391. Pershing Diane - Podróż przeznaczenia.pdf

(582 KB) Pobierz

First date: honeymoon

DIANE PERSHING

Podróż

przeznaczenia

Tytuł oryginału

First Date: Honeymoon

140950013.051.png

140950013.062.png

140950013.073.png

140950013.074.png

140950013.001.png

140950013.002.png

140950013.003.png

140950013.004.png

140950013.005.png

140950013.006.png

140950013.007.png

140950013.008.png

140950013.009.png

140950013.010.png

140950013.011.png

140950013.012.png

140950013.013.png

140950013.014.png

140950013.015.png

140950013.016.png

140950013.017.png

140950013.018.png

140950013.019.png

140950013.020.png

140950013.021.png

140950013.022.png

140950013.023.png

140950013.024.png

140950013.025.png

140950013.026.png

140950013.027.png

140950013.028.png

140950013.029.png

140950013.030.png

140950013.031.png

140950013.032.png

140950013.033.png

140950013.034.png

140950013.035.png

140950013.036.png

140950013.037.png

140950013.038.png

140950013.039.png

140950013.040.png

140950013.041.png

140950013.042.png

140950013.043.png

140950013.044.png

140950013.045.png

140950013.046.png

140950013.047.png

140950013.048.png

140950013.049.png

140950013.050.png

140950013.052.png

140950013.053.png

140950013.054.png

140950013.055.png

140950013.056.png

140950013.057.png

140950013.058.png

140950013.059.png

140950013.060.png

140950013.061.png

140950013.063.png

140950013.064.png

140950013.065.png

140950013.066.png

140950013.067.png

140950013.068.png

140950013.069.png

140950013.070.png

140950013.071.png

140950013.072.png

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Cześć, Carlo! Jak się masz - zawołała Mo do cie-

mnoskórej kobiety w okienku.

- Dzień dobry, Mo. Widzę, że bardzo się spieszysz. Co

za niespodzianka!

Mo uśmiechnęła się promiennie, nie zrażona ironią,

z jaką Carla wypowiedziała ostatnie zdanie, i popędziła

ku ścianie zapełnionej rzędem skrytek pocztowych. Za-

trzymała się obok drzwiczek oznaczonych numerem 747,

po czym zaczęła grzebać w ogromnej torbie, którą miała

na ramieniu.

- Gdzie ja wsadziłam te klucze? - mruknęła do siebie.

Przyklękła, stawiając torbę na marmurowej posadzce.

Przecież solennie postanowiła trzymać kluczyki zawsze

w jednym miejscu, aby uniknąć wiecznych kłopotów z ich

szukaniem. Dotrzymała nawet danej sobie obietnicy, tylko

całkiem wyleciało jej teraz z pamięci, jakie miejsce wy-

brała na schowek.

Z westchnieniem zaczęła wysypywać na podłogę za-

wartość torby. Czego tam nie było! Portmonetka, przeciw-

słoneczne okulary, pół obwarzanka, różowa baseballowa

czapeczka, mały notesik, paczka chrupków, wstążeczki

i elastyczne opaski na włosy. Dołączyła do nich książe-

czka czekowa, przypominając Mo o zatrważająco niskim

stanie jej konta, bawełniana spódnica, którą zamierzała

narzucić później na szorty, kiedy uda się na rozmowę

w sprawie pracy, pluszowy miś z oderwanym uchem, ra-

chunki za gaz, guma do żucia oraz puszka z pokarmem

dla kotów. Miała wybrzuszone wieczko, więc mama ka-

zała Mo zwrócić ją do sklepu. W końcu, na samym dnie

torby, w pudełku z pokruszonymi urodzinowymi świecz-

kami, znalazła okrągły złoty kluczyk.

Z okrzykiem triumfu wsunęła go na mały palec lewej

dłoni, pospiesznie wepchnęła resztę rzeczy do torby, wstała

i otworzyła skrytkę. Wyjęła z niej kilka zamówionych kata-

logów, które trafiły od razu do przepastnej torby. Mo zamie-

rzała przejrzeć je później. Teraz miała ważniejsze sprawy na

głowie. Oczekiwała pozytywnych odpowiedzi na rozesłane

do kilku firm oferty, od miesiąca bowiem była bezrobotna.

Z nadzieją zajrzała głębiej do schowka, lecz znalazła w nim

tylko jedną ogromną, grubą kopertę. Rozerwała ją gwałtow-

nym ruchem, wydobywając ze środka jej zawartość.

Na podłogę upadły jakieś podłużne kartoniki. Mo schy-

liła się, żeby je podnieść. Okazało się, że są to lotnicze

bilety pierwszej klasy do kilku europejskich miast.

Mo wyprostowała się, ściskając je w dłoni. Serce biło

jej w piersi jak oszalałe. Co za przypadek, pomyślała.

Odkąd pamięta, dniem i nocą marzyła o tym, aby pojechać

właśnie do Europy.

Szybko przejrzała resztę papierów. Zorientowała się, że

trzyma przed sobą coś w rodzaju planu podróży, która

miała rozpocząć się w najbliższą niedzielę wieczorem,

czyli już jutro, na lotnisku w San Francisco, i trwać całe

dwa tygodnie. Trasa wiodła przez pięć europejskich miast,

a jej koniec, nie do wiary, następował w Budapeszcie.

W dodatku osiemnastego czerwca!

Mo przycisnęła bilety do piersi i zamknęła oczy. Czy

to był znak? Nie, coś więcej: prawdziwy cud!

Rozsądek podpowiadał jej, że cuda się nie zdarzają,

i choć nie chciała słuchać jego głosu, był tak donośny, że

w końcu z niechęcią otworzyła oczy. Przeczytała nazwi-

sko widniejące na kopercie, którą trzymała w dłoni. Matt-

hew Vining. Na planie podróży i biletach było napisane

„państwo Viningowie".

Mo westchnęła głośno. Wszystko stało się jasne.

Matthew Vining, ekspert kulinarny, który opisywał

swoje wizyty w rozmaitych restauracjach i prowadził

w radiu znaną audycję „Biesiaduj z Mattem", wynajmo-

wał sąsiednią skrytkę pocztową. Mo już kilkakrotnie znaj-

dowała w swojej skrytce włożone tam przez pomyłkę

przesyłki do pana Vininga. Teraz zdarzyło się to samo.

Pomyłka, a nie żaden znak czy cud.

No i dobrze, pomyślała. Choć przez chwilę wierzyłam,

że spełniło się moje marzenie.

Włożyła bilety i plan podróży z powrotem do koperty

i już zamierzała oddać je któremuś z pracowników poczty,

kiedy nagle coś ją tknęło.

Przecież podróż miała zacząć się już jutro. Co bę-

dzie, jeśli Matthew Vining z jakichś powodów nie za-

jrzy dziś do urzędu pocztowego i nie zdąży otrzymać na

czas swoich biletów? Szkoda, żeby z powodu bałaganu na

poczcie przepadła taka niezwykła, fantastyczna wy-

cieczka.

Mo wiedziała, że studia stacji radiowej, z której Matt

nadawał swój program, mieszczą się zaledwie parę kroków

stąd. Postanowiła zrobić dobry uczynek i osobiście dostar-

czyć adresatowi jego przesyłkę. W końcu zachowała się

bezmyślnie, otwierając cudzą korespondencję, powinna

więc naprawić swój błąd.

Podjąwszy tę szlachetną decyzję, Mo wcisnęła kopertę

do torby, pomachała Carli na pożegnanie i szybko wybieg-

ła z budynku.

Matthew Vining stał w holu macierzystej stacji radiowej

i z udręką w oczach patrzył aa swoją narzeczoną. Dłonie

zaciskał w pięści, a czoło przecinała mu głęboka bruzda.

- Chyba nie bardzo cię rozumiem, Kay - powiedział

pełnym napięcia głosem.

- Przykro mi, Matt - odparła Kay - ale to najlepsze

rozwiązanie.

- Naprawdę chcesz zerwać nasze zaręczyny? Odwołać

ślub? Zrezygnować z miodowego miesiąca?

- Tak - potwierdziła spokojnie. - Nasze małżeństwo

nie byłoby udane. Przecież się nie kochamy.

- Ale jak możesz mi robić coś takiego? Już jutro mie-

liśmy.. . - W tym momencie w holu nie było nikogo poza

nimi dwojgiem, mimo to Matt mówił równie cichym i spo-

kojnym tonem jak Kay. Nigdy nie podnosili na siebie

głosu. - Co teraz będzie?

- Ponieważ to ja narobiłam kłopotów, biorę na siebie

załatwienie wszystkich spraw.

- No dobrze, ale... - Matt gorączkowo zastanawiał

się, jakich użyć argumentów, by odwrócić niepomyślny

bieg wydarzeń. - Tak świetnie do siebie pasujemy.

- Naprawdę?

- Oczywiście. Mamy tyle ze sobą wspólnego. Czyta-

my te same pisma, lubimy podobny rodzaj filmów... -

Kay jest poza tym doskonale zorganizowaną, zrównowa-

żoną osobą, pomyślał. Te dwie cechy sprawiły, że od pier-

wszej chwili mu się spodobała. - Dokładnie taką kobietę,

jak ty, pragnąłbym pojąć za żonę.

Kay patrzyła na niego uważnie, a na jej zazwyczaj po-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

373. McCauley Barbara - Dwa śluby i pogrzeb.pdf (501 KB)
070. Linz Cathie - Niebezpieczne flirty.pdf (447 KB)
334. Pacheco Christine - Bogata panna i hultaj.pdf (529 KB)
200. Linz Cathie - Pechowe zaręczyny.pdf (472 KB)
194. Morgan Raye - Rodzina Caine'ów 04 - Ślubu dzisiaj nie bedzie.pdf (55763 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin