasie wojny, przy pracy, w wyniku zdarzeń losowych w życiu
b) stopniowo, np.wskutek chorób przewlekłych, nie przestrzegania BHP, następstwa wypadków.
· do szczątkowo widzących zalicza się ludzi, którzy mają znaczną, lecz nie całkowitą utratę wzroku
a) odróżniają jedynie światło od ciemności i nie mogą poprawić widzenia szkłami
b) z odległości 1m. rozpoznają zarys słupa, ludzi, drzew; nie mogą jednak nawet przy zastosowaniu szkieł korekcyjnych posługiwać się wzrokiem przy zabawie (dzieci), nauce, pracy. Mają ograniczone pola widzenia np.patrzą jak przez mały otwór.
Niedowidzenie natomiast w sensie medycznym jest to obniżenie ostrości wzroku (czyli zdolności dobrego widzenia) bez organicznej przyczyny (czyli przy prawidłowo zbudowanym oku). Inaczej, niedowidzenie to niska niewypracowana od urodzenia ostrość wzroku.
Powodem niedowidzenia najczęściej jest:
· zez
· niewyrównana szkłami okularowymi wrodzona wada wzroku (astygmatyzm, duża nadwzroczność, krótkowzroczność)
Im wcześniej pojawi się niedowidzenie tym jest ono większe.
Rzadziej przyczyną niedowidzenia są: nieprzezierność ośrodków optycznych (zaćma, blizny rogówki, opadnięcie powieki) czy wady wrodzone siatkówki u dzieci. W przypadku ww chorób, jeśli nie podejmie się leczenia przywracającego prawidłowy stan anatomiczny odpowiednio wcześnie, w oku dotkniętym wytwarza się niedowidzenie.
Niedowidzenie leczy się przez:
· zastosowanie optymalnej korekcji okularowej,
· zasłanianie (obturację) oka lepiej widzącego,
· ćwiczenia pleoptyczne
Efekty leczenia są tym lepsze im młodsze jest dziecko.
W przypadku osób dorosłych niedowidzenie nie pod
daje się leczeniu. W celu poprawy ostrości wzroku stosuje się szkła okularowe lub soczewki kontaktowe.
Wszystkie osoby, które utraciły zdolność dobrego widzenia na skutek urazu lub choroby określa się mianem osób słabo widzących.
pitson0