Odzież i obuwie robocze
Odzież ochronna dla spawaczy musi spełniać określone wymagania dotyczące konstrukcji:
powinna być tak zaprojektowana i skompletowana aby podczas wykonywania spawania okrywać całe ciało użytkownika, tj. przykrywać górę i dół tułowia, szyję, ramiona oraz nogi,
jeżeli stosowane jest ubranie składające się z bluzy i spodni to bluza dwuczęściowego wyrobu odzieżowego powinna zachodzić na górną krawędź spodni tworząc zakładkę na minimum 20 cm; minimalna zakładka powinna być zachowana podczas wykonywania wszystkich czynności i ruchów podczas spawania,
części odzieży tworzące dodatkową odzież ochronną np. osłona szyi, kaptur, rękawy, fartuch powinny być tak zaprojektowane i użytkowane, aby uniemożliwić przedostawanie się iskier i kropli metali do wnętrza ubioru,
jeżeli wyroby odzieżowe projektowane są z kieszeniami, to należy wykonać je z materiału zgodnego z wymaganiami dla całej odzieży, a otwory zabezpieczyć klapkami,
odzież powinna być tak wykonana, aby uniemożliwić przewodzenie prądu elektrycznego z zewnątrz do wewnątrz, np. poprzez metalowe zapięcia.
Trzewiki ochronne dla spawaczy powinny mieć przedłużoną cholewką (sięgającą powyżej kostki), przylegającą ściśle do dolnej części nogi.
Trzewiki te mają zamiast sznurowania specjalną klapę zapewniającą ochronę przed wpadaniem do wnętrza iskier i gorących rozprysków, zapinaną z boku na tzw. bezpieczną sprzączkę, która otwiera się po pociągnięciu za pasek zapinający. Dzięki temu rozwiązaniu obuwie może być łatwo zrzucone, jeśli gorący rozprysk dostanie się do wnętrza obuwia.
Odzież ochronna dla spawaczy konstruowana jest głównie z tkanin (rzadko z dzianin) trudnopalnych, bawełnianych, impregnowanych niepalnie lub z włókien aramidowych oraz ze skór naturalnych wyprawianych uniepalniająco.
Określono dwie klasy odzieży ze ściśle sprecyzowanymi wymaganiami skuteczności, tj. klasę 1 odpowiadającą niższemu poziomowi i klasę 2 odpowiadającą wyższemu poziomowi.
Klasa 1 odzieży ma stanowić ochronę przed mniej niebezpiecznymi technikami spawania i sytuacjami powodującymi niewielkie oddziaływania rozprysków stopionych metali i promieniowania cieplnego:
Ręczne techniki spawania z małą formacją rozprysków i kropli stopionych metali, np.:
– spawanie gazowe,
– spawanie TIG,
– spawanie MIG,
– spawanie mikroplazmowe,
– lutowanie
- spawanie punktowe,
- spawanie MMA (elektrodą w otulinie rutylowej).
Klasa 2 odzieży ma stanowić ochronę przed bardziej niebezpiecznymi technikami spawania i sytuacjami powodującymi znaczne oddziaływanie czynników gorących:
Ręczne techniki spawania z dużymi ilościami rozprysków i kropli, np.:
– spawanie MMA (elektrodą w otulinie zwykłej lub celulozowej)
– spawanie MAG (w osłonie CO2 lub mieszanin gazowych)
– spawanie MIG (wysokim natężeniem prądu),
– spawanie samoosłonowymi drutami rdzeniowymi (proszkowymi)
– cięcie plazmą,
– żłobienie,
– cięcie tlenem,
– natryskiwanie cieplne.
1
listopadowy-chomik