Pogromcy Piwnych Mitów - Po prostu piwny smak cz.1.pdf - Maciej Chołdrych - Piwoznawcy - Juzek_K

30 kwiecień 2011 R YNKI A LKOHOLOWE

PIWO

Pogromcy Piwnych Mitów

Po prostu piwny smak

część 1

Maciej Chołdrych, www.piwoznawcy.pl

Degustacja piwa to sztuka, która

wymaga od naszego organizmu spore-

go wysiłku i zaangażowania. Wbrew

pozorom nie smak jest tu kluczowym

zmysłem. Wręcz przeciwnie, jest zmy-

słem, który stanowi tylko około 30%

wszystkich odczuć związanych z anali-

zą właściwości sensorycznych.

Piwo angażuje wszystkie 6 zmysłów ja-

kimi dysponujemy. Ponieważ robi to w róż-

nym czasie i w różnym stopniu, należy po-

dejść do degustacji metodycznie oraz bez

pośpiechu przyjrzeć się wszystkim czynni-

kom, które powodują, że jedne piwa ko-

chamy, podczas gdy inne są nam obojęt-

ne.

kolorom, które z reguły spójne są z aro-

matem, często jednak mocno mijają się ze

smakiem. W jasnych piwach dolnej fer-

mentacji niebagatelną rolę w ocenie jako-

ści odgrywa klarowność, która świadczy

o stabilności mikrobiologicznej piwa.

Wszystkie drobinki, kłaczki czy osady pły-

wające w piwie bardzo źle wróżą jego dal-

szej ewolucji.

Porada : zanim wypijesz piwo, nalej je

do starannie wyczyszczonego naczynia

i popatrz na nie od 2 do 5 minut. Oceń bar-

wę, pienistość i klarowność. Staraj się nie

zasugerować barwą. Nie każde ciemne

piwo jest słodkie i ekstraktywne, tak samo

jak nie wszystkie jasne piwa mają lekki

i wodnisty smak. Nagrodą za cierpliwość

będzie pełnia doznań i wysoka świado-

mość tego, co degustujemy.

Typowe opisy barwy piwa : słomko-

wa, jasnożółta, żółta, złota, miedziana,

bursztynowa, brązowa, wiśniowa, czarna.

ufanej osoby, to przelejmy jego zawartość

do szklanki i posłuchajmy w absolutnej ci-

szy jak pękają drobne pęcherzyki piany.

Typowe opisy dźwięków wydawa-

nych przez piwo : pstrykanie, pękanie,

szum, szmer i wiele innych odgłosów trud-

nych do zwerbalizowania. To właśnie te

dźwięki budują przekaz właściwości

orzeźwiających piwa. Dźwięk samego na-

lewania także może przyjmować różne

brzmienia i być nagrodą za pieczołowite

przygotowanie piwa do degustacji.

Dotyk . Jeżeli jeszcze nie czujecie się

spragnieni, to za chwilę z pewnością po-

biegniecie do lodówki. Zanim jednak do-

tkniecie zroszonej zimnej butelki ulubione-

go piwa, warto dowiedzieć się kilku faktów

na temat zmysłu dotyku. Nie sposób napić

się piwa, nie dotykając go w którymś mo-

mencie. Wyjątkiem może być sytuacja,

kiedy ktoś dozuje nam kolejne dawki, po-

nieważ chwilowo utraciliśmy zdolność

trzymania przedmiotów. Tego przypadku

jednak z całą pewnością nie traktujemy

w kategoriach degustacji. Wróćmy więc do

naszej lodówki i zimnego piwa – jeżeli

starczy nam silnej woli, wykonajmy kolejny

eksperyment.

Doświadczenie : podczas gdy w jednej

ręce trzymamy butelkę zimnego piwa,

w drugą weźmy piwo w temperaturze po-

kojowej. Ponieważ główny ośrodek zmy-

słu znajduje się w mózgu, wszystkie sy-

gnały muszą tam trafić. Z naszych dłoni,

jak po drutach telegraficznych, przepłyną

impulsy jasno przekazujące, że piwo cie-

płe grozi mdłym smakiem, nieprzyjemną

goryczką i tępym nagazowaniem, podczas

gdy piwo zimne to oczywiste konotacje

z orzeźwiającym smakiem, wytrawną go-

ryczką i delikatną cierpkością.

Wzrok – to zmysł, który wykorzystuje-

my jako pierwszy w kontakcie z piwem.

Jeszcze zanim zobaczymy piwo, odbiera-

my informacje z otoczenia, które będzie

dla nas środowiskiem degustacji. Bar,

pub, restauracja, sala degustacyjna czy

biuro głównego piwowara wysyła nam po-

jedyncze sygnały na temat tego, co za

chwilę poczujemy. Kiedy widzimy piwo, wi-

dzimy też jego markę, opakowanie, spo-

sób, w jaki jest nalewane, by na koniec za-

rejestrować cechy przynależne samemu

piwu. Barwa, pienistość, klarowność. Piwo

może przybierać dziesiątki odcieni. Znamy

prawie bezbarwne lekkie lagery, burszty-

nowe ale, mętnożółte hefe weizen czy

czarne jak smoła portery. Wszystkie te

barwy sugerują nam delikatnie jak

smakować będzie piwo. To

pierwsza z istotnych sen-

sorycznych pułapek.

Każdy kto oglądał,

a później pił piwo ga-

tunku dry stout, miał

okazję doznać pozornej

niespójności ciemnej

barwy i lekkiego, wytraw-

nego smaku. Warto o tym

pamiętać i nie dać się zwieść

Słuch . Tych, którzy w tym miejscu spo-

dziewali się zmysłu smaku lub węchu mu-

szę ostrzec, że nie czas jeszcze na te

zmysły i że przyjdzie Wam jeszcze chwilę

na nie poczekać. Chociaż brzmi to dziw-

nie, słuch pełni istotną rolę w całościowej

ocenie piwa. Łatwo się o tym przekonać,

dokonując niewielkiego eksperymentu.

Doświadczenie : w upalny letni dzień

poprośmy zaufaną osobę, aby udała się

do innego pomieszczenia i otworzyła

puszkę lub butelkę z piwem. Powinna ona

też wiedzieć, by bezpośrednio po otwarciu

nie opróżnić puszki, na którą przecież cze-

kamy. Łatwo będzie zauważyć, że kiedy

usłyszymy dźwięk otwieranego opakowa-

nia, intensywnie zaczną pracować nam śli-

nianki i odczujemy zwiększone pragnienie.

Pomimo że piwa nie widzimy ani nie czuje-

my jego zapachu, to za pośrednictwem

zmysłu słuchu mamy świadomość jego

bliskiej obecności. Jeżeli uda nam się od-

zyskać piwo od jeszcze przed chwilą za-

Za miesiąc – upragniony finał, czyli

zmysły nam najbliższe, a więc węch

i smak.

■

Pogromcy Piwnych Mitów - Po prostu piwny smak cz.1.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: