Anatomia 3.pdf

(141 KB) Pobierz
FORMULARZ DANYCH EWIDENCYJNYCH ZLECENIOBIORCY
Fizjologia oddychania
Funkcje oddychania
istotą procesu oddychania jest wyzwolenie energii niezbędnej do funkcjonowania
organizmu, a zgromadzonej w związkach chemicznych
niezbędny jest do tego tlen
proces ten czyli oddychanie dzielimy na:
oddychanie zewnętrzne
polega na wymianie gazów – tlenu i dwutlenku węgla pomiędzy
żywym organizmem, a otaczającym go środowiskiem
oddychanie wewnętrzne (wewnątrzkomórkowe)
polega na udziale tlenu w wewnątrzkomórkowych procesach
energetycznych (syntezy i resyntezy ATP)
Oddychanie zewnętrzne
w procesie pobierania tlenu i wydalania dwutlenku węgla biorą udział:
układ oddechowy – drogi oddechowe, płuca, mięśnie oddechowe, nerwowe
ośrodki oddychania
krew – erytrocyty
układ krążenia krwi (jego funkcja transportująca)
oddychanie zewnętrzne polega na:
doprowadzeniu , za pośrednictwem krwi, tlenu atmosferycznego do
komórek zgodnie z gradientem jego ciśnienia i prężności parcjalnej
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
725376823.002.png 725376823.003.png
usunięciu dwutlenku węgla (powstającego w wyniku utleniania
komórkowego) do powietrza atmosferycznego, także na zasadzie różnicy
ciśnień i prężności parcjalnych
oba procesy przebiegają za pośrednictwem układu oddechowego i
układu krążenia krwi
oba te układy mogą być porównane do dwu zsynchronizowanych, mechanicznych
pomp:
pompy tłoczącej , którą stanowi serce przesuwające całą objętość krwi
krążącej przez płuca
pompy ssącej , którą stanowi klatka piersiowa i mięśnie oddechowe
wytwarzające w niej podciśnienie i zasysające powietrze
układy regulacyjne dostosowują wentylację płuc i płucny przepływ krwi do siebie,
tak aby wymiana gazowa (dostarczanie O 2 i usuwanie CO 2 ) zapewniała potrzeby
przemiany materii, poprzez utrzymanie stałej prężności O 2 i CO 2 w krwi tętniczej
układ oddechowy pełni także inne funkcje:
poprzez wydalanie CO 2 reguluje równowagę kwasowo – zasadową
poprzez usuwanie pary wodnej uczestniczy w gospodarce wodnej organizmu
usuwa ciepło poprzez parę wodną, uczestnicząc w termoregulacji
Oddychanie zewnętrzne można podzielić na kilka etapów:
wentylację płuc
dyfuzję gazów pomiędzy powietrzem pęcherzykowym a krwią
transport gazów za pośrednictwem krwi
dyfuzja gazów pomiędzy krwią, a komórkami
Wentylacja płuc
wentylacja płuc składa się z dwóch aktów
wdechu
do pęcherzyków płucnych wciągane jest powietrze zawierające tlen i
bardzo mało dwutlenku węgla
wydechu
usuwane jest powietrze z pęcherzyków płucnych, które oddało
większą część tlenu i wzbogaciło się o dwutlenek węgla powstały w
procesach metabolicznych komórek
Mechanika wdechu i wydechu
wdech jest czynnym aktem oddychania i polega na zwiększeniu objętości klatki
piersiowej poprzez zwiększenie swoich wymiarów, wskutek skurczu mięśni
wdechowych: przepony i mięśni międzyżebrowych zewnętrznych
opłucna ścienna i opłucna płucna rozciąga się
w razie konieczności zintensyfikowania wdechu (np. wysiłek fizyczny) uruchamiane
są dodatkowe mięśnie wdechowe
pierwsza część wydechu jest aktem biernym oddychania :
mięśnie wdechowe rozkurczają się
siły sprężystości płuc i napięcie powierzchniowe pęcherzyków, a także siły
ciążenia klatki piersiowej zmniejszają jej pojemność i zmniejszają ujemne
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
725376823.004.png
ciśnienie w klatce piersiowej usuwając powietrze będące objętością
oddechową
druga część wydechu jest aktem czynnym , w którym uczestniczą mięśnie
międzyżebrowe wewnętrzne (wydechowe)
Pojemność płuc
pojemność całkowita płuc to pojemność na szczycie najgłębszego wdechu
dzieli się na:
pojemność wdechową – powietrze wciągane do płuc w czasie
najgłębszego wdechu po najgłębszym wydechu
pojemność zalegająca – to objętość powietrza zawsze pozostająca
po maksymalnym wydechu – można ją usunąć po odmie całkowitej
Dyfuzja gazów w płucach
powietrze atmosferyczne (bez pary wodnej) zawiera:
78% azotu
21% tlenu
0,04% dwutlenku węgla
Transport gazów
tlen dyfunduje do krwi naczyń włosowatych i rozpuszcza się fizycznie w osoczu i
tylko 0,003% pozostaje w takiej postaci, a reszta dyfunduje przez błony erytrocytów
do ich wnętrza łącząc się z hemoglobiną i tworząc oksyhemoglobinę
erytrocyty po wejściu do włośniczek tkankowych oddają O 2
dwutlenek węgla dyfunduje z krwi do powietrza pęcherzykowego
krew staje się krwią tętniczą i w dużym układzie krążenia płynie do tkanek
dwutlenek węgla transportowany jest przez krew prawie w 100% jako związany
chemicznie, w postaci wodorowęglanów:
70% w osoczu
30% w erytrocytach
cała ilość CO 2 z tkanek transportowana jest przez krew żylną do krążenia płucnego
Neurogeneza oddychania
ruchy oddechowe charakteryzuje cykliczność – po fazie wdechu następuje z reguły
dłuższa od niej faza wydechu, po czym cykl powtarza się naprzemiennie
rytmiczne ruchy oddechowe sterowane są przez struktury nerwowe zwane
ośrodkami oddechowymi
częstość oddechów i ich głębokość musi być dostosowana do metabolicznych
potrzeb organizmu, wynikających z aktywności fizycznej i psychicznych
w regulacji tego elementu oddychania uczestniczą także inne struktury OUN i
receptory kilku typów
ośrodki oddechowe zlokalizowane są w rdzeniu przedłużonym i pniu mózgu
aksony neuronów oddechowych biegną w rdzeniu kręgowym i kończą się na
motoneuronach mięśni oddechowych
przerwanie ciągłości rdzenia kręgowego w górnych segmentach szyjnych przerywa
czynność oddechową
dokładna analiza salw impulsów tych neuronów wskazują, że cykl oddechowy
składa się nie z 2, lecz z 3 faz:
szybko narastająca faza wdechu
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
725376823.005.png
faza wydechowa pierwsza - zachodzi dzięki siłom sprężystym płuc i ciążeniu
klatki piersiowej (niewielka aktywność powdechowa n. przeponowego)
faza wydechowa druga (aktywność motoneuronów m. wydechowych)
rytm oddechowy powstaje dzięki wzajemnie sprzężonym synaptycznie sieciom
neuronów określanych wspólnym terminem ośrodkowego generatora wzorca
oddechowego
sieci neuronów same nie wytwarzają pobudzenia, lecz przetwarzają toniczne
pobudzenie docierające do nich z zewnątrz, na aktywność rytmiczną (salwy
impulsów)
toniczne pobudzenie pochodzi od:
tworu siatkowatego cz. aktywującej
obszarów chemowrażliwych mózgu (neurony zlokalizowane w rdzeniu
przedłużonym) i chemoreceptorów obwodowych tętniczych (wolne
zakończenia nerwowe zlokalizowane w kłębkach szyjnych i aortalnych)
i innych receptorów
swoistym bodźcem dla nich jest wzrost prężności CO 2 we krwi lub/i płynie
mózgowo-rdzeniowym
pobudzenie chemoreceptorów zwiększa częstość i głębokość oddechów
Odruchy obronne układu oddechowego
odruchy kaszlu – ma dwie fazy:
głęboki wdech, któremu towarzyszy wzrost ciśnienia w jamie
brzusznej wskutek skurczu przepony
silny wydech przy zamkniętej nagłośni, nagłe jej otwarcie i wyrzucenie
powietrza pod dużym ciśnieniem przez usta
odruch kichania
polega na gwałtownym szybkim wydechu wykonywanym przez nos
po uprzednim głębokim wdechu
Oddechy:
pies/kot 10 – 30
owca/koza/bydło 10 – 30
koń
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
8 – 16
725376823.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin