Słodkie kłopoty - Jessica Hart.pdf - Hart Jessica - Anna0708

Jessica Hart

Słodkie kłopoty

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Purdy bezradnie oparła się o kierownicę. Straciła już

wszelką nadzieję, gdy nagle usłyszała warkot silnika.

Nareszcie! Szybko wygramoliła się z samochodu i rozejrzała

się niecierpliwie. Na szczęście słuch jej nie mylił. Mocno

wysłużona ciężarówka mknęła drogą, zostawiając za sobą

chmurę rdzawego pyłu. Purdy uniosła w górę ramiona i

zaczęła nimi energicznie wymachiwać, jakby jej rozkraczone

na środku drogi auto nie stanowiło już wystarczającej

przeszkody.

Ciężarówka zatrzymała się, a kierowca uchylił okno od

strony pasażera.

- Zdaje się, że potrzebujesz pomocy? - zapytał. Jego

pogodna twarz wydała jej się dziwnie znajoma.

Nat... Nat Jakiśtam. Tyle zdołała sobie przypomnieć. Był

jednym z sąsiadów Grangerów, o ile oczywiście odległość

kilkudziesięciu kilometrów można nazwać sąsiedztwem.

- Witaj - powiedziała, zdejmując z twarzy okulary

przeciwsłoneczne.

Nat wychylił się z kabiny, skinął lekko głową i spojrzał w

srebrzystoszare oczy, jeszcze lśniące po niedawno przelanych

łzach.

- Tak się cieszę, że się zjawiłeś - dodała. - Właśnie

przyzwyczajałam się do myśli, że spędzę tu najbliższą noc.

Niezbyt miła perspektywa, ale za głupotę trzeba płacić.

Nat wyłączył silnik i wysiadł z ciężarówki. Był wysokim,

postawnym mężczyzną tuż po trzydziestce.

- Purdy, mam rację?

- Zgadza się - potwierdziła zdziwiona.

- J e s t e m N a t M a s t e r m a n . M a s t e r m a n ,

oczywiście!

- Wiem, bywasz czasami u Grangerów. Ale jakim cudem

ty mnie pamiętasz? Nikt nie zwraca uwagi na kucharkę...

Jej twarz, okolona burzą ciemnobrązowych włosów, była

bardziej interesująca niż ładna. Co innego oczy. Nat mógłby

przysiąc, że nigdy nie widział tak niezwykłego,

srebrzystoszarego blasku. I ten uśmiech... Szczególnie wtedy,

kiedy w pobliżu pojawiał się Ross Granger.

- To zależy tylko od tego, jak gotuje - odpowiedział.

- Pieczesz najlepsze szarlotki, jakie kiedykolwiek

jadłem.

- Doprawdy? - Miło było pomyśleć, że jest się w czymś

dobrym. Jej nie zdarzało się to każdego dnia.

- Dziękuję.

- W czym problem, Purdy? Jej uśmiech natychmiast

zgasł.

- Jak już wspomniałam, w mojej głupocie. - Westchnęła

ciężko. - Przed wyjazdem zapomniałam sprawdzić, czy bak

jest pełny, i oczywiście nie był. Dlatego sterczę tu już... -

zerknęła na zegarek - co, tylko godzinę? Byłam pewna, że co

najmniej ze trzy.

Gdyby chociaż upał nie był tak niemiłosierny. W okolicy

nie rosło żadne, najlichsze nawet drzewo, mogące dać choćby

namiastkę cienia. Wszystko, co mogła zrobić, to siedzieć

cierpliwie w samochodzie i modlić się o cud.

- Jasne, w takich sytuacjach czas dłuży się niemiłosiernie.

Nat wciąż patrzył na nią z uwagą, zaś Purdy z przykrością

uświadomiła sobie, że musi koszmarnie wyglądać,

wycieńczona i lepka od potu.

- To moja wina. Grangerowie już pierwszego dnia

ostrzegli mnie, żebym nigdy nie opuszczała Cowen Creek bez

sprawdzenia poziomu benzyny w baku. Ale cóż, byłam tak

zabiegana, że z ledwością pamiętałam, jak się nazywam.

