00:00:00:www.napiprojekt.pl - nowa jakoć napisów.|Napisy zostały specjalnie dopasowane do Twojej wersji filmu. 00:00:01: Ushio, to historia sprzed twoich narodzin. 00:00:07: Historia, która zakończyła się wraz z twoimi narodzinami. 00:00:10: Gdy mama i tata chodzili do trzeciej klasy liceum, pierwszy raz rozmawiali ze sobš. 00:00:16: Wtedy pierwszy raz się spotkalicie? 00:00:18: Tak, wtedy nawet nie znalimy swoich imion. 00:00:30: Anpan! 00:00:33: Lubisz tę szkołę? 00:00:35: Ja bardzo, bardzo jš lubię. 00:00:39: Jednak nic wiecznie nie pozostanie takie same... 00:00:50: Zabawne i radosne chwile, 00:00:55: nigdy nie będš trwać wiecznie. 00:00:57: Jednak mimo to wcišż starasz się lubić to miejsce, prawda? 00:01:02: Musisz ponownie je znaleć. 00:01:16: Możesz poszukać nowych radosnych chwil. 00:01:23: Chodmy już, bo się spónimy. 00:01:53: To wzgórze, którym kiedy schodziłe, 00:01:59: jest teraz całe pokryte wiatłem. 00:02:04: Stoję tu całkiem sama, 00:02:10: wspominajšc te wszystkie cudowne chwile. 00:02:17: Ty byłe tym... Ty byłe tym... 00:02:25: ...którego kochałam. 00:02:31: Przez ten silny wiatr moje oczy zaczynajš płakać, 00:02:39: a twoja postać zaczyna się rozmywać. 00:02:46: Będę pamiętać, bez względu na wszystko. 00:02:50: Tš jednš rzecz, tak ważnš rzecz, mimo że jest tak bezbarwna, 00:02:55: pokażę ci jš, okrytš blaskiem, 00:02:59: na zawsze pozostanie dla mnie ukochana. 00:03:08: Tłumaczenie: Kroniki 00:03:11: Włanie wtedy się poznalimy. 00:03:16: Mama była o rok starsza od innych uczniów. 00:03:24: Umm... Co chciałe? 00:03:27: Dowiedzieć się, dlaczego jeste tutaj sama. 00:03:31: Lubisz tę szkołę? 00:03:35: Nie za bardzo. 00:03:36: Ja bardzo, bardzo jš lubię. 00:03:39: Byłam tutaj bardzo zżyta z moimi przyjaciółmi i nauczycielami, ale teraz... 00:03:45: Co się stało? 00:03:47: W zeszłym roku opuciłam wiele zajęć... 00:03:52: Więc... 00:03:53: Powtarzasz rok? 00:03:55: Tak, powtarzam rok. 00:04:01: Wszycy, których znałam... Skończyli szkołę rok temu. 00:04:07: Mylę, że jestem teraz jak Urashima Tarou. 00:04:19: Tata nie lubił tego miejsca. 00:04:33: Ale kiedy spotkałem mamę. Wiele rzeczy zaczęło się zmieniać, jedna po drugiej. 00:04:42: Mama chciała grać w teatrze. 00:04:45: Ale bez klubu teatralnego nic by z tego nie wyszło. 00:04:50: Więc tata pomógł mamie, prawda? 00:04:52: Tak. Mama dawała z siebie wszytko, więc nie mogłem jej zostawić samej. 00:05:02: Mama kochała Wielkš Rodzinkę Dango. 00:05:07: Ushio, ty także jš kochasz, prawda? 00:05:09: Kocham. 00:05:13: Mama trenowała samotnie. 00:05:16: Sztukę, którš chciała wystawić. 00:05:21: Czy chciałby, abym Cię stšd zabrała? 00:05:26: Do miejsca w tym miecie, gdzie marzenia się spełniajš. 00:05:33: Zaczęlimy poznawać wielu ludzi. 00:05:35: Pierwszš, która chciała nam pomóc była Fujibayashi Kyou. 00:05:39: Teraz jest twojš przedszkolankš. 00:05:45: Nie możesz! 00:05:46: Ja... Eee... Jak to powiedzieć... Nie chodzimy ze sobš, a... 00:05:52: A Ryou... 00:05:53: Czekaj, czekaj, czekaj. 00:05:55: Posłuchaj. 00:05:56: Jeste chłopakiem. Wiem, że interesujesz się tego typu rzeczami... 00:06:02: Poznalimy także jej siostrę, Fujibayashi Ryou. 00:06:06: Była przewodniczšcš w klasie taty. 00:06:08: R-Rozumiem. Wysłucham Cię. 00:06:12: Robilimy wiele rzeczy dla klubu teatralnego. 00:06:14: Spotkasz się z dziewczynš z przepowiedni. 00:06:18: W klubie mielimy nawet jednš dziewczynę, którš wszyscy uważali za geniusza. 00:06:22: Ichinose Kotomi. 00:06:25: Właciwie, to była ona przyjaciółkš taty z dzieciństwa. 00:06:28: Jestem w transie. 00:06:30: Poznawalimy różnych ludzi. 00:06:33: Takich jak Sakagami Tomoyo z drugiego roku. 00:06:37: Jeszcze nie skończyłymy o tym rozmawiać. 00:06:39: Dajmy z siebie wszystko. 00:06:41: To obietnica. 00:06:45: Kierownik akademika, Sagara Misae-san. 00:06:48: I Miyazawa Yukine, którš zawsze można było spotkać w archiwum. 00:06:54: Miyazawa powiedziała nam o legendzie, która kršży w tym miecie. 00:06:59: Kiedy ludzie sš szczęliwi, pojawiajš się wiatełka. 00:07:03: Kiedy zbierze się ich wystarczajšco dużo, mogš spełnić życzenie. 00:07:09: Kim był wujek Youhei? 00:07:11: Włanie, nie można o nim zapomnieć. 00:07:13: To wyzwanie dla mężczyzn pragnšcych miłoci. 00:07:17: Albo raczej, miłosna gra dla mężczyzn. 00:07:23: W tym czasie jego siostra robiła wszystko, żeby mógł wrócić do klubu piłkarskiego. 00:07:30: Ale nie tylko ona. Tata opuszczał lekcje, żeby zobaczyć się z mamš. 00:07:43: Cišgle co nam nie wychodziło, ale nie dawalimy za wygranš. 00:07:47: Wszyscy byli u nas więtować Nowy Rok, pamiętasz? 00:07:56: Wiele rzeczy miało miejsce, gdy próbowalimy przywrócić klub teatralny. 00:08:00: Na przykład lub Yoshino Yuusuke i Kouko. 00:08:06: Kouko-san ma siostrę, która była wtedy w szpitalu. 00:08:10: To twoja przyjaciółka, Fuko-chan. 00:08:15: Nie tylko szukalimy nowych członków do klubu. Nie było także nauczyciela, który mógłby poprowadzić nasz klub. 00:08:20: My i chórek szkolny rywalizowalimy o nauczyciela Koumure. 00:08:24: Żeby namówić chórek do zostawienia nam nauczyciela, postanowilimy zagrać mecz koszykówki z klubem koszykarskim. 00:08:31: W końcu Kyou, Sunohara i reszta także dołšczyli do klubu. 00:08:36: Wielu ludzi nam wtedy pomogło. Dzięki temu wreszcie moglimy reaktywować klub teatralny, ale... 00:08:42: Tata miał własne problemy, z którymi musiał sobie poradzić. 00:08:46: Ojcze, jeżeli chcesz spać, to powiniene się położyć. 00:08:50: Hej, tato. 00:08:53: Ahh, co my tu mamy? 00:08:55: Wyglšda na to, że znowu musisz się o mnie martwić, Tomoya-kun. 00:09:00: Wówczas tata... Tata nie mógł więcej wytrzymać ze swoim ojcem. 00:09:06: Wyprowadziłem się i zamieszkałem u twojej mamy. 00:09:12: Żegnaj tato. 00:09:19: Mój chleb, mój chleb... 00:09:23: Z-Zaczekaj chwilkę... 00:09:24: Więc on jednak się nieudał?! 00:09:26: Jaka córka, taka matka. 00:09:29: Miejmy nadzieję, że przynajmniej ojciec będzie normalny. 00:09:32: Hej. 00:09:33: Co?! 00:09:35: Włanie powiedziałe co, czego nie powiniene. 00:09:38: Nie muszę Ci opowiadać o Sanae-san, czy Akkim, prawda? 00:09:42: Akki namawiał nas, żebymy zagrali mecz baseballu. 00:09:47: Poraz pierwszy dzięki Sanae-san i Akkiemu tatu poczuł domowš atmosferę. 00:09:54: Nigdy nie wiedziałem, jak to jest mieć rodzinę, więc byłem nieco zaskoczony. 00:10:02: Ale Sanae-san i Akki dobrze się nami opiekowali. 00:10:08: Mama miała słabe ciało, więc gdy miała goršczkę, musiała cały czas leżeć w łóżku. 00:10:13: Wtedy Sanae-san i Akki wspaniale się niš opiekowali. 00:10:19: Teraz wiem, że prawda zawsze jest bolesna. 00:10:27: Szkolny festiwal był coraz bliżej. 00:10:29: Wystšpienie teatralne było naprawdę dużym przedsięwzięciem. 00:10:37: W najgorszym czasie pojawił się naprawdę poważny problem. 00:10:43: Te zdjęcia... 00:10:45: Znalazłam stare albumy i pamištki moich rodziców. 00:10:48: Okazaki-san, nigdy o tym nie wiedziałam. 00:10:52: Nie wiedziałam, że mój tata był aktorem. 00:10:56: A w dodatku, dla mojego dobra... Zrezygnowali ze swoich marzeń. 00:11:12: Nie jest dobrze. Opuszczaj kurtynę! 00:11:18: Spełnij swoje marzenia, Nagisa! 00:11:25: Co jest? 00:11:26: Staruszek? 00:11:27: Nagisa! 00:11:29: Zgłupiała, czy co? 00:11:31: Marzenia dzieci sš marzeniami rodziców. 00:11:33: To jest dla nas niczym dar. 00:11:35: Marzylimy o dniu, w którym spełnisz swoje marzenia! 00:11:39: Nie porzucilimy naszych marzeń! 00:11:42: Poprostu nasze marzenia stały się twoimi! 00:11:45: Po to włanie sš rodzice! 00:11:47: Tym włanie jest rodzina! 00:11:50: Dlatego... Od tamtego dnia... 00:11:53: Codziennie piekšc ten chleb... 00:11:56: Czekalimy włanie na ten dzień! 00:12:00: Jeli teraz zawiedziesz, będziemy załamani! 00:12:03: Słyszysz?! 00:12:04: Cišży na tobie wielka odpowiedzialnoć, słyszysz?! 00:12:26: Chciałby... 00:12:28: Chciałby, abym Cię stšd zabrała? 00:12:33: Do miejsca w tym miecie, gdzie marzenia się spełniajš. 00:12:37: Zabierz nas tam, Nagisa. 00:12:40: Zabierz nas daleko... 00:12:46: Przedstawienie okazało się wielkim sukcesem. 00:12:49: A o czym było? 00:12:51: Historia o dziewczynce, której wiat się skończył. 00:12:55: Nie wiemy kto był tego autorem, ani jaki nosiło tytuł. 00:12:58: Nie wiemy nawet jak to się zakończyło. 00:13:01: Mama mówiła, że kto w dzieciństwie opowiedział jej tš historię. 00:13:07: Dziwne, tata mylał, że znał już z kšd tš historię. 00:13:17: W końcu mama i tata przyrzekli sobie, że zawsze będš razem. 00:13:34: Znów napotkały nas kłopoty. 00:13:38: Przed zakończeniem roku szkolnego, mama znów le się poczuła. 00:13:42: To był duży wstrzšs dla taty. 00:13:53: Jednak powinienem powtarzać rok. 00:13:58: Tomoya-kun. 00:14:03: Nie możesz na tym poprzestać. 00:14:06: Jeli możesz ić dalej, to powiniene to zrobić. 00:14:09: Proszę, nie zatrzymuj się. 00:14:36: Po ukończeniu szkoły tata pomagał Sanae-san i Akkiemu w piekarni. 00:14:45: Ale wiedziałem, że nie mogę tego robić cały czas. 00:14:50: Więc poprosiłem Yoshino-san o pomoc i zaczšłem pracować w firmie elektrycznej. 00:14:56: Oczywicie na poczštku sprawiałem tylko kłopoty. 00:15:00: Chciałem już się poddać i znaleć innš pracę. 00:15:04: Ale dzięki Mamie miałem ochotę, żeby dalej to robić. 00:15:16: Mama dawała z siebie wszystko w szkole. 00:15:20: I wtedy... 00:15:24: W czasie, gdy miałem już się przenieć do większej firmy. 00:15:30: Wystšpiły pewne okolicznoci, przez które nie mogłem tego zrobić. 00:15:39: To było żałosne. W końcu jedynš w której miałem oparcie, była mama. 00:15:45: To włanie wtedy jej się owiadczyłem. 00:15:52: Ale nie moglimy pobrać się za szybko. 00:15:57: Zdrowie mamy znów się pogorszyło, więc znów nie mogła si...
Sllander