Zabrakło mąki, cukru i mnóstwa innych rzeczy. Chciałam jak

najszybciej pojechać do sklepu, by zdążyć przed obiadem. No

i utknęłam tutaj.

Nie zdradziła się, co było głównym powodem jej podróży.

Otóż w domu zabrakło również ulubionego puddingu Rossa.

- Zdarza się - mruknął pocieszająco. Prawdę mówiąc,

ludziom, którzy mieszkali tu dłużej niż tydzień, to się nie

zdarzało, bowiem podobną nieostrożność można było

przypłacić życiem. Ale cóż, panna Purdy wyglądała na dosyć

oryginalną osobę.

- Nie wiem, jak mogłam być tak głupia. - Westchnęła

ciężko.

- Na szczęście nie aż tak głupia, żeby wysiąść z

samochodu i ruszyć piechotą do domu.

Głos Nata był spokojny i nad wyraz sympatyczny, wręcz

kojący. Purdy spojrzała na niego z wdzięcznością.

Cóż, nie był w jej typie jak Ross, ale sprawiał wrażenie

człowieka miłego, przyjaznego i opiekuńczego. W sam raz na

trudne chwile. Lepiej nie mogła trafić.

- Może masz rezerwowy kanister benzyny? - Była jeszcze

szansa, by pognać do sklepu i wrócić do Cowen Creek, nim

Ross zauważyłby, że jej nie ma. No i dostałby na czas swój

ulubiony pudding.

- Niestety.

- Ach tak... - Z trudem ukryła rozczarowanie. - Nat, czy

jedziesz do Cowen Creek?

A niby dokąd? - dodała w duchu. Niepotrzebnie pytała,

bowiem droga prowadziła właśnie tam.

- Jasne, że do Cowen Creek. Mam sprawę do Billa.

- Mogę się z tobą zabrać?

Znów niepotrzebnie pytała. W tym klimacie i w takiej

pustce wszyscy pomagali sobie w trudnych sytuacjach. Było

to normą.

- Oczywiście... Słuchaj, a może najpierw podwiozę cię do

Mathison? - Powiedział to zupełnie spontanicznie, bez

zastanowienia. Coś w niej go ujęło, skrywana bezradność, a

może intrygujący błysk srebrzystoszarego spojrzenia? Kiedy

Purdy spojrzała na niego ze zdziwieniem, dodał: - Mogłabyś

zrobić zakupy, a ja zorganizowałbym jakiś kanister.

Powiedział to tak naturalnie, jakby było czymś zupełnie

oczywistym nadkładanie kilkudziesięciu kilometrów dla

prawie nieznajomej dziewczyny.

- Przecież mówiłeś, że masz jakąś sprawę do Billa -

powiedziała niepewnie. Była kompletnie zaskoczona tym, że

to, o co modliła się przez ostatnią godzinę, nagle zaczyna się

spełniać.

- Nie ma pośpiechu - odparł. Wciąż nie pojmował,

dlaczego tak się zachował.

- Ale...

- Oczywiście, jeśli nie masz na to ochoty, możemy jechać

prosto do Cowen Creek.

- Nie! - wykrzyknęła gwałtownie, bojąc się, że straci taką

okazję. - Jeśli naprawdę możesz najpierw pojechać do

Mathison, byłoby cudownie.

Otworzył drzwi ciężarówki.

- W takim razie wskakuj.

- Uratowałeś mi życie - odezwała się, zajmując miejsce w

środku wozu.

- Nie przesadzaj - powiedział z lekkim zdziwieniem. - Nic

ci nie groziło, dopóki siedziałaś w samochodzie. Przecież

Grangerowie, jak tylko by zauważyli, że długo ciebie nie ma,

rozpoczęliby poszukiwania. Zawsze tak tu robimy.

Purdy przymknęła powieki, rozkoszując się strumieniem

chłodnego powietrza. Dopiero kiedy znalazła się w Australii,

doceniła, jak wspaniałym wynalazkiem jest klimatyzacja.

- Wiem, że nic by mi się nie stało, bo wreszcie ktoś by

mnie znalazł, ale dzięki tobie nie będę musiała tłumaczyć się

przed wszystkimi, jaka ze mnie idiotka. To byłoby straszne.

Słodkie kłopoty - Jessica Hart.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: